Dc Ajaikoemar Kali

Commewijne heeft met de komst van de brug een versneld ontwikkelingsniveau meegemaakt. De bevolking en de ontwikkeling zijn met snelle schreden vooruitgegaan in vergelijking met andere districten. “Elk district is uniek met een eigen identiteit en een eigen infrastructuur. Het is dus zeker een uitdaging het district verder tot ontwikkeling te brengen. Maar het zal zeker mogelijk zijn met behulp van de bevolking en het bedrijfsleven in Commewijne alsook de volksvertegenwoordigers en rr- en dr- leden”, zegt nieuwbakken dc Ajaikoemar Kali.

De dc is momenteel bezig om gesprekken te voeren met sectoren alsook de afdeling Watervoorziening en SWM om het beleid zoals zijn voorganger dat had uitgestippeld, te vervolgen. Er zijn volgens de dc geen zaken die als zodanig aangepakt moeten worden. “Het district heeft een eigen structuur met een organisatieschema waarin mensen zijn ingevuld die hun opgedragen taak moeten uitvoeren. De voormalige dc heeft zijn werk uitgevoerd en ik zal als nieuwe dc die moeten voortzetten. Ik werk conform de richtlijnen.” De dc beoogt in ieder geval op korte termijn te zorgen voor een stukje verfraaiing in het gebied. Achter het commissariaat is er een dijk waar groepen mensen komen. De dc zal daar een beetje ooglijker maken en de sanitaire voorzieningen in orde brengen. Verder zijn er gesprekken gevoerd met de gewestelijke politiecommandant en de regio commandant van politie ten aanzien van het vervoer van zwaar materieel over de Wijdenboschbrug. Er is namelijk een informatiedag geweest met ondernemers waarbij de mensen zijn geïnformeerd rond veiligheid. Deze gesprekken zijn afgelopen maandag op openbare werken gevoerd met de minister. “Als er drie grote trucks over de brug gaan, wordt dat te zwaar voor de brug. De brug is berekend voor 60 ton en 3 trucks maal een aantal tonnage wordt dan gevaarlijk . De mensen krijgen hun kans en de mogelijkheid hun materiaal over de brug te vervoeren, alleen zullen de tijdstippen gewijzigd worden. We willen werken naar een gestructureerde oplossing inhoudend dat de bedrijven misschien in de avonduren ongestoord hun ladingen kunnen vervoeren”, aldus dc Kali.

Dc Adjaikoemar Kali neemt de leiding van district Para tijdelijk over van zijn collega Armand Jurel. (Foto: BIC Para)

Districtscommissaris (dc) Adjaikoemar Kali heeft de leiding van het district Para tijdelijk overgenomen van zijn collega Armand Jurel. Hij is tot 1 maart belast met de waarneming.

Starnieuws verneemt dat Jurel binnenkort zijn zestigste verjaardag viert. Hij heeft heel wat verlofdagen tegoed. Hij is verplicht om deze op te nemen, anders kan hij de dagen kwijtraken. Het ligt in de verwachting dat Jurel na zes weken terugkeert op deze post.

Dc Kali heeft alle medewerking van het Districts Management Team en zal het beleid van zijn collega voortzetten. Vanaf vandaag zal Kali consultatierondes hebben met de districtsraad, vertegenwoordigers van overheidsdiensten in het district, ondernemers en anderen. Kali is samen met acht anderen op 2 november vorig jaar beëdigd tot dc. Hij is ingedeeld in Wanica.

Bij de staatkundige onafhankelijkheid van ons land in november 1975, overhandigde de Nederlandse minister president, drs Joop den Uyl, ter elfder ure ons een document waarin de grenzen van de aankomende republiek Suriname waren aangegeven. De grensaanduidingen die volgens de Nederlandse regering toentertijd golden, waren overduidelijk. Over de demarkatielijnen van Suriname op land en in zee, willen we het thans niet hebben, want daar hapert nog steeds behoorlijk wat aan en daar moet duidelijkheid over komen in zowel het westen als het oosten van de republiek. Waar we het wel over willen hebben, is de bescherming van ons grondgebied, die in hoge mate te wensen over laat. In het westen hebben we de nationale rivier de Corantijn waar we zeer onvoldoende beheersdaden op uitvoeren. Een regering die geen gelden kan vrijmaken om deze nationale rivier te bewaken en onze nationale veiligheid te garanderen, moet eigenlijk opstappen. Maar aangezien de regering Bouterse II andere prioriteiten denkt te moeten stellen is de Corantijn al enkele jaren een free for all en doen vooral Guyanezen of de rivier hun toebehoort. Aan de Oostzijde van ons grondgebied is, het helemaal een onoverzichtelijke toestand geworden na de afloop van de strijd in het binnenland, gevoerd tussen het Nationaal Leger en het Jungle Commando. Na de beëindiging van deze strijd, brak de goudkoorts aldaar in alle hevigheid los. Van heinde en verre stroomden allerlei louche elementen onder meer het oosten van ons land binnen, om er goud te gaan mijnen. Vooral uit Brazilië stroomden allerlei figuren naar ons land om binnen de goudsector hun geluk te beproeven. Onder hen bevonden en bevinden zich de zwaarste criminelen waar we geen of nauwelijks informatie over hebben. Onze justitie heeft veelal geen flauw benul, met wie ze te doen heeft in het achterland. En terwijl we eigenlijk onze ogen wensten te sluiten voor het sluipende en toenemende gevaar van deze ongewenste vreemdelingen, steeg hun aantal meer dan aanzienlijk. En het is thans zelfs zo dat er in het oosten van ons land een dusdanige concentratie is van vreemdelingen, die in veel gevallen illegaal aldaar vertoeven, dat wij ons in gemoede afvragen of wij nog wel de juiste controle over het gebied hebben, dat aan ons land toebehoort. In het Lawagebied wordt er op veel plekken meer Portugees gesproken dan het Sranangtongo , het Aucaans of het Wayana. Het meest stuitende is, dat er in het gebied geen politievertegenwoordiging is en dat het Nationaal Leger alleen op Stoelmanseiland en aan de Oelemari vertegenwoordigd is. Recentelijk konden wij ook nog vernemen dat militairen van de post Stoelmanseiland overrompeld zijn door gewapende Braziliaanse criminelen, die het gebied onveilig maken.
De militairen werden van hun wapens ontdaan en vervolgens gekneveld. Omwonenden moesten ze later komen bevrijden. Het is een ongecontroleerde janboel in de goudvelden in Oost-Suriname en niemand is er eigenlijk veilig tegen gewapende criminelen. En terwijl we dat al jaren weten, doet ook deze overheid niets om haar gezag daar weer merkbaar te tonen.
Er is geen geld voor detachementen, dat moesten we onlangs nog vernemen. Er is wel geld voor andere zaken en voor feestvieren, maar niet voor het bewaken van onze nationale soevereiniteit en territoriale integriteit. Er wordt maar gerommeld en de grootste geweldenaar is koning in het gebied en kan ook doen en laten wat hij wil. Ondertussen gaat het gouddelven gewoon door in verhevigde vorm en worden de waterwegen Lawa, de Marowijne en hun zijtakken, zwaar vervuild door het dumpen van kwik en ander zwaar giftig chemisch afval. Er zijn reeds vele rapporten verschenen over deze grootschalige vernietiging van flora en fauna in dit gebied en toch doet men niets, want de verdiensten zijn belangrijker dan het milieu en de gezondheid van de mensen die al eeuwen in het gebied wonen. Rapporten geschreven door de Fransen over geboorteafwijkingen bij Wayana kinderen werden en worden genegeerd. De Wayana’s eten namelijk gecontamineerde vis uit de Lawarivier. Het is dan ook niet vreemd dat de Fransen thans duidelijk laten merken dat het gedoogbeleid van de Surinaamse regering ten aanzien van de goudwinactiviteiten in het gebied, dat ook aan Frans grondgebied grenst hun de keel uithangt, vandaar dat ze alvast begonnen zijn binnen hun eigen grenzen keihard op te treden tegen de illegale goudwinning en de illegalen, waaronder zich Surinamers, Brazilianen en Guyanezen bevinden. De Fransen die de Marowijne ook deels tot hun grondgebied rekenen, hebben schoon genoeg van de lakse houding van de Surinaamse autoriteiten en wensen een andere attitude. Het vernietigen van het milieu zit de Fransen heel hoog en het zal niet lang meer duren, alvorens ze van ons gaan eisen, dat wij ook gaan optreden tegen deze totale vernietiging in een regio, die ze ook deels als Frans zien. We hebben er al jaren een potje van gemaakt en alles maar op zijn beloop gelaten en dat mag zeker niet van een regering verwacht worden die de verantwoording heeft over het gehele territoir. Er worden aldaar ernstige halsdelicten gepleegd. Concessionarissen voelen zich al tijden niet meer veilig in het gebied, omdat de rovers voortdurend op de loer liggen om de opbrengst van noest werkenden, weg te roven. Niet zelden zijn er mensen in het oosten van Suriname in de goudvelden van het leven beroofd en daar dient nu toch wel een eind aan gebracht te worden. Laten we de zaak ongemoeid en over aan de misdaad dan moeten we niet vreemd opkijken wanneer de buren het gebied op een gegeven moment binnendringen om er schoon schip te maken. De Fransen hebben aan het begin van deze maand al getoond, korte metten te willen maken met alle illegale goudzoekactiviteiten op hun grondgebied. Ook zijn de Fransen ervan doordrongen, dat de invasie van goudzoekers binnen de grenzen van Frans-Guyana vanuit Surinaams grondgebied plaatsvindt en daar moet volgens de Franse autoriteiten een eind aan gebracht worden. Frankrijk kiest het komende jaar een nieuwe president en regering. Suriname moet de verkiezingen en de uitslag goed op de voet volgen. Want wie ook in Parijs aan de macht komt, er zal uit een ander vaatje getapt worden met betrekking tot de situatie aan de westgrens van Frans-Guyana en men zal ook anders gaan optreden tegen de illegaliteit en de misdaad in het gebied. Wij zijn en blijven daarom gewaarschuwd.

Sandew Hira

Slavernij en Hindostaanse dwangarbeid

1 november 2010

Dr. Radjinder Bhagwanbali heeft een baanbrekende studie verricht naar Hindostaanse dwangarbeid:  De nieuwe awatar van slavernij – Hindoestaanse migranten onder het indentured labour systeem naar Suriname, 1873 – 1916. In een door Sandew Hira geschreven voorwoord bij dit boek worden de verschillen en overeenkomsten behandeld tussen slavernij en Hindostaanse dwangarbeid: SH_Dwangarbeid20101101_Avatar.

Bhagwanbali heeft een tweede boek geschreven: Tetary – De koppigeover het verzet tegen Hindostaanse dwangarbeid. Zie hier enkele gegevens over de mensen die omgekomen zijn tijdens de 40 opstanden in Suriname.

Wie was Mohni Kamakhya?

5 augustus 2013

Voor het tijdschrift Bhásá schreef Sandew Hira een kort artikel over hoe de Hindostaanse gemeenschap haar verzetshelden zou moeten herdenken: SH_dwangarbeid_20130805_Wie-was-Mohni.

Op vele plekken, hebben velen een verhaal verteld. Het was voor mensen wennen om hun verhaal te vertellen. Iedereen liet weten dat het jammer is dat wij alleen boeken en andere geschriften blindelings geloven dan wat mensen elkaar te zeggen hebben. Steeds meer zijn wij gaan geloven in rillerige cijfers, vervalsingen en weinig wat de ene mens de ander te vertellen heeft.
Beste familie, ik heb geprobeerd op mijn eigenwijze en in verschillende situaties contacten te leggen. Regelmatig met ‘voor mij’ totaal onbekende mensen en soms geen vreemden. Soms waren mensen blij dat ze hun verhaal op hun eigen manier, zonder remmingen konden vertellen.
Ik heb mensen gekend, van wie ik de ellendige kant niet wist en om te zwijgen over hun mooie momenten. Mensen hebben mij veel dingen toevertrouwd, waarvan ze het liever niet een vreemde liet weten. Voor mensen was ik soms niet te zien of ik een bedrieger of oplichter was. In eerste instantie vertrouwden velen mij niet, maar ik heb ze nooit kwalijk genomen.
Ook met afwijzingen heb ik nooit rancune gekend. Ik kan wel zeggen dat ik volwassen ben en ik alles weet. Als ik naar anderen goed heb geluisterd, weet ik eigenlijk helemaal NIETS. Anderen leefden voor en samen met de familie, weer anderen die snikkend liet weten hoe erg ze de familie missen. Ook anderen die teleurgesteld zijn in mensen.
De woelige stromingen van mensen, oorzaken en situaties, zijn mensen tegenwoordig ongelukkiger dan dat ze waren in hun “samenwereld”. De één was nieuwsgierig, de ander gierig naar wat aan de andere kant van de wereld was en sleepten anderen met zich mee. Er waren ook bij die zichzelf een kans gaven om beter te worden.
Beste familie, ik heb eerder al geschreven dat de mens ingewikkeld in elkaar zit. Mensen zien en horen iets en weten het heel zeker dat het de waarheid is. Ik ben geen journalist en ook geen schrijver en alles wat ik tot nu toe heb neergezet op de site, heb ik met veel plezier gedaan.
Het verhaal waar ik mee bezig ben, zal ik af maken, ik meen nog twee delen dan is het af. En dan kom ik voorlopig niet op de site. Mensen zijn bereidt mij hun verhaal te vertellen, maar daar tegenover staat dat ik hun financieel tegemoet moet komen.
Na een week wikken en wegen heb ik besloten om niet aan te beginnen. Dat mensen steeds aan geld denken, heb ik ook geen bezwaar. Zo kwam een vrouw, na het overlijden van haar broer en de bij behorende erfenis. Na drie regels vroeg ze of ik haar zou betalen en ik heb geweigerd. En een jonge pandit wil eerst dachina zien.
Ik denk dat er heel veel moet gebeuren voordat wij beseffen dat wij wel en veilig in de handen van god zijn. Wij durven over god te praten, als wij aangeschoten zijn en liefst op kerstavond of een verjaardag.
Ik heb nog een ziekenhuisverhaal uit Suriname, maar mensen die hier wonen en kunnen bevestigen, meepraten en hun woede uiten zijn op dit moment, op dit punt hevig geblokkeerd.
Als ik zonder te betalen op wetenswaardigheden uit monde van wijze mensen kom, verschijn ik weer op de site. Kom op man, doe gezellig even mee. Ja, inderdaad ik zou heel graag mee gaan. Ik lach ondertussen en denk : wat is de mensheid verandert, ik vond het leuk en gezellig om ermee door te gaan en saai wil ik ook niet zijn.
Ik heb diverse verhalen van anderen gebracht en meende de kracht van het verhalen vertellen van anderen de familie dichter bij zichzelf te brengen. Het mooie vind ik dat de familie er zelf zijn/haar wijze les uit kon afleiden.
Beste familie ik neem alvast afscheid van je en hoop dat je het slot van mijn verhaal leest en met anderen deelt. Ik heb eens aan mijn zoon gezegd dat ik de maan eerder heb gezien dan hij. Hij gaf mij voor alle honderd procent gelijk en stelde de vraag of ik de veranderingen op de maan ook heb gezien !
Ach, wij leven eigenlijk op twee werelddelen: de één heet de AARDE, waarop we nu zijn, kennen en doen en de andere heet, NERGENS en NERGENS is een wereld, waarvan ik niet weet waar het ligt.
Voor mij was een verhaal schrijven behoorlijk moeilijk en het luister naar hen was soms moeilijker en toch vind ik dat het één van de best dingen is die mij is overkomen.
DE HOUTEN BANKJES VAN MIJN GROOTOUDERS HERINNERT MIJ NU ELKE DAG WEER, AAN WAAR HET ALLEMAAL DRAAIT IN HET LEVEN.
Groeten van ons……voor….. de kleintjes onze zegen.

Een aangeschoten man die rustig zat te luisteren, stond op, bracht wat boodschappen naar huis en kwam terug, mengde in het gesprek en vertelde:” De buitenlandse hulp- programma, hangt als een zwaard boven Suriname”. Het is een heel oud verhaal, ik ben alleen een nieuwe verteller:” Wij leven in vier verschillende relaties, met zichzelf, de ander, de cultuur en een droom. En in al deze relaties ervaren wij het verlangen naar het ware, goede en het schone. De verkiezing van vorig jaar ligt heel fris en glanzend bij als een ongevouwen srd-biljet, waarvan de waarde tot mij maar niet wil doordringen. Sinds een paar dagen probeer ik de laatste resten van de verkiezing weg te spoelen op een gezellig moment onder de amandelboom met enkele vrienden en een paar onbekenden.Het eerste lustrum,…kabinet Bouterse is om en hij gaat voor de tweede…door regeringen op regeringen worden wij geterroriseerd en uit geplunderd, om corrupte, hebzuchtige en meedogenloze dienders van het volk overeind te houden. Ook deze regering is een organisatie van criminelen bij elkaar die het volk laat barsten, om na hun carrière een mooi baantje in de wacht te slepen en verder gaan met het bedonderen van het volk.Het rechtssysteem is voor altijd kapot gemaakt. Men wil maar de problemen niet oplossen, het enige wat ze willen is zoveel mogelijk rijkdom verzamelen op bloed en traan van anderen. Als ik het Hindoeïsme niet zou belijden, zou ik ze allemaal de vreselijkste ziekten en rampen toe wensen. Bankencrisis is een term die hier niet mag worden gebruikt, want wij hebben te maken met een systeemcrisis. En deze crisis heeft opnieuw destrastreuze gevolgen voor de bevolking van Suriname.Wij zijn wederom in een crisis terecht gekomen ….en kijk wat dat kan doen met de menselijke verhoudingen. Het is een wir war van systemen, de socialist, liberaal, communist, democraat, bedrieger en de leugenaar. Ik vraag me af of het geloven in een allesziende god, misschien wel de zelfopgelegde gedachtepolitie is. Heel, lang geleden wandelde onze lieve heer nog op aarde, nu is hij zo van al de ellende geschrokken dat hij het niet meer durft.Eindelijk mocht ik, de “toerist” iets zeggen. Beste mensen, als jullie nog niet weten wat pinaren is, zijn jullie bereid meer te pinaren dan de mensen in de jaren tachtig en negentig, om vervolgens door deze crisis heen te komen?Zoals jullie het vertellen, is het een slechte situatie. Kunnen jullie de dure dranken laten voor wat het is? En geen feestjes bouwen op dure whisky, ventilatoren, mooi met verlichting versierde erven en airco’s. In het begin dachten jullie, het is gebeurd. Erg vervelend en triest. Maar jullie gingen door met waar jullie waren gebleven. En na een jaar merk je gewoon: dit gaat het helemaal niet worden, want dit is heel erg. Ik denk dat het nodig is om een juiste instelling te nemen om een “houding verandering” te omarmen en bescheidener door het leven te gaan.Jullie kunnen ook de tweede en al die dure brandstof zuipende auto’s, misschien inruilen voor zuinigere mogelijkheden. WIJ ZIJN NIET BEREID OFFERS TE BRENGEN ALS GUYANEZEN, zei iemand….. Kijk waar Guyana nu is. Ze zijn volgens mij niet daar gekomen door vast te houden aan welvaartsidealen die een economie om zeep kunnen helpen.Misschien moeten jullie heel dicht bij huis beginnen…jullie pinaren…. Echt zoals jullie het zeggen…Bij velen is het vol gebouwd om rijwielen onder te brengen en de rest volgestort met beton… er mag geen vuiltje aan de voeten zitten…., hoe kunnen dezen groenten planten op het erf ? Een van de vreemdste dingen in het leven is dat de armen, die heel veel dingen nodig hebben, juist degenen zijn die het nooit hebben. Rijken in dit land zeggen: er zijn twee soorten armen, degenen die samen arm zijn en degenen die alleen arm zijn. De eersten zijn de echten, de anderen zijn rijken die pech hadden.Beste familie, toen ik de bedelaars eten en of geld gaf, noemden ze mij een heilige en gaven mij onnoemelijk veel zegen. En als ik vroeg waarom deze mensen niets of weinig te eten hadden, noemden ze mij iemand die dacht dat de maatschappij gelijk is en gelijk blijft. Dus…. Een idioot!Uit de gesprekken van een aantal lokale bewoners blijkt, dat de armoede zich genadeloos om zich heen grijpt. Als ik dat zou ontkennen, dan ben ik ziende blind of horend doof. Er zijn heel veel mensen die de eindjes heel erg moeilijk aan elkaar kunnen knopen. Mensen worden slachtoffer van de hebzucht, van de handelseigenaren en ook van politieke machthebbers. In de politieke geschiedenis en het dagelijks leven ken de corruptie haar weerga niet. Instabiliteit en georganiseerde corruptie is meer regel dan uitzondering in het land.Ook de politieke organisatie in het land is een chaos, het is onder andere te zien bij het beweeglijk zijn van ook goed opgeleide personen, Vandaag is men bij partij Y en morgen bij partij X. Het gênante van deze beweeglijkheid is dat men steeds onsamenhangende en ondeugdelijke argumenten gebruikt om deze bewegelijke gedrag goed te praten.Iemand vertelde dat hij deze mensen, kwalificeerde als baan jagers, het slaafse volgen van leiders die zich bedienen van het geen hij noemt djompo, djompo strategie. En vind dat deze gedragingen het regelrechte gevolg van hebzucht is, hier is het een feit. Iedereen probeert een houding of gedrag aan te nemen, waarbij iets het snelste en meeste voordeligst heeft.Zoals gezegd, kan armoede verschillende oorzaken hebben. Dat er armoede in Suriname is, ontkent bijna niemand. Heel veel mensen zijn erg zuinig met het vertellen van hun eigen gerichte verhalen. Het is gewoon een kwestie van niet willen vertellen hoe arm of rijk je bent. De aard van de mens is nu: alleen voorzich zelf op te komen. De droom van Raghoe is : “ VAN DE WERELD ÉÉN GROOT FAMILIE TE MAKEN”. Het is al moeilijk, om de… beetje… familie die we hebben bij elkaar te houden. Het is toch zo, of niet ? Inderdaad, het is een forse stap in deze richting, wie durft de eerste stap te zetten?Jaren geleden heb ik kennis gemaakt met de inwoners van Suriname. Vaak zit ik dan te praten over het hedendaagse, aan eten en drinken ontbreekt niets. Regelmatig raakte ik aangemoedigd door mensen om gesprekken aan te gaan met de lokale bewoners. Door goed naar ze te luisteren, ben ik veel te weten gekomen. Af en toe vroeg ik of ze geen vervelend gevoel hadden bij het vertellen van” soms toch privé aangelegenheden”. Ondanks de situatie in het land kijken mensen je glimlachend aan en zeggen:’ ER VALT ALTIJD WEL IETS GOEDS VAN JE LAND TE VERTELLEN’. En vervolgens wordt er geproost.De aangeleerde wantrouwen tegen Hollanders bleek vaker bevestigd. Regelmatig een rotsmoes bij de hand. Als ik uit was op betrouwbare kennis, vroeg ik nooit wat men over de kwestie dacht, liet het woord geheel over aan de man of vrouw. Zo, ontmoette ik mensen die uitleg gaven, waarvan mij de haren te berge rezen. Ze waren en zijn nog steeds zeer welbespraakt en een voortreffelijke acteur. Als deze mensen in Amerika waren geboren, zouden ze ongetwijfeld een geweldige toneelcarrière hebben gehad. Maar ze zijn geboren in Suriname en enkelen zaten in de ambtenarij en daar kunnen ze ook goede acteurs gebruiken.Het is mij opgevallen dat bijna iedereen zit te bellen achter het stuur. Als je in Nederland zit te bellen achter het stuur, heb je zo een boete van 230 euro te pakken. En wordt je hier staande gehouden door de wetsdienaren, is een welgemeend excuus omdat je je gezin moest bellen en heilig beloofde het niet meer te doen of met tien srd een handdruk geeft is het voldoende.Aan goede intenties heb je hier bijna altijd genoeg of je moet wat geld op zak hebben. Het is een wereld waarin sorry in combinatie met srd’s bijna altijd genoeg is. Ben je ergens te laat of veel te laat, dan is sorry doodgewoon geaccepteerd. In Nederland kom je hijgend aanhollen voor die ene minuut die je nog denk te hebben op de parkeermeter.S ’middags is het een wereld van rust, men staat stil bij ogenblikken, op vele plekken ontmoeten vreemden en bekenden met elkaar en praten over alles en hoe het verder gaat of moet.In Nederland moet alles snel, snel en sneller. Hier is het mij opgevallen dat alles langzamer gaat. In de supermarkt moest ik zuchten om de caissière die een eeuw nam om een tasje in te pakken, terwijl ik in Nederland alles zelf en snel, snel moet inpakken. Nee, hoor hier zijn ze hun rust niet verloren. En in hun plechtige rust die ik in Nederland mis, leeft een bepaalde vriendelijkheid. Ik blijf even in het verkeersthema, in een linksrijdende land, kwam ik een half uurtje te laat bij de huisarts, omdat ik verplicht voorrang moest verlenen aan het toeterend verkeer. Sorry. De assistente zei: ’is niet erg’ u heeft een half uurtje speling.Ik geloofde bijna mijn eigen oren niet bij de verhalen van een geëmigreerde blanke pluimveehouder, maar hij vertelde alles met een bepaalde laksheid dat alles alledaags maakte. Beste mensen, hoewel ik bellen achter het stuur bepaald niet aanmoedig, is het onvoorstelbare door de pluimhouder genoemde andere autoscenario, één waar ik alleen maar van kan dromen of wat alleen in Bollywood films kan gebeuren: Auto’s stoppen langs de weg, omdat men zin heeft in een picknick.In Nederland stop je langs de weg omdat je benzine op is en/of je een lekke band hebt. Hier neem je tijd voor jezelf wanneer je denkt even te pauzeren. De rust en vaak de absurde vriendelijkheid lijkt een sprookje te zijn. Voorlopig moet ik van genieten voor ik in Nederland de parkeertijd drie keer check, de picknick oversla en de caissière alles zo snel mogelijk inscheck, terwijl ze haar mobieltje mist en niemand vraagt hoe het met haar gaat.Pijn heeft mensen tot nadenken gezet, de gedachten die daarbij vrijkwamen, maakten de mensen wijzer en doordat de mensen wijzer werden, maakte het hun het leven draaglijk. Het is moeilijk de juiste weg te kiezen in deze onzekere tijd, maar kies je niet de juiste weg, dan heb je altijd tegenwind en als je op je weg de verkeerde afslag kiest, moet je toch harder trappen.Met deze mooie zin van een tafelgenoot sluit ik af…….Groeten van ons…….. en voor de kleintjes onze zegen….

Het is mij opgevallen dat in vele winkels, warm en tikkeltje donker is en de lege schappen zijn zichtbaar. Het klopt wat hij zegt Hemand, gaat een ander verder, terwijl er een bier wordt besteld. Mijn vrouw koop wat noodzakelijk is en minder luxe artikelen.Een eenzame landgenoot, verderop in de hoek, had alles nauwlettend gevolgd, voegde zich toe in de groep en gaf zijn visie op de hele situatie. Het is zeker knokken hier, wij kunnen zeker minder kopen. Ik geloof niet dat de slechte situatie erger zal worden. Als de goudmijn in tweeduizend en zeventien in productie wordt genomen, zullen de staatsinkomsten heel hoog stijgen en dat zal voor ons erg positief uitpakken.Kijk, hier heb je een idioot die zit te wachten op staatsproducten. Staatsproducten zijn bestemd voor rijke mensen en niet voor de rest van de bevolking. Deze man snapt het nog steeds niet. Ook hij moet keer op keer bedonderd en voor de gek gehouden worden, alvorens hij het begrijpt. Hemand, misschien kan jij hem bevestigen dat dit maar het begin is. Nee, vrienden ik ben hier “allen” om naar jullie te luisteren en misschien van heel ver iets voor de samenleving doen.Ik denk dat velen van jullie te lang, misschien ook onterecht op hulp van anderen hebben gerekend. Anderen hebben het nu ook moeilijk en… hij… vindt dat zijn familie in Nederland minder of zelfs niets meer richting familie stuurt. Ik kan niet voor iedereen spreken, maar Nederland kent haar problemen ook. Ik zou zeggen, kies voor lokaal geproduceerde goederen, op deze manier voorkom je deviezenvlucht. Maar zoals eerder gezegd is, lukt het niet altijd. Vaak zijn de buitenlandse producten goedkoper.Een vaste klant van de Chinees, bijtend op een stukje suikerriet met weinig tanden in zijn mond vertelt! Armoede hebben wij altijd gehad, het is altijd aanwezig geweest. Nu merken wij het in alle vormen en niet voor niets klagen wij. Suriname is bankroet aan het worden en niet door grote droogte en ook niet door oorlog. Deze armoede zal jaren blijven voortduren. En wij raken onze status van armoede nog niet kwijt. Maar van honger zullen we hier niet dood gaan.Als wij in problemen raken, betrekken wij al heel snel God erbij. God heeft ons alles gegeven. Macht is iets, waarvan ik de definitie niet serieus neem. Voor mij kan macht erg veel opleveren. In Suriname wordt macht misbruikt om enkele simpele reden, één van ze is hebzucht. Er zijn heel weinig bekwame leiders en veel minder mensen die een bekwam team om een leider kunnen teweegbrengen. Aan de andere kant is de kwetsbaarheid die de macht en de honger naar ‘meer’, met zich meebrengt. Men ziet de wereld niet zoals het moet zijn, maar zoals zij het willen.Laat in de middag, kwam Raghoe, een goed verzorgd man onze gezelschap vergroten. Na zijn traktatie ( hoe kan het ook anders ”bier”)Wist hij te vertellen dat de toekomst voor ons lag en dat wij daar naar toe gaan. Wij kunnen praten over het verleden, maar daar schieten wij niet veel mee op. De westerling heeft agenda’s, mooie horloges en mobiele telefoons. Op die dingen kijken ze hoe laat het precies is. Ze plannen afspraken en bedrijvigheid tot op de minuut nauwkeurig.Het gaat niet goed met het leven in Suriname en dat zal voor velen ook zo blijven. Wij kennen de verhalen uit de Ramayaan, uit het verre verleden. Veel dingen zijn waarschijnlijk zo oud als de aarde zelf. Komen wij te wonen op de maan dan zullen deze verhalen ook daar voorkomen. Ook deze verhalen zullen verhalen zijn uit de wereldgeschiedenis, en de pandits van dan, zullen ook de verhalen van vijfduizend jaar terug vertellen. De tijd die wij meemaken zal zeker beschreven worden als gedichten en liederen verspreid worden. En de tijd zal haar eigentijdse problemen kennen en naarstig op zoek gaan naar oplossingen.Ook ik koop slimmer in….. er is ons veel beloofd, ook dit keer zijn wij in de maling genomen. Maar ja,…. We kennen het allemaal….een ezel.. een stoot.. en een steen…., ja toch? Ik zou eigenlijk niets te maken hebben, welke regering aan de macht is als er geen hebzucht bestond. De belangen van het volk zou ondanks alles centraal moeten staan. Maar nu moeten wij niet toestaan dat mensen met hun eigen agenda bezig zijn, omdat hun regering aan de macht is, terwijl wij blijven pinaren. HOEVEEL LEUGENS VERTELT BOUTERSE NOG?De benzine prijzen gaan alweer hooooog!!!! De regering is niet bezig met regeren. Waar is de goedkope oliën uit Venezuela gebleven? Wij moeten weer heel diep graaien in de zakken om de corruptie in leven te houden. Bedriegers halen illegale olie uit bevriende landen om zichzelf, vrienden en families te bevoordelen, terwijl wij gewoon pinaren.Van de week heb ik met mijn moeder en vader een gesprek gehad. Net als zij ben ik geboren en getogen in Suriname, maar ik heb de jaren tachtig en negentig niet meegemaakt en toen hadden ze het echt moeilijk. Als ik mijn jaren vergelijk met wat ik nu meemaak, denk ik goed, misschien pienaar ik nu, maar ik heb een huis, druk ik op de knop dan heb ik licht, draai ik aan de kraan dan heb ik water, ik werk hard en heb meer onkosten, maar ik verdien mijn geld door alles te benutten, thuis bij mij zie je geen plek met onkruid, alleen nuttige planten en dieren! De vraag is hoelang nog?? De corruptie dringt heel diep ik mijn financiën binnen.Om mijn gedachten af te zwakken vertelden mijn ooms en tantes verhalen uit de jaren tachtig en negentig. Mijn vader werkte toen als ambtenaar en veehouder, mijn moeder vertelde dat op verjaardagen alleen kokoswater en kokoskoeken werd geserveerd. Suriname was op dat moment in een diep dal aan het zakken. Familie, vrienden en anderen probeerden ons uit die diepe te trekken, maar het idee “welvaart was nog een gedachtenflits voor de toekomst. Kokoswater en lokaal drank waren voldoende voor een feestje.Thuis bij mij zie je geen plek met onkruid, alleen nuttige planten en dieren! Als ik nu ga vertellen dat Surinamers niet weten wat pinaren is dan weet ik dat genoeg mensen het niet met mij eens zullen zijn. Pinaren is een betrekkelijk begrip, het is duidelijk dat wij wegzakken van een betrekkelijke welvaart in de stront.Veel Surinamers zijn verwende mensen met een westerse mentaliteit en een magere portemonnee, wist een ander te vertellen, kijkend in mijn ogen. Wij zijn niet bereid offers te brengen als de Guyanezen. De rijken kijken met een flinke dosis zelfreflectie naar de situatie, dat heb ik vaker gehoord. Een ander viel in de rede en wist te vertellen dat de Guyanezen misschien wel iets meer gemeen hebben met bijvoorbeeld Nederland in crisis. Het is dat bezuinigingsprogramma’s kunnen werken als wij, al dan niet klagend, bereid zijn om voor een periode in te leveren op kenmerken van welvaart, maar dit laatste ontbreekt hier.Wordt vervolgd …… Groeten van ons…….. en voor de kleintjes onze zegen….

Als huisvader stapte ik naar de politie en gaf aan dat ik voor een blikje sardien het dubbele moest betalen en vertelde dat er sprake was van verdachte omstandigheden, waardoor deze winkelier zich op een oneigenlijke manier zichzelf wederrechtelijk bevoordeelde ten koste van hardwerkende mensen”.De ander voegt eraan toe dat het feitelijk sprake is van oplichting…..Ja…dat dacht ik ook en vond dat de politie het zou onderzoeken. Maar nee hoor, de politie vroeg juist aan mij wat het strafbare feit eigenlijk was en gaf aan dat de wetgeving, de politie niet in de gelegenheid stelt om aan mijn klacht iets te doen. Ik heb de politie laten weten dat het de grootste flauwekul was en dat de politie de deskundigheid niet heeft om deze vorm van misdaad aan te pakken.De ander weet te vertellen dat deze verdachte omstandigheid al aanleiding was om een onderzoek in te stellen en op grond van de bevindingen zou de politie een vervolging moeten doen. Maar in ons Suriname is de politie helaas niet zover!Mensen, zonder inbreuk op jullie gewoontes te maken, concludeer ik dat: ondanks of juist de situatie in het land, is deze tafel goed voorzien van bier en andere sterke dranken. Terwijl een jonge vrouw met een boodschappentas de supermarkt in loopt om even later terug te lopen, in onze richting keek en riep…..IN HET ARMENMOND NOEMT MEN DIT STELEN…..Wat ze mee bedoelde, hadden wij misschien begrepen, wat ik niet heb begrepen is” wie bedoelde ze met haar uiting van verslagenheid?”. De inkopen, welke ze had gedaan of onze tafel?Een andere man die inmiddels aan kwam lopen en duidelijk een bekende van de anderen was, schonk een glas bier voor zich zelf, nam een grote slok en mopperde…armoede…armoede… keek mij aan, gaf een handdruk en verontschuldigde zich over een jaar eerder, toen hij heel gelukkig was dat Bouterse weer vijfjaar kreeg.Je moppert armoede….armoede…., vertel mij iets over armoede, stelde ik de vraag in het algemeen. Wij weten dat alcohol iets in ons teweeg brengt, althans bij velen van ons. Hier werd alcohol massaal genomen. Ondanks het feit, is het mij nog niet duidelijk, waarom wij onder invloed van drank een briljant idee kunnen vinden om te praten over religie of plotseling veranderen in een koppige spreker die een hele groep in rep en roer kan zetten. Ik heb een bekende familielid horen zeggen:….als je dronken bent komt de waarheid naar boven…..,vandaag durf ik te zeggen dat het zo is.Voordat de elektricien zijn mening gaf over armoede, wenste hij mij een “SLAPELOZE NACHT TOE”. Armoede is voor iedereen verschillend. Nou, ik heb het mijn kinderen niet gevraagd om het op te zoeken in het woordenboek. Ik heb het gewoon tekort en nu veel tekort, want alles wordt duurder en mijn salaris is gelijk en zelfs minder geworden. Ik heb te weinig inkomen om rond te komen. Dat betekent voor mij armoede. Armoede zou in Suriname niet moeten voorkomen, dat zou iedereen haast denken, maar niets is minder waar.Door de regering Bouterse zitten wij in een tijd dat velen van ons zonder werk is komen te zitten. De mensen die weinig of niets hebben moeten meer inleveren dan dat ze het al doen. Mensen die alles hebben krijgen van de bestuurders alles op een presenteerblad. De rijken krijgen overal subsidies en kortingen en de armen betalen zich een ongeluk.Wij waren blind om het niet te zien aankomen en nu het er is geloven wij het niet. De armoede heerst, vraag het aan de moeders die kunnen het helemaal goed vertellen. Ja, je zou denken dat het hier niet voor zou moeten komen dat moeders elke dag weer moeten piekeren hoe het morgen moet, maar toch is het helaas wel zo. Er komen steeds meer mensen bij die amper het hoofd boven water kunnen houden.Als ik zeg dat het meevalt, dan lieg ik. Ik heb van een bekende gehoord dat er mensen zijn die met heel weinig moeten doen. Een moeder die twee zoontjes heeft, moet het maar bekijken. Zij zorgt ervoor dat de kinderen hun dagelijkse voeding krijgen en zelf eet ze iedere avond een klein schaal rijst en daar doet zij het mee. Ja, dit is maar een voorbeeld, er zijn meer voorbeelden, waarbij mensen echt armoede lijden.De regering moet haar ogen niet voor sluiten, maar moet ons helpen en zoals het nu naar uitziet, zullen veel meer mensen armoede krijgen. Wie hiervoor een oplossing weet, staat op en laat horen. Tja, oplossingen zijn er genoeg, wij schelden de internationale monetaire fonds genadeloos uit. De vissen hebben het zwaar, voedselgebrek, Bouterse en landbouwgif eisen hun tol. Hulp hebben wij nu hard nodig!Een ander weet te vertellen dat hij ongeveer twee jaar geleden betrokken was bij een aanrijding, waarbij hij van achteren werd aangereden. De politie verklaarde dat ik schuldig was aan de aanrijding, terwijl een ieder dient te weten dat iedere bestuurder een zodanige afstand dient te houden op de voorganger dat hij/zij de auto op tijd tot stilstand kan brengen en dus achterop rijden gewoon fout is. Maar de politie in ons land weet dat niet, terwijl het in heel de wereld bekend is. De tegenpartij is erg rijk en ik heb de zaak verloren!!Iedere keer dat wij praten, hebben wij het over “Suriname is een rechtstaat”, maar de deskundigheid om ons rechtsbescherming te bieden ontbreekt. Maar als het gaat om het bestelen van mensen dan zijn er veel deskundigen en anderzijds is het een schaamteloze samenleving waarin ieder op zichzelf is aangewezen. Nu zeggen wij heel vaak:” ieder voor zich, God voor ons allen”!Een andere lokale bewoner, neemt plaats, steekt een sigaret op en zegt: Hier in ons land zoeken we geen oplossing door communicatie, maar al heel snel door machtsmisbruik en daardoor komen we geen moer verder. En ieder voor zich God voor allen…. Denken jullie dat God dit allemaal goedkeurt en als het ja is, welke kant kiest hij het dan. Ik weet niet welke kant hij kiest, maar in de boeken staat dat hij in het verleden opdroeg oorlog te voeren. Nu ik weet dat God de kant van de tegenstander heeft gekozen ,snap ik waarom wij ons in de steek gelaten voelen. God heeft ons gemaakt, hij wil niet dat mensen dood gaan. In ons land zijn helaas mensen die bewust en uit eigenbelang anderen onderdrukken of zelfs doden.Een vijfenveertigjarige vader zegt, dat hij…. Slimmer inkopen doet. Vroeger, nou ja, vroeger dacht ik niet na en kocht dingen die ik dacht nodig te hebben. Nu denk ik na voordat ik iets koop. Ik kocht een bepaald merk product en nu is het duurder, daarom kies ik voor een goedkopere merk. Maar de kwaliteit is ook belangrijk. Mijn vrouw vindt dat ook haar omgeving op allerlei manieren aan het bezuinigen is.Wordt vervolgd …… Groeten van ons…….. en voor de kleintjes onze zegen….

Vandaag ben ik zeker niet ongeduldig,”dit wil ik u wijsmaken”! Ik was geïrriteerd en een beetje boos, omdat de mensen met wie ik had afgesproken niet kwamen opdagen. Ik ervaarde het als iets ernstig, ik kon kiezen om op verschillende manieren te reageren. Ik kon het geijkte recept van ”even tot tien tellen gebruiken”, of mijn schouders ophalen, weggaan of boos worden. Maar het is een beetje in mijn gedrag ingesleten om het laatste te doen.Ik voelde plotseling de irritatie in mij opwellen, op het punt van ontploffen bleef ik even zitten. Ik vind het belachelijk dat het zo lang moet duren. Ach, tja, zo gaat het nu éénmaal op de aarde. Iemand die erg laat komt op een belangrijke afspraak. Terwijl ik nu rustig zit, vind ik een heleboel dingen in het leven te lang duren. Neem de rij voor de kassa, de ellenlange rij wachtenden vóór u aan de telefoon, ja, de file en de levering van een besteld product.Om niet in deze ongewone situatie te blijven hangen, redelijk gekalmeerd vervolgde ik mijn weg naar elders. Zo merkte ik dat er mensen zijn die geloven in geesten en praten met bomen, banken en de straat of met zich zelf. Maar ik heb mij ook deze keer vergist, de pratende mensen die ik tegenkwam waren met een koord van de mobiele telefoon verbonden met het oor.Op een afstand van een bouwput zat een jonge kerel op een bankje, starend naar de werknemers op het terrein. Met mijn camera om mijn nek, liep ik voorbij en er ontstond zich een gesprek. Ik vroeg wat de kerel deed, hij liet weten dat hij niets aan het doen was. Ik dacht even na en vroeg ,waarom hij niet aan het werk was? Waarvoor zou ik moeten werken? Voor meer geld misschien? als je hard werkt, kan je rijk worden, een huis kopen en een paar bedienden nemen, merkte ik op.En dan?, vroeg hij heel zeker van zijn vraag. Ik plukte aan mijn kin, dacht na over zijn vraag en zei:” en dan werk je nog harder en wordt je rijker. En dan? Wat een vraag dacht ik en speelde het” spelletje” mee. Dan kan je gaan rentenieren en hoef je nooit meer te werken. En dan?, vroeg de kerel. Nou…ik vond het een domme vraag, waarop ik niet meteen een antwoord had. Nou ja…..dan kan je rustig op een bankje zitten en uitkijken naar de werkenden. MAAR DAT DOE IK TOCH AL, liet hij weten.Ik kon verder geen verhaal uit hem halen en ging naar huis, op de hangmat moest ik toch door denken naar het gedrag van de jonge kerel. Volgens mij is alles goed zoals het allemaal is. Het verhaal kende vele versies, en ze komen allemaal op het zelfde neer.Voor velen van ons loopt de tijd lineair, van links naar rechts, net als een verhaal met een begin en een eind. Stiekem liet de jonge kerel weten dat in vele culturen de tijd rond is” alles komt een keertje terug”. En dat maakt het leven een stuk rustiger. Een cultuurgeachte tussen een lineair denker en een cyclisch denker.Van mij werd al snel gezegd dat ik een westerse toerist ben, niet te begrijpen eigenlijk. Maar goed! Als toerist vond ik het onbegrijpelijk dat iemand zonder enige doel kon zitten en genieten van het leven.In deze wereld moet je toch werken ,iets bereiken en verder komen, weet ik zachtjes aan van deze wereld. Ik als een Europeaan vond het onbegrijpelijk dat iemand eerst een doel in de toekomst zou willen bereiken, omdat alles toch weer terug komt. Ook hij heeft gelijk, want hij vind alles oké, precies zoals het is.De kranten schrijven veel, officiële cijfers laten diepe kanten zien. De lokale bewoners vertellen meestal over het dagelijks leven. Enkele mensen namen even afstand van de berichten om naar hun leven te kijken en met mij over te hebben, op hun eigen wijze en vertelden wat het hun bracht.Als we het over Suriname hebben, kunnen we dagenlang blijven praten. Komen we in de wachtkamer van de huisarts of de specialist dan kunnen we vaak uren wachten voor we aan de beurt komen en dat is niet iets van vandaag, maar al sinds de jaren zeventig van het vorig eeuw. En dat heeft men nooit gezien, heeft men dat echt nooit gezien?Ik vind het erg dat de politici, samen met de rijken in dit land niet inzien dat Suriname een derde wereldland aan het worden is. Iedereen wilde alleen aannemen wat op zijn/haar pad kwam in plaats van organiseren en de internationale afspraken nakomen. Alles wordt duurder en duurder, de ondernemers schroeven de import omlaag.Door de hoge kosten van levensonderhoud en de gestegen prijzen, komen wij niet onderuit om ons koopgedrag aan te passen. Wij moeten nu opletten, welke licht we aandoen en voor hoelang, ook de boilers die wij voor ons gemak hadden hangen, is uit bedrijf genomen.Wij worden onderdrukt, de normale bevolking wordt onderdrukt. Wij blijven bidden en vragen om hulp, maar er gebeurt niets…..tenminste niet meteen. De corruptie en het eigenbelang van de regering heeft ons in de wurggreep. Wij wisten dat het zou komen, het zou een keertje gebeuren. En nu het gebeurt, worden wij behoorlijk kwaad. Wij werden door de regering met subsidies, zoet gehouden en wij vonden het prima, zoals het was.De regering heeft ons in de bezuinigingsgreep , eist dat we moeten inleveren en Bouterse laat het gebeuren. Het volk wordt onderdrukt en wij bidden tot God en iedereen om hulp, maar er gebeurt niets….tenminste niet nu. De politici en de zijnen hebben niets om te klagen over de heerschappij van het eigenbelang. Vaak zie ik op televisie kinderen die wel wat kleren hebben, maar veder niet veel.Nu weet Bouterse te vertellen dat wij zware tijden doormaken. En als Land lijden wij enorm veel verlies. Inderdaad wij lijden verlies en raken de greep op een goed leven kwijt. Wij wilden voor Bouterse nog vijf jaar en ja hoor, dat hebben wij voor elkaar. De beloften die gedaan zijn, zijn uitgebleven , daar in de plaats krijgen wij bezuinigingen op bezuinigingen. Deze regering is opgebouwd met leugens en bedrog.Deze mensen hadden zichzelf uitgenodigd voor een gesprek met mij. Ze vertelden hoeveel ze van Suriname houden en ongeveer alles al meegemaakt hebben wat deze regering te beiden heeft. De één is ambtenaar, en een andere een elektricien. Maar allemaal hebben nevenbanen om het gezin van het dagelijkse te voorzien.Als ik nu alles bekijk dan kan ik concluderen dat opeenvolgende regeringen geen enkele ontwikkelingsvisie hebben gehad. Ik kan jou vertellen dat ze allemaal uit populisme deel hebben genomen in het bestuur van het land. Nu de armoede echt toeslaat en vele slachtoffers maakt, vind ik dat Suriname bij de onafhankelijkheid al deskundige hulp had moeten eisen en krijgen om de belabberde situatie in Suriname aan te pakken. Maar daar in de plaats, deden wij alsof, “wij het beter konden”, ja toch? Hoe het met ons Suriname gesteld is geef ik een simpele voorbeeld:” Als huisvader stapte ik naar de politie en gaf aan dat ik voor een blikje sardien het dubbele moest betalen en vertelde dat er sprake was van verdachte omstandigheden, waardoor deze winkelier zich op een oneigenlijke manier zichzelf wederrechtelijk bevoordeelde ten koste van hardwerkende mensen”.Wordt vervolgd ……Groeten van ons…….. en voor de kleintjes onze zegen….

Niet alleen elke dag wensen wij onze moeders een liefdevolle dag toe, maar ook vandaag op deze speciale dag, uitgeroepen voor moeders.
Het is Moederdag. De betekenis van Moederdag kennen we allemaal en hebben, eigenwijzen om met moeder om te gaan. Ik bladerde in mijn kalender en zag met vet gedrukt staan: “ Moederdag”. Je zou bijna zeggen dat ik niets te doen had. Niet dat ik het vergeten was, nee hoor! Daar ik elke dag contact heb met mijn moeder, vader en schoonouders, kwam het niet in me op. Nu ik het alweer weet, feliciteer ik op mijn eigenwijze en koppige manier!
Als een moeder dreigt vergeten te worden en het maakt niet uit of het Moederdag is of een werkdag, dan bedoel ik, toch wel de dagen van
MAANDAG tot en met VRIJDAG oftewel alle dagen inclusief het weekend.
Mijn kalender herinnerde en motiveerde mij om voor moeder, iets te kopen, de reclames zeggen “bloemen”, ikzelf heb nog geen idee, aha, ik laat het makkelijker wijs over aan mijn vrouw. Of ik vraag het gewoon wat ze het liever wil hebben voor deze SPECIALE DAG. Mijn moeder en schoonmoeder is geen drieëntwintig meer, anders zou ik heel makkelijk iets in mekaar timmeren. (Die reclamebureaus weer, zeg!) Wat verzin ik dit keer?, moet toch meedoen! Ik mag mij gelukkig prijzen dat mijn moeder, Moederdag een hele grote onzin vindt, dus hoef ik niks te kopen. Ze weet dat ik zonder geschenken haar zeer waardeer.
Ik vroeg aan mijn buurvrouw, een paar huizen verderop: wat vindt u van Moederdag? Ze zei heel droevig, ik zal je het in drie woorden vertellen maar over Moederdag zal je mij niets meer vragen.
Na schaapachtig in haar gezicht gekeken hebben, ging ik erop in. Ze zei één keer per jaar als ik jarig ben belt mijn zoon om mij te feliciteren, zonder de felicitatie aan te nemen vraag ik: LEEF JE NOG?
Het wordt in ieder geval geen bloemen, want de vaas op tafel staat altijd gevuld met de prachtige bloemen. Vader vindt het weggegooid geld en nu misschien een tikkeltje gezonde jaloersheid.
Lieve moeders, bedankt dat ik uw kind mag zijn, nu u toch (oud) bent geworden en soms een beetje vergeetachtig, accepteer ik bijna alles. Ik zeg bijna alles, want sommige dingen aanvaard ik en anderen weer niet. En dat heeft ons dichterbij gebracht. Van harte gefeliciteerd en een liefdevolle samen zijn.
Vandaag op tien mei vieren wij Moederdag in het groot. Voor velen staat Moeder, voor Moeder aarde.
Een keer per jaar wordt aan Moeder erg veel aandacht besteed. Rond deze tijd krijgen wij veel moedervreugde mee! En denken veel aan onze moeders niet omdat wij het willen, nee we zien de reclameboodschappen, horen anderen zeggen wat ze gaan doen en zo krijgen wij een klein beetje schuldgevoel en pakken het voor deze ene dag groots aan.
Moederdag wordt door velen op heel de wereld gevierd en niet altijd op de zelfde datum en op een eigen manier en dat kan verschillend zijn.
Het is heel leuk om een speciale dag voor de moeder te hebben, zeker een plek in het hart en die is voor elke dag.
Mijn moeder en schoonmoeder vergeet ik geen dag, misschien komt het omdat wij niet dicht bij elkaar wonen of de ouderdom. Vooral winkeliers doen erg hun best, zodat deze dag zoveel mogelijk gevierd wordt. Echter in deze vorm weerspiegelt het feest, begrijpelijkerwijs een lezing van de moederrol. Die door de commercie en met name de bloemenwinkel, levend wordt gehouden
Ondanks de commerciële karakter van de moederdagviering lijkt het feest een behoorlijke mate van populariteit te kennen. Ook ik heb een beetje hekel aan vele soorten commerciële dagen en de bijbehorende reclames.
Mijn moeder zelf vindt het onnodig, ze vindt het niet verkeerd dat er haast elke dag, haar gevraagd wordt of ze zich goed voelt, heeft gegeten en regelmatig de boodschappen gedaan wordt, nu de kinderen groot zijn. Zo zegt zij dat alle kinderen het moeten weten wat wij moeders allemaal voor de kinderen hebben gedaan.
In mijn geval was mijn moeder er altijd voor ons en voor een groot deel heb ik te danken aan haar, laat een vierenzestigjarige het weten. Mijn moeder zei altijd: “ je tijd is echt beperkt, verspil je leven niet door het leven van iemand anders te leiden”. Zij heeft nooit aan Moederdag gedaan en heeft nooit een speciale cadeau geaccepteerd. Dus bood ik haar om naar een verre familie te brengen en dat was zeer gewaardeerd. Op Moederdag wil ze niets van ons hebben, dus weken van te voren regelen we dingen voor die dag, zodat ze toch weg kan of gezellig bij elkaar zijn,( ik moet toch in deze samenleving leven) voor zover het kan. Op mijn beurt zeg ik: “Heb je moeder iedere dag lief en wacht niet als het Moederdag is.
Op tien mei is het Moederdag, ik vind het lijken op een opgeklopte commerciële gekheid.
Het geeft mij helemaal een raar idee dat ik in één dag goed kan maken als ik de rest van het jaar amper aandacht aan mijn moeder heb gegeven. Misschien is het verstandiger om eens een keer na te gaan wat de oorsprong van mij is. De één viert Moederdag met een prachtig bos bloemen, de ander met een grote doos met inhoud, weer anderen die bellen elke dag ( moet kunnen in deze mobiele“ tijdperk” )
om op de hoogte te blijven.
EEN dag vol dankbaarheid??? OF toch een commerciële ONZIN???
Commercie is later met de hebzucht gekomen, Moederdag is ontstaan door pijn en verdriet!
Ontdek het zelf in zes minuten en een glaasje thee, wat er van jou wordt gezegd over Moederdag!
Beste moeders, van harte gefeliciteerd met deze mooie dag. Wij houden van u.
Het is dat ik pas op deze latere leeftijd realiseer wat een moeder voor mij doet, nu merk ik dat het normaal is dat iemand echt, maar echt elke dag, jazeker elk moment voor mij is.
Moeder is degene die mijn leven voor mij op de rit heeft gezet. En zoals anderen het hebben herhaald: Moeder is diegene die mij heeft gevormd tot de persoon die ik nu ben.
Hopelijk besef ik nu hoeveel mijn moeder in mijn leven heeft betekend en zal betekenen.
Ik vergeet daarom niet te laten blijken hoeveel ik om mijn moeder geef.
Moeder kan soms lastig zijn, moeder verbied sommige dingen die ik heel graag zou uitflikken.
Het betekent dus ruzie, maar zelfs dan staat moeder voor mij klaar.
Vorig jaar had ik u (ook) keukengerei gegeven, van mijn vrouw mag dat niet meer, want ik zette u aan het werk in de keuken, vindt zij.
Van mijn (jeugd) standpunt gezien is het leven een lange toekomst; van uw ( ouderdom) standpunt gezien een zeer kort verleden en elk minuut dat je je druk maakt om je verleden, gaat af van je toekomst….
HOE BEDANKT JIJ JE MOEDER? LAAT HET MIJ ( ONS) OP DEZE SITE WETEN.
Groeten van ons…………..voor de kleintjes onze zegen.

We groeiden vast in het oude en onze toekomst werd meer bepaald door het verleden.Wij hebben gezegd: “Het gaat jullie goed”
tegen wie we altijd gezegd hadden: “ WELKOM”.Ik erken daarmee
dat de situatie nu voorbij is. Ik wil zeker niet blijven hangen in het oude.
In deze tijd, kijk ik terug naar de tijd die achter mij ligt en onderstreep de mooiste en de treurige ogenblikken, zodat ik mijn blik op de toekomst kan richten. Ik probeer eerlijk en oprecht naar mijzelf en naar mijn
aandeel in deze kwestie te kijken.Volgens mij moest ik iets veranderen in het
leven van mij en mijn dierbaren hier.Iets gaf aan dat het tijd was om mijn
levenswijze te wijzigen en een andere richting te nemen. En ik ging over tot mijn handelen. Het is hard, maar jij bent ook niet meer de jongste en je praat over wijsheid. Wat is wijsheid? Ik heb de omgeving niet veranderd, alleen de manier van kijken naar de omgeving.
Neen boerbak, ( idioot ) van partner ben ik niet veranderd, ook niet van familie en daar bedoel ik mee dat ik beter aan deed om mijzelf aan te pakken.
Zonder enig wroeging, kijk ik nu naar achteren, wel een beetje pijn. Mijn vader heeft altijd gezegd:” In deze leven zal je vele keren beleven dat je tijdelijk of voorgoed afscheid zal nemen van diegenen, van wie je ooit hebt gehouden, dat is moeilijk en brengt toch verdriet en pijn met zich mee, zit er niet mee, ga niet pinaren( piekeren ) anders kom je zeker bij de dokter terecht”.
Nu kan ik het verleden loslaten, echt vergeven en ben nu ook wel vrij om te leven.Maar, beste Hemand, ik weet zeker dat er ooit een ommezwaai komt en er luide klappen vallen in de vorm van tegenslag en of een grote financiële pech en dan is er tijd om in je verleden te graven.
En als de familie hier is, zet ik op de rug een ontdekkingstocht door hun eigen verleden, te beginnen bij het huis van de overleden ouders.
En het verhaal van ons beiden zal op gang komen.Ik begin langzaam, beetje
gekwetst en hij/zij vult het aan met herinneringen van uit Nederland en misschien uit schaamte niet over mijn mooie land.
Ik leer dan veel nieuwe dingen, misschien ook uit mijn eigen land en dan
kan ik hem/haar een groot stuk van hun eigen geschiedenis meegeven
Ik ben altijd voor mijn familie geweest, maar het zijn immers zij die de levenslust uit mijn lichaam hebben getrokken. Zij stonden “echt“ in de weg van het leven die ik eigenlijk zou willen hebben.
Zo Hemand, Nu is er PLEK voor jou, een “ NIEUWE” GAST.
Beste familie, we hebben nu zeker kennis gemaakt, met een man die over veel dingen kan praten. Over een tijd dat de ossen voor werden gespannen en een kar vol boodschappen trok.
En sterke stieren die door de droge landbouwgrond de ploegen voorttrokken.
Een man die rijst op zijn blote voeten verbouwde en het zelfde zijn ouders zag doen. Hij groeide op met de verhalen van zijn ouders. En hoe hij als kind vele
kilometers op en neer naar school liep en later naar de bouwgronden, op zijn blote voeten en op hete baloe ( zand ) of door de modder.
Hij is in de polders van Nickerie te vinden. Velen van de inwoners vonden een bestaan in de landbouw, voor zover men wilde door te werken en in hun levensonderhoud te voorzien. Zij die geen mogelijkheden zagen of konden vinden, waren gedwongen om elders hun rijkdom bij elkaar te rapen of te leven van de liefdadigheid.
Kijk door de ogen van een man, over zijn en zijn vaders rijke verhalen, die opgroeide in dit landbouw gezin. Hij kan inderdaad met grote verliefdheid over vroeger vertellen.
Hemand, bij gebrek aan informatie en of belangstelling, zijn de verhalen van vroeger verloren gegaan. Dit verhaal staat in geen Indiase heilige boeken. Maar wel een eerlijk verhaal.
Mijn vader zegt: Samen met mijn broertje en drie zusjes, vorm ik de oudste lid van de familie.
Ook mijn vader moest voor mijn zusjes een bruidsschat betalen. Daar wij arm waren, werd afgesproken, wat en hoeveel het zou worden en achteraf betaald. Een huwelijk op jonge leeftijd en een bruidsschat waren heel gewoon, normaal en niemand protesteerde.
Ik wist het niet beter, de pijn en de kwelling die mijn ouders hadden, herinnerende ik zeker, maar ik weet niet precies de hevigheid en de aard van de pijn. Ik weet de pijn te herinneren in woorden maar niet zo zeer in gevoel. En ja hoor, nu ik door mijn zusjes en partners in de steek ben gelaten, voel ik dezelfde pijn en dan zeg ik” nu weet ik het weer!” dat is het. Ook ik heb gevoelens en die waren ergens in mijn geheugen verstopt en pijn heeft niet alleen te maken met de gebeurtenis, en ook wat ik voel, denk, en doe , juist, laat een mens zoals jij die het oude oprakelt.
Een koe of een koe met kalf en geld, werden door velen betaald en wie niets had, moest maar zien hoe de dochters vernederd werden. Hemand, de uitdruk op je gezicht, zegt mij dat je geen idee hebt wat een bruidsschat is .
Ja, ja ,ik weet het, een bed en matras, om te slapen, hi,hi ,hi. Hemand je bent door en door slecht, bijna goed, vroeger hadden wij chataay .( kleed gevlochten van gras of een ander planten spul )
Zelfs na jaren van een huwelijk, werd door de familie van de jongen vaak meer geëist van de familie van het meisje. De vader van de jongen was zelden eens met de waarde van het schat, hierdoor ontstond ruzie met de familie van het meisje en de familie van het meisje verloor altijd. Het meisje werd slecht behandeld en als werkslaaf ingezet.In ergste gevallen werden ze met aanmaakvloeistof overgoten en in brand gestoken.En dat was een gewoonte daar!
Er werd onderhandeld over de hoogte van de schat, tussen beide families.
Het komt dan voor dat de familie van het meisje veel geld en koeien moet lenen om de dochter te kunnen uithuwelijken.
Groeten….. van ons……en voor de kleintjes onze….zegen.
Volgende keer deel 3 van 6

Een keertje had ik met Berry, een Nederlandse man een discussie. Ik beweerde dat ik een allochtoon was en een Nederlander. Hij lachte me uit en vond dat ik een autochtoon ben. Ja Berry, jij kan mooi vertellen, maar weet iedereen het ook? Nou goed, ik noem jou gewoon Surinamer, want zo identificeer jij je ook en ik geef een uitleg:
Lang heeft het wel geduurd en het heeft mij nogal wat ergernis opgeleverd, maar eindelijk is er iemand die met een verhaal komt die op mij slaat, hij motiveert: Je bent niet hier geboren en getogen, maar je woont heel lang hier. Je spreekt goed Nederlands, je kent de normen en waarden, hebt je aangepast aan de gewoonte hier. Je scheld uit in het Nederlands en eet ook de Hollandse pot. Je gedraagt je als een Nederlander in het buitenland, je bent rond uit onbeleefd, net een Nederlander op het strand. Vaak laat je merken dat je geen manieren hebt, precies als een echte Nederlander op vakantie. En als je op vakantie bent, sta je te dringen bij de uitgang, terwijl het vliegtuig aan het taxiën is, die zojuist is geland. En dus je bent gewoon een Nederlander. En geloof me, ik had graag gewild dat hij gelijk had. Die ene keer op het plein dat naar mij werd geschreeuwd dat ik terug moest naar mijn eigen land heeft mij gelukkig niet lang achtervolgd. Ja, ik moest naar mijn eigen land, een land dat toen en nu door Nederlanders erg gewild is. En ik luisterde verder: Als jij en je ouders in Nederland geboren zijn? Dan ben je een autochtone Nederlander. En stel dat je wel in Nederland geboren bent maar een of beide ouders vanuit het buiten land komen, dan ben je een tweede generatie allochtone Nederlander. Ah, ja oké, dus zo zit het in elkaar, Berry? Nooit geweten wat een allochtoon en een autochtoon eigenlijk is. Even dacht ik om niet mee te doen aan deze onzin, maar volgens mij heb ik de discussie gewonnen. Ik kan troosten dat onze koningshuis bestaat uit eerste- en tweede generatie allochtonen. Tijdens de discussie heb ik over een interessant verschil tussen mij en onze koning geleerd. Onze koning is blank en ik niet. Ja Berry, het gaat niet om afkomst maar om uiterlijk. En ik schaam mij zeker niet voor mijn afkomst of dat ik liever wit ben. Ik wil gewoon een Nederlander zijn, maar de praktijk spreekt dat keer op keer weer tegen. Een poosje geleden vroeg een vrouw of ik een tweeling broer had. Ze wilde namelijk hem de huid vol schelden. Berry, je kan als kennis hele mooie dingen vertellen, maar je moet toch in deze samenleving leven. Ook is het gebeurd dat ik niet voor een sollicitatiegesprek ben uitgenodigd, omdat mijn achternaam, buitenlands klonk, hoorde ik via via. En nu gaan we eventjes wat lol hebben! Hemand + Banwarie + getint + Hindoe = voor menige autochtonen feitelijk een calamiteit. Dat zou je vinden als je het nieuws kijkt. Ook als je de kranten raadpleegt. Het zijn personen met mijn naam die niet zo goed in het nieuws komen. Het zijn ook mensen met mijn huidskleur die in opsporing verzocht komen. Ja vrienden, dat zou je denken en ik snap jullie vanzelfsprekende redeneringen. Laat mij een andere kant van het allochtoon zijn brengen. Het is een kant die je waarschijnlijk al eerder hebt gehoord. Een kant die ondersteund is door vele witte vrouwen. Ik ben meerdere keren versierd door witte vrouwen op basis van mijn afkomst en er zijn regelmatig woorden zoals “exotisch” erbij gebruikt .Voor mij zijn dat woorden die ik verbind met mooie dieren in de dierentuin. Wat je ook in de media ziet of wat er door velen wordt verteld, witte vrouwen versieren mensen als mij. Ik bof dat ik niet de gebruikelijke uiterlijk heb. Berry, het is duidelijk dat er eerder een voorkeur dan afkeur voor buitenlanders is. Ja, je hoort het goed, als buitenlander ben ik mooier dan een witte persoon. Ja, ja, hoe weet ik dat zo zeker? Nu heb je ook naar mij geluisterd en na het luisteren kan je maar één ding opmaken en dat is: als een buitenlander heb ik alleen maar voordelen. Er kleeft geen negatieve lading aan mij. Het is echt niet zo dat ik mij meer thuis voel bij buitenlanders. Sommigen kijken mij soms scheef aan als ik zeg dat ik een allochtoon ben. Af en toe drink ik een bakje koffie en eet stamppot. Ja toch Berry, ik doe veel maar blijf toch mijzelf. Een poosje geleden had ik weer een identiteitscrisis, ik keek naar een Hollywood film, samen met mijn echtgenote. Op een zekere moment vroeg ik haar waar ik eigenlijk bij hoorde. Ze trok mij naar zich toe en zei: “je hoort bij mij” Groeten van ons………..voor de kleintjes onze zegen……..

Het is september tweeduizendvijftien.
Op een donderdag middag kwam ik na
een lange fietstocht aan bij de Albert
Heijn. Wie schetst mijn verbazing, ik
zag twee vrouwen een mannelijke
persoon overeind helpen. Het ging zo
moeizaam dat ik mijn fietst parkeerde
en mee hielp om de man op zijn benen
te krijgen.
Hij bleek amper op zijn benen te kunnen staan en zijn ogen vielen regelmatig dicht, zo dronken was hij, constateerden wij met zijn drieën. Terwijl de omstaanders wegliepen, probeerden wij erachter te komen of hij geen letsel had opgelopen bij zijn val. Gelukkig mankeerde hem niets, op een paar schaafwonden na. Wankelend, haalde hij uit zijn broekzak zijn fietsensleutel en vertelde ons dat hij naar huis ging fietsen. Terwijl een omstaander ongegeneerd en uitgebreid in zijn kont stond te krabben, besloten wij met z’n drieën dat hij in deze toestand niet kon fietsen zonder in problemen te komen. Een van de vrouwen belde de politie en de andere hielp mij om hem aan de praat te houden totdat de politie arriveerde. Maar ja, waar begin je over, tegen iemand die je niet kent en dronken is? In ieder geval kregen wij hem zover, om samen op een lange betonnen bank te zitten. Ik eerst, de vrouw, de man en andere aanwezigen. Ik had fantastische onderwerpen, keek goed om mij heen, zag overal mensen die net als ik niets te doen hadden en begon een gesprek dat nergens over ging. De telefonerende vrouw liet ons weten dat de politie eraan kwam, verontschuldigde zich en vertrok. En ja hoor, daar was de politie, gelukkig! Parkeerde zijn busje op ongeveer drie meter afstand, de één kwam richting mij en de ander vond het noodzakelijk om een paar auto’s te bekeuren, die onwettig geparkeerd stonden Terwijl deze agent heel fanatiek wat geld aan het verzamelen was om zijn volgende vakantie te bezegelen, kwam zijn collega naast mij staan, rook alcohol en richtte zich tot mij. En ja hoor, onze daadkrachtige ordehandhaver zou niet de redder zijn, als hij geen goed plan had om deze overlast diplomatiek bestrijden. Lees zijn het verhaal: Wij hebben u onderweg gezien en u hebt voortreffelijke gefietst. Waar moest, heb je je arm gebruikt en netjes aan de rechterkant van de weg gefietst en ook aandacht gegeven aan de verkeersregels. MAAR HOE KOMT HET DAT U HIER BENT OMGEVALLEN, HOEVEEL ALCOHOL HEBT U GENUTTIGD ? Beste lezers, er is geen wetenschappelijk onderzoek van een jaar nodig om vast te stellen wat ik al weet; Namelijk de Nederlandse politie discrimineert. Wie zei het ook alweer, dat de politie je beste vriend is? Ja, de politie is je beste vriend, behalve als je NIET WIT bent. Ik zei: zo, zo, vooroordelen of discriminatie, in ieder geval, het is niet tactvol van u. Mensenkennis hebt u evenmin. U stelt geen vragen, rook alcohol, zag mij op een fiets, ziet mij zitten met rond dom mij alleen witte mensen, en hebt een (voor) oordeel gevormd. Niet bepaald iets om een proces-verbaal op te maken, of u moet kunnen liegen als uw minister. Voor mij is het duidelijk dat u het vak niet in de vingers hebt. Het is niet uw schuld, vraag uw leidinggevende om opleiding. Uw collega heeft u in de steek gelaten of hij is aan het zorgen dat jullie niet weer gaan staken. Straks verder over deze kwestie… Voor mij is geen wetenschappelijk onderzoek van een jaar en miljoenen euro’s nodig om vast te stellen wat ik al jaren weet; de Nederlandse politie discrimineert. Ik ken een Surinaamse jongen met een mooie, verlaagde en goed onderhouden Mercedes Benz. Bijna elke vrijdag avond, wordt hij met zijn auto aan de kant gezet, door de politie. Een Surinamer in een dure auto, daar konden de agenten met hun salaris en de politiepet niet bij. De Surinamer schakelde de anti- racismebureau niet in, om te protesteren. Het zou zonde van zijn tijd zijn. Kreeg, hij voor elke minuut dat hij werd opgehouden een euro, dan zou hij een dikke Audi bestellen. Hij heeft een goedkopere auto gekocht. Ik vind dat heel erg! Nu verder met de kwestie…. Terwijl zijn collega goede zaken deed, praatten wij verder. Ondertussen wiegde het bovenlichaam van de dronken man onophoudelijk van voor naar achteren en weer terug. En de stenenbank veranderde niet in een schommelstoel. Volgens mij keek de politie alleen naar mij, want wie langer dan een paar tellen naar de dronkenman keek, kreeg spontaan zin om een dutje te doen. En op de man leek het wiegen hetzelfde effect te hebben, hij viel bijna in slaap. Tussen mij en de agent werd een pittige gesprek en ik maakte pittige conclusies, en mijn mening werd niet meer op prijs gesteld. U drinkt niet vraagt de agent voor de zekerheid aan mij en tevens naar mijn identiteitsbewijs. Ik wees naar de bijna slapende man en zei, hij is dronken en ik heb samen met anderen hem geholpen, maar die zijn wit. En als ik nu niet oppas krijg ik een bon aangesmeerd, alleen weet ik niet waarvoor! Klopt het dat u dronken ben? Vraagt de agent aan die man, nee ik ben niet dronken. Als dit een stoel was geweest, viel ik van mijn stoel. Nee, ik heb niet gedronken en ik fietst gewoon naar huis en wil zien wie mij tegen houdt. Hij lijkt zich nauwelijks bewust van zijn onsamenhangende redenering en liep wankelend richting zijn fiets. Ik vroeg de politie om hem geen bon te geven en de goede kant te tonen, om hem naar huis te brengen. Na wat koppigheid van de man, werd zijn fietst in het busje geladen en hij klom de bus in. Een man veilig naar huis, de politie flink geïrriteerd door mij, de vrouw blij en ik tevreden. Wat heb ik vandaag geleerd? Vandaag heb ik twee dingen geleerd, ga niet naast een onbekende vrouw zitten en praten over biologie. En, zolang je tijd hebt om bang te zijn is het gevaar zeker op afstand en het maakt niet uit of je echtgenote naast je komt zitten of de echtgenoot van de vrouw. Groeten van ons…….. en voor de kleintjes onze zegen….

Soerin organiseert een gesprek in de
plaatselijke ontmoetingscentrum. Op
een donderdag middag zijn wij in een
ruime zaal met in de hoek een bar.
Behalve wij is de ruimte redelijk vol.
Soerin zit op een stoel met zachte zitvlak, Wij zitten op een houtenbank ervoor. Wij worden door Raaj uitgenodigd om vragen te stellen. En, ja hoor, het gesprek wordt een mengelmoes van, dagelijkse, dus praktische, religieuze, grappige en filosofische vragen. Soerin, heeft een mooie, grote ketting om zijn hals en heeft gehad van zijn moeder. Wat mooi, als je zo’n moeder hebt hé?, het is een aandenken van haar dat hij zoveel voor haar heeft betekend. In mijn leven heb ik veel gehad, maar dit is mijn dierbaarste bezit, zegt hij. Mijn moeder heeft gezegd, dat ik het mag verkopen als ik het echt niet anders kan. En de prachtige,grote horloge die Raaj om zijn pols heeft, heeft hij in Engeland gekocht. Ik heb een mobiele telefoon, gekregen van mijn kinderen! En soms komt er ook muziek uit, ik luister er vaak naar. Ja zeker, niet alleen naar heilige muziek, maar ook populaire en oude hindoestaanse liederen. Deepak, heeft een glas bier in zijn hand en loopt zo’n beetje rond de tafel en vertelt over het omgaan met de relatie die je hebt. Af en toe neemt hij een slokje, tot dat het glas halfvol is. Wij verwachten de vraag of het glas halfvol of halfleeg is. Tot onze verbazing vraagt hij met een brede glimlach, “Hief het glas op” en vroeg, wat is het gewicht van dit glas?” Door elkaar gaven wij antwoorden, variërend van vijftig tot tweehonderdvijfig gram. Deepak zegt, het echte gewicht maakt eigenlijk niet uit. Iedereen weet ineens het antwoord en gaat door elkaar praten. Ja het is waar, het gewicht doet er niet toe. De zwaarte hangt vooral af van hoe lang je het vasthoud. Eventjes vasthouden kan goed. Als je een uurtje vasthoudt krijg je pijn in je arm. Hele dag vasthouden, zal je arm min of meer gevoelloos worden en verschijnselen van verlamming vertonen. Dus, hoe langer je het vasthoudt, des te zwaarder het wordt. Deepak vervolgde: “ Vriendschappen en families zijn als het glas met bier. Eventjes aan denken is geen probleem. Als ik langer aan denk, zal het me toch pijn gaan doen. En als ik de hele dag aan ga denken, zal het me verlammen, en zal ik tot niets meer in staat zijn. Het is belangrijk om vrienden en families beetje bij beetje los te laten. Accepteer je ( de ) situatie en probeer je aandacht te richten op wat je wel kan doen. De moraal van mijn verhaal is: Vergeet niet om het glas met inhoud op tijd neer te zetten. Nu komt Sanjay, een vriend van een pandit in wording binnen, en krijgen wij de zegen van hem. Later leggen wij een bankbiljet op het dienblad en Sanjay loopt mee naar de bar en haalde wat te drinken. En zoals een vriend van een pandit gewend is, kostte het hem geen enkel cent. Ah ja, ik kan alle lezers verzekeren dat het een biljet uit mijn hart was en dat ik mij niet gedwongen voelde om iets bij te dragen. He, he, dit stelt mij gerust. Sanjay vraagt om een definitie te geven van “ relatie”. Hoe moet ik nou eentje geven? Goed, ik probeer het, relatie is, iedereen die alle geheimen en gebreken van mij kent en toch van mij houdt. Shit fout, dacht ik, ja hoor, het is niet goed, volgens de anderen heb ik wel een antwoord gegeven, en dat telt en het is fout noch goed. Oké, ik mag nu een definitie van familie geven, daar komt ie, Familie is” ik mag ze uitschelden, kwetsen, voor de gek houden, alle goeds verwachten, niets voor ze doen, van tijd tot tijd oplichten, als een baksteen laten vallen en slijmen”. Hé, alweer fout, ik hou verder eventjes mijn mond dicht. Ik luister, knik ja of nee en maak korte notities. Een echte definitie, welke geleerden het heeft benoemd, is niet gegeven, belangrrijk was dat wij wisten waarover we het hadden.Nazer zegt, met andere woorden: Indien het vat niet schoon is, verzuurt alles wat men erin giet. Dus een zin van Nazer die op een hoge kruk zit. Ja maar waar slaat dit op? Op je familie Hemand, kijk goed in je familie, dat heb ik ook gedaan, daarom doe ik soms zo raar tegen jullie. Vriendschap is iets om te koesteren het is iets speciaals en moeten wij zuinig op zijn. Dat zijn uitspraken die wij haast iedere dag doen. Ik heb een leeftijd van bijna vijftig bereikt en ben in vele situaties met mensen in contact gekomen. Ik heb vele vormen van onderlinge omgang gezien en ben altijd mijzelf gebleven. Ik heb ook nooit laten schemeren dat mijn omgang met anderen het beste is, en die van anderen het verkeerde. Nou, ik kon niet zitten zonder te praten, en begon in deze mengelmoes van conversatie ook te praten. Ik kom uit een hindoestaanse familie en maak deel uit van een gezin met veel kinderen. Velen uit het gezin heeft zich kort na de onafhankelijkheid van Suriname zich gevestigd in Nederland. Hier had ik samen met mijn familie, hele goede tijden. De familie is groot, op vele fronten nam ik de normen en waarden van het land over. De kwaliteit van “zijn voor elkaar”, was erg hechtig, samen konden wij goed op weg. Ik noem het een”vredelievendetijd”, we konden veel van elkaar hebben, verdragen en niemand zat te loeren op een misplaatse woordenspeling van een ander. Ik heb in al die jaren heel veel mensen gekend, families zijn er bij gekomen en heb een redelijke nette manier van praten en luisteren ontwikkeld. De meeste mensen die ik ken hebben veel families,maar het is jammer dat veel familie het laat afweten als het erop aankomt. Anderen hebben slechts een paar vrienden,waarvan één of twee hele goede en dat blijkt vaak genoeg te zijn in minder goede tijden. Een klein verschil tussen, goede familie en goede vriend is: Een goede familie betaal je voor alles en de kwaliteit doet er niet toe. Een goede vriend(kennis) verpaalts zijn of haar aandacht maximaal in slechte tijden en richt zich minder op zichzelf. Zo verhoogd hij/zij de kwaliteiten van al zijn/haar relaties. Er zijn veel mensen die snakken naar een beetje begrip en kwaliteit in het leven als het nu minder goed gaat. EN WAAROM ZOU IK DIE MENSEN NIET VOORZIEN VAN DEZE BEHOEFTES, NU IK HET KAN? Ik ben vrolijk,druk en niet te vaak zoek ik aandacht, en ben voor velen lief,aardig en irritant. Irritant, omdat ik altijd in het gezicht praat, altijd zeg wat ik te zeggen heb en nooit achter je rug om praat. Mensen help zoals zij het willen en wanneer! Zo zat ik voor de zoveelste keer bij een bijeenskomst van de Evagelische kerk, lees wat wij elkaar te vertellen hadden. Achter iemands rug om praten, is net als suikerziekte een stille sluipmoordenaar. En waarom zou ik dat niet roddelen noemen? Ik weet niet hoe het bij jullie gaan, maar bij ons gebeurt het,terwijl een ander het niet weet. Een ander weet te zeggen dat het achter je rug om veel wordt gezegd en dat je het echt zeker weet. En als je het niet kan bewijzen, heeft men grote praatjes en worden onbeschoft. Hoor je van een ander dat er over je geroddeld wordt, en vraag je om helderheid, dan barst de hel los. Dat is erg vervelend, een gevoel van angst, stress en argwaan wordt met zich mee gebracht. Hierdoor raken personen minder vertrouwd in mensen door een trauma van de scheldenoorlog. Veel mensen maken zich druk om hun eigen leven, het is ergens ook logisch. Het leven is een ervaring die alle aandacht verdient,mensen willen anderen, als het even kan van alles hebben en het liefst op een slinkse manier. Zolang je gezond bent, heb je veel families,één goede vriend, en als de ouderdom toeslaat, komt de hebzucht bij velen bovendrijven en heel snel wordt de rug toe gekeerd. Wie wil immers een lastpak in de omgeving hebben? En dan wordt je behandeld als een vreemde, het respect die je had is verdampt, de vrijheden die je toen had is verdwenen. Dezelfde mensen die op elk moment van de dag, aan de vrijheid en luxe die ze bij jou hadden, ziet het ineens minder worden. Diezelfde mensen die zoveel om je gaven, voelen zijn/haar grenzen overschreden en schade berokkend, en probeert de belangen met woede te bereiken. Wil je die personen toch in je midden hebben, omdat je weet dat je ze elk moment nodig kan hebben, dan moet je heel goed kunnen communiceren? Met mensen die alleen aan zichzelf denken, die hebzuchtig zijn, en agressieve gedrag vertonen, moet je heel zorgvuldig mee omgaan, anders ben je ze kwijt en dat willen ze juist. Dus, het is om op te passen wat je zegt of vraagt, want je gedrag kan negatieve reacties uitlokken. Ik ben ervan overtuigd, als je je eigen manier van praten goed kent en kiest, je beter kan omgaan met agressieve en hebzuchtige mensen. En in slechte tijden zal je altijd, niet ver, maar in je familie iemand vinden die zich volledig zal inzetten om bewust iets kapot te maken. Je schade te leveren en duidelijk te maken wat hij of zij wel of juist niet wil. Ik zie regelmatig dat de grenzen van wat de families normaal gesproken redelijk vonden, ineens overschreden worden. En bij de meeste roept het gevoelens van boosheid en hebzucht op. Mensen kunnen eenmaal lastig zijn, ze proberen anderen uit balans te brengen en het doen en laten te beinvloeden of zelfs verhinderen. Als je op de één of andere manier hulpbehoevend wordt, dan zijn altijd mensen die voor jou gaat bepalen wat je als materieel wel en niet mag/moet behouden en zo goedkoop mogelijk of kosteloos moet overdragen. En dat gebeurd met enige agressie. Aan de andere kant zijn er in je directe familie ook mensen, als ze horen dat een dierbare ernstig ziek is, de wereld misschien op de kop gaat staan. Men wil dan zo goed mogelijk met de betrokkene omgaan, door er voor hem/haar te zijn en de beste steun te geven. Deze zijn mensen die precies weten wat en wanneer ze iets moeten zeggen. Ze zoeken een goede manier om met de dierbare om tegaan. Er zijn mensen die niet alleen een zieke begrijpen, maar ook een plaats in deze wereld weet te vinden. Zo begrijpt men dat een zieke ook belangrijk wil zijn, dat ze nogsteeds waardevol zijn. Zo was hij/zij vroeger,dat wil hij/zij nu en dat willen we allemaal. Wij zijn geïnteresseerd in ons eigen leven, maar als wij vooral met onszelf bezig zijn, wie vervult dan de behoeftes naar erkenning van anderen? Ik ben blij dat er mensen zijn die andere mensen totale aandacht geven. Beste aanwezigen, bedankt voor het luisteren en ik ben blij dat ik ook naar jullie,mocht luisteren. Wij hebben elkaar niet in alles kunnen vinden, maar ik ben blij dat er mensen zijn die elkaar begrijpen. Mijn compliment voor al deze mensen. Ik kan niet ieders diepgewortelde verlangen naar samenzijn beantwoorden. Ik heb aan meerdere bijeenkomsten deelgenomen. En als ik naar een gesprek zit te luisteren, ontdek ik veelvuldig dat mensen niet naar elkaar luisteren. Let eens een keertje op hoeveel mensen overzichzelf praten en tijdens het praten helemaal geen oog hebben voor een ander. Meestal kijken ze in de rondte en voeren in werkelijkheid een gesprek met zichzelf. Het is allemaal prima, maar dat is geen complete aandacht voor een ander. Mijn broer heeft mij een paar jaar geleden gezegd:” Je aandacht kan waardevol zijn voor vele mensen, en de aandacht die anderen aan jou geven is weer waardevol voor jou. Als wij aan iemand aandacht geven, is dat geen overeenkomst, ik noem het een daad van liefde.– AANDACHT GEVEN ZONDER VERWACHTING DUS—Totale aandacht betekent een waardevol geschenk aan iemand en ook aan je zelf. Het kan een manier van zeggen zijn: “ Jij bent gewoon waardevol voor mij.” En dat kan voor een ieder de “MOOISTE BOODSCHAP” in tijden zijn. Wij maken in relaties de denkfout dat de ander de dingen hetzelfde zien als wij. Deze instelling leidt vaak tot een discussie over de waarheid. Hierbij proberen wij de ander te overtuigen van ons eigen gelijk. Meestal brengt zo’n discussie meer VERWEIDERING DAN VERBINDING. DUS EERST VERBINDEN, DAN VERBINDING! Groeten van ons…….. en voor de kleintjes onze zegen….

Ik…Het…Niet…Meer… Helaas duurt het vele jaren voordat een land na een
verwoestende oorlog weer is opgebouwd, jammer dat het
weer kapot geschoten wordt.
Terwijl wij bidden, worden dromen kapot geschoten en in
het hindoeïsme, duurt veel dingen echt lang, hopelijk
duurt de opwarming ook enkele duizenden jaren.
De heer Ramon, heeft mij tot nadenken gezet: Met de kerst komen de verhalen over het kindje Jezus weer naar boven. Het is bijna tweeduizendzestien, vanaf hier kan ik probleesloos schrijven over het geloof. Heeft Krishna historisch ook bestaan? Als ik dit schrijf, wordt ik niet aangevallen door onze gelovigen, omdat velen met mij dezelfde vraag stellen. Mij is geen verhalen bekend dat hij het initiatief nam om willekeurige mensen uit te roeien, vrouwen en kinderen als buit mee tenemen. Terwijl wij bidden, gaat het moorden nog altijd door. Natuurlijk is in naam van God gemoord, en ik vind dat het niet mogelijk is om daarvoor in de uitspraken die regelmatig aan hem wordt toegegooid, enige rechtvaardiging te vinden is. Ik heb niets tegen de religie. Ik ben alleen van mening dat er vreemde aspecten aan de religie zitten die geclaimd wordt de waarheid te kennen en te spreken. De religie en het heden is regelmatig in conflict met elkaar. Lees over Arjuna en je zal geweld in de verhalen gerechtvaardigd vinden. Ik heb ook begrepen dat de boeken een verwikkelde toestand vormen van geschiedenissen,ondergaangswaarschuwingen,opschepverhalen, haat-en liefdesverklaringen. Terwijl de mensheid kapot gaat aan zakkenvullers, incompetente pandits, graaiers en niet te vergeten de bellende, twitterende en appende pandits in wording, blijven wij bidden voor een paradijs op aarde. In tweeduizendvijftien was het een ander kindje dat om een heel verkeerde reden mijn aandacht trok. Genaamd Aylan Kurdi, een driejarige jongetje dat levenloos op het strand van Kos was aangespoeld, zo berichtten de media. In het verleden van de mens is “geloof” zeker vele keren de reden geweest van oorlogen. Is het werkelijk dat het geloof de reden is geweest of alleen een gereedschap voor machthebbers om mensen bij elkaar te krijgen voor hun doel?, doet er nu niet meer toe. Werkelijk van belang is dat wij in één god geloven. De basis is het zelfde, daarom moeten wij naar de overeenkomsten zoeken en niet naar de verschillen, laten wij zoeken naar liefde en niet naar haat en laten wij zoeken naar broederschap. Een arbiter ging door het lint en ziet de vrolijke kanten van een voetbalwedstrijd niet meer zitten. Hij stak zijn middelvinger richting de verslaggevers. Dit hilarische moment is ook bekeken door veel voetballiefhebbers. Op de foto is goed en duidelijk te zien naar de middelvinger. Ontkennen is niet meer mogelijk. De arbiter mag voorlopig toekijken. Ik weet eigenlijk niet waarom de middelvinger wordt opgestoken. Het heeft zeker een betekenis, alleen weet niet welke? Met vingers kunnen we vele dingen doen , als baby stop je je duim lekker in je mond. Ga je naar school, dan komt de wijsvinger aan de beurt,om aan te geven dat je naar het toilet moet. In de puberteit, krijg je schijt aan je vader en de rest, en dat laat je merken door je middelvinger op te steken. En als je trouwt,is de ringvinger handig om de ring om te laten glijden. En dan komt de pink aan de beurt, wat daar de bedoeling is, weet ik tot nu toe niet?. Maar dat komt nog wel, want wij hebben nog arbiters. Wij maken een unieke periode in onze geschiedenis mee, wij zijn een nieuwe tijdperk binnen gewandeld. Ik noem het “ellendige- tijdperk” en deze gaat ongeveer duizend jaar duren. Alles gaat veranderen. Dew Baboeram is naarstig op zoek naar de waarheid rond de Decembermoorden. Ik heb gekeken en geluisterd naar enkele verslagen van Dew. Het werderom uitblijven van een bevredigend antwoord, acht men de kans zeer klein dat er schoon schip wordt gemaakt. Je hebt mensen die alles aan doen om de waarheid te verbergen, en je hebt mensen die NIET alles aan doen om de waarheid te vinden. Een pandit kan ons heel goed vertellen, wat Divali is?, want hij is een zeer gewaardeerde en wijs persoon, hem respecteren wij. Neen, tegenwoordig is een pandit, iemand die erg gewend is aan geld bij gelegenheden, schaamt hij niet om zijn eis op tafel te leggen. En het intereseert hem niet in welke narigheid iemand zit, hij rekent met grote getallen. Het duurt nu ongeveer drieduizend jaar dat het hindoeïsme bestaat en onze vertrouwde pandit is schaamteloos aan het eisen en liefst in geld. Hij grijpt elke gelegenheid om zijn slag te slaan en zijn doos vol te proppen met afgetroggeld rijkdom, en als hij moet vertrekken komt niets in zijn doodskist. Een pandit is zo hoog geleerd dat hij ons kan vertellen dat alleen zijn kaste, in een volledig ingericht gastenverblijf is terecht gekomen. Hij claimt autoriteit en blijft” bedelen”. Ik ben geen pandit, maar ik kan een pandit vertellen dat ook hij niets kan claimen. Ik zat op een middags op een terras met een katholiek, hindoestaan, javaan, een moslim en een pandit uit India in wording. Wij raakten in een gesprek die voornamelijk ging over het hebben, goudenhanddrukken,bonussen en andere hebbende dingen, bijvoorbeeld een auto. De pandit was bereid om over religieuze normen en waarden te praten, mist hij dachina kreeg,want zonder dachina kan een hindoe niet leven. Hoo, hoo pandit ik ben een hindoe en ik vraag geen dachina, ik help juist armen, net als jij in leven te blijven. Ik ben geen brahman, liet hij weten. Wij zijn allemaal gewend aan geld, begon de javaan te praten. Heel bedroefd en ons zielig vindend zei hij: — Niemand kan iets claimen, niet eens het eigen lichaam–. Het volgende is in het algemeen bedoeld” Mijn moeder heeft recht op mijn lichaam, zij heeft mij op de wereld gezet en ook grootgebracht. Mijn vader heeft recht op mij, hij was de veroorzaker. Mijn echtgenote beweert dat mijn lichaam aan haar toebehoort vanwege de verbintenis van het huwelijk. Mijn werkgever eist het op, omdat ik wordt betaald”. De moslim onderbrak hem en zei dat heel de wereld een valstrik is. Overal loert de hebzucht en wat je ook zegt en doet, de pandit zal altijd in zijn voordeel praten en blijven eisen. En als jullie van jullie ervaringen verdrietig worden, dan ligt het probleem bij jullie en niet bij de wereld, zoals jullie vaak denken. Ik neem het spreken over en begint over de waarheid. De waarheid is ook, als je aan één poot van het bed trekt, volgen de andere drie automaatische. De waarheid spreken, Dew Baboeram heeft het ook gewild. Dew, heeft de heren gevraagd om de waarheid te spreken. Ik denk dat je de waarheid niet moet spreken, omdat iemand dat in je oren heeft toegefluisterd. Maar omdat je de waarde van de waarheid inziet. Miljoenen zijn uitgegeven, lijkt niet genoeg te zijn om:” alle slachtoffers terug te brengen” en ook de waarheid boven tafel te krijgen. Ik merk op dat er geen afsluiting is voor de nabestaanden, geen gerechtigheid noch waarheid. Het is misschien laat, maar het is zeker tijd voor daden. Laten wij iedereen zien wat waardigheid in werkelijkheid is. Misschien kunnen wij al die waardigheid waardig afsluiten. Ik heb velen” Divail ” zien en horen vieren en die zelfde mensen heb ik een dag later ook gezien en gehoord. Ik heb ook naar de reportage van Dew, gezien en geluisterd. En heb geconcludeerd dat als je leugens vertelt, creëer je een splitsing direct in jezelf. Je spreekt en ben een doener vind ik, en als je denkt ben je een denker. En alles wat je gezegd heb anders is dan wat je denkt, creëer je geleidelijk een kloof tussen jezelf als denker en doener. Er komt een dag dat je zegt, had ik maar gezegd wat ik eigenlijk dacht. En een ‘ik’ vindt dat hij gelukkig wil leven, en jullie willen dat ook, en jullie buurvrouwen willen dat ook samen met jullie buurmannen. Ik weet niet of Divali mij dat ook leert , als ik deze- gulden regel- in de praktijk wil toe passen, wordt ik gevoelig voor de behoeften van anderen,zoals ik gevoelig ben voor mijzelf. Ik hoef geen heilige te zijn of aan een pandit te vragen om deze deugden te bezitten. Gebruik ik mijn verstand dan kan ik deze dingen ook zonder een hebberige pandit ontwikkelen. Lieve familie, door schade en schande ben ik wat wijzer geworden, en ook weet ik dat hygiëne erg belangrijk is en een pandit houdt niet van viezigheid op zijn poedja. En is ook niet vies van geld. Voor hem is het niet echt schoon maar valt mee, zo vies is het ook niet. Om het- samen eten – over te slaan en het geld van de DAAN-THALI als eerste te pakken,het op te vouwen en in de borstzak te stoppen, is hij ook niet vies van. Terwijl wij bidden, vragen wij ons af of er een absolute waarheid is? Ik weet toch te zeggen dat de waarheid onzichtbaar wordt. MAAR, na elk gebed, is er een NIEUW BEGIN. Groeten van ons…….. en voor de kleintjes onze zegen….

Omdat ik geen verhalen meer heb van persoonlijke vertellingen zeg ik: zo, nu dan naar het advies van Ramon: “LAAT JE NIET AFLEIDEN EN DENK GOED NA WAT DIVALI VOOR JOU INHOUD”. Zoals vele feestdagen is “Divalde” overwinning van het licht op de duisternis. Ik zal u niet vevelen over de ontstaansgeschiedenis van de Hindoefeestdagen, want het wordt ieder jaar weer uitgebreid door velen verteld. Veel Hindoestanen vinden Divali ook een gelegenheid om gezamenlijk te bidden voor een goede opbrengst voor de wereld, en vrede voor iedereen. Heeft het bidden allen maar schade opgeleverd? Volgens mij is dat goed mogelijk! Maar wij blijven bidden en hopen dat het wat oplevert, een pandit legt ons uit dat wij vertrouwen moeten hebben en dat alles gebeurd om een goede reden. Ook als wij onnozel genoeg zijn om dat te zien. Tijdens het voorlezen van zijn lijst, zie je zijn zelfvertrouwen groeien en hier zouden de tegenstanders zeker niet omheen kunnen. En na het lezen valt er een stilte. Totdat iemand zegt: En toch vertrouw ik het niet. Wat is de geaccepteerde gedragsregel hiervan? Ja, precies” VERTROUWEN IS ERG BELANGRIJK” en dat is ondanks al onze gebeden heel ver te zoeken. Ik haal de woede op mijn hals door te zeggen dat de commercialisering het feest heeft overgenomen. Volgens mij zijn er meer mensen die ook zo over denken. Een poster hier een reclemebord daar delen ons mee dat wij Divalikorting kunnen krijgen. Mensen geven eerst veel geld uit, om dan pas kans te maken op een pakket mithai, een mobiele telefoon of een breedbeeldtelevisie. De winkels zien er mooi en versierd uit, met mooie aantrekkelijke etalages vol paspoppen met traditionele kleding, zoals sari’s en salwaar kameez. Kijkend naar al die artikelen, verraden de afbeeldingen van olielampen en goden dat het om Divali-artikkelen gaat. Divali is een topseizoen voor winkeliers en het is zeker druk,je mag best wel oppassen dat je niet over de hoofden gaat lopen, zo druk kan het zijn. Over heel de wereld wordt gebeden voor wereldvrede, zonder op eigen voordeel uit te zijn. Het is een edelmoedige gedachte. Het lijkt een gebed te zijn die hoogwaarschijnlijk niet wordt beantwoord, misschien door een tekort aan persoonlijke ontwikkeling. ( iedereen kan tegenwoordig pandit worden) Heeft, gebeden iets opgeleverd ? Op de één of andere manier slaagt het leven erin ons met ingewikkelde problemen te confronteren die enorm veel leed met zich mee kan brengen. Regelmatig bekruipt het gevoel van onmacht mij als ik hoor of lees over alles wat er mis kan gaan in onze wereld. Dew Baboeram probeert erachter te komen wat ons al drieëndertig jaar keer op keer is verteld. Al vijfendertig jaar proberen velen met heel suriname de waarheid te horen en nabestaanden, bidden voor de waarheid. In de tijd waarn wij leven, moet ook Dew Baboeram weten dat de waarheid nooit vastgelegd kan worden. De waarheid kan nooit een geloofswaarheid worden, de waarheid zit altijd vol verrassingen, er is totaal geen zekerheid in te vinden. Dew Baboeram is veel veronderstellingen tegen gekomen, hij zal zich toch realiseren dat die grotensdeel onjuist moeten zijn. Met alle respect voor Dew Baboeram…..Je hoort en leest nooit de volledige waarheid over al het vreselijke in het land. Wees niet alleen gespits op de waarheid, weet dat de waarheid gedraaid kan worden, zodat de feiten ons beter kunnen uitkomen. Ik bedenk me wel dat in elke reportage veel kanten onbelicht blijven. Weken voor Divali, maken wij huis en tuin goed schoon, Ijskast en vriezer worden leeg geaald en aangevuld met vegetarische produkten. Met Divali bid ik om een eind te maken aan de spieraal haat, wraak en bloedvergeieten. Iedereen steekt zich in schone en nieuwe kleren, koopt cadeaus en mithai voor als ze op bezoek gaan bij kennissen en families. Zoals ons geleerd is, willen wij het kwaad verdrijven met het goede. Velen kiezen voor het donker boven het licht in ruil voor geld. Een deel van de bevolking is druk bezig met het verdienen van geld, en weinig tijd meer heeft voor iets anders, zoals de Divali. Vroeger, maar dat is lang geleden, waren wij weken bezig met de voorbereiding van het feest. Met Divali maak ik een nieuwe start. Met Divali geef ik mensen een handdruk van gelijkheid, en het belang van het moment te bekrachtigen, geef ik ook een welgemeende stevige omhelzing. Ik kan me nog herinneren dat wij bamboepalen haalden en in de leden gaten sneden die van olie en lont werden voorzien. Terwijl mijn moeder en adjie mithai maakten, rolden wij samen met de buren lonten van katoen. Veel tijd besteedden mijn zusjes en buurtkinderen om het erf te versieren om de latere gasten te ontvangen. De mooie patronen maakten ze uit de vrijehand van meel of krijt. Op de dag van Divali stonden we al vroeg op om onze oliebad te nemen. En nu, vergeet het maar! Ik ga trouwens de weekend ervoor naar een rock-feest. En dat was vroeger ondenkbaar.Ook ik maak mij zorgen over de steeds sneller draaiende samenleving. Iedereen heeft het te druk met werken,ook voor Divali. Zeker veel jongeren gaan niet meer naar de Divali-ceremonie voor de god Ganesh of de godin Laxmi. Voor velen is Divali een familiefeest voor thuis en in de mandir, maar tegenwoordig gaan veel mensen een weekend weg, want de reisbureaus geven Divalikorting. Ook kopen wij veel cadeaus ,zoals parfums en gouden sieraden. Vroeger gebeurde dat met een doos zelfgemaakte mithai. Tegenwoordig kan ik niet met een eenvoudige cadeau ergens binnen gaan. Geef ik een doos zelfgemaakte mithai, wordt het met een lacherig ‘dankjewel’ ergens in een hoekje weg gemoffeld. ( ik weet niet dat men last heeft van suikerziekte ). De filosofische, culturele en religieuze betekenis van Divali vervaagt zich langzaam, “DIVALI” is voor mij een merk aan het worden, veelal krijgen de producten van goden afbeelden op het pakje mithai of een ander aandenken. Waar zijn de de vele oude principes van het festival gebleven? Het is een feest dat het licht in je overwint van de duisternis, er wordt veel gebeden en dat gebeurd al heel erg lang. Terwijl wij bidden vluchten miljoenen mensen voor een betere toekomst,. Mensen vluchten voor de oorlog,hongersnood of natuurgeweld. TERWIJL WIJ BIDDEN, IS DE AFSTAND TUSSEN DROOM EN WERKELIJKHEID GIGANTISH GROOT GEWORDEN. En het wiel van de gedroomde rechtvaardigheid komt maar niet aan het rollen. Wordt vervolgd ……Groeten van ons…….. en voor de kleintjes onze zegen….

Omdat ik geen verhalen meer heb van persoonlijke vertellingen zeg ik: zo, nu dan naar het advies van Ramon: “LAAT JE NIET AFLEIDEN EN DENK GOED NA WAT DIVALI VOOR JOU INHOUD”. Zoals vele feestdagen is “Divalde” overwinning van het licht op de duisternis. Ik zal u niet vevelen over de ontstaansgeschiedenis van de Hindoefeestdagen, want het wordt ieder jaar weer uitgebreid door velen verteld. Veel Hindoestanen vinden Divali ook een gelegenheid om gezamenlijk te bidden voor een goede opbrengst voor de wereld, en vrede voor iedereen. Heeft het bidden allen maar schade opgeleverd? Volgens mij is dat goed mogelijk! Maar wij blijven bidden en hopen dat het wat oplevert, een pandit legt ons uit dat wij vertrouwen moeten hebben en dat alles gebeurd om een goede reden. Ook als wij onnozel genoeg zijn om dat te zien. Tijdens het voorlezen van zijn lijst, zie je zijn zelfvertrouwen groeien en hier zouden de tegenstanders zeker niet omheen kunnen. En na het lezen valt er een stilte. Totdat iemand zegt: En toch vertrouw ik het niet. Wat is de geaccepteerde gedragsregel hiervan? Ja, precies” VERTROUWEN IS ERG BELANGRIJK” en dat is ondanks al onze gebeden heel ver te zoeken. Ik haal de woede op mijn hals door te zeggen dat de commercialisering het feest heeft overgenomen. Volgens mij zijn er meer mensen die ook zo over denken. Een poster hier een reclemebord daar delen ons mee dat wij Divalikorting kunnen krijgen. Mensen geven eerst veel geld uit, om dan pas kans te maken op een pakket mithai, een mobiele telefoon of een breedbeeldtelevisie. De winkels zien er mooi en versierd uit, met mooie aantrekkelijke etalages vol paspoppen met traditionele kleding, zoals sari’s en salwaar kameez. Kijkend naar al die artikelen, verraden de afbeeldingen van olielampen en goden dat het om Divali-artikkelen gaat. Divali is een topseizoen voor winkeliers en het is zeker druk,je mag best wel oppassen dat je niet over de hoofden gaat lopen, zo druk kan het zijn. Over heel de wereld wordt gebeden voor wereldvrede, zonder op eigen voordeel uit te zijn. Het is een edelmoedige gedachte. Het lijkt een gebed te zijn die hoogwaarschijnlijk niet wordt beantwoord, misschien door een tekort aan persoonlijke ontwikkeling. ( iedereen kan tegenwoordig pandit worden) Heeft, gebeden iets opgeleverd ? Op de één of andere manier slaagt het leven erin ons met ingewikkelde problemen te confronteren die enorm veel leed met zich mee kan brengen. Regelmatig bekruipt het gevoel van onmacht mij als ik hoor of lees over alles wat er mis kan gaan in onze wereld. Dew Baboeram probeert erachter te komen wat ons al drieëndertig jaar keer op keer is verteld. Al vijfendertig jaar proberen velen met heel suriname de waarheid te horen en nabestaanden, bidden voor de waarheid. In de tijd waarn wij leven, moet ook Dew Baboeram weten dat de waarheid nooit vastgelegd kan worden. De waarheid kan nooit een geloofswaarheid worden, de waarheid zit altijd vol verrassingen, er is totaal geen zekerheid in te vinden. Dew Baboeram is veel veronderstellingen tegen gekomen, hij zal zich toch realiseren dat die grotensdeel onjuist moeten zijn. Met alle respect voor Dew Baboeram…..Je hoort en leest nooit de volledige waarheid over al het vreselijke in het land. Wees niet alleen gespits op de waarheid, weet dat de waarheid gedraaid kan worden, zodat de feiten ons beter kunnen uitkomen. Ik bedenk me wel dat in elke reportage veel kanten onbelicht blijven. Weken voor Divali, maken wij huis en tuin goed schoon, Ijskast en vriezer worden leeg geaald en aangevuld met vegetarische produkten. Met Divali bid ik om een eind te maken aan de spieraal haat, wraak en bloedvergeieten. Iedereen steekt zich in schone en nieuwe kleren, koopt cadeaus en mithai voor als ze op bezoek gaan bij kennissen en families. Zoals ons geleerd is, willen wij het kwaad verdrijven met het goede. Velen kiezen voor het donker boven het licht in ruil voor geld. Een deel van de bevolking is druk bezig met het verdienen van geld, en weinig tijd meer heeft voor iets anders, zoals de Divali. Vroeger, maar dat is lang geleden, waren wij weken bezig met de voorbereiding van het feest. Met Divali maak ik een nieuwe start. Met Divali geef ik mensen een handdruk van gelijkheid, en het belang van het moment te bekrachtigen, geef ik ook een welgemeende stevige omhelzing. Ik kan me nog herinneren dat wij bamboepalen haalden en in de leden gaten sneden die van olie en lont werden voorzien. Terwijl mijn moeder en adjie mithai maakten, rolden wij samen met de buren lonten van katoen. Veel tijd besteedden mijn zusjes en buurtkinderen om het erf te versieren om de latere gasten te ontvangen. De mooie patronen maakten ze uit de vrijehand van meel of krijt. Op de dag van Divali stonden we al vroeg op om onze oliebad te nemen. En nu, vergeet het maar! Ik ga trouwens de weekend ervoor naar een rock-feest. En dat was vroeger ondenkbaar.Ook ik maak mij zorgen over de steeds sneller draaiende samenleving. Iedereen heeft het te druk met werken,ook voor Divali. Zeker veel jongeren gaan niet meer naar de Divali-ceremonie voor de god Ganesh of de godin Laxmi. Voor velen is Divali een familiefeest voor thuis en in de mandir, maar tegenwoordig gaan veel mensen een weekend weg, want de reisbureaus geven Divalikorting. Ook kopen wij veel cadeaus ,zoals parfums en gouden sieraden. Vroeger gebeurde dat met een doos zelfgemaakte mithai. Tegenwoordig kan ik niet met een eenvoudige cadeau ergens binnen gaan. Geef ik een doos zelfgemaakte mithai, wordt het met een lacherig ‘dankjewel’ ergens in een hoekje weg gemoffeld. ( ik weet niet dat men last heeft van suikerziekte ). De filosofische, culturele en religieuze betekenis van Divali vervaagt zich langzaam, “DIVALI” is voor mij een merk aan het worden, veelal krijgen de producten van goden afbeelden op het pakje mithai of een ander aandenken. Waar zijn de de vele oude principes van het festival gebleven? Het is een feest dat het licht in je overwint van de duisternis, er wordt veel gebeden en dat gebeurd al heel erg lang. Terwijl wij bidden vluchten miljoenen mensen voor een betere toekomst,. Mensen vluchten voor de oorlog,hongersnood of natuurgeweld. TERWIJL WIJ BIDDEN, IS DE AFSTAND TUSSEN DROOM EN WERKELIJKHEID GIGANTISH GROOT GEWORDEN. En het wiel van de gedroomde rechtvaardigheid komt maar niet aan het rollen. Wordt vervolgd ……Groeten van ons…….. en voor de kleintjes onze zegen….

Nog even dan is het vijf
december. Een kinderfeestje
die ieder kind weet.
Stiekem en nieuwsgierig
vragen de kleintjes, wat de
Piet namens de goede heer
brengen zal.
Ik fietste langs een paar kinderenwinkels en raakte met mijzelf in conflict over geschenkjes. Terwijl enkele zaken worstelden over de kleur en de lippen van de Piet, kwam ik een oud bekende tegen. Een hindoestaan, Ramon genaamd, vertelde mij dat het bijna Divali is. Een poosje gebabbeld te hebben, vroeg ik hem wat Divali voor hem betekende. Wat Divali voor mij betekent, is niet veel. Ik heb de hindoeïsme verlaten en ben al jaren christen geworden. Ik heb gebroken met de hindoeïsme en in alle opzichten brak een nieuwe periode voor mij aan, die werd gekenmerkt door stabiliteit, rust en bloei. Divali zal veel voor je betekenen, ga thuis en neem rust. Laat je niet afleiden en denk goed na wat Divali voor jou inhoud. Wat mij betreft, ik bid “Alleen” voor mij en geloof dat alles goed komt. Kijkend naar het programma, dwaalde ik onvrijwillig naar plaatsen waar brulapen op asociale manier keren tegen de komst van vluchtelingen. Ik weet wel zeker dat de brulapen niet naar de televisie kijken en ik geloof ook dat ze ook geen krant lezen. Deze brulapen hebben volgens mij de wankele bootjes, waarin wanhopige mensen een veilig plek zoeken. Nee, deze brulapen hebben ook geen aangespoelde kinderlijken op een strand gezien, waar wij onze verdiende vakanties vieren. Ook hebben ze de foto’s, op blotevoeten, natgeregend, vernederd, smeken en vechten voor een beetje water en brood van de MENSEN niet gezien. Het zijn mensen die vluchten, gedwongen op reis zijn, opzoek naar een iets betere leven of toekomst. De brulaap schreeuwt, brult en joelt, dat alles van hen wordt afgepakt door deze reizigers. En als je niet eens bent met de brulaap. Gaat de brulaap raadsleden bedreigen, auto’s in de brand steken, goochelen met hakenkruizen, ruiten kapot gooien en vrouwen die de vluchtelingen een beter toekomst wensen, worden een stevige verkrachting toegewenst. Ik ben nu op zoek naar een programma, met de zelfde brulapen met de zelfde grote mond, eh, bek. En dat er iets over de omvang van de hersen. Mee gegeven worden. Of toch niet, ik weet het al; die is ook heel erg miniem. Omdat ik geen verhalen meer heb van persoonlijke vertellingen zeg ik: zo, nu dan naar het advies van Ramon:“LAAT JE NIET AFLEIDEN EN DENK GOED NA WAT DIVALI VOOR JOU INHOUD”. Op zoek naar Ramon, fietste ik naar de bekende kerk, om hem toch te vragen wat hij precies bedoelde en wenste. Daar stond ik voor een gesloten deur en fietste naar huis. Onderweg ontmoette ik de heer Ghama, ook een hindoestaan, liet trots zijn elektrische fiets zien, met bijbehorende uitleg. Ik zeg het toch, doof dat hij is en erg slim om zijn gehoorapparaat thuis te laten bleef ik uit beleefdheid ja en nee knikken. Niet wetende dat ik ja en nee te pas en ongepast gebruikte, maakte ik hem kwaad. Zonder wat te zeggen fietste hij weg. Ik stond erbij, met open mond en vol tanden, en zag hem de bocht omgaan. ( Dit is een gezegde, waarvan allen ik de herkomst weet ) Ja, als er geen ondertiteling is, snap ik er ook geen moer van. Wordt vervolgd ……Groeten van ons……voor….. de kleintjes onze zegen.

Nog even dan is het vijf
december. Een kinderfeestje
die ieder kind weet.
Stiekem en nieuwsgierig
vragen de kleintjes, wat de
Piet namens de goede heer
brengen zal.
Ik fietste langs een paar kinderenwinkels en raakte met mijzelf in conflict over geschenkjes. Terwijl enkele zaken worstelden over de kleur en de lippen van de Piet, kwam ik een oud bekende tegen. Een hindoestaan, Ramon genaamd, vertelde mij dat het bijna Divali is. Een poosje gebabbeld te hebben, vroeg ik hem wat Divali voor hem betekende. Wat Divali voor mij betekent, is niet veel. Ik heb de hindoeïsme verlaten en ben al jaren christen geworden. Ik heb gebroken met de hindoeïsme en in alle opzichten brak een nieuwe periode voor mij aan, die werd gekenmerkt door stabiliteit, rust en bloei. Divali zal veel voor je betekenen, ga thuis en neem rust. Laat je niet afleiden en denk goed na wat Divali voor jou inhoud. Wat mij betreft, ik bid “Alleen” voor mij en geloof dat alles goed komt. Kijkend naar het programma, dwaalde ik onvrijwillig naar plaatsen waar brulapen op asociale manier keren tegen de komst van vluchtelingen. Ik weet wel zeker dat de brulapen niet naar de televisie kijken en ik geloof ook dat ze ook geen krant lezen. Deze brulapen hebben volgens mij de wankele bootjes, waarin wanhopige mensen een veilig plek zoeken. Nee, deze brulapen hebben ook geen aangespoelde kinderlijken op een strand gezien, waar wij onze verdiende vakanties vieren. Ook hebben ze de foto’s, op blotevoeten, natgeregend, vernederd, smeken en vechten voor een beetje water en brood van de MENSEN niet gezien. Het zijn mensen die vluchten, gedwongen op reis zijn, opzoek naar een iets betere leven of toekomst. De brulaap schreeuwt, brult en joelt, dat alles van hen wordt afgepakt door deze reizigers. En als je niet eens bent met de brulaap. Gaat de brulaap raadsleden bedreigen, auto’s in de brand steken, goochelen met hakenkruizen, ruiten kapot gooien en vrouwen die de vluchtelingen een beter toekomst wensen, worden een stevige verkrachting toegewenst. Ik ben nu op zoek naar een programma, met de zelfde brulapen met de zelfde grote mond, eh, bek. En dat er iets over de omvang van de hersen. Mee gegeven worden. Of toch niet, ik weet het al; die is ook heel erg miniem. Omdat ik geen verhalen meer heb van persoonlijke vertellingen zeg ik: zo, nu dan naar het advies van Ramon:“LAAT JE NIET AFLEIDEN EN DENK GOED NA WAT DIVALI VOOR JOU INHOUD”. Op zoek naar Ramon, fietste ik naar de bekende kerk, om hem toch te vragen wat hij precies bedoelde en wenste. Daar stond ik voor een gesloten deur en fietste naar huis. Onderweg ontmoette ik de heer Ghama, ook een hindoestaan, liet trots zijn elektrische fiets zien, met bijbehorende uitleg. Ik zeg het toch, doof dat hij is en erg slim om zijn gehoorapparaat thuis te laten bleef ik uit beleefdheid ja en nee knikken. Niet wetende dat ik ja en nee te pas en ongepast gebruikte, maakte ik hem kwaad. Zonder wat te zeggen fietste hij weg. Ik stond erbij, met open mond en vol tanden, en zag hem de bocht omgaan. ( Dit is een gezegde, waarvan allen ik de herkomst weet ) Ja, als er geen ondertiteling is, snap ik er ook geen moer van. Wordt vervolgd ……Groeten van ons……voor….. de kleintjes onze zegen.

Nog even dan is het vijf
december. Een kinderfeestje
die ieder kind weet.
Stiekem en nieuwsgierig
vragen de kleintjes, wat de
Piet namens de goede heer
brengen zal.
Ik fietste langs een paar kinderenwinkels en raakte met mijzelf in conflict over geschenkjes. Terwijl enkele zaken worstelden over de kleur en de lippen van de Piet, kwam ik een oud bekende tegen. Een hindoestaan, Ramon genaamd, vertelde mij dat het bijna Divali is. Een poosje gebabbeld te hebben, vroeg ik hem wat Divali voor hem betekende. Wat Divali voor mij betekent, is niet veel. Ik heb de hindoeïsme verlaten en ben al jaren christen geworden. Ik heb gebroken met de hindoeïsme en in alle opzichten brak een nieuwe periode voor mij aan, die werd gekenmerkt door stabiliteit, rust en bloei. Divali zal veel voor je betekenen, ga thuis en neem rust. Laat je niet afleiden en denk goed na wat Divali voor jou inhoud. Wat mij betreft, ik bid “Alleen” voor mij en geloof dat alles goed komt. Kijkend naar het programma, dwaalde ik onvrijwillig naar plaatsen waar brulapen op asociale manier keren tegen de komst van vluchtelingen. Ik weet wel zeker dat de brulapen niet naar de televisie kijken en ik geloof ook dat ze ook geen krant lezen. Deze brulapen hebben volgens mij de wankele bootjes, waarin wanhopige mensen een veilig plek zoeken. Nee, deze brulapen hebben ook geen aangespoelde kinderlijken op een strand gezien, waar wij onze verdiende vakanties vieren. Ook hebben ze de foto’s, op blotevoeten, natgeregend, vernederd, smeken en vechten voor een beetje water en brood van de MENSEN niet gezien. Het zijn mensen die vluchten, gedwongen op reis zijn, opzoek naar een iets betere leven of toekomst. De brulaap schreeuwt, brult en joelt, dat alles van hen wordt afgepakt door deze reizigers. En als je niet eens bent met de brulaap. Gaat de brulaap raadsleden bedreigen, auto’s in de brand steken, goochelen met hakenkruizen, ruiten kapot gooien en vrouwen die de vluchtelingen een beter toekomst wensen, worden een stevige verkrachting toegewenst. Ik ben nu op zoek naar een programma, met de zelfde brulapen met de zelfde grote mond, eh, bek. En dat er iets over de omvang van de hersen. Mee gegeven worden. Of toch niet, ik weet het al; die is ook heel erg miniem. Omdat ik geen verhalen meer heb van persoonlijke vertellingen zeg ik: zo, nu dan naar het advies van Ramon: “LAAT JE NIET AFLEIDEN EN DENK GOED NA WAT DIVALI VOOR JOU INHOUD”.Op zoek naar Ramon, fietste ik naar de bekende kerk, om hem toch te vragen wat hij precies bedoelde en wenste. Daar stond ik voor een gesloten deur en fietste naar huis. Onderweg ontmoette ik de heer Ghama, ook een hindoestaan, liet trots zijn elektrische fiets zien, met bijbehorende uitleg. Ik zeg het toch, doof dat hij is en erg slim om zijn gehoorapparaat thuis te laten bleef ik uit beleefdheid ja en nee knikken. Niet wetende dat ik ja en nee te pas en ongepast gebruikte, maakte ik hem kwaad. Zonder wat te zeggen fietste hij weg. Ik stond erbij, met open mond en vol tanden, en zag hem de bocht omgaan. ( Dit is een gezegde, waarvan allen ik de herkomst weet ) Ja, als er geen ondertiteling is, snap ik er ook geen moer van. Wordt vervolgd ……Groeten van ons……voor….. de kleintjes onze zegen.

Het is bijna Divali, een feest, welk ieder jaar terug komt. Wat Divali inhoudt en wat het in ons teweeg brengt, is ons elk jaar weer met heel veel mooie n en lieve woorden verteld. We laten ons niet overwinnen door het kwade, maar blijven ons best doen om het kwade door het goede te overwinnen. Ik weet niet precies, hoe Divali precies eigenlijk is ontstaan. Het is wel een erg oud gebeurtenis, is mij verteld. Sinds het begin van de tijden hebben wij het kwaad gekend en er tegen geworsteld om het te vernietigen. Het kwaad heeft volgens mij een naam en een gezicht. Het heeft de naam van mij en ook het gezicht van mij. Het kwaad heb ik uit vrije wil gekozen. Ik hou niet van de duisternis en ziet het kwade in. Miljoenen mensen vieren Divali om de duisternis te verjagen en licht in ons te brengen. En vandaag vieren wij Divali en gaan in de gedachten, naar het verleden en maken samen iets moois van Divali, voor iedereen. Groeten…. van ons…. en voor de…. kleintjes onze….. zegen.

Het is bijna Divali, een feest, welk ieder jaar terug komt. Wat Divali inhoudt en wat het in ons teweeg brengt, is ons elk jaar weer met heel veel mooie n en lieve woorden verteld. We laten ons niet overwinnen door het kwade, maar blijven ons best doen om het kwade door het goede te overwinnen. Ik weet niet precies, hoe Divali precies eigenlijk is ontstaan. Het is wel een erg oud gebeurtenis, is mij verteld. Sinds het begin van de tijden hebben wij het kwaad gekend en er tegen geworsteld om het te vernietigen. Het kwaad heeft volgens mij een naam en een gezicht. Het heeft de naam van mij en ook het gezicht van mij. Het kwaad heb ik uit vrije wil gekozen. Ik hou niet van de duisternis en ziet het kwade in. Miljoenen mensen vieren Divali om de duisternis te verjagen en licht in ons te brengen. En vandaag vieren wij Divali en gaan in de gedachten, naar het verleden en maken samen iets moois van Divali, voor iedereen. Groeten…. van ons…. en voor de…. kleintjes onze….. zegen.

De verhalen zijn verteld door mensen en vormen een verband, waarin de alledaagse gebeuren vertelt kunnen worden. Mensen stonden diep in hun werk en waren bereid om te vertellen, hoe het hun in dit leven vergaat. Mensen vluchten voor het wapengeweld en botsen op bewakingssystemen van het land aan de grenzen. Terwijl vanuit de Europese Unie wapens worden geproduceerd en overal op de wereld opduiken in vernietigende en bloedige oorlogen, zoeken mensen een veilige plek, met alle nare ellende van het vluchten. Wij hebben persoonlijke verhalen gelezen. Verhalen welke wij in ons dagelijks leven kunnen gebruiken, om te lachen, om te huilen en verhalen die ons tot nadenken kunnen zetten. De één gebruikt het voor de ontspanning, de andere dierbaren deelgenoot te maken van de wijsheden van anderen en de beleving. Lieve familie, ik heb eerder aangekondigd dat ik niet met verhalen zal komen. Van velen heb ik mogen schrijven van wat ze beleefden en hoe ze over onze wereld denken. Ik heb nu geen verhalen, maar er zijn genoeg verhalen en realiteiten die veel mensen hebben. Jong en oud hebben het liedje, ( PHELE PAISA PHIR BHAWAN BABOE DETE JANA DAAN….) regelmatig op de radio gehoord en hebben hun fantasie op losgelaten. Ook op het volgende liedje hebben velen hun fantasie losgelaten. ( PAISE KI PEHCHAN JAHAN INSAAN KI KEEMAT KOI NAHIN ) En weet hoe vies of schoon geld is en toch heb ik de indruk dat iedereen heel makkelijk met getalletjes kan omgaan. Bij het luisteren, bleken mensen gewoon een mens te zijn bij mij, iedereen had zijn/ haar verhaal. Iedereen was bij mij een uniek mens en stuk voor stuk hadden ze hun eigen verhaal. Mensen, worstelden met het heden, vertelden hun verhaal en waren een tevreden mens, omdat het even kon. Men maakten tijd voor, op het oog kleine dingen die later een groot verschil maakten. Heel vaak was het een arm om de schouder en zeker samen goed lachen . Een glaasje water of een fles limonade tijdens het wachten of een luisterend oor voor elkaar. Ja, inderdaad, ik voelde me letterlijk en figuurlijk beter tussen de bekenden en onbekenden. Op den duur hadden we maar één écht gezicht, want iedereen in de verhalen, deelden in het werkelijke leven, ook korte verhalen van anderen samen. Mensen lazen ook boeken en ook van recente verleden, maar vonden dat de schrijver/schrijfster de boodschappen zo draaiden dat de feiten ze beter uitkwamen. Ik heb geen verhalen meer. Ik vind dat” geld ook een rol gespeeld heeft dat men niet bereidt is om kosteloos, iets voor een ander te beteken”. Ik heb velen gezegd dat geld de wortel is van velen kwaden en men werd niet zelden kwaad op mij. En als ik om mijn heen kijk, blijkt dat maar al te waar te zijn. Ik ben anders dan geld “neutraal” gebleven. Bij mij heeft de teleurstellingen, behoorlijk opgestapeld. Voorlopig kom ik niet met verhalen. Ik probeer aan verhalen te komen en liefde van de familie, vergezeld met leuke herinneringen, kunnen mij daar anders over doen denken. Groeten……van ons…. en voor de kleintjes….onze groeten.

De verhalen zijn verteld door mensen en vormen een verband, waarin de alledaagse gebeuren vertelt kunnen worden. Mensen stonden diep in hun werk en waren bereid om te vertellen, hoe het hun in dit leven vergaat. Mensen vluchten voor het wapengeweld en botsen op bewakingssystemen van het land aan de grenzen. Terwijl vanuit de Europese Unie wapens worden geproduceerd en overal op de wereld opduiken in vernietigende en bloedige oorlogen, zoeken mensen een veilige plek, met alle nare ellende van het vluchten. Wij hebben persoonlijke verhalen gelezen. Verhalen welke wij in ons dagelijks leven kunnen gebruiken, om te lachen, om te huilen en verhalen die ons tot nadenken kunnen zetten. De één gebruikt het voor de ontspanning, de andere dierbaren deelgenoot te maken van de wijsheden van anderen en de beleving. Lieve familie, ik heb eerder aangekondigd dat ik niet met verhalen zal komen. Van velen heb ik mogen schrijven van wat ze beleefden en hoe ze over onze wereld denken. Ik heb nu geen verhalen, maar er zijn genoeg verhalen en realiteiten die veel mensen hebben. Jong en oud hebben het liedje, ( PHELE PAISA PHIR BHAWAN BABOE DETE JANA DAAN….) regelmatig op de radio gehoord en hebben hun fantasie op losgelaten. Ook op het volgende liedje hebben velen hun fantasie losgelaten. ( PAISE KI PEHCHAN JAHAN INSAAN KI KEEMAT KOI NAHIN ) En weet hoe vies of schoon geld is en toch heb ik de indruk dat iedereen heel makkelijk met getalletjes kan omgaan. Bij het luisteren, bleken mensen gewoon een mens te zijn bij mij, iedereen had zijn/ haar verhaal. Iedereen was bij mij een uniek mens en stuk voor stuk hadden ze hun eigen verhaal. Mensen, worstelden met het heden, vertelden hun verhaal en waren een tevreden mens, omdat het even kon. Men maakten tijd voor, op het oog kleine dingen die later een groot verschil maakten. Heel vaak was het een arm om de schouder en zeker samen goed lachen . Een glaasje water of een fles limonade tijdens het wachten of een luisterend oor voor elkaar. Ja, inderdaad, ik voelde me letterlijk en figuurlijk beter tussen de bekenden en onbekenden. Op den duur hadden we maar één écht gezicht, want iedereen in de verhalen, deelden in het werkelijke leven, ook korte verhalen van anderen samen. Mensen lazen ook boeken en ook van recente verleden, maar vonden dat de schrijver/schrijfster de boodschappen zo draaiden dat de feiten ze beter uitkwamen. Ik heb geen verhalen meer. Ik vind dat” geld ook een rol gespeeld heeft dat men niet bereidt is om kosteloos, iets voor een ander te beteken”. Ik heb velen gezegd dat geld de wortel is van velen kwaden en men werd niet zelden kwaad op mij. En als ik om mijn heen kijk, blijkt dat maar al te waar te zijn. Ik ben anders dan geld “neutraal” gebleven. Bij mij heeft de teleurstellingen, behoorlijk opgestapeld. Voorlopig kom ik niet met verhalen. Ik probeer aan verhalen te komen en liefde van de familie, vergezeld met leuke herinneringen, kunnen mij daar anders over doen denken. Groeten……van ons…. en voor de kleintjes….onze groeten.

En vandaag stond ik in een bushokje. Bijna geen zon, een beetje wind en veel regen. Om mijn heen kijkend, merkte ik op dat er vandaag geen sterveling zou komen. Met weinig spullen die ik had, liep ik richting huis, want met dit weer komt toch niemand.
Ondanks de weerberichten had ik vertrouwen in een droge dag, handig dat ik was, liet ik mijn regenpak mooi in de schuur. Op verschillende plaatsen had men tentjes neergezet en daaronder stonden wat mannen. Toen ik daar aankwam was ik al nat van buiten en binnen. Het is vandaag braderie en het duurt tot één uur. En hier heb ik mijn kopje thee gedronken.
Mooi, nu ik thuis ben kan ik me opwarmen en naar de wc gaan. Ik weet dat het niet tropisch warm wordt, maar zoals gezegd na regen komt zonneschijn,( ‘de andere hindoestaan zou zeggen,’ achter de wolken brandt de hel‘), hoop ik voor de middag een betere weer.
Op de dag van de braderie, ontmoette ik de goed ‘hindoestaans’ sprekende Nederlander’. Deze Nederlander is getrouwd met en hindoestaanse en zijn relaas over het huwelijk klonk plezierig in de oren.
O, zoo, heel mooi, dus twee geloven op één kussen, dat gaat alleen (s ’nachts) goed, grapte ik. Al lachend en grappend, vertelde de volledig geïntegreerde Nederlander. Dit is een maatschappij waar vele culturen, geloven en mensen door elkaar en vaak naast elkaar leven. Samen naar school gaan en op de zelfde plaats werken.
De kans of de verleiding is dan groot dat je op iemand verliefd wordt, met een ander geloof of andere cultuur. We zeggen dat liefde alles hoort te overwinnen, maar uit mijn werkelijkheid blijkt dat een relatie tussen mensen met een verschillend geloof of afkomst regelmatig niet zonder slag of stoot gaat. Wij zijn inmiddels vijvendertig jaar getrouwd en hebben twee kinderen.
Beste familie, zo zie je dat ook ik vooroordelen kan hebben. Ik dacht altijd dat bij gemengde huwelijken meer scheidingen waren dan bij ongemengde huwelijken. Het is dus geen ‘mission impossible’.
Karel de Afghaan, zag ons staan, nam een afwachtende moment aan en liep naar ons toe. Eerst werd hij door de Nederlander geïnspecteerd en vond zijn rode gymschoenen niet passen bij zijn zwarte joggingpak, zijn ongekamde haar en het ongeschoren gelaat. Een echte Nederlander, zei ik hardop. Met als gevolg enkele geïrriteerde Nederlanders en een paar giechelende meiden in onze buurt.
Karel liet weten dat hij diep in de problemen zit en de heldere kant niet meer zichtbaar is. Hij kan zijn familie niet meer overlaten komen, omdat de namen niet kloppen. Uit de vragen van de slimme Hindoestaan bleek dat Karel in het verleden meerdere tegenstrijdigheden heeft verteld om in het land te mogen blijven.
Een vriend die bij mij komt eten, ( niet dat het vaak gebeurd, ik ben net een Nederlander ) leg ik ook de kruisjes van mijn huisje uit. Kijk, dit klein huisje is het toilet, de bank en salontafel is mijn bezit. Voeten gewoon op de grond. Als je iets wil hebben, dan vraag je gewoon. En eis geen koffie als ik je thee aanbied en als je weggaat loop ik met je mee naar buiten en je zegt” dankjewel” en vertrek je.
Als jou op de één of andere manier het niet bevalt, dan blijf je gewoon weg, maar ga niet eisen opleggen. En aan nieuwkomers moet alles worden uitgelegd, of het gaat om gezinsherenigers, oorlogsvluchtelingen of economische vluchtelingen, moeten wij onze normen en waarden uitleggen. Dat het vlees elders halal wordt geslacht, geloven jullie dat met hart en ziel?
Dat wij van alles geloven is gek genoeg, maar dat jullie ons dat wijsmaken vind ik erg wijs. En als ik jou vraag, waarom je zonder vrouw bent gekomen, weet de Nederlander het antwoord al: De vrouwen hier zijn jullie verblijfsvergunningen. Ook weet ik dat je mij niet gelooft, het is niet erg want in de EU, geloven ze elkaar al helemaal niet. Hij adviseerde Karel om een advocaat in de arm te nemen en beëindigde dit onderwerp.
Voor velen is deze viersprong een bekende plaats geworden. Viersprong is een kruising met aan twee zijden bankjes. En twee zijden groen.
Hier begint voor velen het weekend, met verhalen uit het heden en de werkelijkheid van morgen.
Naarmate de middag richting de avond gaat, verdwijnt het gevoel van eenzaamheid. Dit is de plek waar velen zichzelf tegenkomen en anderen ontmoeten. Hier is veel korte verhalen te halen. Hier wordt ook helderende opmerkingen gemaakt. En heel veel grappen.
Groeten van ons……voor….. de kleintjes onze zegen.

En vandaag stond ik in een bushokje. Bijna geen zon, een beetje wind en veel regen. Om mijn heen kijkend, merkte ik op dat er vandaag geen sterveling zou komen. Met weinig spullen die ik had, liep ik richting huis, want met dit weer komt toch niemand.
Ondanks de weerberichten had ik vertrouwen in een droge dag, handig dat ik was, liet ik mijn regenpak mooi in de schuur. Op verschillende plaatsen had men tentjes neergezet en daaronder stonden wat mannen. Toen ik daar aankwam was ik al nat van buiten en binnen. Het is vandaag braderie en het duurt tot één uur. En hier heb ik mijn kopje thee gedronken.
Mooi, nu ik thuis ben kan ik me opwarmen en naar de wc gaan. Ik weet dat het niet tropisch warm wordt, maar zoals gezegd na regen komt zonneschijn,( ‘de andere hindoestaan zou zeggen,’ achter de wolken brandt de hel‘), hoop ik voor de middag een betere weer.
Op de dag van de braderie, ontmoette ik de goed ‘hindoestaans’ sprekende Nederlander’. Deze Nederlander is getrouwd met en hindoestaanse en zijn relaas over het huwelijk klonk plezierig in de oren.
O, zoo, heel mooi, dus twee geloven op één kussen, dat gaat alleen (s ’nachts) goed, grapte ik. Al lachend en grappend, vertelde de volledig geïntegreerde Nederlander. Dit is een maatschappij waar vele culturen, geloven en mensen door elkaar en vaak naast elkaar leven. Samen naar school gaan en op de zelfde plaats werken.
De kans of de verleiding is dan groot dat je op iemand verliefd wordt, met een ander geloof of andere cultuur. We zeggen dat liefde alles hoort te overwinnen, maar uit mijn werkelijkheid blijkt dat een relatie tussen mensen met een verschillend geloof of afkomst regelmatig niet zonder slag of stoot gaat. Wij zijn inmiddels vijvendertig jaar getrouwd en hebben twee kinderen.
Beste familie, zo zie je dat ook ik vooroordelen kan hebben. Ik dacht altijd dat bij gemengde huwelijken meer scheidingen waren dan bij ongemengde huwelijken. Het is dus geen ‘mission impossible’.
Karel de Afghaan, zag ons staan, nam een afwachtende moment aan en liep naar ons toe. Eerst werd hij door de Nederlander geïnspecteerd en vond zijn rode gymschoenen niet passen bij zijn zwarte joggingpak, zijn ongekamde haar en het ongeschoren gelaat. Een echte Nederlander, zei ik hardop. Met als gevolg enkele geïrriteerde Nederlanders en een paar giechelende meiden in onze buurt.
Karel liet weten dat hij diep in de problemen zit en de heldere kant niet meer zichtbaar is. Hij kan zijn familie niet meer overlaten komen, omdat de namen niet kloppen. Uit de vragen van de slimme Hindoestaan bleek dat Karel in het verleden meerdere tegenstrijdigheden heeft verteld om in het land te mogen blijven.
Een vriend die bij mij komt eten, ( niet dat het vaak gebeurd, ik ben net een Nederlander ) leg ik ook de kruisjes van mijn huisje uit. Kijk, dit klein huisje is het toilet, de bank en salontafel is mijn bezit. Voeten gewoon op de grond. Als je iets wil hebben, dan vraag je gewoon. En eis geen koffie als ik je thee aanbied en als je weggaat loop ik met je mee naar buiten en je zegt” dankjewel” en vertrek je.
Als jou op de één of andere manier het niet bevalt, dan blijf je gewoon weg, maar ga niet eisen opleggen. En aan nieuwkomers moet alles worden uitgelegd, of het gaat om gezinsherenigers, oorlogsvluchtelingen of economische vluchtelingen, moeten wij onze normen en waarden uitleggen. Dat het vlees elders halal wordt geslacht, geloven jullie dat met hart en ziel?
Dat wij van alles geloven is gek genoeg, maar dat jullie ons dat wijsmaken vind ik erg wijs. En als ik jou vraag, waarom je zonder vrouw bent gekomen, weet de Nederlander het antwoord al: De vrouwen hier zijn jullie verblijfsvergunningen. Ook weet ik dat je mij niet gelooft, het is niet erg want in de EU, geloven ze elkaar al helemaal niet. Hij adviseerde Karel om een advocaat in de arm te nemen en beëindigde dit onderwerp.
Voor velen is deze viersprong een bekende plaats geworden. Viersprong is een kruising met aan twee zijden bankjes. En twee zijden groen.
Hier begint voor velen het weekend, met verhalen uit het heden en de werkelijkheid van morgen.
Naarmate de middag richting de avond gaat, verdwijnt het gevoel van eenzaamheid. Dit is de plek waar velen zichzelf tegenkomen en anderen ontmoeten. Hier is veel korte verhalen te halen. Hier wordt ook helderende opmerkingen gemaakt. En heel veel grappen.
Groeten van ons……voor….. de kleintjes onze zegen.

In mijn land heb ik veel meegemaakt, ik heb mensen, mensen zien onthoofden, jonge meisjes werden verkracht, huizen in brand gestoken, als ik het verleden zou willen vertellen, dan zijn wij volgend week nog hier. Ik denk dat de toekomst, voor mij veel beter uit ziet, dan het verleden die ik heb gehad.
Ik zou graag in de toekomst willen kijken, maar ik heb mijn handen en gedachten vol aan het heden. Soms denk ik hoe wij mannen, maanden lang onderweg waren naar hier. We waren een hechte groep, verdroegen veel van elkaar en waren één groot familie. Maanden hebben wij gereisd, zonder een vrouw. Ook na ons komst hier moesten we het stellen zonder vrouwen.
Op den duur begonnen we te lijden aan een serieuze tekort aan vrouwelijke aandacht. Heel aandachtig werd geluisterd naar Karel en Karel gaat verder. Wij hadden ons voorgenomen om nette Nederlandse burger te worden! Maar lieten ons meeslepen tot dronkenschap, ruzies, vechtpartijen, ongehoorzaamheden en bezoekjes aan de prostituees, dit werd de orde van de dag.
Twee jonge vluchtelingen die met elkaar aan het dollen waren, werden stil en luisterden met veel aandacht, leken zich in te herkennen en een ietsiepietsie op gewonden. En werden erg familiaar.
De Surinamer nam een slok van zijn coca cola, hij was meer bezig met roken, eten en drinken. En terwijl wij hardop afvroegen of eten ook een verslaving is, begon hij te praten. En het verbaasde ons om de twee vluchtelingen vloeiend in het Nederlands te horen zeggen en vragen om over vrouwen te praten.
Kijkend in het gezicht van de mannen zei hij: “In India was men niet langer bereid om het koloniale bewind verder te dienen. En de roep om onafhankelijkheid werd steeds groter en kwam in het bereik. Beste vrienden, nu even goed luister, ik verwijt niemand iets, ik probeer alleen de feiten op ons hart te drukken.
DE INDIASE BEVOLKING, HADDEN MAAR EEN DROOM ‘ ONAFHANKELIJKHEID’, HOGE EN LAGE KASTEN, HINDOES, CHRISTENEN EN MOSLIMS, MANNEN EN VROUWEN KWAMEN IN VERZET TEGEN DE BRITSE OVERHEERSING”.
De kracht van de waarheid had gewonnen en Gandhi dwong ( zoals hij ze noemden, zonder onderscheid te maken ) zijn landgenoten zijn diepgewortelde vooroordelen over kaste, religie, geweld en seks in twijfel te trekken.
Jawaharlal Nehru, de premier van India zei, dat het licht dat de landgenoten hadden ontstoken voor altijd zou blijven branden. En wat laten wij in India en omgeving vandaan de dag branden? Ja, precies!
Misschien had Gandhi ingezien dat de computer zou zorgen voor eenwording van bevolkingsgroepen, wie weet? En weet je hoe het zit met de fabricage en de goed verborgen kosten van de productie? Nee, natuurlijk niet, want hun kennis is jouw nieuwste en mooiste smartphone.
Koop zoiets en onderzoek waar de verborgen kosten zitten. Denk aan kinderarbeid,……of vinden wij dat een normaal verschijnsel en niet discriminerend?
Een ding weet ik zeker, westerlingen vinden kinderarbeid erg nuttig, ook al schreeuwen ze dat het moet stoppen. En als wij, “ Hindoestanen “om toveren tot Pieten, dan is de kans groot dat ze gaan strooien met:, Choegheries, laddoes, phalauries en pepers. En dan vindt een groep het weer discriminerend, dan hapt de VN het weer.
Ook, ik zie Gandhi als een lichtend voorbeeld, maar ik zou hem niet in alles volgen. Ik ben ook naar India geweest, niet allen de luxe te zien, maar ook het land. Ik ben in streken gegaan waar mensen erg arm zijn, vrouwen sjouwen met stenen en werken voor twee euro per dag. Het lijkt of de tijd sinds 1947 compleet stil heeft gestaan.
En beste vluchtelingen van nu, het is niet anders met jullie. Jullie hebben een veilig heen komen gezocht en gevonden, koester het en laat het niet uit je handen glippen. Want
GEWELDHEIDLOOSHEID IS NIET HET WAPEN VAN JULLIE, DE ZWAKKEN. HET IS DE WAPEN VAN DE MOEDIGSTEN. En waar vindt je ze? Kijk de route die je hebt bewandeld, bijvoorbeeld de vrijwilligers, donateur, de VN en de EU. Keuzes maken mag je helemaal zelf in dit land. Vandaag heb je alles, morgen verlang je naar gisteren, wees niet blind en kijk om je heen. Maar ook ik kan dingen vertellen die niet kloppen.
En over vrouwen praten, doe ik zeker een keertje met jullie, alleen als jullie een vrouw meenemen. En geloof me, dat praat losser en kan ik ook flirten. En ik hoef niet te denken dat jullie dollenden van de andere kant zijn. Ja, geloof? Wat is geloof? Hemand heeft het gehad over familie milan en hij zei dat geloof één van de voorwaarden is om een familie milan te houden, omdat “geloof” iets is om families NIET te verdelen. Het is “iets” om families te VERBINDEN ( hechten ).
WORDT….VERVOLGD….
Groeten van ons……voor….. de kleintjes onze zegen.

In mijn land heb ik veel meegemaakt, ik heb mensen, mensen zien onthoofden, jonge meisjes werden verkracht, huizen in brand gestoken, als ik het verleden zou willen vertellen, dan zijn wij volgend week nog hier. Ik denk dat de toekomst, voor mij veel beter uit ziet, dan het verleden die ik heb gehad.
Ik zou graag in de toekomst willen kijken, maar ik heb mijn handen en gedachten vol aan het heden. Soms denk ik hoe wij mannen, maanden lang onderweg waren naar hier. We waren een hechte groep, verdroegen veel van elkaar en waren één groot familie. Maanden hebben wij gereisd, zonder een vrouw. Ook na ons komst hier moesten we het stellen zonder vrouwen.
Op den duur begonnen we te lijden aan een serieuze tekort aan vrouwelijke aandacht. Heel aandachtig werd geluisterd naar Karel en Karel gaat verder. Wij hadden ons voorgenomen om nette Nederlandse burger te worden! Maar lieten ons meeslepen tot dronkenschap, ruzies, vechtpartijen, ongehoorzaamheden en bezoekjes aan de prostituees, dit werd de orde van de dag.
Twee jonge vluchtelingen die met elkaar aan het dollen waren, werden stil en luisterden met veel aandacht, leken zich in te herkennen en een ietsiepietsie op gewonden. En werden erg familiaar.
De Surinamer nam een slok van zijn coca cola, hij was meer bezig met roken, eten en drinken. En terwijl wij hardop afvroegen of eten ook een verslaving is, begon hij te praten. En het verbaasde ons om de twee vluchtelingen vloeiend in het Nederlands te horen zeggen en vragen om over vrouwen te praten.
Kijkend in het gezicht van de mannen zei hij: “In India was men niet langer bereid om het koloniale bewind verder te dienen. En de roep om onafhankelijkheid werd steeds groter en kwam in het bereik. Beste vrienden, nu even goed luister, ik verwijt niemand iets, ik probeer alleen de feiten op ons hart te drukken.
DE INDIASE BEVOLKING, HADDEN MAAR EEN DROOM ‘ ONAFHANKELIJKHEID’, HOGE EN LAGE KASTEN, HINDOES, CHRISTENEN EN MOSLIMS, MANNEN EN VROUWEN KWAMEN IN VERZET TEGEN DE BRITSE OVERHEERSING”.
De kracht van de waarheid had gewonnen en Gandhi dwong ( zoals hij ze noemden, zonder onderscheid te maken ) zijn landgenoten zijn diepgewortelde vooroordelen over kaste, religie, geweld en seks in twijfel te trekken.
Jawaharlal Nehru, de premier van India zei, dat het licht dat de landgenoten hadden ontstoken voor altijd zou blijven branden. En wat laten wij in India en omgeving vandaan de dag branden? Ja, precies!
Misschien had Gandhi ingezien dat de computer zou zorgen voor eenwording van bevolkingsgroepen, wie weet? En weet je hoe het zit met de fabricage en de goed verborgen kosten van de productie? Nee, natuurlijk niet, want hun kennis is jouw nieuwste en mooiste smartphone.
Koop zoiets en onderzoek waar de verborgen kosten zitten. Denk aan kinderarbeid,……of vinden wij dat een normaal verschijnsel en niet discriminerend?
Een ding weet ik zeker, westerlingen vinden kinderarbeid erg nuttig, ook al schreeuwen ze dat het moet stoppen. En als wij, “ Hindoestanen “om toveren tot Pieten, dan is de kans groot dat ze gaan strooien met:, Choegheries, laddoes, phalauries en pepers. En dan vindt een groep het weer discriminerend, dan hapt de VN het weer.
Ook, ik zie Gandhi als een lichtend voorbeeld, maar ik zou hem niet in alles volgen. Ik ben ook naar India geweest, niet allen de luxe te zien, maar ook het land. Ik ben in streken gegaan waar mensen erg arm zijn, vrouwen sjouwen met stenen en werken voor twee euro per dag. Het lijkt of de tijd sinds 1947 compleet stil heeft gestaan.
En beste vluchtelingen van nu, het is niet anders met jullie. Jullie hebben een veilig heen komen gezocht en gevonden, koester het en laat het niet uit je handen glippen. Want
GEWELDHEIDLOOSHEID IS NIET HET WAPEN VAN JULLIE, DE ZWAKKEN. HET IS DE WAPEN VAN DE MOEDIGSTEN. En waar vindt je ze? Kijk de route die je hebt bewandeld, bijvoorbeeld de vrijwilligers, donateur, de VN en de EU. Keuzes maken mag je helemaal zelf in dit land. Vandaag heb je alles, morgen verlang je naar gisteren, wees niet blind en kijk om je heen. Maar ook ik kan dingen vertellen die niet kloppen.
En over vrouwen praten, doe ik zeker een keertje met jullie, alleen als jullie een vrouw meenemen. En geloof me, dat praat losser en kan ik ook flirten. En ik hoef niet te denken dat jullie dollenden van de andere kant zijn. Ja, geloof? Wat is geloof? Hemand heeft het gehad over familie milan en hij zei dat geloof één van de voorwaarden is om een familie milan te houden, omdat “geloof” iets is om families NIET te verdelen. Het is “iets” om families te VERBINDEN ( hechten ).
WORDT….VERVOLGD….
Groeten van ons……voor….. de kleintjes onze zegen.

Op vele plekken, hebben velen een verhaal verteld. Het was voor mensen wennen om hun verhaal te vertellen. Iedereen liet weten dat het jammer is dat wij alleen boeken en andere geschriften blindelings geloven dan wat mensen elkaar te zeggen hebben. Steeds meer zijn wij gaan geloven in rillerige cijfers, vervalsingen en weinig wat de ene mens de ander te vertellen heeft.
Beste familie, ik heb geprobeerd op mijn eigenwijze en in verschillende situaties contacten te leggen. Regelmatig met ‘voor mij’ totaal onbekende mensen en soms geen vreemden. Soms waren mensen blij dat ze hun verhaal op hun eigen manier, zonder remmingen konden vertellen.
Ik heb mensen gekend, van wie ik de ellendige kant niet wist en om te zwijgen over hun mooie momenten. Mensen hebben mij veel dingen toevertrouwd, waarvan ze het liever niet een vreemde liet weten. Voor mensen was ik soms niet te zien of ik een bedrieger of oplichter was. In eerste instantie vertrouwden velen mij niet, maar ik heb ze nooit kwalijk genomen.
Ook met afwijzingen heb ik nooit rancune gekend. Ik kan wel zeggen dat ik volwassen ben en ik alles weet. Als ik naar anderen goed heb geluisterd, weet ik eigenlijk helemaal NIETS. Anderen leefden voor en samen met de familie, weer anderen die snikkend liet weten hoe erg ze de familie missen. Ook anderen die teleurgesteld zijn in mensen.
De woelige stromingen van mensen, oorzaken en situaties, zijn mensen tegenwoordig ongelukkiger dan dat ze waren in hun “samenwereld”. De één was nieuwsgierig, de ander gierig naar wat aan de andere kant van de wereld was en sleepten anderen met zich mee. Er waren ook bij die zichzelf een kans gaven om beter te worden.
Beste familie, ik heb eerder al geschreven dat de mens ingewikkeld in elkaar zit. Mensen zien en horen iets en weten het heel zeker dat het de waarheid is. Ik ben geen journalist en ook geen schrijver en alles wat ik tot nu toe heb neergezet op de site, heb ik met veel plezier gedaan.
Het verhaal waar ik mee bezig ben, zal ik af maken, ik meen nog twee delen dan is het af. En dan kom ik voorlopig niet op de site. Mensen zijn bereidt mij hun verhaal te vertellen, maar daar tegenover staat dat ik hun financieel tegemoet moet komen.
Na een week wikken en wegen heb ik besloten om niet aan te beginnen. Dat mensen steeds aan geld denken, heb ik ook geen bezwaar. Zo kwam een vrouw, na het overlijden van haar broer en de bij behorende erfenis. Na drie regels vroeg ze of ik haar zou betalen en ik heb geweigerd. En een jonge pandit wil eerst dachina zien.
Ik denk dat er heel veel moet gebeuren voordat wij beseffen dat wij wel en veilig in de handen van god zijn. Wij durven over god te praten, als wij aangeschoten zijn en liefst op kerstavond of een verjaardag.
Ik heb nog een ziekenhuisverhaal uit Suriname, maar mensen die hier wonen en kunnen bevestigen, meepraten en hun woede uiten zijn op dit moment, op dit punt hevig geblokkeerd.
Als ik zonder te betalen op wetenswaardigheden uit monde van wijze mensen kom, verschijn ik weer op de site. Kom op man, doe gezellig even mee. Ja, inderdaad ik zou heel graag mee gaan. Ik lach ondertussen en denk : wat is de mensheid verandert, ik vond het leuk en gezellig om ermee door te gaan en saai wil ik ook niet zijn.
Ik heb diverse verhalen van anderen gebracht en meende de kracht van het verhalen vertellen van anderen de familie dichter bij zichzelf te brengen. Het mooie vind ik dat de familie er zelf zijn/haar wijze les uit kon afleiden.
Beste familie ik neem alvast afscheid van je en hoop dat je het slot van mijn verhaal leest en met anderen deelt. Ik heb eens aan mijn zoon gezegd dat ik de maan eerder heb gezien dan hij. Hij gaf mij voor alle honderd procent gelijk en stelde de vraag of ik de veranderingen op de maan ook heb gezien !
Ach, wij leven eigenlijk op twee werelddelen: de één heet de AARDE, waarop we nu zijn, kennen en doen en de andere heet, NERGENS en NERGENS is een wereld, waarvan ik niet weet waar het ligt.
Voor mij was een verhaal schrijven behoorlijk moeilijk en het luister naar hen was soms moeilijker en toch vind ik dat het één van de best dingen is die mij is overkomen.
DE HOUTEN BANKJES VAN MIJN GROOTOUDERS HERINNERT MIJ NU ELKE DAG WEER, AAN WAAR HET ALLEMAAL DRAAIT IN HET LEVEN.
Groeten van ons……voor….. de kleintjes onze zegen.

De Afghaan, keek in de verte, zei dat verdriet altijd achterom kijkt, de zorgen blijft om zich heen kijken en dat het geloof naar boven kijkt. Hij keek in de richting van de vrouwen, meende de zorgen te zien en volgde hen om de volgende dag alleen te komen.
De andere Nederlander, zag dat de asielzoekers erg chagrijnig werden, checkten hoe de batterijen van hun telefoons langzaam leeg liepen terwijl ze hun ergernissen op WhatsApp en viber uitten. Het is niet vreemd dat de asielzoekers ook nu niet willen praten. Nederland is een welvaart land, maar wat is welvaart? Welvaart wil helemaal niet zeggen, dat het ook welzijn inhoudt, aldus de Nederlander.
Zoals Karel het heeft gezegd: onze waarde wordt door onze inkomen bepaald en wij hebben geen inkomen. Voor Nederland betekent het een grote kostenpost. Wij leven in een samenleving, waarin wij voor een ander niets gratis kunnen doen. De gedachte zegt als wij meer gratis voor elkaar zouden doen, bestaat de kans dat de problemen van zelf verdwijnen. Maar dat zijn praatjes van politici en rijke mensen met mooie zinnen.
Nederland is een welvarend land maar pas op, denk je het hoofd boven water te hebben, is altijd de regering of de belastingdienst die hem eraf wil hakken. Ja, echt waar, wij zijn Nederlanders, Nederlanders hebben verborgen talenten en als een Nederlander normaal doet dan is hij gek genoeg, is dat zo?
Bestuurder, gaan met het geld van anderen vandoor en om het terug te krijgen, verdient de advocaat, de rechter en het hele circus rondom heen berg geld en het eind resultaat is” van een kale kip kan je niet plukken. Je hebt gelijk, er zijn mensen die hun eigen manieren hebben om van een kale kip toch te plukken, ik geef ze geen ongelijk.
In dit land kunnen we gelijk hebben en gelijk krijgen, maar de vraag is wie gaat voor je het gelijk halen? De politie niet, die heeft het te druk om voor de regering met de flitsapparaten langs te gaan.
Het is niet gek dat bestuurders vandoor gaan met het geld van anderen, de laatste tientallen jaren is de ego van velen kleiner geworden dan de geldzucht. Hemand, heeft naar eigen zeggen van de Geeta geleerd dat:” wie in zijn/haar leven voor anderen goede dingen doet, ook regelmatig goede dingen voor terug krijgt”. En ik heb hier en nu geleerd: wij mogen nog zoveel idealen hebben de geldzucht wint altijd en het vervelendste is dat het niet persé om geld gaat, maar om de zucht ernaar.
Ik nam een onderzoekende houding aan, mij compleet gericht op de anderen, want had helemaal geen strijd met ze. In deze groep en de nodige chaos, hoopte ik dat het doel van ons hier zijn en het gesprek iedereen bereikte.
Het gesprek maakte indruk op vele voorbijgangers en een man die in het leger had gezeten en meerdere keren was uit gezonden, maakte glimlachend contact en mengde zich in het gesprek.
Stel je voor dat het hier weer oorlog wordt. Na de Golf oorlog zei een familielid dat er nooit oorlog komt, toen dacht ik hardop na” die vent heeft iets gerookt en zijn verstand is aangetast”. Dus, het wordt hier gevaarlijk, dat wij met z’n alleen moeten vluchten. Wij verlaten onze thuis om in onbetrouwbare bootjes de Noordzee over te steken.
Voordat wij de boot instappen, kijken wij wat wij zoals meenemen? Wat denk je?, wat zal het zijn? Eten, water, dikke en warme kleding, hoop en heel veel geloof. En een touw, vindt de Surinamer. En waarom een touw dan, vroeg de rest zich af? En wij nemen zeker onze telefoon mee en kunnen contact leggen met onze familie. Zo’n telefoon neemt bijna geen ruimte in.
En een touw, vindt de Surinamer. En waarom een touw dan, vroeg de rest zich af? En als wij god zij dank, voet aan wal zetten, maken wij een groepsfoto om iedereen te laten zien dat we hebben overleefd. Vrolijk en blij dat we zullen zijn, zullen de mensen alhier ons misschien niet zien als een vluchteling, maar als vakantiegangers.
En we nemen een touw mee om voor het geval we een onbetrouwbare boot tegenkomen die door Nederlanders gebouwd zijn, kunnen we het op sleeptouw nemen, merkt de Surinamer al lachend en een beetje observerend.
De verloren Afghaan, kwam heel trots op zijn fiets en laat ons trots en met veel hand- en voetengebaren weten: Ik heb deze fiets gekregen van mijn buurman, het rijdt goed, maar is niet helemaal nieuw. Ik vind fietsen erg gemakkelijk, al hoewel ik door vallen en nog eens vallen goed heb leren fietsen kan ik niet zonder. En het is zeker goedkoop, ik heb er niets voor betaald, een fiets met zeven versnellingen.
In mijn land ben ik opgepakt en beschuldigd van landverraad. Ik kan jullie verzekeren dat ik onschuldig ben, ik ben gevangen gezet, gemarteld en beledigd. Mijn familie is veel geld kwijt geraakt aan corrupte mensen, ook binnen de politie. Ik wist te ontsnappen en na veel omzwervingen in het land zelf en later door vermoeiende reizen terecht gekomen in Nederland.
Hier aangekomen ontdekte ik dat mijn problemen nog lang niet voorbij waren. Na veel verzinnen, liegen, asielzoekerscentra aangedaan te hebben en jaren verder, heb ik een verblijfsvergunning. Hier heb ik ontdekt dat er aardige mensen wonen en redelijk makkelijk te beïnvloeden zijn.
WORDT….VERVOLGD….
Groeten van ons……voor….. de kleintjes onze zegen.

Shri Soeroedjpal Ramautar 70 jaar geworden
Helaas kunnen we niemand uitnodigen aan tafel en dan tot diep in de nacht praten over het geheim van hoge leeftijd bereiken of praten over wat het leven WAARDEVOL kan maken.
Bio mama, van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Uit hart en ziel, wensen wij je een lang en gezond leven midden ons. Mamie, ook gefeliciteerd met de verjaardag van je wederhelft. Je hebt gemerkt dat ik geen “ U” gebruik. Dit keer mag ik het doen, want “U” klinkt zo onpersoonlijk en voelt zo ver.
Eigenlijk, willen wij zeggen dat wij jullie respecteren, waarderen en vertrouwen om alles wat jullie in onze familie hebben doorleefd en volbracht. Bedankt, dat wij door jullie, eerlijk naar onszelf werden, verlangden en keken waar wij dan nog voor bang waren. Het durven goed zijn voor anderen en merken dat ook wij iets konden verliezen.
Ook als het licht om ons heen versluierd raakte en wij te maken kregen met tegenslagen, toonde jullie je grootheid en enorme kracht. Mamie Mama, vreselijk dank. En van harte gefeliciteerd.
Zo hebben jullie op onze wegen zaadjes van licht geplant en deze dragen nu de vruchten, wij zijn jullie erg dankbaar, van harte gefeliciteerd. En bedankt dat jullie ons op onze fouten en misstanden hebben gewezen.
Wij wonen weleens waar niet dicht bij elkaar, in dit klein land, maar wij houden van jullie zoals jullie zijn en zouden willen zijn.
Met jullie in het midden is het leven rooskleurig. Het leven kan ook zwaar aanvoelen. De samenleving wordt veeleisender en ingewikkelder. Gebeurtenissen in het dagelijks leven werden ingrijpend, soms lukte het niet meer om uit een bepaalde zorg te komen en toen mijn wederhelft ziek werd, stonden jullie voor mij lang en breed klaar.
En het was fijn om iemand te hebben die naar mij luisterde en samen met mij naar de situatie keek. Dat deed ik goed naar jullie te luisteren en vragen te stellen. Mamie Mama, nog een keer bedankt en van harte gefeliciteerd.
De beschermheer loopt naast jullie en zal nooit wijken van jullie zeiden. Ook het idee dat wij goede mensen kunnen zijn door de contacten te omarmen, heeft ons veel wijsheid gegeven.
Wij leven op een manier die wij leuk vinden. Op ons eigen manier vonden we een nieuw land en een bijzondere levenswijze hebben leren kennen. Altijd geweten wat voor ons belangrijk was, zijn wij omgegaan met onze contacten.
Gaan wij terug in de tijd en voelen wie we waren, toen we binnen kwamen en hoe onze kinderen waren en wat ze beleefden. Alles voelde onschuldig en het was een heerlijke schoonheid in ons slagkracht.
En als wij nu ergens zitten en de oprechtheid van onze verlangens en gevoelens voelen. Oh, man, wij zijn zo verschillend verbonden met onze contacten, dat wij regelmatig denken aan de sprong die wij decennia geleden in dit diepte hebben gemaakt.
Elke keer weer opnieuw trachten wij onze licht, onze oorspronkelijke geaardheid, in onze contacten te zaaien en te realiseren. Steeds weer ervaren wij de zwaarte in het leven. Het lijkt steeds weer, alsof wij gevangen zitten in onze lichamen of in stemmingen en emoties die ons maar blijven knagen.
Mama Mamie, wij hebben allemaal misschien onze persoonlijke bagage bij ons, die we graag willen oplossen in onze contacten. En ik zeg: ‘geluk betekent niet alleen “als alles lukt”. Bedankt voor de mooie levenslessen en van harte gefeliciteerd.
Groeten van ons……voor….. de kleintjes onze zegen.

De slimme Surinamer, drukt zijn sigaret uit en geeft iedereen een preek. Dit onderhoud leek de omgeving interessant en enkele toehoorders, mengden zich in het gesprek. Bijna iedereen is in paniek, terwijl velen met de handen in het haar zitten, omdat het erg moeilijk lijkt een oplossing te vinden voor de oorlogsslachtoffers. En wij zitten hier onze meningen te geven over de wereld, terwijl de wereldleiders dat al jaren doen zonder ons te overtuigen.
Een passerende vrouw, stond stil bij de groep en stelde zich voor, meende een deel van het verhaal te hebben gevolgd. Ik ben drieënnegentig jaar oud en heb de tweede wereldoorlog meegemaakt. Honger, koud, vernedering en andere onmenselijkheden heb ik van dichtbij gezien. Samen met mijn ouders heb ik voor vluchtelingen gezorgd ( wij noemden ze toen onderduikers ) en begrijpen wat het is om niet geholpen te worden. Op deze aarde is ruimte en middelen genoeg om iedereen te helpen, wat er tussen is gekomen is hebzucht. Voor mij heeft “veiligheid” een veel andere betekenis dan voor jullie!
Mensen komen in een heel andere wereld terecht, alleen als de problemen onoplosbaar lijken. Op deze manier zijn velen hier terecht gekomen. En wij moeten niet doen alsof we het niet wisten dat het vroeg of laat zou gebeuren, gezien de situatie ergens anders. De” ik” weet niet of ze asielzoekers zijn? en als dat zo is?hebben ze nog hoop dat alles goed komt.
In de tweede wereld oorlog, hadden wij ook twee meisjes als onderduikster genomen. Zij werden gezocht door wezens die leken op mensen en dachten dat de aarde van hen was. De moeder en vader, werden meegenomen en zijn sindsdien spoorloos. Samen met mijn ouders probeerden wij een oplossing te vinden voor de twee meisjes. Samen met de meisjes waren wij erg bang, aten slecht en slapen ging al niet best. De gezichten van de meisjes vertelden dat ze niemand vertrouwden en dat begrepen wij en hadden nooit in ons hoofd gehaald om ze te verraden.
De meisjes hadden veel problemen, vroegen waarom hun ouders niet bij ze waren? En probeer een ware antwoord te geven in deze onmenselijke tijd. Een tijd dat niemand kon voorspellen hoe lang het zou duren. En de voorzichtige zoektocht naar de ouders hebben tot op heden niets opgeleverd en daarmee moeten wij verder leven.
In ons leven zijn wij regelmatig oneerlijk behandeld of beledigd. Of we hebben onder de wensen van anderen flink geleden. In die gruwelijke tijd heb ik veel dingen geleerd en steeds geprobeerd op mijn leven toe te passen. De angst bepaalde onze beslissingen en ik had mij voorgenomen dat angst nooit mijn beslissingen zou beïnvloeden.
Ik heb altijd goed voor mezelf gezorgd en elke stap, klein of groot heb ik gewaardeerd. Vandaag vallen wij weer in een patroon en zullen dit niet als excuus gebruiken om de moed op te geven. Vandaag is er ook een wereldoorlog aan de gang, allen wordt het niet begrepen door de wereldleiders. Ik zeg het volgende en ga verder. “ KIJK NIET WIE JE KAN EN MOET HELPEN, MAAR KIJK HOE”?
Een goed verzorgd vrouw, leek eerder op een vrouw van tachtig of zo! Ze heeft vier kinderen en met de hele familie heeft ze een goede band, bevestigde de inhoud van de winkelwagen.
De asielzoekers, keken elkaar aan en geloofden hun oren niet. De zon laat zich regelmatig zien en niemand heeft er last van. Rondom ons heen lopen witte mensen met dikke en dunne kinderen, al ijs etend achter gevulde winkelwagens. Voor ons staan mooie en minder mooie auto’s op een strak gelegde tegelparkeerplaats.
Tussen de benzinegeuren ruiken de asielzoekers de honger gevende lucht van vers brood en andere heerlijkheden. Een groot supermarkt met bakkerij, waarvan de asielzoekers het bestaan niet wisten. In een heel ander wereld terecht gekomen, wijst een asielzoeker naar een andere asielzoeker aan en zegt: Abailoo, ga en haal wat te eten.
Abailoo kwam met een tas vol, gevarieerd met chips, koek en nog meer chips. “En brood dan?” vroeg hij hem. “Maar dat krijgen wij vanavond”. Kijkend naar de mensen aten ze de tas leeg.
De slimme Surinamer weet nog meer. Ik ken Surinamers, Nederlanders, Chinezen, Indiërs, de leden van de regering en vele andere mensen die denken beter te kunnen en te willen.
De mens zit afschuwelijk in elkaar, die heeft de neiging om prettige en minder prettige berichten te verzachten. Of zo danig te verzachten of af te zwakken door ze te vertellen in omslachtige zinnen en zijdelings te verwoorden. Luister naar de debatten van de VN, en je zal, kwaad, verdrietig en soms enorm lachen!!! En als je een keertje een slechte dag wilt hebben, kijk en luister naar onze Kamerdebatten!
Kritiek en verwijten zullen we altijd hebben, daar zijn wij mensen voor. Elders wordt gezamenlijk gekeken naar een oplossing die voor iedereen bevredigend kan zijn. De kwestie is dat er op deze aarde negens meer veilig is, dus waar gaan wij?
Het is een gesprek van de dag en het voelt zeker niet aangenaam, gezien hoe heftig wij onze zienswijze op loslaten.
Rechts van ons op de kruising staat een Afghaan, om hem heen twee Afghaanse vrouwen.
Heel voorzichtig gebaarde een asielzoeker naar hem om te komen. En ja hoor, het is geen vakantieganger, zoals velen het gehoopt hadden. Het is ook iemand die op de vlucht is geslagen voor de oorlog,maar een periode geleden.
De groep werd steeds groter en de Afghaan wilde zijn verhaal over “wat hij noemt, deportatie” kwijt.
Zijn echte naam was voor velen bijna niet uit te spreken en daarom heeft de groep hem omgedoopt tot Karel, een naam die niet bij hem past. De vrouwen waren bijna niet te herkennen als vrouw,( zoals enkele mannen ogen een vrouw ziet ) in de klederdracht, waarin ze waren ingepakt. Enkele minuten later verdwenen de vrouwen met andere vrouwen, van wie men meteen zei dat het vrouwen waren, voor zover een mannen oog het meteen kan omzetten.
WORDT….VERVOLGD….
Groeten van ons……voor….. de kleintjes onze zegen.

Wij mensen zijn geboren om te tellen, kunnen dieren dat ook ? Als ik beweer dat dieren met zijn trappen de uitkomst van de winnende nummers van de lotto geven, dan bent u geneigd te zeggen dat ik een oplichter ben. En dan zeg ik dank u wel, u hebt gelijk.
Sommige dieren kunnen wel tot acht tellen, maar dat weet ik van “wetenschappers”.
Dat ze ook kunnen rekenen, weet ik al helemaal niet meer.
De mens heeft zich een belangrijke vaardigheid eigen gemaakt en dat heet “tellen” en het gaat erg makkelijk af. Nee, ik vergis me toch, er zijn nog steeds volkeren ( mensen ) die ondanks de moderne middelen niet kunnen tellen. Maar tellen is heel erg belangrijk, de eenvoudigste manier van rekenen en dat is zelden dom.
Men wordt slimmer, een cursus gevolg bij de LIO en wie niet kan tellen, stopt een kauwgum in de mond. En blijven kauwen. Dat kan ook genezend werken om andere steeds terugkerende doortrapte gedachten te verdrijven. En vele anderen, bijten op de nagels en weten het antwoord meteen.
En ik dan? Ik ga zeker een pakje kauwgum bietsen bij mijn kinderen! Want ,oo, zo graag wil ik geloven dat politici echt deugen en de oorlogen niet bestaan. In gedachten zal ik afdwalen, (terwijl ik op twee Sportlife kauwgum kauw) en denken dat er in Irak en de brede omgeving elke dag meisjes de slavernij in worden gedreven, gaat de VN zich buigen over het slavernijverleden van Zwarte Piet.
Volgens de rekenkundigen van het Centraal Bureau voor de Statistiek zet de groei door. En als wij onze mensenverstand gebruiken, moeten we na een kinderlijke telling weten dat er een grote naheffing voor ons land zal komen. Tot onze ontevredenheid de begrotingen van andere zwakke Europese landen sluitend te maken.
Even rekenen: Voor de topbestuurders gelden de bezuinigingen in de zorg niet, de salarissen zijn weer gestegen. Topbestuurders, moeten het onzekere voor het zekere nemen en nu graaien waar het kan. En hier, op de werkvloer stromen mensen de WW in en de zorg wordt niet uitgebreid, maar uitgebuit.
Voor de bestuurders is het de kans om de portemonnee op nieuw goed te vullen, met meer dan de Balkenende- norm. En maken gretig gebruik van de overgangsregeling.
Declaratiegedrag van velen, wordt door belanghebbenden” discutabel genoemd en anderen beweren dat het incidenteel is. Maar ze eisen allemaal opheldering en daarna blijft veel onder de onderste steen. En de bonussen schieten als paddenstoelen uit de bedrijven.
Ouderen, bejaarden en zieken, hoeven niet verzorgd te worden, als de zorgbestuurder maar goed blijft tellen zal hij zijn salaris met enkele duizenden euro’s omhoog zien gaan. En wie zei dat de ouderen geen inkomsten brengen?
De salarissen van Bouterse en zijn dertien ministers zijn vergeleken met die van, Poetin, Rutte, Obama en andere presidenten. Het zijn nogal bedragen en wat te denken van Hillary Clinton? En dan tellen, hoe meer ellende hoe hoger de salarissen van narcissen.
En onze koning vindt het allemaal goed. De koning krijgt meer geld en wie weet waar hij het aan uitgeeft. Hij is één van de weinigen die tevreden moet zijn op de Prinsjesdag. Hij krijgt nog meer geld. Alles wordt toch door de regering betaald ( lees ook “belastingbetaler”)
Nee, ik vergis me, de dure speedboot betaalt de koning zelf of betalen wij dat stiekem toch? Waarom de koning zoveel moet verdienen, kunnen wij met de beste rekenmethode niet uitrekenen.
Het is allemaal goed geregeld, de koning, koningin en prinsen hoeven geen inkomstenbelasting te betalen. Heb ik goed geteld?, reken maar!
Zorgbestuurders en andere narcissen, zullen nooit tevreden zijn en altijd meer willen, in al die tellingen worden de hulpbehoevenden gedwongen om met de kleinste dingen blij te zijn.
De minister van defensie, heeft ook niet gezeten. zij heeft laten tellen en later is ze zelf gaan tellen. De som voor haar is ,dat wij boem,boem moeten doen boven Syrië. Niet verstandig lijkt mij.
Een en één is nog steeds twee. Armoede, vermenigvuldigd met zorgambtenaren is salarisverhoging.
Groeten van ons…….. en voor de kleintjes onze zegen….

Het onheil kwam al van vele kanten, tientallen stierven tijdens de reis, anderen vlak na aankomst. Het “verleden” en de gouden toekomst in Shri –Ram, dat was het verhaal dat voor- en tijdens het vertrek werd verteld.
De dood, kwam vervolgens als militairen. Een groot deel overleefde de vernederingen en het harde werken. Niet alle mensen stierven, zij die overleefden bleven in Suriname wonen en zij vormen nu, samen met hun nageslacht, voor een groot deel de bevolking van het land.
Onze voorouders hebben veel verdragen, ook wat onmogelijk leek, aanvaard en het onmisbare geaccepteerd ( de dierbaren). De dood heeft veel mensen getroffen, het is niet met zekerheid te zeggen hoe ze de plaats en de mensen hebben opgeruimd.
Maar daarna ging het leven(voor velen verdrietige ) gewoon weer verder, alsof er niks was gebeurd.
Bekend is dat de lijken gedumpt zijn, in een massagraf, een ondiepe kuil, ergens langs de twaalf kilometer lange treinspoor dat over de plantage liep.
Al die tijd is daar gewerkt, mensen hebben daar gelopen, zijn geweest( al dan niet stiekem) voor hun brood, misschien herkenden ze de plek. Ook maakte men, misschien een enkeling een tekening, een plattegrond en schreven een autobiografie. Omdat toen in alle kranten of boeken de periode verzwegen werd. Hebben ze erover gepraat met de kinderen en de kinderen met hun kinderen of was het verboden om erover te praten? Of misschien wisten ze niet eens dat hun ouders, zonder pardon werden vermoord als vijand van de uitbuiter.
Velen bewaren hun erfenis zonder nieuwsgierig te zijn in een kist of valies ergens op het plafond, schuur of gewoon in huis. Ook eindigden geheimen in een doos, waar men vergeten was iets op te schrijven en nu terug denken, gemotiveerd door de vrijheid die is begonnen bij een ander.
Kinderen waren getuigen van het geweld op hun ouders en die aan hun kinderen lieten weten. Velen willen niet over praten, want het doet pijn.
De minister, districtscommissaris, de president, landmeter en de Nederlandse consulaat, iedereen was heel snel met elkaar eens dat alles geregeld zou worden en om de beurt zou gebeuren. Als wij bij elkaar komen, hebben wij alleen goede bedoelingen—- en dan dreigt het ergens toch te botsen.
De heer Mitrasingh heeft de warmte en moed bij elkaar gestudeerd, zijn bedoeling is om de vermoorde mensen een fatsoenlijke begraving te geven en het respect bewijzen dat deze mensen altijd hebben verdiend, want een echte begrafenis hebben ze nooit gehad. En dan kunnen we misschien een punt achter een deel van de geschiedenis van Suriname zetten!
Nu rust de zware taak op de schouders van Mitrasingh om deze mensen een plaats te geven. Over de moorden en de toedracht is niet veel in detail gesproken en geschreven ( althans, nog niet bekend ). Dat het niet kan rekenen op naamsbekendheid onder jongeren en vele andere belanghebbende, wil niet zeggen dat bij velen de verhalen van ouders en grootouders niet is blijven hangen.
Veel gebeurtenissen kennen, vooroordelen, angst, verdriet en ongeloofwaardigheden, beschouw je je zelf als het laatste stukje van een puzzel. Het kan voldoende zijn.
Ergens tussen “tig” dingen die Mitrasingh al gedaan heeft is er één plekje open, misschien ligt precies dat ene stukje informatie ergens bij jou. Het wordt ook op jou gewacht met het laatste beetje kennis, die precies op dat ene plekje past . Dat zal zalig zijn!!!
Het draait niet alleen om de heer Mitrasingh, maar om de mensen om hem heen en wij zijn hem erg dankbaar, zoals velen het ook beamen. En natuurlijk gunt hij zichzelf stiekem de aardse luxe en toch blijft hij een mens.
Deze slachting neemt in onze beleving een unieke plaats in. Over deze historische geschiedenis wordt de laatste jaren veel geschreven en gepraat. De slachting is van meer dan honderd jaar geleden. We beschouwen ons op een breukvlak tussen geschiedenis en herinnering. De laatste overlevenden van deze drama is al verstomd.
De stroom aan publicaties over die tijd moeten we koesteren, dat niemand vroeger over durfde te praten is goed te begrijpen. Toen vonden ze het beter om niet erover te praten, terwijl de pijn niet te verdragen was. Misschien wilden ze op deze manier het schuldgevoel niet groter maken en bovendien veranderde het verleden er niet door, had men misschien gedacht.
Samen met de heer Mitrasingh, voelen wij een verplichting ten opzichte van onze vermoordde voorouders te praten en doorvertellen.
Mede dankzij de heer, Mitrasingh kunnen wij vrijuit praten, misschien ook dramatiseren over de verschrikkingen die ze hadden meegemaakt.
Laten wij deze golf van openheid niet voorbij laten gaan en de geschiedenis niet weer in stilzwijgen inkapselen. Dit moeten mensen bewegen om na te denken en in oude erfenis zoeken naar informatie. Als nabestaanden, nakomelingen met hun memoires naar buiten komen, is het wederom zalig. Misschien duiken tekeningen van vroeger bij velen op die het vinden van het massagraf bevordert.
De heer Mitrasingh laat weten dat het geen opgraving, maar toegeven aan een sociale wens wordt. Nou, geen opgraving, dus een plek aanwijzen, een steen erop en de heer Mitrasingh en de dwarsliggers zijn de figuren.
En over honderd jaar zal iemand op het idee komen om de ontstane geruchten de wereld uit te helpen. Het blijkt keer op keer dat eeuwig ontevreden zijn een ramp kan zijn, de hele omgeving gaat uiteindelijk gebukt onder al het geklaag en gezeur. WAT ZIT ERONDER?
Volgens vele schrijven, weet niemand waar de lijken liggen. Wel ergens langs de spoorbaan, luchtfoto’s hebben nog niet de gewenste resultaten. Dit onderzoek heeft veel echte vrienden, en enkele schijnheilige vrienden. Er is veel goed en degelijk onderzoek naar de geschiedenis van de voorouders gedaan, archieven zijn goed bewaard, zo goed dat niemand weet waar onze mensen liggen.
We zien regelmatig een – ster- langs de hemel bewegen.
Onder ons zijn mensen die met bescheiden middelen raketten of satellieten kunnen volgen. Satellieten kunnen tig dingen zien en een massagraf blijft onopgemerkt.
Over Mariënburg is veel geschreven en zal veel geschreven worden. De lezer zal uiteindelijk zelf moeten interpreteren. Net als iedereen, heb ook ik mijn eigen verhaal.
Mariënburg is een plaats in Suriname, wat bekend staat met de massamoorden op de plantage.
Omdat bijna alle onderzoekers verdwalen in de doolhof van “welletjes en nietjes” spelletjes, wil de heer Mitrasingh het heden laten ontmoeten met het verleden.
Het is belangrijk om heel eerlijk te durven kijken naar alles wat toen is misgegaan en dan kan de heling beginnen. En dan kunnen we misschien alles vanzelf op een andere manier verzorgen.
En waarom heeft het zolang opzicht gewacht?, ik denk dat op deze vraag geen antwoord gegeven kan worden. Het is gezegd: aan hardlopen heb je niet veel, je moet ergens vertrekken. Ook deze tijd zal eenmaal de oude tijd heten.
P.S.
EEN ASIELONTVANGER ZEGT: ALS JE MET JEZELF IN HARMONIE LEEFT EN VOOR JE OMGEVING WEGKIJKT IS DE ENIGE WAARBORG VOOR EEN SLECHTE LEVEN. Gelukkig wordt deze moderne en simpele levenshouding niet door iedereen nagestreefd, maar toch door weinigen redelijk gerealiseerd.
DOOR MIJN WERK ERVAAR IK DAGELIJKS EEN BEETJE EENHEID EN HARMONIE.
EN EEN ASIELZOEKER ZEGT: Als ik vandaag niet tevreden ben, wat voor mij allemaal gedaan is en wat ik heb, zal ik ook nooit tevreden zijn met wat ik krijgen zal.
Het slot.…..van….. Het geheim dat” MASSAGRAF“ heet, is dichterbij een “OPLOSSING” gekomen
Groeten van ons……voor….. de kleintjes onze zegen.

Een verdwenen vliegtuig, vermiste helikopter, gezonken schip, massagraf in Mexico, meerdere onopgeloste moorden, ergens op de wereld vluchten mensen voor bosbranden, miljoenen mensen zoeken een veilig heenkomen, omdat er oorlog is, de mens is in de war, wapenindustrie draait op volle toeren, wereldleiders breken hun hoofden over vrede, wapens worden verkocht aan alle kampen, hetzij via verborgen deuren, vandaag zijn miljoenen mensen ongelukkig, depressief, machteloos en verstrikt in mensenhandel en de grote leiders blijven praten, heel lang geleden gooide Amerika ergens met atoombommen, een landbouwer op uitkijk vermoord en vergeten.
Heel vrolijk en gelukkig vieren wij de afschaffing van de slavernij.
Suriname is nog steeds op zoek naar de waarheid achter de gebeurtenissen uit het verre verleden. Suriname vindt dat de tijd rijp is om de geschiedenis te herschrijven!
Suriname gaat het graf uit 1902 met mogelijk zestien, (of waren het er zeventien?), uitgebuite en vermoordde migranten – MENSEN – zoeken.
Een verborgen massagraf zoeken en vinden klinkt als een film van Sherlock Holmes, helaas is het echt gebeurd en het is de werkelijkheid voor onze archeoloog en zijn team. Ik zal blij en gelukkig zijn als op deze eeuwoude massagraf met daarin de overblijfselen van onze voorouders gevonden wordt en de waarheid ontbloot.
Behalve het weer, geld en technologie belemmeren ook de persoonlijke belangen van velen in Suriname en daar buiten het functioneren van het team. Alles bij elkaar opgeteld wordt het een lastig om het massagraf te vinden. Maar als het team over de hond komt, dan komt het ook over de staart.
Aan de ellende en het verdriet was ontsnappen niet mogelijk, Suriname werd voor meer dan duizend mannen, vrouwen en kinderen de werkelijkheid en het “thuis”.
Zoals vaker gezegd” OP EEN DAG WILDEN DEZE MENSEN ALS MENS LEVEN EN IN DE HOOP OP EEN BETERE LEVEN, KWAMEN ZE IN OPSTAND”.
De plantage-eigenaar was politie en rechter, behalve allerlei sancties, werden ze lastiggevallen en hardhandig aangepakt. Hun wantrouwen richting de drijvers en de autoriteiten in Nederland, werd erg groot en hun verdriet ging over in boosheid.
MET ALS GEVOLG, HET DODEN VAN MAVOR…..
Dit onderzoek is bijvoorbeeld sterk afhankelijk van geschreven – en vertelbronnen en ook is niet alle duidelijkheden van 1902 is bekend, althans niet bij de onderzoekers.
De beste archeoloog van het land gaat op zoek naar het massagraf, het is jammer dat hij stuit op corruptie en dorpspolitiek van Suriname. Velen kunnen als een dwarsligger fungeren in Suriname. Veel geld heeft hij niet en de politiek gooit roet in het eten, zoals hij het noemt. Hij vindt het erg belangrijk om door te zetten. Hopelijk kennen de Surinamers hun eigen geschiedenis beter dan de archieven het vertellen.
Het kan voor alle betrokkenen inclusies de samenleving als geheel erg belangrijk zijn, waar destijds de mensen zijn gedumpt en ook voor de onderlinge verhoudingen. Het wordt regelmatig gezegd” HET IS ZO LANG GELEDEN, IK WAS NIET EENS GEBOREN”.
Op het terrein van de vroegere suikerfabriek, oogt het rustig en er staat bijna geen steen overeind. Op de ruime vlakte uit puin en ander beton raakt langzaam begroeid met planten en struiken, op de daken groeien bomen, ander plantengroei en bijna overal lopen en springen gedierte, insecten en kleine beestjes. De rondleiding leerde dat er enkele zeldzame plantensoorten aan te treffen waren, mede vele soorten vogels. Dat je een luipaard, jaguar kon fotograferen, was de kans klein, misschien zag of hoorden ze ons al op grote afstand aankomen en zo uit het zicht verdween. Maar de gids liet weten dat die dieren hier niet voorkomen en dat was een geruststelling.
Waar nu voor wetenden een suikerfabriek stond die ook in haar glorie tijd rum produceerde, is niet meer dan een oord voor toeristen en waar de lokale bevolking niet verder komt dan de poort. Het is nauwelijks voor te stellen dat hier vroeger een goed draaiende fabriek was. Zo was het ooit geweest!
Velen verlieten hun land, hetzij in overleg met families en vrienden of onder dwang, om in Suriname rijk te worden.
Ook jaren tachtig en negentig kende Suriname rampzalige momenten, van de ondergang van de regering tot de dood. Het was absoluut traumatisch en dat niet alleen vanwege de moorden op landgenoten door landgenoten, ook omdat men na die tijd extra voorzichtig moest zijn met hun uitspraken.
In 1902 was ook een traumatische – en rampzalige dag voor onze voorouders. Onze voor ouders wilden eindelijk, na zoveel keren vernederd, onmenselijk behandeld te zijn, opkomen voor meer loon, betere werkomstandigheden, geen onderdrukkingen meer en dat Mavor en andere ex- slavenhandelaren met hun handen afbleven van de vrouwelijke immigranten. Mavor, werd dood gekapt, niet omdat ze het wilden, neen, door al die ellende wisten ze ook geen raad meer en verder werd niet naar hun lot gekeken. Het onheil kwam al van vele kanten, nu de dood en verderf. En zestien of zeventien MENSEN werden dood geschoten.
Toevlucht nemen tot moord om meer rijkdom te krijgen, lag niet in de aard van onze voorouders, ze waren terecht woedend over de behandeling. Ze hebben geen moord begaan, daar zij wisten dat, dat de snelste manier is om in de gevangenis te belanden.
Onze voorouders werden vermoord, deze moordenaars deden veel moeite om hun misdaden verborgen te houden, maar vaak is het onmogelijk de bewijzen te verdoezelen. Nederland heeft laten weten dat het financieel niet gaat of kan helpen om het massagraf te zoeken. Harde werkers zijn in 1902 doodgeschoten door Nederlandse soldaten. De lijken zijn als afvalproducten in een verzamelgraf gegooid en overgoten met ongebluste kalk. Niemand weet precies waar het massagraf is en als het aan de heer Mitrasingh ligt, blijft dit geen raadsel meer.
Samen met Mitrasingh zijn wij diep gekrenkt en erg boos op Nederland.
Nederland wil het vuile, smerige was niet buiten hangen, het massagraf bergt immers, zonder pardon doodgeschoten MENSEN.
Nederland is bang, welke schandalen de heer Mitrasingh samen met de wereld hier zal ontdekken.
Een grote zwarte vlek van de hebzuchtige blanke wereld, is in een stuk geschiedenis over de arbeiders bezegeld.
Ondanks de spookverhalen gaat het team van Mitrasingh de uitdaging aan om het mysterie van het massagraf bloot te leggen. Een gigantische karwei die zonder tegenwerkingen en gesjoemel met geld makkelijker geklaard kan worden.
Tot nu toe was het algemene gevoel dat de autoriteiten op dit punt op een flinke afstand zat. Soms heeft iedereen goede bedoelingen, maar dan dreigt het toch te botsen en regelmatig om eigen belangen!
En als het na een dag zoeken geen enkele aanwijzing oplevert, dan is het toch eventjes balen. Uit het failliete Mariënburg, zijn velen rijk geworden, zo werd gronden verkocht en door verkocht, en met de jaren heen zijn er heel wat centimeters grond gesnoept. machines als oud ijzer door verkocht en de bevolking( lees belastingbetaler) floot ernaar. Plantagekaarten zijn zoek- of bewust zoek gemaakt. Archieven zijn opgeborgen om de verantwoordelijken te beschermen.
Suriname heeft misschien te weinig aandacht aan die mensen gegeven, want al heel lang geleden had men kunnen weten wat voor vernedering, ellende, pijn en onzekerheden deze mensen aan het meemaken was. Deze vredelievende mensen zijn in Suriname met veel toezeggingen gebracht, ze hebben hier gewoond hard gewerkt en barbaars neergeschoten en als vuil in een kuil gestort. Dat ze zijn vermoord is bekend, MAAR WAAR ZIJN ZE BEGRAVEN?
WORDT……………VERVOLGD…..
Groeten van ons……voor….. de kleintjes onze zegen.

Van meer wapens krijgen we meer ellende, want het betekent meer slachtoffers.
Hebzucht is één van de redenen dat men oorlog voert. De oorlog moet stoppen.
Of we gaan door tot de laatste mens. Maar het houdt een keertje op, er komt een moment dat we niet anders kunnen. Als we stoppen met het maken van wapens. Of als de aarde is verwoest!
Dagelijks veranderen wij geleidelijk, ook al weten wij het zelf niet.
Het duurt niet lang of wij veranderen, de veranderingen duren niet een jaar of meer, maar een paar luttele uren. En het is overal.
REVOLUTIE is schokkend: Mensen slaan op de vlucht, kinderen schreeuwen om eten en drinken. Het gezicht vertelt een onmenselijk verhaal. Ouderen en bejaarden weten geen raad meer. Een verlaten plek, mensen op zoek naar veiligheid. Overal klinkt het geluid van geweerschoten en het galmt tussen de muren weg. Alles wordt kapot geschoten, rennen en lopen voor je leven. Snakken naar iemand die wat te eten hebben, smeken om een beetje water, terwijl de mooie dromen wegvagen. Moedeloos toekijken tot je geraakt wordt door een kogel of de honger je dood heeft. Massale verspillingen van andermans eigendommen, slapende groepen op pleinen en open velden. Het verrijken ten op zichtte van de vluchtende, regeren met de dood, het menselijk accept vergeten, de pijn en verdriet van anderen niet begrijpen. Verkrachtingen en moorden………Hebben wij aan revolutie zelf deze betekenis gegeven? Of had het een ander betekenis?
EVOLUTIE is langzaam: Het zit ook in de sport, zelfs in voetbal, ik heb het gehoord en onthouden. Een voorbeeld: Stiftbal is een eigenaardige manier om de bal te schoppen. Je raakt eigenlijk de bal verkeerd en produceert een stiftbal. Je schopt het half onderdoor in plaats van ertegenaan. Op deze manier maakt de bal een vreemd boogje om na een paar meter weer op de grond te belanden. De stiftbal is een verandering, die spontaan is ontstaan op 20 juni 1976, tijdens het Europees Kampioenschap. De Tsjechische voetballer Antonín Panenka moest een strafschop nemen, schoot de bal ogenschijnlijk keihard in, de keeper dook naar de hoek, maar de bal ging tergend traag omhoog, waardoor de keeper al lang en breed op de grond lag toen de bal hem passeerde en doel trof. Het was een verandering in het voetbal. Sindsdien trainen ze tijdens elke training op een stiftbal. En in bijna elke wedstrijd valt wel een stiftbal te bewonderen. Twee woorden die klinken als het zelfde en de betekenis nagenoeg het zelfde is. Ik weet niet wat de mens wil……
Beste mensen, om ons heen kunnen we revolutie en evolutie op heterdaad betrappen.
Groeten van ons……voor….. de kleintjes onze zegen.

Dat er snufjes in mijn lichaam zal rondcirkelen, zal ik niet erg vinden, ik zie ze toch niet en ze zullen zichzelf reparerende snufjes zijn. Het wordt een mooie tijd! Iedereen blijft leven en het zal een verlossend gevoel geven. Ik zou voetballen met kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen, o, onsterfelijkheid ik heet u welkom, mijn gezin zouden geen ruzie maken om erfenissen en de milan’s houden we op een voetbalcomplex. Voor mij betekent dat ik veel ga uitstellen, luieren langs het water en een groot gezin hebben.
Geen zorgpremie betalen en ik bespaar op de uitvaart.
Nu komt aan elk mensenleven een einde. Het gebeurt door ouderdom, ziekte een ongeluk of je wordt doodgereden of doodgeschoten. De wetenschap is sinds ons bestaan zoekende naar de onsterfelijkheid.
Wordt je verwekt kost het geld, geboren worden kost geld, dood gaan kost geld en daar tussen kost alleen maar geld. Onsterfelijkheid is voor mij meer dan welkom. En of ik me rustig ga voelen: “dat zal de TIJD leren”
Ranjeet z’n broertje die op zijn computer naar leukere wezens zat te kijken. Kon de verleiding van onze gesprek niet uit zijn gedachten krijgen, Steeds werd hij afgeleid door zijn gedachten over de inhoud van zijn pc. en wilde bemoeien met het gesprek, nam glimlachend deel aan deze éénmalig gesprek en deze inmenging monde niet uit in een ruzie, tot grote opluchting van mij. Ik weet niet of ik hem serieus moet nemen of hem moet zien als een grapjas. EN HIJ BEGON TE PRATEN: Het is nu al mogelijk om ziekte en natuurlijke ( het heeft altijd een oorzaak ) dood ver voor ons uit te stellen. En ik weet zeker dat weinigen de leeftijd van achtennegentig zullen bereiken. Dwazen zijn jullie, ik kan onder een auto komen en sterker nog, ik kan ook zelfmoord plegen.
Ik wil de fantasiewereld van mijn broer niet verwonden en ook niet teleurstellen. Maar de wereld zou erg overbevolkt raken en een saaie verblijf zijn. Niet te geloven zeg…dan zijn wij heel diep de kosmos in getrokken, omdat er op de aarde heel weinig verblijfsruimte over zal blijven. Kinderen blijven dan in de minderheid en trouwens, zal ik nog plezier hebben om een kind te maken? Oei, de begrafeniswereld gaat massaal de ww. in en na vijftig jaar zich laten omscholen tot landzoekers.
Het idee is leuk, aardig en om te lachen, maar heeft het leven dan ook enig zin?
Hemand je moet mij niet zien als een gek, want broer is al gek genoeg. Afijn jullie moeten mij zeker niet verkeerd begrijpen, ik zou ook vijfhonderd willen worden en mij voelen als een knul van twintig en ook zo eruit blijven zien. En als de wetenschap van mijn broer zover is, wil ik tegen de tijd dat ik vierhonderdnegenennegentig ben het getal iets hoger leggen……. Of toch niet, omdat tegen die tijd ik al alles heb gezien…. Nee broerlief… ik ben dan nog twintig en het ander geslacht ook!
Als wij geboren worden, wordt gauw gezegd, het is een meisje, een jongen of anders. Toen ik geboren werd, had de dokter mijn moeder niet verteld dat ik bij mijn geboorte de dood had meegenomen. En wat er tussen geboorte en dood met mij gebeurt ligt een behoorlijk deel aan mijn broer, toch broer – een beetje lacherig. O, o, ik ben blij dat ik ook wat mag zeggen…….de dood is eenvoudigweg een deel van mijn leven dat ik misschien toch kan uitstellen maar nooit echt ontlopen.
Onsterfelijk zal altijd voor geleerden ( zotten ) een droom blijven. En dan krijgen wij veel wijze mensen ( hoe ouder hoe wijzer zeggen we altijd toch broer? ) die de –jeugd- van onder de tweehonderdvijftig wijze lessen kunnen geven. Wat denk je van de mensen die dan levenslang zullen krijgen? O, o, ik zie het al ,die zullen balen als een stekker. Wij gelovigen zullen met de handen in de haren zitten en onze reis naar de hel, als maar uitstellen. En, hoe heet die vóór de poort staat? Petrus of zo, die zal werkloos toekijken.
Nee, je klinkt toch leuk, ik wil best wel een tijdje onsterfelijk zijn, maar de euthanasie moet zeker in stand worden gehouden, voor het geval ik het allemaal goed heb gevonden. Maar voordat de wetenschap zover is moet ik mijn best doen om niet dood te gaan.
Ja zeker, de zotten worden steeds slimmer, de apparaten worden beter en men gaat gerichter onderzoek doen. De wereld wordt op zijn kop gezet door deze monstergolf van technologische ontdekkingen. Al gaat jou technologie nog zo snel de ideeën van de mens achterhaalt het.
Ik zal pas blij zijn als de wetenschap een foefje uitvindt, waardoor je elke wapen kan blokkeren. Of bestaat die al? En kost, of zal het te veel geld kosten om het op de markt te brengen? Als de wetenschapper het weet, weet ik dan weer van jou. De toekomst is onzeker en ik zal mij beslist geen zorgen over maken. Dit laat een verbouwereerde broertje van Ranjeet het weten.
Beste familie, Ranjeet is een allesdenker en zijn bedoeling is niet iemand leed toe te brengen. Het is zijn levenshouding en daarmee wil hij een ander niet kwetsen. Hij beweert dat zijn vrije gedachten al te snel als pijn wordt opgevat, maar ik heb hem kunnen peilen als iemand die in een fantasie wereld woont en behoorlijk is gekrenkt door deze maatschappij.
En mijn schrijven is zeker niet bedoeld om iemand pijn of boos te maken. Ik heb alleen herhaald wat Ranjeet heeft verteld.
Ik herhaal even wat Ranjeet een paar keer heeft herhaald.
“Al de herinneringen die ik sinds mijn veertigste verjaardag heb, doen mij behoorlijk pijn. Ik ben regelmatig bang voor de toekomst en erover praten maakt mij ziek. Ik heb regelmatig discussies gehad met pandits en kwam steeds met argumenten. Want alleen argumenten tellen voor mij.
En als deze argumenten toch sterk bleken voor de pandit en hij ze niet kon weerleggen, werd door hem in het beledigingstheater de komedie van ‘VRIJHEID VAN GODSDIENST’ opgevoerd.
En ik moest maar dat toneelstuk van de pandit ontmaskeren, het uitfluiten, belachelijk maken en weg honen”.
Je mag mij kwetsen door de waarheid te zeggen dan te troosten door een wir war van leugens op te hangen.
Beste familie,
Of sommige delen van dit verhaal uit zijn hart komt of niet, kunnen we van mening met elkaar verschillen. Het gaat om de onderliggende boodschap die berust, MISSCHIEN OP EEUWIGE WAARHEID………..EN DAAR GAAT HET OM….OF NIET???
Het slot.…..VAN…..DE…..TIJD…..
Groeten van ons…………..voor de kleintjes onze zegen.

In deze tijd aanvaarden we veel van brahmanen, leiders, bestuurders, handelaren zo ook van gekken. Als ik van jou zal willen weten, wie jou vader is, dan zeg je die man of die meneer, hij is zolang en zo breed en werkt daar en daar. En als ik je ga vragen: wil je weten wie jou vader is?, dan zeg jij dat je het aan je moeder gaat vragen.
Als jou moeder zegt: Hij is jou vader, dan moet jij dat aanvaarden, omdat jij dat wilde weten en buiten jou bereik was. Dus wat je moeder zegt moeten we aanvaarden en voor waarheid aannemen.
Er zit niets anders op. EN ZO IS HET MET HEEL VEEL DINGEN. De TIJD dus! We willen meer weten!
De trend van nu is, zoveel mogelijk doen in heel weinig tijd, alle werkzaamheden en afspraken moeten in de puntjes ingedeeld te worden. De doelen worden erg strak gezet, de tijd wordt precies bijgehouden, want tijd is immers geld. En de druk is voor de één hoger dan voor de ander, sommigen zeggen dat deze druk juist gezond is en dat je dan beter gaat presteren en zo je doelstellingen bereikt.
Totdat sommigen met vakantie gaan en in een totale rust verkeren en het hart laat men in de steek en men overlijdt. Of wat als je doelstellingen niet haalt? En hoe hoog is de druk nog wanneer je thuis komt en wilt ontspannen? Heeft dit allemaal een keerzijde van al die drukte van deze tijd? Ik denk het wel.
Hemand, ik heb twee grote families en ik zie en hoor ook heel veel, net als jij geef ik veel om mijn mede mens. Ik ken heel veel mensen in de familie die op hun werk moeiteloos veel oppikken, het gedrag aanpassen aan de omstandigheden en altijd met belangrijke mensen omgaan.
En als ze thuis zijn, vragen enkele aangelegenheden om hun aandacht en dan blijkt dat ze niet zorgvuldig en alert kunnen omgaan met spanning.
Ik heb met de beste bedoelingen iedereen, laten weten, dat in deze tijd geld verdienen erg belangrijk is, maar dat hoeft geen reden te zijn om in je privésfeer het overzicht en de grip op de thuissituatie te verliezen.
Zo raak je gegarandeerd in de stress en kan het zijn dat je tijd daar is: “VAKANTIE”.
Rond deze tijd heeft velen in mijn familie een goede inkomen, maar bijna iedereen kampt met, vermoeidheid, lichamelijke klachten en concentratieproblemen. Ik zou graag mijn familie willen meenemen naar een milan, waar een lezing gegeven zou worden over het: “hoe gezond te leven “.
Maar men wil alleen naar de milan aan de malieveld en elders, ook daar heeft iedereen het druk.
Ja Ranjeet, je voelt je op dit tijdstip machteloos, ik kom regelmatig in gesprek met mensen over allerlei dagelijkse gebeuren. De lezers kunnen bijna zeggen” het aanhoudende gezeik, begint mij de keel uit te hangen”.
Ik zou bijna jou woorden gebruiken! Meer mensen zitten in een positie, waarin ze geen oplossing meer zien, zo lijkt het althans. Volgens mij is niet de situatie het probleem, ik denk dat het onvermogen of het niet willen zien om een uitweg, het probleem betekent. We zeggen niet voor niets, op elk moment is alles mogelijk. Willen wij goed omgaan met de onzekerheden die de tijd met zich meebrengt, dan moeten wij onze wereld niet zo overzichtelijk en ingewikkeld maken.
Ranjeet, je zei: ,, dat niemand van ons wil sterven, we willen het leven zolang mogelijk rekken als het enigszins kan,,. Je vertelt mij wat, het is waar dat de mensheid al enige tijd voor god speelt, maar dan ook op allerlei vlakken. Het is allemaal een toekomstperspectief voor velen onder ons. Er zijn mensen die nu al zeggen dat de mens gemaakt is om ouder te worden dan tweehonderd jaar. ( dat vind ik al erg oud ).
Ja Hemand, laat het duidelijk zijn, dat we veel ouder kunnen worden dan tachtig jaar. En deze wereld zal totaal anders uit zien over dertig tot vijftig jaar, laat staan vijfduizend jaar. Ja, niet iedereen is met mij eens dat we ooit onsterfelijk worden. Het zal ergens toch een verlossend gevoel geven dat iedereen in mijn omgeving onsterfelijk zal zijn. Verander je denken, de tijd in de toekomst is onzeker, ik wil je eigenlijk meegeven met mijn “denken “: net als van velen, ook wij moeten denken in mogelijkheden en niet in onmogelijkheden.
Onze wereld is een gekke plaats, misschien hou jij niet van technologische ontwikkelingen, maar je krijgt ook ermee te maken. We leven in een rare systeem en gaan om in vreemde tijd.
Het is allemaal heel interessant Ranjeet, ik weet wat ik jou wel en niet mag vragen. Je vertelt alles met een bepaalde emotie en je vat alles persoonlijk op en je voelt je sterk in je schoenen.
Hierdoor kan je soms vertellen en heel soms vragen stellen. Ik maak nu gebruik van jou felheid en stel meteen enkele vragen. De vragen: Geloof jij echt dat onsterfelijkheid mogelijk is ? Wat vindt je zelf ervan?
Zou je onsterfelijk willen zijn? Hoe ga je uiteindelijk om met dit toekomstmogelijkheid?
In hoeverre zie je het zitten om snufjes in je lijf te hebben? Stel dat je nooit zou sterven, wat zou dat voor jou betekenen? Zou jij een rustig gevoel hebben?
Ik denk dat ik geloof in onsterfelijkheid op termijn, de bestaande kennis wordt gebruikt om verder te werken. De eerste keer zal het moeilijk zijn en het kost veel tijd, geld en een paar proefdoden, uiteindelijk gaat het sneller.
Ik weet het zeker dat ik het niet meemaak, maar stel dat het toch gebeurt, ik zou het geweldig vinden, nooit meer dood gaan, geen zorgen maken over dood gaan en ik zou onsterfelijk willen zijn.
Ik geloof in een tijd dat het leven eindeloos kan duren, maar ik heb geduld nodig.
Ik denk dat het heel moeilijk zal zijn om ermee om te gaan. Eerst moeten de begrafenisondernemer een andere baan zoeken. De gebouwen die daarmee te maken hebben, ombouwen tot wooncomplexen.
Crematoria ovens ombouwen tot broodovens, alle doctoren omscholen tot bouwvakkers, die veel gaan bouwen.
WORDT……………VERVOLGD…..
Groeten van ons…………..voor de kleintjes onze zegen.

Inderdaad Hemand, ik heb bijna geen tijd om over god te praten of over hem navraag te doen. Ah ja, ik heb de kwestie van het bestaan van god door heel veel redenen opzij geschoven. Oké nu zal ik heel even iets zeggen, ik denk dat ik het volgende al een paar keer heb gezegd, en ik doe het nog een keer.” Volgens mij heb je teveel naar verhalen geluisterd en meegepraat over de waardeloze acties van de politici, pandits en de zogenaamde geleerde mensen in onze samenleving. Maar goed, ook jij moet in dit maatschappij leven en je kan er ook niks aan doen!
Kijk naar de jongeren van nu, het kost ze dubbele moeite zich te handhaven in deze TIJD waarin de idealisme verpletterd en vernield wordt. Een tijd waarin wij regelmatig onze lelijkste kant laten zien. En hierin wordt getwijfeld aan…..WAARHEID, RECHT, WAARDE, NORMEN EN GOD…..
Was dat vroeger anders……? Wij waren vroeger samen, het is allemaal verledentijd………. EN DAT IS EEN FEIT….
In vroegere tijden hadden we mensen en vaak hadden we goede contacten. In die tijd konden we terecht, als een relatie stuk was gelopen of zomaar voor de gezelligheid op een zondag morgen en het maakte niet uit of het je vader, moeder, dada, mamie enz. was. En we hielden vreselijk veel van ze.
In deze tijd, leveren we haastig en veel aan het parlement, over ons wordt beslist. En dat allemaal NU en wij noemen het de TIJD. In deze gevaarlijke tijd komen ideeën, prachtige dromen, mooie verwachtingen niet eens op of ze worden door de vreselijke realiteit getroffen en compleet vernietigd. Maar ik hoef “eigenlijk” dit allemaal niet te vertellen.
Nee Hemand, de tijd van nu is van “ogenblik tot ogenblik” vol met complete verwoesting en het vervelendste is dat er hieraan niet te ontkomen is, al stampen wij ziekenhuis op ziekenhuis uit de grond en vinden de modernste apparatuur uit, het blijft een verwoesting!
Is er een strijd tussen geloof en wetenschap?, ik denk het niet, jij hebt de stelling genomen dat de strijd tussen geloof en wetenschap nog niet is beslecht. En dat de afstand tussen geloof en wetenschap wel groot is. Dat wel !
Dat het geloof haar kracht ontleent uit het geloof, het niet zien maar toch geloven dat het er is, is een ingeworteld iets. Terwijl de wetenschap daar totaal haaks tegenover
staat en ontleend haar kracht uit feiten. En die feiten zijn bevestigde grondbegrippen. En die feiten worden later door de zelfde wetenschap onderuit gehaald. Het is een TIJD van ONGELOOFWAARDIGHEID.
Hemand, het geloof is in het algemeen al een heel tijdje geleden op z’n RETOUR, zeg maar DOOD, omdat niemand weet wat tegenwoordig waar is, de pandit doet maar wat en velen geloven het.
Vroeger had je een god, maar dat is een tijd lang geleden, nu heb je, mobiele telefoons, Facebook en de wetenschap die sneller vooruit gaat. Godsdienst is al lang uit de tijd.
De tijd dan weer: Omdat wij niet weten dat de tijd erop is afgestemd ons te onderhouden, spannen wij ons des te meer de natuurlijke rijkdommen zo te gebruiken, dat we ons leven tot één zogenaamd “zin” maken.
Noem dit leven gerust een illusie, toch zie ik het leven en het rijkdom als één geheel.
Beste man, je ziet het rijkdom en het leven als één geheel maar sluit het geloof uit, het is jou mening en misschien van vele anderen ook. Ik geef je één voorbeeld en denk later over na.” Een been bijvoorbeeld is een complete eenheid zolang hij aan het lichaam vast zit. En als de been van het lichaam wordt losgemaakt, ziet hij er weliswaar nog steeds als een been uit, maar bezit niets meer van de complete eenheid die een been tot been maakt. Denk na : “ het leven en het geloof”, gaan die twee samen?
Wij leven ook in een tijd dat we niet moeten trouwen in gemeen van goederen. Dit is iets heel anders, je vraagt veel aan mensen, verneemt het van een ander en deelt het met anderen.
Mijn bovenbuurman is tachtig jaar en diens vrouw is zevenenzeventig jaar oud. Ze vertelden mij over de tijd van ongeveer zestig jaar terug….. Nu hebben we handige moderne voorzieningen, zoals een wasdroger, vaatwasser, geïsoleerde woningen en elektriciteit. Dat hadden we toen niet. We kenden de centrale verwarming niet en ’s winters was het erg koud, ramen met dubbele beglazing is van deze tijd.
Talloze kieren blies de wind, de koude lucht naar binnen. En wij kregen een warme kruik mee naar bed. De betovering van de winterse wereld konden we de volgende dag bewonderen.
De tijd leert ons, omdat bijna iedereen de neiging heeft om een ander om de tuin te leiden en met en mooi woord noemen we dat” BEDROG”, geloven wij een ander niet zo makkelijk. Wat is heden ten dage waar en onwaar? Het is nu algemeen aanvaart dat we heen en weer gerold worden tussen tegenstrijdige belangen, verplichtingen en verlangens, het brengt ons totaal uit de richting.
En hoe zouden de oude mensen beleven, mensen uit de tijd toen ze met een kwartje naar de telefooncel liepen om een dierbare te spreken. De tijd toen, niet iedereen een telefoon had, weet ik nog, verzamelden wij bij één iemand en het gesprek met dierbaren in Suriname kon beginnen en het was ook eens gezellig bij elkaar zijn.
Even terug in de TIJD, is dat al zolang geleden? Toen de tv maar twee netten had en we keken met z’n allen naar. De series kenden we uit het hoofd. Nu hoor je me zeggen “de goede ouwe tijd”. En toen ik zelf een kind was hoorde ik ouderen van toen zeggen” dat was de goeie ouwe tijd” en ik dacht, man niet zeuren,,,,, toen was er helemaal niks……. en iedereen was arm.
En nu begrijp ik het helemaal, veel oude mensen zeggen het niet meer, ze durven hun mond niet meer open te halen, omdat er bijna niemand meer TIJD heeft om naar ze te luisteren. Maar wel zeggen ze dat” SLECHTE TIJDEN” om half acht begint.
In eerdere tijden zeiden we dat we van onze fouten konden leren en nu zeggen we, niks leren van je fouten, gewoon doorgaan en de tijd zal het leren. Eh, ehé , wie vrij is van leugen, werpe de eerste steen. Het is ook zo dat wij onze bekendheid voor een overgroot gedeelte te danken hebben aan de TIJD nu. Denk aan het internet en de televisie, dus ik mag absoluut niet klagen, zou je zeggen. Maar de tijd laat mij klagen.
Een poosje geleden vertelde mijn vader van tweeëntachtig ons, heftig teleurgesteld, hoe hij zijn vorige nieuwjaar had gevierd met zijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Hij had gehoopt in een gezellige samenzijn, lekker eten, drinken, herrie en de verhalen van vroeger uit zijn jonge jaren en verhalen van de jeugd.
In plaats daarvan, hadden ze zich naast elkaar terug getrokken op de bank en stoelen met hun telefoons, computerspelletjes, smartphones en andere snufjes van de tijd. En anderen zetten de tv aan!
Cadeaus werden tussen de spelletjes en de gesprekken door uitgepakt, drinken werd gehaast naar binnen gewerkt en Surinaamse lekkernij werd meegenomen, voor onderweg of thuis.
Ik keek in zijn gezicht en zag dat hij vol terugverlangen verder ging. Vroeger was het anders, zei hij. Al de hele dag waren wij bezig met de voorpret en het gezelligzijn aan het voor bereiden. In de vervlogen tijd heerste altijd een feestelijke sfeer dan nu….
WORDT……………VERVOLGD…..
Groeten van ons…………..voor de kleintjes onze zegen.

Omdat ik geen verhalen meer heb van persoonlijke vertellingen zeg ik: zo, nu dan naar het advies van Ramon: “LAAT JE NIET AFLEIDEN EN DENK GOED NA WAT DIVALI VOOR JOU INHOUD”. Zoals vele feestdagen is “Divalde” overwinning van het licht op de duisternis. Ik zal u niet vevelen over de ontstaansgeschiedenis van de Hindoefeestdagen, want het wordt ieder jaar weer uitgebreid door velen verteld. Veel Hindoestanen vinden Divali ook een gelegenheid om gezamenlijk te bidden voor een goede opbrengst voor de wereld, en vrede voor iedereen. Heeft het bidden allen maar schade opgeleverd? Volgens mij is dat goed mogelijk! Maar wij blijven bidden en hopen dat het wat oplevert, een pandit legt ons uit dat wij vertrouwen moeten hebben en dat alles gebeurd om een goede reden. Ook als wij onnozel genoeg zijn om dat te zien. Tijdens het voorlezen van zijn lijst, zie je zijn zelfvertrouwen groeien en hier zouden de tegenstanders zeker niet omheen kunnen. En na het lezen valt er een stilte. Totdat iemand zegt: En toch vertrouw ik het niet. Wat is de geaccepteerde gedragsregel hiervan? Ja, precies” VERTROUWEN IS ERG BELANGRIJK” en dat is ondanks al onze gebeden heel ver te zoeken. Ik haal de woede op mijn hals door te zeggen dat de commercialisering het feest heeft overgenomen. Volgens mij zijn er meer mensen die ook zo over denken. Een poster hier een reclemebord daar delen ons mee dat wij Divalikorting kunnen krijgen. Mensen geven eerst veel geld uit, om dan pas kans te maken op een pakket mithai, een mobiele telefoon of een breedbeeldtelevisie. De winkels zien er mooi en versierd uit, met mooie aantrekkelijke etalages vol paspoppen met traditionele kleding, zoals sari’s en salwaar kameez. Kijkend naar al die artikelen, verraden de afbeeldingen van olielampen en goden dat het om Divali-artikkelen gaat. Divali is een topseizoen voor winkeliers en het is zeker druk,je mag best wel oppassen dat je niet over de hoofden gaat lopen, zo druk kan het zijn. Over heel de wereld wordt gebeden voor wereldvrede, zonder op eigen voordeel uit te zijn. Het is een edelmoedige gedachte. Het lijkt een gebed te zijn die hoogwaarschijnlijk niet wordt beantwoord, misschien door een tekort aan persoonlijke ontwikkeling. ( iedereen kan tegenwoordig pandit worden) Heeft, gebeden iets opgeleverd ? Op de één of andere manier slaagt het leven erin ons met ingewikkelde problemen te confronteren die enorm veel leed met zich mee kan brengen. Regelmatig bekruipt het gevoel van onmacht mij als ik hoor of lees over alles wat er mis kan gaan in onze wereld. Dew Baboeram probeert erachter te komen wat ons al drieëndertig jaar keer op keer is verteld. Al vijfendertig jaar proberen velen met heel suriname de waarheid te horen en nabestaanden, bidden voor de waarheid. In de tijd waarn wij leven, moet ook Dew Baboeram weten dat de waarheid nooit vastgelegd kan worden. De waarheid kan nooit een geloofswaarheid worden, de waarheid zit altijd vol verrassingen, er is totaal geen zekerheid in te vinden. Dew Baboeram is veel veronderstellingen tegen gekomen, hij zal zich toch realiseren dat die grotensdeel onjuist moeten zijn. Met alle respect voor Dew Baboeram…..Je hoort en leest nooit de volledige waarheid over al het vreselijke in het land. Wees niet alleen gespits op de waarheid, weet dat de waarheid gedraaid kan worden, zodat de feiten ons beter kunnen uitkomen. Ik bedenk me wel dat in elke reportage veel kanten onbelicht blijven. Weken voor Divali, maken wij huis en tuin goed schoon, Ijskast en vriezer worden leeg geaald en aangevuld met vegetarische produkten. Met Divali bid ik om een eind te maken aan de spieraal haat, wraak en bloedvergeieten. Iedereen steekt zich in schone en nieuwe kleren, koopt cadeaus en mithai voor als ze op bezoek gaan bij kennissen en families. Zoals ons geleerd is, willen wij het kwaad verdrijven met het goede. Velen kiezen voor het donker boven het licht in ruil voor geld. Een deel van de bevolking is druk bezig met het verdienen van geld, en weinig tijd meer heeft voor iets anders, zoals de Divali. Vroeger, maar dat is lang geleden, waren wij weken bezig met de voorbereiding van het feest. Met Divali maak ik een nieuwe start. Met Divali geef ik mensen een handdruk van gelijkheid, en het belang van het moment te bekrachtigen, geef ik ook een welgemeende stevige omhelzing. Ik kan me nog herinneren dat wij bamboepalen haalden en in de leden gaten sneden die van olie en lont werden voorzien. Terwijl mijn moeder en adjie mithai maakten, rolden wij samen met de buren lonten van katoen. Veel tijd besteedden mijn zusjes en buurtkinderen om het erf te versieren om de latere gasten te ontvangen. De mooie patronen maakten ze uit de vrijehand van meel of krijt. Op de dag van Divali stonden we al vroeg op om onze oliebad te nemen. En nu, vergeet het maar! Ik ga trouwens de weekend ervoor naar een rock-feest. En dat was vroeger ondenkbaar.Ook ik maak mij zorgen over de steeds sneller draaiende samenleving. Iedereen heeft het te druk met werken,ook voor Divali. Zeker veel jongeren gaan niet meer naar de Divali-ceremonie voor de god Ganesh of de godin Laxmi. Voor velen is Divali een familiefeest voor thuis en in de mandir, maar tegenwoordig gaan veel mensen een weekend weg, want de reisbureaus geven Divalikorting. Ook kopen wij veel cadeaus ,zoals parfums en gouden sieraden. Vroeger gebeurde dat met een doos zelfgemaakte mithai. Tegenwoordig kan ik niet met een eenvoudige cadeau ergens binnen gaan. Geef ik een doos zelfgemaakte mithai, wordt het met een lacherig ‘dankjewel’ ergens in een hoekje weg gemoffeld. ( ik weet niet dat men last heeft van suikerziekte ). De filosofische, culturele en religieuze betekenis van Divali vervaagt zich langzaam, “DIVALI” is voor mij een merk aan het worden, veelal krijgen de producten van goden afbeelden op het pakje mithai of een ander aandenken. Waar zijn de de vele oude principes van het festival gebleven? Het is een feest dat het licht in je overwint van de duisternis, er wordt veel gebeden en dat gebeurd al heel erg lang. Terwijl wij bidden vluchten miljoenen mensen voor een betere toekomst,. Mensen vluchten voor de oorlog,hongersnood of natuurgeweld. TERWIJL WIJ BIDDEN, IS DE AFSTAND TUSSEN DROOM EN WERKELIJKHEID GIGANTISH GROOT GEWORDEN. En het wiel van de gedroomde rechtvaardigheid komt maar niet aan het rollen. Wordt vervolgd ……Groeten van ons…….. en voor de kleintjes onze zegen….

Beste Hemand, je zegt dat er nergens op de wereld het rustig is, daar ben ik volkomen met je eens .Wij schelen in leeftijd maar een paar maanden. Je wil met mij praten over politiek en economie. Maar ik zou heel graag willen praten over de tijd, weet je, de tijd in het algemeen.
Soms denk ik dat wij in een haastige tijd leven, anderen beamen dat maar geven geen bevredigend antwoord of geven een antwoord dat bij hem/haar of bij de situatie past. Het lijkt of alles veel te gehaast gaat en op deze manier rennen we onszelf voorbij.
En nu krijg jij het idee dat ik daardoor geen tijd heb voor jou of andere dingen. Nou hier hebben wij allemaal een horloge, MAAR TIJD? Hebben wij tijd voor ontspanning?, vertel mij wat ? Nee ook daar hebben wij geen tijd, we rennen maar door. Ik zeg het maar voor nog een keertje, het gaat niet om de tijd, zoals jij nu ja knikt, maar om de voorrang die wij stellen aan de tijd.
In deze tijd doen wij elke dag meer, maar misschien nog altijd minder dan we eigenlijk zouden willen doen voor onszelf. Probeer maar innerlijke rust te vinden in deze drukdoenerige wereld. De rust van vroegere tijden komt echt niet meer terug, laat ik jou begrijpen.
In deze moderne tijd van jou en mij is het leven haastig, zekerheden van toen raken wij snel kwijt voor nieuwe werkelijkheden. Het vervelendste is dat het elkaar in snelle tempo opvolgen. Kijk om je heen en zie dat wij ( vrijwillig ) onvrijwillig gedwongen zijn om in korte tijd en zeer hoge druk aan andere en nieuwe situaties en wensen aan te passen. Het dagelijks leven is voor mij een geweldige inspiratiebron dan de wetenschap. En heb ik de wetenschap nodig?
Ook jij voelt je regelmatig gejaagd, ja echt, zelfs in onze vrije uren, voelen wij die tijdsdruk. En als wij weinig tijd hebben, dan heeft de wetenschap veel tijdbesparende uitvindingen en snufjes voor ons. In de magnetron gooien we kant en klare maaltijd en het eten staat in een mum van TIJD op tafel. De wasmachine maakt met één knop het gezwoeg van wasdag overbodig.
Juist nu we allemaal aan het rennen zijn, is het van belang dat we tijd vrijmaken voor dingen die wij graag willen doen. Ja Hemand, voor ontspanning moet je tegenwoordig ook veel betalen! En wat is Gratis ?
Nou, een ontspanningsmassage misschien! O nee, daar betaal je zeker dertig euro inclusief korting.
In deze tijd worden wij beoordeelt op grond van wat we hebben bereikt, alsof we voor vele anderen op een denkbeeldige ranglijst moeten staan. Maar ik bungel in de ogen van velen meestal ergens onderaan.
De tijd leert dat je geen recht van spreken hebt, omdat je geen succes hebt en dus ongelijk. De tijd nu, kan ik niet mijden, maar eigenwijze mensen probeer ik altijd te mijden.
Ben je op de één of andere manier met mij niet eens? Kom dan met je argumenten en hopen dat je mij kan overtuigen. De mensen wil ik graag tot mijn vriendenkring hebben, alleen deze tijd niet!
Door mensen als jij, kom ik in aanraking met interessante theorieën over het verleden, heden en de toekomst. Ja het is raar, maar over alle banale gebeuren praten wij zelden. Waar wij wel over praten zijn schrijven over een paar duizend jaren terug. Nu je toch naar mij luistert, vind ik de moeite waard en neem jou mee op een reis door de tijd, ik wil jou graag dingen vertellen die je misschien nog nooit in je leven hebt gehoord.
Ontken het niet, we leven allemaal in een drukke tijd en ik hoor je al zeggen dat daar niks mis mee is, zolang je de ontspanning niet laat schieten, want wij zijn bezig met het zorgen voor anderen, met het werk en met zoveel mogelijk dingen die ons aandacht vragen. Bij de tijd blijven is goed voor je zelf zorgen en aandacht aan jezelf geven is ook zeer belangrijk, zo krijg je meer fut en kan je dat weer gebruiken in het dagelijkse romp slomp van TIJD.
Om de spanning en vermoeidheid tegen te gaan, ging ik in vroegere tijden uit met vriendinnen, nu ga ik met mijn vrouw en kinderen naar een park of families. Ook dit is een tijd! En in deze tijd hebben we andere verwachtingen van het leven. Hemand, het woord” tijd” zal je vaker horen.
In deze tijd, van “DE TIJD IS VAN MIJ” is de gevaarlijke bom in handen van zowel kapitalisten als communisten. En omdat geen van de partijen weten, wie de eigenaar is, zal de bom uiteindelijk alle twee de kampen vernietigen. Daarom moeten ze uit zelfbehoud de (vrede) in de wereld brengen. In deze tijd zie ik haast elke dag dat mensen als kat en hond met elkaar vechten en vergeten hoe belangrijk het mensenleven is.
Mijn broertje vertelde op een verjaardag dat: een tijger eet geen rijst, pannenkoek of drinkt geen cola, omdat zijn eten ( voedsel ) hem al is toegekend in de vorm van dierlijke basis. Ook zijn er genoeg dieren die vegetarisch of niet vegetarisch zijn en ze overtreden de wetten van de natuur niet. De tijd is nu anders!!! De denkwijze is vervormd!!
Hij was vergeten dat de mens alles heeft gemanipuleerd, veredeld of anderszins vervormd. Koeien krijgen voer, schapen krijgen voer en vogels krijgen voer, noem het krachtvoer. En je weet van wat voer gemaakt wordt!
In deze tijd gaat de wetenschap erg vooruit en de levensverwachting groeit. Het betekent dat we niet dood gaan, als we met de modernste en nieuwste methode behandelt worden en niet onder een ( door een volautomatische piloot aangedreven,) auto terecht komen. En ja hoor, allemaal is natuurlijk zuiver “theoretisch”, aangezien de allernieuwste apparatuur niet direct in je plaatselijke ziekenhuis te vinden zal zijn of die niet te bekostigen valt. GA JE DOOD….
Ja Hemand, in deze tijd is inderdaad vooruitgang geboekt en deze vooruitgang betekent, erop verder te bouwen en voort te borduren.
Er zal een tijd komen dat de medische wetenschap zover zal door ontwikkelen dat we helemaal niet dood zullen gaan, door een ziekte of ouderdom.
Over ongeveer vijfduizend jaar zal in het lichaam van de mens, alleen goede technische snufjes verblijven die de mens gezond zullen houden. Er komt geen inspecteur die een inspectierondje zal afleggen en risico’s nemen om te vallen of schadelijke bacteriën inademen, allemaal verleden tijd. Ja beste Hemand, de tijd weer en je zal het vaker horen. .
Niemand van ons wil sterven, we willen het leven zolang mogelijk rekken als het enigszins kan. Deze instelling is bijna bij iedereen waarneembaar, hetzij met uitleg. Vandaag de dag is geloven meer verdacht dat ooit, hoe dat komt weet ik ook niet precies, ik vermoed “het in de maling nemen door gelovigen, pandits en andere geleerden. Van nature is het levend wezen eeuwig, omdat het gevangen is geraakt in het tastbare bestaan, moet het keer op keer weer van lichaam veranderen, daarom sterven wij.
‘s Avonds of ’s nachts houden wij ons bezig met tv kijken, slapen of het bedrijven van seks. Als de zon ondergaat lijden wij geenszins pijn. Maar wie heeft er nou zin om de volgende dag vroeg uit bed te komen? Dat doet lang niet iedereen. Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die enthousiast en ook nieuwsgierig zijn om te weten wat de dag te bieden heeft. Ik bijvoorbeeld, ben bezig met zoveel mogelijk geld te verdienen of klussen op te knappen voor mijn gezin. Terwijl er mensen zijn die genieten van het kleurige schouwspel als de zon daadwerkelijk doorbreekt en dat allemaal met een fris bakje koffie.
WORDT……………VERVOLGD…..
Groeten van ons…………..voor de kleintjes onze zegen.

De een wist te vertellen dat een deel van de Nickerianen bezig is met het verwelkomen van nieuwe bewoners in de polders van het land. Bewoners uit Paramaribo en het binnenland. Zo van: beste , lieve landgenoten, op deze wijze heten wij jullie van harte welkom in ons midden. Jullie zijn in een vredelievend omgeving komen wonen. Er is veel te doen voor iedereen, als jullie van hardwerken houden, landbouw is hier de hoofdinkomen.
Wij staan klaar om jullie te helpen en te begeleiden. We helpen jullie in de taalbeheersing, we stomen jullie klaar, hoe jullie makkelijk en snel via backtrack naar Guyana kunnen en voor velen terug. Langzamerhand leren we jullie hoe je aan een schaap of geit moeten komen en als de honden het blokkeren, hebben we ook daarvoor de oplossing. Wij laten zien hoe je van de polder naar Nieuw-Nickerie gaat en elders. En als het nodig is brengen wij jullie kinderen naar school, helpen aan een auto en tractor, maar wij gaan zeker niet prediken.
Een VHP-er die met een halve fles black Cat Rum en een kommetje met in blokjes gesneden kaas en verslagen op een stronk zat ( misschien kom ik hem ergens in Nederland tegen. Wie weet? ) mompelde iets onverstaanbaars, nam een shot en sprak: ik ben altijd al bang geweest om het totale verhaal te vertellen. Terwijl ik naar jullie luisterde, vroeg ik me af, hoe dom jullie kunnen praten, jullie gaan pinaren en niet een beetje. Het zal helemaal niet makkelijk zijn voor de nieuwe bewoner om bijstand te aanvaarden, het zal hun het gevoel van zwakte geven en daarom wordt alles van jou afgepakt.
De andere helft van de Nickerianen ( zoals jij beweert, kijkend naar de vorige verteller.) treffen maatregelingen om de eigendommen die ze hebben te bewaken. Van uit Guyana komen de Guyanezen met de veerboot, slaan hun slag en gaan via backtrack terug. Onze nieuwe bewoners gaan echt niet naar Guyana, wel richting Paramaribo. Steunend aan een bankleuning, gaat hij verder. JE WEET PAS WAT JE MIST ALS JE HET KWIJT BENT, is een uitdrukking die de Paramaribo-er inmiddels heel goed kent. Als het ons om PAISA gaat zijn wij ook de decembermoorden vergeten.
Al vijf jaar zijn wij bezig om onze huizen te voorzien van dievenijzer en wij kijken naar de mogelijkheden om ons verder te beveiligen. We slaapwandelen al heel lang en nu zullen we moeten “RENNEN”. Alleen omdat we tegelijkertijd, blij en angstig zijn voor de onzekere toekomst. En jij loopt al jaren om steun van je partij te krijgen en je bent nog steeds daar, waar je stond, maar wel een paar jaar ouder. Je wilt ook nu niet terug komen in de haalbare, beste vriend ik kan je verzekeren dat de teleurstelling gigantisch zal zijn.
Sla de krant open en lees waar de brutale dieven ook op klaarlichte dag, mensen geheel berooid achter laten. De partijen merken nu( V7 bestaat uit zes partijen ) dat ze bij de opbouw en verbetering van het land aan de zijlijn worden gezet. De beste banen en andere functies gaan naar de mensen die denken dat ze leden van god zijn.
Terwijl wij ons aan de regels houden gaat Bouterse met zijn goede vriend, tevens zijn beste vijand praten, hoe de rijkdom verdeeld gaat worden. De inkomsten gaat voor de gewone man en vrouw verder afnemen, die gedachte is bij mij levensgroot. Het is jammer dat onze politici meerdere en verborgen zakken in hun kleding hebben, anders hadden ook wij in een betere “NU” geleefd. Ja Hemand, geld maakt niet gelukkig, maar maakt veranderingen mogelijk. En wij willen veranderingen, we willen in vrijheid leven, niet bang zijn om overvallen te worden.
Maar de beslissingen die de regering gaat nemen moeten wij slikken. De overheid in de verenigde staten zorgt niet goed voor haar mensen en hier is het niet anders. Ook hier zal alles duurder worden! Hemand, in Nederland maakt jij je zorgen over je gezondheid, HIER DENK IK VOORAL AAN DE KOSTEN. Ondanks de voorzieningen, vraagt de dokter om Surinaamse dollars of erger nog “euro’s”.
En het is geen grap. Dit verhaal is al in 1975 geschreven, hieruit wordt alleen de feiten gelezen en de verzinsels vergeten en die verzinsels zijn enorm groot. De banden tussen Suriname en Nederland gaan heel ver terug en het is innig, begrijpelijk dat er af en toe rimpelingen zijn, maar dat is ook tussen een Surinamer en een bruine Nederlander het geval. Laat de pakketten maar komen en de vluchten niet opdoeken en de geldkraan niet dichtdraaien, daar zit wat in de toekomst van ons land. Hoewel op dit moment er geen honger meer is, is de voedselsituatie nog lang niet wat het moet zijn.
Het volk heeft gekozen voor Desi Bouterse en het volk zal ook de consequenties aanvaarden.
Goed mensen ik moet jullie bedanken, Of jullie in een bananenrepubliek wonen, weet ik niet, ik heb de neutraliteit bewaard. Bedank voor de mooie en eerlijke beantwoording je hebt net als anderen de zelfde instelling. Je mag oplezen wat je van een ander hebt gehad en koestert……’: “ HET IS WAAR, zo makkelijk kan het niet zijn. Op onze schouders rusten de wandaden van de geschiedenis. Wij zullen die eerste steen nooit kunnen gooien. Want de schuldigen zijn onder ons. Rechtvaardigheid bestaat uit al die spaarzame overwinningen van het liefdevolle op de hebzuchtige en agressieve intenties van de mens. Het slechte kleeft de mens aan als een goed zittend maatpak. De individu is meestal goed voor zichzelf en hard voor een ander. Daadwerkelijk leven in de huidige samenleving is niet mogelijk. Wij hebben allemaal schuld. Wij zijn allemaal hypocriet, al schreeuwen we nog zo hard van niet…………
In WERKELIJKHEID behelst deze zo GEROEMDE steun niet meer dan een NIETIG deel van de schatten van de derdewereldlanden die door grote kapitalistische concerns in Europa, Zuid- Amerika en elders WORDEN GEPLUNDERD.
Lieve mensen, wij kunnen hard klagen dat de criminaliteit is toegenomen, jullie hebben gekozen en richt nu op de toekomst. Herinneringen troosten jullie. Jullie persoonlijke levenssfeer is een ander woord voor PRIVACY. LAAT MIJ MAAR KLETSEN, ZORG GOED VOOR JE ZELF, WANT NIEMAND ANDERS GAAT HET DOEN……..
BESTE DIERBAREN…..HEEL VEEL…. SUCCES……
Groeten van ons……voor….. de kleintjes onze zegen.

Uitbundig werden de Surinamers door Surinamers gefeliciteerd, ze hadden gekozen, het volk had gesproken en iedereen respecteerde het. Onder de sapetiliebomen voor de supermarkten van de Chinees, verzamelden Nickerianen om over de verkiezing na te praten.
Een politieman die in zijn vrije tijd ook aan landbouw doet en slaat bij gelegenheden tenten op om zo aan wat meer geld te komen en z’n gezin goed te onderhouden. Hij liet weten dat Doekhi gezegd heeft dat hij voor Nickerianen niets gaat doen en dat ze voor problemen naar de VHP moeten gaan of ze zelf oplossen, omdat de NDP in Nickerie heeft verloren. En ik vind dat een zwakte van Doekhi, een politicus die zulke opmerkingen maakt, vertelt veel over zichzelf, hij is zwak, raakt snel uit zijn balans en denkt alleen aan zich zelf. Een goede politicus ( Probeer die te vinden) is voor het hele volk, Doekhi is boos op het verliezen in Nickerie en slaat wartaal uit en weet geen goede woorden te vinden om het volk te bedanken en te mobiliseren om een rijke land van te maken. Nu is toch één van de doelstellingen van de regering om de armoede uit bannen.
Iedere normale burger legde zich neer bij de uitslag, het volk had gesproken en de gewone burger had alle respect. Nu is het zaak om verder te kijken en met z’n allen een betere Suriname op te bouwen. En om dat voor elkaar te krijgen, heeft elke Surinamer de samenwerking met het buitenland en de regering nodig. En niet zoals de heer Dhoekhi het wilt. Daardoor komt schaarste en van schaarste krijg je mensen als Doekhi en die brengen fraude met zich mee.
Hitler kwam op een democratische wijze aan de macht en veranderde de democratie in een dictatuur, dat alles is ook hier mogelijk. Verkiezing of geen verkiezing, heeft mijn partij gewonnen of verloren, het leven gaat met alle ellende van dien gewoon door. Het leven gaat gewoon door, ook na een tsunami, en het loopt een toenemend risico uitgeroeid te worden, als de mens het niet uitroeit dan is het de natuur. En als de mens niet veel toekomst heeft hier dan moet hij de ruimte in gaan, als we daar geen puinhoop van maken.
Suriname was eigenlijk nooit een democratie, want in vroegere tijden was het een kolonie van Nederland en de omstandigheden werden aanvaardt door de inwoners hier. Nu gaat het erom dat de nieuwe regering in ziet dat Nederlanders ( bruine ) heel graag een bijdrage willen leveren aan de ontwikkeling.
Suriname is geen groot rommelhok geworden en het heeft geen zin om steeds stil te staan in het verleden. Met de onafhankelijkheid wilde het land haar eigen boontjes gaan doppen, geschiedenis heeft het zeker geschreven. Al is het misschien niet zwart op wit, maar wit op zwart, ook Suriname heeft recht op zelfstandigheid.
Onder de sapetiliebomen voor de supermarkten van de Chinees, verzamelden Nickerianen om over de INHOUD de verkiezing LUIDRUCHTIG verder te praten. Vandaag op zessentwintig mei, kwam het leven nogal aarzelend op gang en er waren veel ongeloof bij veel mensen. Maar de stap van rood potlood naar alcohol was maar een klein stapje voor de mensen hier. Ook vandaag wilde het gewone leven niet op gang komen, voor velen waren er veel ergernissen en voor de winnaars waren er nog veel obstakels die overwonnen moesten worden.
Ondanks de goede resultaten van de verkiezing, wisten velen niet de juiste weg te bewandelen, naar een betere leven.
Vandaag ontmoet ik een groep mensen van verschillende leeftijden. Mensen die slecht luisteren, mensen die dwars door heen praten. De één vond wat hij te vertellen had veel belangrijker. En het resulteerde in dat wij elkaar over en weer niet begrepen, ik kon namelijk niemand dwingen om belangstelling te hebben voor een ander. ( Als de drank in de man is, is de wijsheid in de kan, zo ongeveer luidt een gezegde, maar ik weet niet of ze dat hier begrijpen).
Naarmate de flessen leger werden, dreven de woorden heel snel omhoog, zo merkte ik dat dronken mensen meer te vertellen hadden, dan als ze nuchter waren. Bij het overbrengen van een belangrijke boodschap, kon een slechte luisteraar erg lastig zijn. En als je dingen zegt, terwijl je flink bezopen bent, is de kans groot dat je de volgende dag spijt krijgt van je woorden.
Hallo mensen, hoe moet ik deze gesprek op papier zetten, terwijl jullie door elkaar blijven praten? Als wij nu niet door elkaar praten en om de beurt iets vertellen, zal ik goed naar jullie luisteren en daarna wil ik dat jullie naar mij luisteren. Ik hoop dat de nood van mijn boodschap tot jullie zijn door gedrongen.
Een oudere man, ietwat aangeschoten vertelde: ‘Voor ons de gewone( met de nadruk op gewone ) Nickerianen was de verarming van het land (nu onzekerheid) toch heel erg merkbaar in de keuken. Op momenten barste ik van woede, daar ik hoorde, zag en wist dat de graaiers, elke dag allerlei toespijzen op hun bord hadden en ik maar één keer in de week’. Een ander voegt toe: de militairen en profiteurs gooiden het goede eten als het niet naar hun zin was. Terwijl ik een half pakje boter, schoon maakte die ik in de modder liet vallen, werd ergens anders een trap gegeven aan een hele pak boter. En zo stijgt de haat bij het ‘nu’’. Het gesprek wordt, rustig, intensiever, emotioneler en belangrijker de rust is terug gekeerd ( Hemand ).
Dagelijks kwam ik vuil, moe en uitgeschakeld van al het werk, moest aanhoren wat er allemaal in de keuken en aan schoolspullen ontbraken. En toen drong het tot me door wat er na de onafhankelijkheid van het arme land geworden was. Een leeggestolen, uitgeplunderd, vernield en vertrapt land!!! Wij werden aan de zijlijn gezet en keken toe hoe ons land geplunderd en beroofd werden door mensen van wie we zo hadden gehouden. En zei hadden wapens en het zat niet in mijn aard om mijn medemens ongelukkig te prijzen.
Een x-winkelier zei vervolgens:’ Voor de onafhankelijkheid, werd ons land geplunderd, benadeeld en uitgebuit door de vechtende kapitalistische mogendheden uit Europa. Maar iedereen at in dit land ondanks de corruptie. Halverwege de jaren tachtig en jaren negentig. De staatskas werd gekaapt door z.g. zakenmensen en ze bleven ook in de politiek. Een democratische land werd leeg gestolen en ik bleef in dit land, werd op verschillende manieren beledigd en geïntimideerd door mijn eigen mensen en ben blij dat anderen weg zijn gegaan. IK BEN DIE MENSEN ERG DANKBAAR!’
De omgeving had niet veel ( de jongeren die nu praten als papegaaien kunnen het niet beseffen hoe moeilijk de ouders het hadden ), wat we hadden was zeer belangrijk voor ons om het met elkaar te delen. Voor ons was voedsel en brandstof erg belangrijk om te over leven. Wij landbouwers hadden een systeem bedacht om ervoor te zorgen dat iedereen een redelijk deel kreeg.
Om niet alle ambtenaren over één kam te scheren mag ook hij zij zegje. Mijn ouders hebben mij zuinig groot gebracht en ik heb heel veel waardering en respect voor hen. Van hun heb ik veel gehoord, onthouden en wat zij vertelden heb ik in geen onderwijsboek gehad. Misschien over vijfduizend jaar, zoals jij het even terug heb gezegd. Of zoals je het hebt herhaald” er komt een dag, over ongeveer drieduizend jaar, dat de pandit het boek openslaat en over Bouterse, Sital, Rambocus, Sadam en Kadafi gaat vertellen, dit wordt vastgelegd voor die generatie. Sorry, dit moest ik even kwijt en nu de dialoog.
Inderdaad voeding, we kunnen spreken dat er sprake was van schaarste, maar toch hebben wij echte honger niet geleden. ( De luxe wel ). Er waren genoeg buurtmensen die wat verbouwden, kippen en andere dieren hielden. In de omgeving was altijd iemand te vinden die iets uit het voedselpakket die niet verbroken was door de hebzuchtige douanes te vergeven. Pakket die uit Nederland van onze Surinamers kwamen, waren erg gewild.
En toen gebeurde iets vreemds, de VRIENDELIJKHEID in de mens begon heel snel plaats te maken voor VIJANDELIJKHEID. Bij de mensen begon het karakter zichtbaar te veranderen, verlangen en hebberigheid maakten ruimte voor jaloersheid, hoogmoed, woede, luiheid en het grote geld. Stiekem ontving men pakketten, heimelijk werden gewassen geteeld of verbouwd. Stiekem werd een dier geslacht, op het postkantoor werd in het geheim de guldens ontvangen. Mensen negeerden elkaar, families dreven uit elkaar, kinderen groeiden op in wantrouwige samenleving.
Velen werden lui en hadden de gewoonte gemaakt om uit Nederland periodiek een groot doos te ontvangen. Mensen gaven minder weg, werden gauw achterdochtig.
En als families, buren en kennissen in het rijke Nederland erachter kwamen dat er smoesjes en luiheid in het spel was, werden hechte families ,VREEMDEN van elkaar. En zo hebben velen op verschillende manieren zich weten te verrijken.
De strijd is gestreden tussen NDP en V7. Voor de toekomst is het nu van belang te weten welke natuurlijke bronnen wij hebben. Welke zeer waardevolle geneesmiddelen enzovoort wij uit het land kunnen halen voor en aleer die helemaal wordt GEPLUNDERD. Misschien door China, India en dichterbij huis Venezuela. Of nog dichterbij onze eigen Surinamers.
Een spreker, zei het al: wij leven in een bananenrepubliek. MAAR IS DAT ZO?
WORDT……………VERVOLGD…..
Groeten van ons……voor….. de kleintjes onze zegen.

die een
volwassene wordt, omdat iemand mijn verhaal heeft gehoord en daardoor beter omgaat met de familie, niet alleen in goede tijden, maar ook “hoeveel kan een mens verdragen, als alles tegen zit en je geen hulp krijgt en je portemonnee plat wordt”.
In één klap ben ik alles kwijt, het gewone leven kan ik niet meer oppakken, of er moet een wonder gebeuren. Handicap zijn is zeker geen aanstellerij, want je kunt behoorlijk in de put zitten.
Mensen als ik zitten liever niet alleen thuis, bang om gaandeweg het contact van vroeger te verliezen.
Ze hebben bijna allemaal een fulltimebaan en opeens een eigen sociaal leven. Ineens doen ze leuke dingen voor zichzelf en doen weinig tot niets voor mij. Het is niet meer als vroeger, iets spontaan voor mij doen. De één vraagt zich af, waarom moet ik helpen? De ander heeft geen tijd genoeg en moet aan zichzelf denken, dan aan mij. Ik ben afgegleden van de maatschappelijke glijbaan en zit nu ademloos uit te hijgen. Hoe dieper de glijbaan mij meenam, hoe donkerder en eenzamer het om mijn heen werd.
Ik wist dat ik vriendelijk en bescheiden kon zijn, de ander te dienen en recht te zijn op een ander.
Hierin ervaar ik nu heel vaak een spanningsveld, het recht zijn op een ander geeft tegenwoordig heel snel teleurstelling en pijn. Het is ook zo, toen ik veel gaf ook veel respect had, maar door alleen te geven, heeft mij veel pijn en teleurstelling bezorgd, omdat mijn gevoel zegt, dat het niet wederzijds is.
Vandaag de dag is de maatschappij juist ingericht op het kiezen voor je zelf.
Waar is die mooie tijd en de aardige vrouw gebleven?, denk ik hardop na, iedere keer weer.
Ik was een vechter, was voor mezelf en anderen. Nu heb ik hulp nodig en het heet “bijstand”. Oftewel afhankelijk van een ander zijn. Ik ben diep gevallen, het verschrikkelijke is dat niemand staat om mij op te vangen. Ik kan hier niet functioneren, zo hard heb ik mijn hoofd gestoten. Waar kan ik wonen. op adem komen, gewoon rustig worden en gelukkig zijn ?
Ook heb ik bijstand moeten aanvragen en dat was het meest vernederende voor mij wat ik ooit heb gedaan. Zeg maar gerust, dat het erop neer kwam dat ik moest aantonen dat ik geen bedrieger was.
Ik ben niet vrijwillig gehandicapt geworden, heb mijn baan niet zelf opgezegd en ben ongewild verhuisd naar een klein huisje, omdat mijn nieuwe doel is, zeker om de sociale dienst of de familie op te lichten.
Wat de minister president zegt, komt eigenlijk neer op: “ Wordt niet afhankelijk, want dat zal je duur komen te staan. Ik heb dan niks aan je en dan zoek je het maar uit”.
Als ik hulp nodig heb van familieleden en zelfs vrienden, gaan ze weldra geloven en rondbazuinen dat ik het niet nodig heb.
Er moest een poot onder de magnetron gedraaid worden en ik vroeg aan een familielid, die zei heel netjes en beleefd, dat ik dat zelf kon en het maar moest doen en gewoon veranderen en dat per direct.
Dat ik versteld van opkeek, zal het alleen mij verbazen en mond vol tanden onderbrak ik het gesprek.
In het begin, werd afspraken gemaakt, iedereen was met elkaar eens dat ik hulp van families nodig had. Alles ging soepel en ik maakte ook geen misbruik van mijn familie.
Om de beurt zou het noodzakelijke gebeuren en ik was blij en trots met zulke dierbaren. Niet wetende dat ik een hele belasting op hun vrijheid teweeg bracht. Ik probeer om te gaan met mijn beperking en alles zo goed mogelijk in te passen in mijn leven. Maar hulp zal ik nodig hebben en ik weet niet wat de toekomst te bieden heeft.
Ik probeer zoveel mogelijk zelf te doen, ik luister naar de behoeften van mijn lichaam en daar reageer ik ook op. Er zijn familieleden die graag voor mij willen bepalen en ik wil volg niet graag wat anderen van mij verwachten, al geef ik toe dat het niet altijd even makkelijk is.
KEBHIE, KEBHIE GHÉDÉHA KE, BAAP BOLE KE PERE HAJ. Wie dit zegswijze heeft bedacht is een genie!
Ik was erg handig in vele zaken, maar nu laat mijn gezondheid het niet toe. Of het nu gaat om de klok te veranderen, eten op te warmen, een deurkrik die niet op zijn plaats zit, van grote boodschappen, moet ik enkele keren over nadenken om hulp in te roepen van een familielid. Vaak is het werk erg klein om professionele hulp te vragen . En als de computer het doet is het een vriendelijke hulpmiddel, soms sta ik echt voor een raadsel en op wie doe ik dan een beroep? Ik zal heel veel dingen lastig blijven vinden en wat zou het handig zijn als ik iemand had waar ik op momenten een beroep kon doen!
Voor grote werk, betaal ik altijd of het een vreemde is of mijn familie. Jij beweert dat je de dunste portemonnee hebt die tot nu toe op de aarde bestaat. Doost, ( vriend ) het kan allemaal waar zijn!
Maar op den duur raakt mijn portemonnee steeds dunner en de hulp noodzakelijker en misschien ook zwaarder. Keuzes die ik nu maak, vragen om planmatige heroverweging met betrekking tot niet alleen wonen, maar ook welzijn en zorg.
Om geld te besparen, doe ik boodschappen door mijn boodschappenlijstje af te stemmen op het eten dat ik nog in huis hebt. Om geld te besparen, vraag ik aan mijn omgeving om mij naar de dokter of het ziekenhuis te brengen, zo bespaar ik veel op mijn eigen bijdrage! ( tot ergernis van mijn dierbaren, merkte ik later op, zo kwam eentje met een gezicht, alsof het twee kanten had.)
Gezichten werden, zwart als ik iets simpels vroeg en geen euro’s tegenoverstelde.
Van de familie kan ik niet veel verwachten, ze smijten met verwijtingen en onbeleefde woorden en dat het pijn doet, beseffen ze evenmin. Doost, de tranen die ik nu wegpink, zijn tranen van ellende en dat velen mij beschouwen als een kleinkind en het feit dat jij naar mij luistert. Het is nog nooit voorgekomen dat iemand echt naar mij heeft geluisterd, zelfs de professionals niet. Eerst willen ze weten waar ik verzekerd ben! Door jou krijg ik het gevoel dat er meer uit het leven te halen is en dat ik dat zelf moet doe, want als ik niet mondig en brutaal word gebeurt het niet. Ik ga zeker hulp vragen, want ik wil geholpen worden en je hebt mij belooft om met mij naar instanties te gaan als het niet anders kan.
Nu zijn zij jong en gezond, denken ze alleen aan geld, ga ik met geld strooien dan komen ze allemaal mij helpen. Dan denken ze dat het de eerste stap is om rijk te worden!
Of tenminste het gevoel krijgen dat ze niet met lege handen terug gaan.
Het doet pijn. Luister Hemand, als ik aan mij open snij dan voel ik de pijn door mijn hele lichaam heen. Het is niet meer dan een afweersysteem, welke mij laat weten dat er iets mis is gegaan. En tegelijkertijd
is het een waarschuwingssignaal, dat zegt dat ik in het vervolg beter moet opletten!
In mijn familie geldt eigenlijk precies hetzelfde, het doet mij pijn om het kwijt te raken. Maar moet ook vreselijk oppassen.
Vóór het ongeval, was het doel van de binding dat alle partijen er beter van zou worden. Dan pas was de binding in balans en als één iemand van de binding opknapte en de ander afknapte, dan was dat geen gezonde binding meer! En dit allemaal heb ik niet horen zeggen, maar ik maak het elke keer weer mee.
Mij wordt verteld dat ik a, m , c, d en e moet doen en het is gefikst. En dat allemaal met verheven stem en onbeschoftheid, alsof ik niemand meer ben. Ja Hemand, het zijn allemaal gevolgen van mijn gebreken en dat is weer het gevolg van……!
Ik zou mij fijner voelen met mijn families dan zonder, helaas nemen ze nu afstand van mij, misschien is het mijn handicap, als jij het weet mag je het vertellen, de minister en staatssecretaris weten het beter van achter het bureau.
Ja doost B.S. het leven is hard, zo ben je iemand ( als je gezond en veel geld hebt ) en zo ben je “ik zal het herhalen” een afvalproduct voor je familie en dan zeg ik niet, hoe de regering over denkt.
Leer je vrienden kennen, omdat je mij wilt als een vriend, beloof ik dat ik vaker langs zal komen en jou verzamelde klusjes proberen te klaren. En voor acute dingen ben ik bereikbaar, zonder tegenprestaties. Ik kom al een aantal weken bij jou en heb ook kennis gemaakt met andere leden van de familie. Ik vindt jou niet zielig, alleen het slachtoffer van een ander die dacht alle geluk, vrijheid en ruimte te hebben om zich te bewegen, zonder te beseffen, dat het leven van een ander geen leven meer zal blijven. Ik ga jou niet vragen te relativeren, want elk één is al te veel, maar probeer het te accepteren.
Niet accepteren brengt problemen met zich mee en die kunnen, tot niet besef van een ander erg heftig zijn.
WORDT……………VERVOLGD…..
Groeten van ons…………..voor de kleintjes onze zegen.

De vakbonden gaan een nieuwe cao af dwingen. Allemaal willen in deze crisistijd een betere salaris. En om kracht bij te zetten gaat de politie staken.
De minister beweert dat er geen geld meer is voor de politie. ( Veel geld is op gegaan aan fraude , Hemand.) Ons is door onderzoekers gezegd, dat elke euro die de regering kan ophalen in de strijd tegen fraude, wij één euro minder belasting moeten betalen. Maar hoe komt het dat ik al jaren er niets van merk? Vraagt een ander zich hardop af!
Omdat de politie niet mag staken, gingen ze op veel plaatsen met loeiende sirenes de straat op en maakten veel herrie. Rondjes rijden op de rotonde, langzaam rijden op de snelweg was voor de politie niet nieuw en het was ook eens leuk. En het mooie is dat ze op deze wijze veel weten over, werken, geld verdienen en in zekere mate het geld uit te geven.
Zo, weten wij ook dat de eis niet alleen een loonsverhoging is, maar ook een flinke bonus in verband met de nodige reorganisatie bij de politie. Ook staat te lezen op de website van de politievakbond dat de politie ook protesteert tegen‘ het gebrek aan waardering voor hun werk bij deze kabinet.’
En ik dacht dat de politie geen status had, omdat zij steeds op zoek waren naar de middelvinger groet ,andere beledigingen en niet kordaat optrad. He, he, wat kan ik het mis hebben!
De politie hoeft alleen bekeuringen uit te schrijven bij, wat ze noemen ,,grove schendingen” van de openbare orde en veiligheid. Ook ik ben blij dat ik niet beboet wordt door de politie, zoals voor:
Rijden zonder veiligheidsgordel, snelheidsovertredingen, en niet te vergeten het wildplassen, het opsteken van de middelvinger naar de politie en het homo roepen naar de politie, worden niet bekeurd.
Voor deze kleine overtredingen, volstaat een waarschuwing, vindt de politie.
Eindelijk even rust, ik werd opzettelijk en regelmatig lastiggevallen in mijn vrijheid en veiligheid, aangetast door de snelheidscontroles.
Het gaat niet altijd om de veiligheid, het gaat om de schatkist! Het gaat steeds om de schatkist, als de politie eerlijk is, ik bedoel heel eerlijk.
Door deze actie loopt de schatkist miljoenen mis en je hoeft geen deskundige te zijn om het te weten.
De politie gaat nu minder zoeken naar euro’s voor deze kabinet en dus dalen de inkomsten voor de staatskas van premier Rutte.
Vroeger, heel vroeger dienden de politiemensen zich op te stellen voor de samenleving en volgens mij is dat nog steeds hun enige hoofdtaak. Heden ten dage, wordt van hun allerlei andere zaken verwacht, zoals bonnen uitdelen en dat is niet hun voorkeur denk ik. En dat is ook niet de wensen van de nette burgers.
Er is een manier gekozen om actie te voeren, in de hoop dat, precies de kern wordt geraakt.
Beste mensen, het gaat immers ( echt alleen om geld ) om geld en als daar minder van in de schatkist komt, worden zelfs de lieden in Den-Haag tijdens hun jaarlijkse slaap wakker. Misschien is het alleen maar met één oog en hopen maar dat ze wakker worden en blijven.
Het komt neer op het kiezen of delen, geef de bond een acceptabele cao en iets meer geld en je zal zien dat de schatkist vele miljoenen gaat verdienen aan boetes. Het zal allemaal zeker meevallen, ( zoals minister Henk Kamp, in Groningen zegt over de bevingen:’ Het valt allemaal mee’. of in die geest. ) We sluiten doodgewoon weer een deal met criminelen en dit keer ook met de “ fraudeurs”(of doen we dat al?) en alles is weer vanouds!
Dat onze koning wakker van zal liggen, weet u te vertellen ” dat ik grandioos mis heb,, ,want die krijgt zijn miljoenen toch wel op tijd.
En dan zegt u dat ik moet denken aan het inhalen na de staking……., want daar is de minister goed in….ha, ha, hi, hi,…. Even de borden op de snelweg veranderen, zo niet meerdere borden plaatsen, de trajectcontroles uit bedrijf nemen.
Agenten in het talud met flitsapparatuur neer zetten, de één langs de weg in een klikobak stoppen, de ander achter een bosschage plaatsen en weer een ander in een burgerauto laten slapen en flitsen maar!
Zo worden de agenten na hun staking, insluipers, legale boeven en gluurders voor de minister.
En als men moet (wild) plassen, pakt men maar een boom of maakt wijs dat dat de andere collega een lantaarnpaal is.
Na de staking, gaat de bonnenbrigade, samen met de nieuwe minister, veel geld bij elkaar harken voor de bedelkabinet “Rutte.”
Of wordt het dan rond het torentje een “strenge verkeerscontrole,, in samenwerking met de belastingdienst, UWV, de gemeente en de fiscus?
De overheid ziet in deze controles een methode om de burger heel veel geld afhandig te maken.
Omdat de regering de controle over de graaiers, corrupte vertegenwoordiger, de Europese Commissie en andere naar geld snakkende ambtenaren compleet kwijt is, mag hier de zakken worden gevuld.
Beste familie, let op uw rijgedrag, want de knechten van de minister gaan, zeker acht uur lang bekeuringen uitschrijven om de financiële schade in te halen. Bekeuringen in ons land is al heel lang geen middel meer, maar heel normaal een doel.
En de knecht die de meeste verkeers- boetes uitschrijft kan zelfs een prijs winnen, nee niet te halen bij de ACTION, maar hij krijgt een bonnetjesweek georganiseerd.
Ja hoor, hij krijgt extra pennetjes en het blijft echt niet bij waarschuwingen, hij maakt er een soort sportweek van. Het beboeten van de burgers in plaats van kogelstoten of klotendraaien.
Het kan ook zijn dat hij zegt tegen zijn chef, ik ga de burger niet bestelen, daarom mag je de prijs ergens in je schuiven, waar de zon nooit schijnt.
De criminelen, inbrekers, andere vandalen en hangtuig krijgen het te druk of een dagje rust.
WEES OP GELET: De korps gaat boetes uitschrijven om een inhaalslag te maken.
Iedereen moet zich aan de regels houden ook ik, maar DIT WORDT DE SCHATKIST SPEKKEN.
Dat er velen rijk willen worden, heb ik niks tegen, wij staan immers bloot aan verleiding, raken in een valstrik en vallen ten prooi aan ellendige dwaze en gevaarlijke honger die ons in het verderf storten en ten onder doen gaan. Want de oorsprong van alle kwaad is GELDZUCHT.
Bron: Kranten en een middag in de voetbalclub
Groeten van ons en voor de kleintjes onze zegen.

Echt mooi weer is subjectief: Ik ben geen zeiler, dus van mij hoeft het niet te waaien, een fietser ben ik wel en hou niet van regen en tegenwind en als ik naar de strand ga, wil ik zon en aangename warmte.
De regen stel ik zeker niet op prijs, ja, ja, ik geef het toe, als het weken achter elkaar droog is kan een regenbui juist heerlijk zijn. In het algemeen is een zonnige, droge en een vrij warme dag ook een vrolijke dag.
Velen hebben vóór mij al gezegd, “ het leven is aan tijd gebonden.”
Alles wat vandaag dierbaar is, zal niet eeuwig zijn.
Daarom heb ik een vriendelijke relatie met de tijd, praktisch betekent het, dat ik mijn tijd besteed aan zaken die er wel toe doen.
Het leven is meestal gewoon het leven en verder niks, het heeft volgens mij geen doel, ik kan er wel één maken. Geniet van het leven, want het duurt kort en er zit gewoon veel waarheid in, een veel gesproken zin door velen. Soms besef ik niet of onvoldoende dat het leven niet oneindig is.
Negatieve emoties probeer ik altijd te vermijden, hoe ik ze ook de ruimte geef, soms gaat het zoals het gaat. Waar een ander linksaf ging, sloeg ik rechts af en verliet een gezellige winkelcentrum. En belandde op het terrein van een crematieplaats.
Ik zat in de crematiezaal, terwijl ik daar zat en niemand mij stoorde, was ik bezonken in gedachten en had tijd om na te denken over de plaats waar ik zat. Het is niet zomaar een plaats, een soortgelijke plaats is ook voor mij gereserveerd, of toch niet, nee niet voor mij, ja toch wel, kwam ik tot de eindconclusie. Terwijl ik rond dwaalde en weg droomde in mijn gedachten, zag ik hoge muren, sombere aankleding van de ruimte en veel mensen die ik niet vaak gezien had, velen waren vreemden voor mij en toch dacht ik op de één of andere manier ze te kennen, of was ik door de gebeurtenis toch verdoofd?
Wat het ook mocht zijn, ik gaf me heden volledig over aan het dagdromen, de lijsten met goede voornemens en overzichten van de hoogtepunten van het jaar kwamen bij mij als nieuws in mijn gedachten.
Na mijn tweeëntwintigste eindigde ik in de gewoonte van werken en kwesties. Alle idealen van verleden, dromen, utopieën, hobby’s, verre vrienden en families, stranden in sommige gevallen.
Het is zonde, terwijl ik weet dat het leven meer mogelijkheden biedt.
De zon schijnt voor iedereen en een avond filmpjes kijken kan ook heel ontspannen zijn, zelfs luieren kan goed doen.
Velen komen op hun sterfbed er achter dat ze veel in het leven hebben gemist en anderen zien dit niet eens in. Ik weet niet of ik rekening heb gehouden, dat ik vroeg of laat tot de conclusie kom dat het leven op momenten erg saai is, maar dan ben ik zelf wie ik het verwijten mag.
Ik zat daar in de derde rij en overdacht het voorbije jaar. En besefte dat ik minimaal één keer in de jaar op zulke plaatsen zat of stond met mijn rug tegen de muur en enigszins stil.
Zo dacht ik aan wat de tussentijd mij eigenlijk bracht. Losse gedachten kwamen in me op, zo dacht ik: , WIE IS ER WEG,WIE IS ER BIJ GEKOMEN EN WIE IS AAN HET VOORBEREIDEN OM TE GAAN? En alles wat ik deed, DEED ik het echt GOED? En het leven lacht naar mij, en hoe komt dat?
Het aanwezig zijn, prikkelde mij om stil te staan bij de gebeurtenissen in mijn leven. Overigens zijn er prachtige nummers geschreven en gezongen over het verleden, te vinden bijna in alle hindoestaanse huiskamer.
Terwijl men bezig was met het afscheid nemen van de overledene, zat ik rustig te filosoferen of herinneringen op te halen over de successen dan wel de tegenvallers van de periode die achter mij lag en bekeek wat lukte en wat niet. En voelde wat al die successen of juist de tegenvaller met mij had gedaan.
Ik had alle tijd om mijn eigen gewoonte eens goed onder het vergrootglas te nemen. Wat voor tijd heb ik er nu allemaal inzitten en wat heeft het mij opgeleverd?
Mijn gedachten zeiden mij, dat ik te veel tijd had besteed aan dingen die ik voornamelijk niet had gepland, maar op mijn levenspad tegen kwam.
En juist deze crematieruimte heeft mij veel inzichten van het leven gegeven. Het is mij niet helemaal duidelijk hoe ik mijn leefgewoonte precies ga veranderen, maar ik denk dat ik aardig op weg ben in mijn denkbeelden. Een van de handelingen die ik niet had gepland, was mijn levensloop en die ga ik ook niet plannen, het is niet te doen vind ik. Toch heeft dat mij een aangename trap in een bepaalde richting gegeven.
Ik ben eerlijk tegen mij en laat ik dat zo houden, richtingen bepalen is voor mij lastig en zeker als het gaat om niet haalbare richtingen, dat is echt lastiger voor mij. Als ik uit mijn droom komt, vind ik dat dit de kern van het verhaal is.
Uiteindelijk kwam ik tot de werkelijkheid en velen hadden hun speeches gehouden, wat mij wederom tot nadenken zette in deze werkelijke leven.
Ik hoorde een spreker zeggen: , wat is een moeder? Dat moet je vragen aan een vrouw die moeder is of aan een vrouw die GEEN moeder is!’
Beste familie, ik heb de zuiverheid over de bedoelingen van de spreker redelijk begrepen als hoorder. De spreker wist zijn uitlatingen zo in elkaar te draaien dat de kans bij mij groot genoeg was dat ik de zuiverheid kon begrijpen, welke de spreker op het oog had.
Het komt voor dat er een kloof openstaat tussen het gezegde en hoe dat bedoeld of begrepen wordt.
Wij drukken niet altijd precies uit, wat wij bedoelen.
DE MOEDER HEEFT ALLEEN GOEDE BEDOELINGEN!
Groeten van ons en voor de kinderen onze zegen.
Volgende keer deel 2 van 2.

Veel mensen weten spoken op te roepen en kunnen daarbij allerlei stemmetjes horen of weten zeker te vertellen dat iemand hen achtervolgt. Helaas is het gevaarlijk om het te doen, want niet iedereen weet met welke stof men te maken heeft.
Jaren geleden sloot de heer Teeven een deal met C.H., het blijkt nu een geheime bijblad te hebben.Het verleden heeft deze heer blijven achtervolgen.
Ook gaf hij C.H., strafvermindering en dat ging tegen alle regels in.
Samen met Opstelten ontwikkelde hij de gave om te liegen, vergeten dat ook hij een keertje, oog in oog zal komen te staan met de waarheid ergens in de regering, waar ook weleens gelogen, zo niet gebagatelliseerd wordt.
Teeven hoopte dat Opstelten hem zou helpen om het spook niet te zien, want hij durfde het echt niet allen meer. Opstelten kon niet slapen, hij werd wakker, omdat hij in zijn droom, ( wat meer leek op een nachtmerrie) , veel moest zoeken, niet kon vinden, vragen moest beantwoorden en durfde zijn ogen niet dicht te doen.
Ineens ging bij Opstelten een lampje branden, terwijl hij veel zoek was. Gelukkig was het geen rode lampje, anders was hij net als Rob naar de prostitué gelopen, want de betekenis van z’n lapje is bijna altijd” gaan en niet stoppen”. Ha, Ha, HI.
Een keer te veel gelogen of de altijd liegende Opstelten en Teeven zijn betrapt.Volgens de media hebben de heren stelselmatig gelogen en de
belastingbetaler voor de gek gehouden.
Opstelten hoorde eigenlijk geen voetstappen in zijn kamer en zelfs geen geklop op zijn deur, met de staart tussen zijn benen, vertrok hij met Teeven via de zijdeur, zonder af te wachten op het debat over de “Teeven deal”.
Ze hebben een afgang in de Kamer weten te voorkomen en de eer aan zichzelf gehouden, zijn beiden afgetreden. Beiden hadden zich niet aan de regels gehouden.
Een vaak gezegde regel is: ‘ Om goed te liegen moet je eerst je eigen leugens geloven’.( Zit wat in ! )
Teeven keert via de voordeur zo snel mogelijk terug in de Tweede Kamer, hij zei dat hij wil werken voor zijn geld, volgens mij heb ik dat eerder van velen gehoord en ze bleven teren op anderen.
Ik ben benieuwd wie dit keer gaat struikelen over affaire/affaires, aan wie we ons vertrouwen hebben gegeven. Hopelijk( blijft ) wordt de Tweede Kamer geen plek waar de ene mens de ander in de maling nemen. ( lees ook ‘de ene de andere voorliegt’ )
Ik heb eerder gezegd en geschreven dat je je eigen leugens moet geloven om goed te kunnen liegen. Het parlement is een plaats, waar veel wordt gelogen en gebagatelliseerd, het is nou eenmaal een stelregel, die niet alleen
wij het kunnen beamen, maar ook elke vertegenwoordiger en politicus.
Het is goed dat deze mensen vroeg of laat te maken krijgen met figuren die veel waarde hechten aan de waarheid en zo de misstanden naar boven brengen.Helaas, krijgt hij/zij niet de vorstelijke beloning, slecht de prijs voor de
schending van de zwijgplicht.
We weten allemaal nog heel goed wat,” president Richard Nixon “ten val bracht.
BRON: Media en zomaar mensen op straat.
Groeten van ons en voor de kleintjes onze zegen…..

Per dag worden wij vele malen via reclame, de taalgebruik en niet te vergeten de mensen om ons heen, getoond met onze verborgen gebreken.
Wij mensen, denken dat onze lusten, ons niet kunnen overnemen, wij negeren het en soms ontkennen wij dit allemaal. Heel vaak beseffen we het niet dat wij er aldoor zijn overdekt. Is het een Pandit, kind, volwassen, arm, rijk en een zieke, het kan met een ieder gebeuren.
In deze negen nachten aanbidden wij Bhagwaan en zetten de vrouw centraal. Wij aanbidden haar als Mata ( moeder ) in al haar allerlei vormen en eren haar aanwezigheid in de totale opwekking, dus in onszelf en alle mensen. In Navratri, wil ik mij zuiveren, beraden en geestelijk schonen van alles wat ik een ander heb aangedaan. En de doka en moergha met rust laten, ze gewoon laten lopen!
Zo wil ik een nieuw begin maken in mijn leven, gedachten ordenen, en in mijn geloof is mij verschillende mogelijkheden gegeven om serieus en opnieuw te beginnen. Van Mata krijg ik dan nieuwe ZEGEN, GELOOF, LIEFDE en HOOP. Want na negen maanden in het buik van mijn moeder verbleven te hebben maakte ik een nieuwe start van mijn leven. Mijn Mata, wilde vanaf toen al dat ik een goed leven zou krijgen.
Het is een speciale tijd ( negen nachten ) op deze aarde en dit leven om te bezinnen, hoe ik met anderen omga. Het was voor mij makkelijker een ‘ik, te hebben en me egoïstisch op te stellen tegen een ander, omdat ik heel veel minder zag als een deel van mijzelf in de ander. In deze korte leven heb ik zien, openbaren hoe makkelijk mensen elkaar gebruiken en misbruiken zonder medelijden voor de ander te voelen.
Ik vier en eer Navratri in de beroemdheid van Mata en het geeft mij de kracht die zich openbaart in het vrouwelijk opzicht van werk. In deze periode grijp ik de kans om mentaal te bevorderen en te praten over het eren van vrouwen en minder bedeelden.
Toen God Mata schiep, was hij zeker erg lang bezig geweest, zo moet ze veel verdragen, een schoot hebben waarop de kinderen kunnen zitten. Ze mag nooit ziek worden en als ze dat toch was, moet ze zichzelf kunnen genezen. Ze moet zacht zijn en tegelijkertijd hard zijn, want ik heb een idee wat zij moet doormaken en vóór elkaar kan krijgen. Ze moet op deze wereld goed kunnen nadenken, beredeneren en goed onderhandelen. Mijn moeder moet met haar traan uiting geven aan haar liefde, vreugde, leed, pijn, eenzaamheid, teleurstellingen, haar droefheid en haar trots.
Navratri, grijp ik speciaal om bij al deze dingen echt stil te staan en mij te bezinnen, ook al is het te laat.
En elke dag bid ik tot God, ik wacht niet tot er een speciale gelegenheid voor is. De Hindoeïsme heeft mij geleerd dat ik best een manier van bidden mag kiezen die mij het beste uitkomt. Navratri is een speciale aangelegenheid en ik probeer de inwendige vijanden te overwinnen door te bidden, want het benadrukt enigszins mijn leven als ik eerlijk ben. Het is een bron van alle schade, inwendige vijanden die toch aan elkaar gehecht zijn, zorgen samen dat een mens van binnenuit afbreken. Bij deze verering, sta ik even stil, dat ik regelmatig vergeet ,welke grootse dingen ik kan doen in mijn leven en zeker in het leven van een ander. Misschien zijn het hele kleine zaken waar ik niet bij stil sta en hoeveel het betekent voor een ander. Of een luisterend oor ben voor iemand die het eventjes niet ziet zitten.
De Bhagwad Gita heeft mij geleerd dat ik elke dag Karma maak, of ik het wil of niet het gebeurt mij gewoon. Zeker in deze tijd heb ik een bepaalde waarde op mezelf, mijn omgeving en het zou gezonder zijn als het een gunstige waarde zou zijn. In deze periode bid ik om kracht dat ik niet zelfzuchtig blijf, want ik heb mensen geholpen omdat het moest, maar verwachtte dat die personen mij weer zouden helpen. Maar met Navratri heb ik een bevorderlijke houding en ik denk dat het daaraan ligt dat men graag bij mij willen zijn en dat ik makkelijk kan praten over mijn gebreken. In blije tijden geef ik meer weg, wat voor mij van onschatbare waarde is en dat is de TIJD. Ik neem de tijd, ben meer open en vertel mijn verhalen, zodat velen ook van mij kunnen leren. Zo beleef ik “NAVRATRI” laat een achtenvijftigjarige
vrouw weten
Beste familie, misschien is het voor u een niets betekende verrichting, welke op het moment geen effect heeft, later kan het een hele effect hebben op een ander.
Soms had ik moeite met bidden en vele anderen met mij. Ik heb regelmatig gehoord dat bidden best moeilijk kan zijn, waarom moet ik bidden? Wat moet ik bidden? Wie moet ik bidden? Al deze vragen leidde tot het niet bidden. En het is waar, sommige mensen bidden iedere dag, anderen zelden of nooit.
In de ons achterliggende tijd zijn er honderden feesten die door Hindoes overal wordt gevierd.
Elk heeft haar eigen gebed. En kunnen bestaan uit verschillende Poedja’s .
Pandits worden regelmatig verdacht om de belangen van zichzelf te dienen en religieus te onderbouwen.
Zo zei ik tegen enkele Pandits: ‘hou ze dom en ze blijven arm!!!!’
Dat deze twee werelden, heel vaak elkaar wantrouwen is in alle aspecten GOED voorstelbaar!
MAAR NAVRATRI LAAT MIJ INZETTEN VOOR DE VRIJHEID VAN DE MENS IN ALLE OPZICHTEN.
Groeten… van ons en voor … kleintjes onze ….zegen…

Iemand vroeg mij, wat ik het belangrijkste vond om te slagen in het leven: Paisa, (geld) goed werk of een dosis hersenen, antwoordde of stelde een ander voor mij een contra vraag en dat in één adem: “Als je op een tractor rijdt op het bouwland met drie wielen, welke is dan de belangrijkste? Mijn antwoord was: een tractor heeft geen drie wielen, het antwoord was fout, wat het juiste antwoord moest zijn heb ik tot nu toe niet geweten. Misschien iets om erover nadenken!
Een jongen van achtentwintig jaar vertelde dat het een land is met veel manieren van doden.
Het is mogelijk een mes in iemands buik te steken, iemand het eten uit de mond te schoppen, een zieke niet te behandelen,
iemand zich dood laten werken, oorlog voeren, of de zelfmoord in jagen, etc, etc. Van deze methoden is het merendeel hier in ons land niet verboden. En wij leven nog steeds.
Honger hebben wij niet gekend, luxe, zeer zeker. Beste man, vertel mij hoe jullie het daar in Nederland voor elkaar krijgen?
Nou goed ik waag een poging, daar jij nooit ben geweest moet je maar genoegen nemen met wat ik zeg.
En geen vragen, want ik weet dat jij veel van Nederland weet en stomdronken ben je wel,maar niet stom.
Werken is geen plicht, dus geen slavernij, het leven is vreugdevol. Ik zeg het één keer, door hard werken is nog nooit iemand omgekomen, maar ik denk er elke keer aan: ”Waarom zou ik het risicolopen”?
Om voort te komen is de sleutel per etmaal, acht uur te werken en acht uur voor slapen te laten.
Zorg wel ervoor dat het niet dezelfde uren zijn. Het leven daar is werken tot de meesten genoeg gespaard hebben om de rekening van het bejaardenhuis te kunnen betalen. En dan zit je daar in je eentje en maar wachten wie jou komt bezoeken. Maar pas op, het gevaar van werken kan zijn, dat je het op het laatst ook nog prettig gaat vinden.
Mensen met een bittere hart zijn er ook en overal. Iedereen heeft zo zijn/haar redenen om iets te doen of te zeggen.
Dit was een moment dat ik mijn veiligheid niet gegarandeerd achtte en het werd opgemerkt door mijn gastheer, hij zei dat velen zijn zegje vandaag wilden doen, want morgen krijgen ze de kans niet. Ik besefte dat ik op zoek was naar eerlijke verhalen. Mijn hart had vrienden gemaakt en mijn hersenen waren op dat moment heel even alleen.
Mijn gastheer vond dat het allemaal te druk voor mij werd en dat er te veel buurtbewoners met het gesprek bemoeiden, maar dat vond ik juist
heel goed, ondanks dat de gemoederen verhit bleken te zijn, gaf ik te weten dat ik van ver ben gekomen en wil genieten van deze dag, en ben blij dat ik hier ben beland.
Ik werd geconfronteerd met veel verwachte en onverwachte gebeurtenissen hier en vragen over Nederland. Ik dacht om de uitdaging met al die chaos aan te gaan en het werd laat erg laat.
De mensen waren min of meer chaotisch. Wilden een heleboel tegelijk van mij, gelukkig kon ik de kalmte bewaren en verrassend reageren op de gebeurtenissen.
Een ander lid van de familie kwam het erf oplopen, hij had een houwer en een flinke veil in zijn handen en ik zei: , met deze man ga ik geen grappen maken’. Een Hindoestaan, met een houwer en veil in de handen kan scheve bedoelingen hebben. Alvorens hij tot actie overging, trok hij een paar goede laarzen en stevige handschoenen aan, stroopte zijn mouwen op en ging aan de slag. Anderen beweerden dat hij 100 was. Ik dacht dat hij 100% gek was, later bleek dat hij precies wist wat hij deed en meestal gelijk had.
Ik beschrijf alleen wat ik hier heb aangetroffen, Bokken en schapen zijn, na de doksa, de oudste gewilde dieren. Het houden ervan vergt veel tijd en energie, maar als je een paar hebt, betekent dat je enige waarde op je erf hebt lopen. En schapen die dicht bij de grond grazen en liefst alleen gras.
Geiten eten alles op, struiken, groenten, bloemen, jonge bomen en klimmen, als het moet in de bomen om aan etenswaar te komen. In deze tijd is het verstandig om een paar in het bezit te hebben, laat mijn gastheer het weten.
Ik verwachtte om wandelende skeletten van dieren die al veel te lang geen bos gras of, zoals wij het in Nederland zeggen, hooi meer hadden gezien. Etterende open wonden die erg leken op drive-in voor vliegen, schapen met door geknakte benen, geiten die een paar hoeven misten, dieren die ogen hadden, maar als je erin keek, zag je de dood. En net als vroeger, jonge beesten van een paar maanden oud die nu al lasten moesten dragen. Dat de beesten veel vaker goed ziek waren.
Het zou mij niet verrassen, zeker in een land waar de waarheid heerst dat je een ziek bok of een zieke ram met name brandspiritus moet laten drinken en die knapt wel op.
En als dat niet helpt, ja, dan moet je creatief zijn om iets anders te bedenken. Misschien helpt dit keer het slachten van het dier. Nee, mijn maag draait niet om, van het kijken naar een slachting, DACHT IK ZEKER TE WETEN. Maar ik zag alleen gezonde en vette dieren op een gesloten achter terrein. Goed verzorgd en flink gescharreld. Ik was samen met veel anderen getuige van het slachten van een ram, bok en een paar doka’s. En in een schuur hingen ze aan de poten in het nok van de schuur.
Hemand, op vele plaatsen worden dieren onvriendelijk behandeld, ook hier kan je dat aantreffen en in Nederland zeker.
Veel is overgewaaid uit Nederland, daarom zeggen wij het ook hier:, wat een K- situatie’.
Zowel door mannen als vrouwen, mag overigens deze K- woord naar eigen believen worden ingevuld.
Nou, in Friesland is het K-woord” KLOTENDRAAIEN en het is niet wat jij denk met je zalige lach”.
Beste familie, Nickerie is niet bepaald een toeristische deel van het land. Maar als je je best doet vindt je aardig wat goede bezienswaardigheden. Nergens een grote bezienswaardigheid te vinden, ook geen mega malls zoals in Paramaribo. Gezellige eettentjes zijn er genoeg, volop winkelmogelijkheden en her en der historische panden. Het straatbeeld bestaat uit veel Chinese winkels, echte brede wegen heb je niet. Wegen met aan weerszijden, sloten en rijen huizen, met veel bomen.
De grootste bezienswaardigheid van Nickerie is toch een bezoek aan de prachtige meer, Bigi Pan.
Liefhebber voor vogels, vissen en natuur, is er veel te beleven. Een dagje of weekend weg met je dierbaren, is goed vertoeven in Bigi Pan en je kunt ook erg sprookjesachtig overnachten in huisjes op het water.
Open landschappen, allerbeste rijstakkers en drassig weilanden, vindt je in dit deel van het land.In het Oosten grenst het aan Coronie, de westen aan Guyana, zuiden aan de Sipaliwini en het noorden, de Atlantische oceaan.
In mijn leven heb ik veel meer gehoord, geleerd en begrepen door te luisteren dan door te spreken. Ik probeer de mensen niet die verandering in de
wereld te zijn, die ik graag wil zie.
Dat ik contact heb gezocht met deze en vele andere mensen, kan ik zeggen dat vriendschap mijn geluk heeft vergroot en de ellende vermindert. Wij hebben immers onze vreugde vermenigvuldig en ons verdriet gedeeld.
Zo heb ik redelijk veel van het land gezien en wil zeker veel meer zien.
De mensen zijn wisselvallig net als het weer, maar dat heb je ook in Nederland, zo zijn er momenten dat ze erg tolerant zijn en veel respect voor anderen hebben.
De mensen die geen of weinig familie in het buitenland hebben wonen, hebben vaak veel vrienden hier, waarop ze in allerlei situaties terug kunnen vallen voor hulp en advies.
Zo zei een tienjarige dat vriendschappen in zijn omgeving erg belangrijk is en dat ze op deze manier veel in hun werk kunnen bereiken, hetzij langzaam maar zeker. Onderdrukking, willen we niet meer, samen in de weer zijn voor een eerlijke verdeling van voedsel en luxe, daar zijn wij voor.
Dat heeft hij allemaal op school en familiekring geleerd, bevestigde ik door ja te knikken.
Het is een prachtige omgeving en het waaide regelmatig door, zodat ik alleen de warmte van de aanwezigen voelde. En geweldig, het eten smaakte heerlijk en ik voelde mij toch op mijn gemak.
Ik ben tot rust gekomen en genoot van de omgeving en maakte nieuwe vrienden en vriendinnen.
Ieder mens had een verhaal, elk voorwerp vertelde een verhaal, zoals een piepende droogmolen uit Nederland, die op z’n Nederlands op de erf in de grond was gemetseld.
Veel mensen hebben het hart op de goede plek, hoewel bij veel
Nederlanders ( Surinaamse komaf ) het verstand regelmatig een blokje
omgaat als ze hier zijn. Mensen laten je soms niet uitpraten en zitten doorheen te praten met een hinderlijke lach, zei mijn gastheer.
Tegen het einde van de avond lag op de tafel flessen zonder doppen en inhoud, mensen waren coulanter, soms tegenstrijdiger en soms weergever, ha, ha, hi , ik was niet dronken.
Een ding weet ik zeker: Alles wat los van het hart komt, voel je het verschil direct, het is broos en heeft geen verbinding. Dat is niet alleen duidelijk te zien maar ook te voelen.
De jongeren hadden, naar mijn mening al vroeg in hun leven stabiele relaties dan de ouderen hier, gezien de omgang met de situaties.
Velen hoorde ik vandaag zeggen: Moeten wij ons vasthouden aan het oude of zullen wij met vallen en opstaan iets nieuws gaan ontdekken?
Beste familie, elk mens heeft zijn manier van omgaan met anderen, liefde, huwelijk, dieren en enz.
In Nickerie is dat GEEN ingewikkeld verhaal. Ondanks de verschillende godsdiensten en verschillende levensovertuigingen lijkt de band onderling stabiel. Kom je niet met leugens dan is een eerbiedige ontvangst hier gegarandeerd.
Ik vond het leuk om gewoon op de straten te zijn. Er viel veel te beleven!
Ja, het is zeker niet overal schoon, maar er is ook erg veel te zien. Overal mensen arm en rijk, honderden Chinese winkels en tussen door enkele Hindoestaanse winkels.
Heel toevallig zag ik een kalf in een rijdende auto zitten, nou, dat had ik nog nooit gezien!
Ah ja, koeien zijn nou eenmaal heilig.
Het zijn stukken van verhalen, verteld aan de hand van persoonlijke verhalen van mensen uit Nickerie !
Groeten van ons en voor de kleintjes onze zegen.

Kijk, wijzend naar een toch redelijk nieuwe bromfiets met een rek achterop.
Achter het stuur zat een man die zojuist kwikwi en andere visjes had gevangen en probeerde het huis aan huis te verkopen.
Een geweldig land waar dit allemaal mogelijk is. Even later stopte een terreinwagen met levende krabben, daar ik bang was om geflest te worden, deed ik alsof ik geen belangstelling had. Na enig dwingen en zuren, ( het is hard om naar te kijken, hoe volwassen min of meer smeken tot koop over te gaan) stuurde ik ze naar mijn verblijfadres. Ik ben achteraf blij dat ze daar veel gekocht hadden. En ze verzekerden dat ze niet geflest waren en ik geloofde niet helemaal. En de volgende dag had ik gelijk, liet de buurvrouw weten.
Meneer Banwarie, heel officieel noem ik je even zo. Inmiddels zijn enkele buren onder het huis aangeschoven en mengen zich in het gesprek. O, de postbode op een brommer, een brommer, ik moet pakweg twintig jaar teruggaan in de tijd. Een brommer die het geluid maakte van een afgekeurde tractor met een kapotte uitlaat, liet ik weten en het werd om gelachen. In de straten zijn geen of weinig brievenbussen, misschien omdat er weinig post wordt verstuurd en de meeste huizen hebben ook geen brievenbus. Of, het is een land waar je geen brievenbus nodig hebt, ook dit kan.
Lees verder wat een overbuur te vertellen heeft. Terwijl ik heel brutaal, toch vol interesse op een komkommer knaagde, deed hij zijn zegje. Ik zit ook vol
woede jegens mijn familie en geloof me het zijn mensen om wie ik geef.
Als ik aardig tegen ze blijf doen, blijft de verbinding, zoals jij het noemt heel erg oppervlakkig.
Want iemand ONTMOETEN en iemand ECHT ontmoeten zijn twee verschillende dingen.
Ik zal het UITLEGGEN: Iemand ontmoeten “ Aha, oo, die, het zal wel, de groeten, ik moet iets belangrijks doen”.
Iemand ECHT ONTMOETEN: “ Ik ontvang met een hartelijke groet, hapje en drankje, ik vraag en laat het mijne weten en als hij/zij vertrekt, neem ik netjes afscheid en zeg, ‘ tot ziens, ”.
Ik heb de hoop van pyaar en mohabat eindelijk losgelaten in de hoop dat we ons een keertje kunnen verbinden met liefde, ook zoals jij het beweert. Ik ben geen Paghela, ook ik hou van mijn dierbaren en de buurt. Pyaar ham mé hai, aur reha bhie, ook voor jou heb ik pyaar, ik kan moeilijk iemand haten, omdat ik vreselijk veel van me zelf houd. Ik zal ook geen dikke maatjes met jou worden, ik ken jou zoals je vandaag bent, aur biehaan toe chalchaiye apén desh, aur ham sapko bhoel jayyé. En Nederlands is moeilijk voor mij, ham rait se na bool paay la.
Eh bhai, toe ká baké haj, Nederlands is ook voor mij moeilijk, ik zeg regelmatig dat het geen taal is maar een ziekte en je zal ongetwijfeld met mij eens zijn. Net als jij struikel ik regelmatig over de harde en de zachte spraakklanken. En mijn zoektocht naar het juiste woord is een droom met enig drama en dan begin ik achter mijn oor te krabben. Net als bij ieder ander probeer ik het woord niet in te vullen, maar ik doe het bij jou toch, want het blijkt dat je het niet erg vindt, volgens mij stel je het juist op prijs, omdat je nu wel dronken ben, vind ik ( voorzichtig gezegd, een dronken man mag je niet vertellen dat hij dronken is ).
Aré radja, ham samdjila ké jij ben getraind om van elk snapje( borrel ) een geweldige drankje te noemen.
Je praat over het drank, alsof het een kwestie van leven of dood is. Toch is de prijs opvallend redelijk, mede gezien dat merendeel hier regelmatig aan drank en doksa komt.
Oké een grapje mag wel, ga ergens zitten en praat verder en ik ben inderdaad straks weg en zie je me niet meer.
Ik praat niet alleen veel en goed, zingen is ook mijn favoriet. Als je alvast wat sopie besteld en wat euro’s gereed legt, zing ik een liedje voor jullie, deze is voor jou en niet voor de aanwezigen.
( Het liedje heet: Watan se pardees jane wale, terie hivazaath khoeda kare ghaa, een lied van Rafi en ik meen uit de film “Paristan “, ik kan het ook mis hebben, toen was ik, geloof ik nog niet geboren, maar goed ik ben nog nooit naar de maan geweest, maar weet dat daar koud is. (een lied dat op mij sloeg tot de hilariteit van de jonge aanwezigen).
Nou, als ik het zou zingen, zou je buurman voor vier weken de bossen in gaan en mediteren of hij zou bij mij even afwachten tot het ophield met regenen en zich vervolgen. En veel geld om sopie te kopen heb ik niet echt. De regering in Nederland moet de zaak draaiende krijgen en houden. Als ik terug ben moet ik een bespottelijke verkeersboete betalen, omdat het tekort groter is dan 3%. Mijn komst naar hier heeft, toch voor een paar extra wetsovertreders gecreëerd, ze gaan massaal drinken en rijden.
Sopie, oké, daar doe ik niet aan mee, ben blij dat er alcoholgebruikers zijn, anders zou de regering in Nederland, mij aanslaan voor een vorm van belastingontduiking. Ja het klinkt grappig, maar het is echt zo ha, ha, ha. De beloften van de verkiezingen die vandaag gedaan worden, zijn de belastingen van morgen.
Ja, ja, en ja, zo is dat als je me geloofd.
Geloof mij nou maar, op dit stukje van de wereld, zijn de belastingen en de dood gegarandeerd.
Beste vriend, ik heb mij voorgenomen, om de volgende keer jou verhaal op te nemen en te schrijven, ik zorg wel ervoor dat ik genoeg kalmeringsmiddel bij me heb en dat ze niet snel uitwerken hi, hi, hi.
Hallo Hemand, eerst een snapje nemen ( snapje is een borrel), dan ga ik verder met mijn veroordeling.
En je zegt, alles wat ik in anderen veroordeel, wat ik buiten mezelf als slecht of onaanvaardbaar vind, ben ik altijd al geweest en dat ik dat zelf ben.
Ook goed, het is jou opinie, ik ben niet kwaad op jou, ik praat allen luid en ben kwaad op het handelen van anderen. Wij hier in Nickerie hebben weinig nodig om gelukkig te zijn. Op blote voeten gaan wij de bossen in, dutje doen in een hangmat tussen de bomen en het lawaai van de vogels.
Hier heb ik gesprekken gevoerd met mensen die hier altijd hebben gewoond, gewerkt en die zeggen: “het staat niet in Indiase heilige boeken”. Voor mij betekent dit dat ik nieuwe vrienden heb gemaakt, en tegen het einde van dit gesprek kon ik enkelen niet overtuigen dat ik ook vijanden had gemaakt.
Het was een goed en vriendelijk bijeen zijn, de gastheer zei dat hij nooit een middag en avond had gehad met een onbekende
Nederlander van Surinaamse komaf die in alles te vinden was. En ik vroeg of dat goed of slecht was en hij zei met veel woorden dat het goed ,goed ,goed was. Al dus Hemand.
Groeten….. van ons……en voor de kleintjes onze….zegen.
Volgende keer deel 6 van 6

Ook in Suriname vond en vindt de Moeren Sanskaar of te wel het kaalscheren van het hoofd van de baby plaats. Vraag je de mensen, waarom ze het doen, dan is het antwoord vaak VAAG. Het gebeurt, de ouders deden het, het is gebruikelijk en wij doen het uit gewoonte en traditie. Heel veel dingen zijn GEBOREN, gemaakt of gefluisterd bij gelegenheden. Denk aan een mislukkeling, ziekte, ramp, het kiezen van een naam, moet het kind kunnen zingen of wordt het een goed MENS, mislukte oogst of de dood.
In nood hebben mensen enkele gewoontes, FANTASIEVOL in het leven geroepen en dan wordt dat vast gehouden op generatie en generatie en verspreid als traditie in het leven. Gewoontes vind ik al helemaal niet schadelijk, maar het moet niet gezien worden als GELOOF. Ook bij blijde gebeurtenissen maakten wij het gewoonte om een feest van te maken, denk aan de regen tijdens de zaaitijd en warmte tijdens de oogsttijd.
Feesten en gelukkig zijn, zijn juist goed voor een goede TOEKOMST, maar als het nodig is moet je het ook los kunnen laten en niet suggereren dat het zo hoort.
Er worden veel activiteiten georganiseerd, samen met velen wordt ook de pandit uitgenodigd, een band wordt geraadpleegd en binnen gehaald.( Heel in het begin verzamelden we: houten tafel, een bakje, wat blikken en een paar gestoorden die deden alsof ze konden zingen en wij hadden een band, een dag en avond vol lol werd gegarandeerd). Zonder dit alles zouden wij domweg nauwelijks leven.
Phoewa’s, phoepa’s kaki’s, kaka’s, en velen worden gevraagd om deel te nemen. Er wordt, gezongen, gedanst, gegeten en gedronken ( vegetarisch ). Overal is compleet versierd en iedereen is voorzien van wat gewenst is. De fotograaf doet zijn best om door de menigte, toch goede foto’s te schieten en is heel trots. De cameraman, neemt een goede positie en filmt naar harte lust. Cadeautjes, gaan over en weer, iedereen is blij en gelukkig. Overal waar je kijkt zie je vrolijke gezichten.
De ouders zorgen ervoor dat het kind gediend wordt van alle gemak. Ze worden van alle kanten bediend. De Pandit doet in de nodige herrie zijn spraak en eerste poging het haar te knippen of te scheren. Gelukkig gaat alles naar wens.
Dan wordt bij velen gevraagd of de mama ( mamoe, zoals u het wilt ) naar voren wil komen en verder gaan met het kaalscheren.
IK MOET EVEN TERUG KOMEN BIJ DE BRUIDSSCHAT.
Als mama moest je voor je dochter ( nichtje ) veel doen, zodat zij een goed leven had bij haar man en familie. Als s‘ avonds de deur en het raam bij de jongen en het meisje dicht gingen, begon de liefde, als de deur en het raam open gingen vloog de liefde door de openingen en het werk begon. En als er een kindje kwam, moest het hoofd kaalgeschoren worden, en het werd heel erg gewaardeerd, omdat het een blijde gebeuren was.
Dan werd heel snel gekeken, richting Mama en Mama moest het doen en ook heel keurig en door de druk, deed hij het ook nog akelig goed, heel soms werd door iemand die hem goed kende een kleinigheid in de ( Daanthalie ) gedaan. En daarna moest hij het veld ruimen om
na afloop alles weer op te ruimen. Terwijl het feesten losbarstte.
Geloof mij, in India heeft een mama of een zus(zusje) van het meisje veel te verdragen gehad en dat besefte ik een poosje later, hier in Suriname.
Traditie- of gewoontetrouw zeggen wij, waar is de mama, laat hem het doen, allemaal onwetend en goed bedoeld.
Maar ik weet wat het betekent en vraag me af, waarom een
ander het niet mag, kan en zou scheren? (Het wordt heel snel gezegd dat de mama het moet scheren).
Een grappig antwoord was, van de meesten trillen de handen en ze zijn dronken, en we willen de ouders niet lelijk zien doen!
Op het moment dat een mama, begint te scheren is de vernedering begonnen, een mama die goed op de hoogte is van deze ceremonie, merkt en voelt dat, maar hij doet het voor het welzijn van zijn zus(je) of dochter, want dat is hem wijs gemaakt.
Ik heb het geweten en niet alleen van mijn mama, maar ook door anderen.
Daarom heb ik altijd zelf mijn kinderen kaalgeschoren en mijn kinderen hebben mij gevolgd.
En het is altijd goed, even vrolijk en met plezier gebeurd. En ik heb nooit spoken gezien.
Ik zorgde ervoor dat iedereen bij mij, bij belangrijke momenten zich betrokken voelde. Voor mij is de mama een steunpilaar, hij is bereidt om veel te doen en hij verdiend mijn respect.En mijn mama is geen ”knecht”.
Hemand, je bent niet meer de jongste, vroeger was men bereidt om naar de verhalen van vele jaren terug te luisteren. Ik heb ook veel sprookjes verteld en velen hebben op school goede cijfers behaald. Tegenwoordig is er weinig tot geen belangstelling.
Uit Nederland heb ik mensen zien komen en gaan. Jij bent gekomen en je zal ook terug gaan, het zal mij geen pijn doen, maar ik zal zeker aan je denken!
Ik heb mensen gesproken die om uiteenlopende redenen uiteindelijk terug kwamen. Het waren, denk ik positieve redenen om zich hier te vestigen. Ze gingen voor lange tijd weg en kwamen voorlopig niet terug om te wonen.
Men koos om het land te verlaten om zich in Nederland te vestigen, tenminste dat was de eigenlijke bedoeling.
Terecht merkten ze op dat ze verwachtten, om in Nederland iets te vinden, wat ze altijd in Suriname gemist hadden. Het kon zijn: Rust en ook graag een goed loon. Beste Hemand, dat je terugkomt is niks mis mee, maar terugkeren is velen malen moeilijker dan te vertrekken, met veel pijn in mijn hart kan ik dat zeggen. Je laat immers veel achter dat je lief is.
En als de belevenis ondanks alle voorbereidingen niet gaat zoals verwacht,
men ziet niet meer zitten in Nederland ( koude land ), de economische crisis, de verharding van het klimaat, de mens, en de heimwee naar je geboorteland zijn redenen om het heil te zoeken in Suriname.
Velen droomden om wederom hier te vestigen, een nieuw ‘thuis’ heeft veel tijd en geduld nodig.
Het zal even duren, voordat de draai gevonden is, heb ik gemerkt.
Dromen is gelukkig zijn, het dagelijks leven is niet altijd je wensen laten uitkomen.
Ik vind ze allemaal dappere mensen, nee die, die en die hebben hier niets te zoeken het gaat zienersoog niet. Accepteer het, het wordt niks voor jou, luister naar je hart.
Het gaat tegen alles in wat je redelijk, verstandig en haalbaar vindt. Het is echt jou leven, jij bent de enige die weet wat echt klopt. Je hebt hier zeker niets te zoeken, en het is geen schande dat je alsnog terug gaat naar Nederland . Hemand, ik ben redelijk, eerlijk en op de man af en ik heb velen geadviseerd. En zo zag ik velen komen en gaan……
Alleen van mijn leven heb ik een hoop rommel gemaakt, ha, ha, ha. maar de mijne is bijna voorbij. En jij bent gekomen om mijn verhaal en niet mij de ogen uit te steken, vind ik.
Hemand, mijn Mama was erg droefgeestig en hij zei: Wat is respect en wat is vernederen?, hij wist het niet. Luister wat hij vertelde:
Ook oude gebeurtenissen, verre verleden brengen mooie en vreselijke herinneringen met zich mee.
Het zijn herinneringen die ik niet wil bezighouden, maar op de één of de andere manier, komen ze toch terug. Velen weten het en zeggen dat het belangrijk is om ze niet te onderdrukken, maar laten gaan.
En dat ik het verhaal niet opnieuw in mijn gedachten moet laten afspelen om mijzelf te beschadigen.
En ik dacht dat ik beschadigd was en eraan vast zat. Als ik in India was blijven wonen, zou ik niet te zwaar aan tillen, daar ik gewend zou zijn. Hier in Suriname ben ik veel goede dingen tegen gekomen en weet dat het anders kan en moet.
In India heb ik veel mee gemaakt, toen was het al moeilijk, maar ik zag het als iets nogmaals. In het begin heb ik mijn leed groter gemaakt door mijn verleden te verergeren.Ik probeer de emoties los te laten en beleef nieuwe dingen, hier en heden, ik wil niet vast blijven zitten wat er toen gebeurde.Soms negeer ik alles en doe alsof alles oké is om geen dwarsdrijver te zijn of anderen bezorgd te laten zijn om mij. Ik geef het toe, onder het verleden groeit de wrok vervolgens gelijkmatig en het keert zich zeker en juist tegen de mensen die mij lief hebben. Maar wat doet een mens, het is altijd iemand die je kent.Tegenwoordig wordt makkelijk gezegd, laat zien dat je echt bent, anders ga je je zelf haten.
Net als ik hebben velen zich beschermd en het leidde altijd tot angst en af gescheidenheid.
Er is bijna geen BELANGSTELLING of WAARDE voor de verhalen van vroeger, alles draait om de TOEKOMST.
Groeten….. van ons……en voor de kleintjes onze….zegen.
Volgende keer deel 5 van 6

Het overkwam mijn vader en moeder ook, ze konden de bruidsschat niet op tijd betalen, mijn mama ging tijdelijke als bruidsschat mee. Mama was jong en moest daar al het werk doen, hij werd gezien als een knecht
dan als een mens.
Er was niemand die enig gevoel voor hem had, was hij ziek, moe of had hij geen zin, het interesseerde niemand. Gevoelens van warmte, broederschap, ouderliefde, familie liefde, broers of zussenliefde, alles was ondergeschikt aan het schat. Hij wist het niet beter en deed wat anderen hem deden geloven. Ik heb gezien hoe jonge vrouwen vernederd ,uitgescholden en verminkt werden, omdat de ouders niet genoeg bruidsschat hadden gegeven.
Het lag niet alleen aan de ongeletterden, maar ook in de denkwijze binnen het geloof en de pandits verdienden bij iedere huwelijk of dienst zijn nodige brood.
Het is een oud gebruik, het wordt gezien als een levensreddend web voor de familie van de jongen en een dodelijke strop voor het meisje en diens familie. Het wordt direct gezien als een onmisbare bron van inkomsten voor de familie van de jongen.
Mijn familie was arm en had de financiële klap niet overleefd, want de eisen die gesteld werden, waren erg hoog, waardoor ze niet meer herstelden van de klap. En er was ook geen garantie dat de honger naar meer ooit gestild zou worden.
De familie van de jongen maakte een gewoonte, om bij festivals en ook bij de geboorte van een kind, de familie van het meisje flink onder druk te zetten voor meer rijkdom. Als de familie van de jongen in het hoofd haalde dat het meisje niet goed functioneerde of ontevreden was over de schat, werd het meisje regelmatig het slachtoffer van de wraak. Helaas kwam moord op de meisjes al te vaak voor, het leek al gauw op een zogenaamde:’ huis, tuin en keukenongeluk’.
Het overkwam ze gewoon: ‘de sari vatte vlam en dat alles onder de mom van een “ongeluk” wel te verstaan’. Jaarlijks werden velen bewust met aanmaakvloeistof overgoten en in brand gestoken of vonden enigszins anders de dood . Weleens gehoord, in de put gevallen?
En ja, zo kan de jongen wederom trouwen en een nieuwe bruidsschat bemachtigen of een onschuldige de dood in dwingen.
Later, veel later in Suriname zei ik: De ouders en pandits verkochten de meisjes eigenlijk, met andere woorden ze verkochten God aan de gekken en die joegen ze vervolgens de dood in.
Hier in Suriname zijn wij allemaal beter geschoold, het brengt verlichting met zich mee en zullen we uiteindelijk tot andere inzichten komen, HOOP IK. Om Suriname te kennen ontmoette ik veel mensen en van velen kreeg ik iets. Het waren heel gewone, alledaagse dingen. De waarde bleek pas toen ik ze gebruikte, zelf had ik alleen gedachten en herinneringen.
Heb ik alles al gezien? Ik denk van niet. Het is zeker een les, waard om het te onthouden.
Veel materie om met anderen over na te praten. Af en toe blijf ik zoeken als ik al gevonden heb wat ik eigenlijk aan het zoeken ben, wat is het leven waard en wat doe ik ermee?
Het verhaal is ook bedoeld om te waken voor de toekomst.
Voorbeelden zijn in overvloed, mijn gedrag wil veel en jij fungeert als een zoekverhaal. En ik vertel voort!
Mijn mama sliep ook overal, behalve binnen, waste of baadde zich in de sloot, verderop. Dit was ook India, even uitrusten om vervolgens tevreden verder te gaan en het kleinste beetje geld te verdienen. Klagen hielp alleen aan een vernedering, dus hij had niks te klagen.
Elke ochtend moest hij neerbuigen, zich vernederen door de voeten van de familie van de jongen aan te raken en heel vaak smeekte hij door de voeten vast te houden, om vergiffenis te vragen dat hij zo arm was. Hij werd weg geduwd en barstte niet zelden in huilen uit, hij heeft heel veel mee gemaakt. En kan veel vertellen en toch hield hij regelmatig zijn mond dicht om vervolgens onvrijwillig te vertellen over vroeger .
Hij heeft weleens geprobeerd om tegen in te gaan, vragen om tevreden te zijn met het schat. Uiteindelijk kon hij alleen maar smeken om te stoppen met het onrecht wat hem en zijn familie werd aan gedaan, maar niemand hielp hem.
Het is overigens een mooie dag dat je dochter trouwt, allen noemde hij het niet zo. Hij noemde het een ‘vloek’ om meisjes te hebben.
Vrolijke gasten, lange mala’s, goed eten, grote en kleine verrassingen met tradities en van iedereen lieve woorden. Kortom alle ingrediënten voor een feestelijk en geslaagde huwelijk was aanwezig ,welke ook niet onbelangrijk was. Alleen dat VERDOMDE BRUIDSSCHAT.
Maar goed, wat wij voor ons eigen dochter willen en verwachten, dat is hetgeen wat een ander verwacht. Ik ben misschien stom genoeg om niet te begrijpen, waarom wij toch andermans kinderen anders behandelen dan ons eigen kinderen. Rijkdom van mijn schoonvader zou ik zeker niet afslaan, als hij het zou hebben en willen geven, waarom niet? maar aha, er zijn zoveel andere belangrijke dingen op deze aarde naar mijn weten.
Als hij over toen vertelde, zei hij altijd “als ik aan de personen van toen denk, zal ik toch ergens goede gedachten aan hun hebben en dan voel ik mij verdrietig.
Uiteraard Hemand, er zal altijd ergens in mij, nare gevoelens achterblijven en dan voel ik me weerloos, denk aan de gepasseerde tijden.
Na een paar jaar vluchtte hij met mij mee naar Suriname, van Suriname wisten we helemaal niets, allen dat het heel veel goeds beloofde. Het is dan zover. Een gekoesterde wens gaat eindelijk in vervulling! Wij gaan echt een rijke toekomst tegemoet.
Stiekem gaven we ons op om te gaan. Onze ouders hadden niet in de gaten dat wij zouden vertrekken om vervolgens nooit meer terug te keren.
Dat wij niet terug zouden gaan naar India wisten we een paar jaar later na aankomst in het beloofde land. Wat er van de rest is geworden weet ik tot op heden niet. Hoe, het ons in Suriname is vergaan, hebben jullie uitgebreid kunnen lezen en schrijven. Daar zal ik niet over hebben, want jij schijnt veel te weten over toen.
Ik zal je de geboorte van het voeten aanraken laten weten.
Het aanraken van de voeten van ouders, ouderen en wild vreemden wordt tegenwoordig gezegd, dat ze zegen en respect krijgen van hen. Het heeft in Suriname inderdaad een ander betekenis gekregen. Dank, dat wij hier toch veel anders zijn gaan denken, hoe je met mensen, arm, rijk, jong of oud moet omgaan. Gewoon respect voor iedereen.
In het begin dat ik hier kwam, had de aanraking van de voeten, dezelfde betekenis als toen, namelijk vernederen. Of het je ouders waren of een wild vreemde het bleef vernederen.
En het heeft inderdaad even geduurd, voordat velen wisten dat het een vernedering was.
Vroeger was ook hier, dat de rijken de armen als afval van de maatschappij zagen, maar het is allemaal anders. ( Men begon in te zien dat het verkeerd was ).
Armen moesten de voeten van rijken en mensen met aanzien, aanraken of vasthouden en smeken om een gunst. De aangerakende, voelde zich groot, hoog en happy. Niemand was heiliger dan hij/zij op dat moment.
Je hebt het ongetwijfeld gehoord of meegemaakt dat iemand zei,” ga spring voor de voeten, grijp ze vast en smeek dat het niet meer gaat gebeuren of juist wel“. Dat noem ik vernederen, iemand belachelijk maken. Iemand laten merken dat hij of zij minderwaardig is.
Nu betekent het, omdat “voordat” je de buiging hebt gemaakt en de vernedering hebt ondergaan door de voeten aan te raken, wordt je op “schouderhoogte “bij de schouders opgepakt, omhelst en gezegend, dit is één van de oprechte erkenning en waardering.
Er zijn veel manieren om iemand te begroeten en toch netjes en erkentelijk te blijven, verzin een methode van begroeten en respect hebben. Of moet het perse in heilige boeken staan?
Misschien is het nu in India anders, maar ik bestrijd dat, ook al ben ik nooit meer terug gegaan.
In Suriname kenden we mekaar nauwelijks, maar waren met velen. En als alles tegen zat, het leven niet ging zoals gewenst, leek niets en niemand ons te helpen, dan werd eventjes alles te veel. Op zulke momenten, kregen we een hechte familieband met elkaar en kon bewijzen dat we sterk en veerkrachtig waren en dat we ons niet lieten overheersen door tegenspoed en
het was erg acceptabel om de tegenslagen te overwinnen. Zelf ben ik geen familiemens maar in tijden van nood werd ik eentje en ben ook gebleven.
Groeten….. van ons……en voor de kleintjes onze….zegen.
Volgende keer deel 4 van 6

Een zoon vraagt aan z’n vader, pap wat is politiek?
Zegt de vader, jongen dat is heel eenvoudig kijk, ik breng het geld in huis, dus ik ben het kapitalisme .
Je moeder beheert dat geld en is dus de regering. Opa ziet erop toe dat alles ordelijk verloopt, dus opa is de overheid.
Het dienstmeisje die we hebben is de arbeidersklasse, wij hebben maar één doel voor ogen jongen, daarom ben jij het volk.
Je broertje die nog in luier loopt, dat is de toekomst!
Het zoontje snapt niet alles en liep ‘s nachts over na te denken, uiteindelijk sukkelt hij in slaap.
Plotseling wordt hij wakker, omdat zijn broertje in zijn luier heeft gepoept en vreselijk moet huilen.
Omdat hij niet weet wat hij moet doen, gaat hij naar de slaapkamer van zijn ouders.
Daar ligt alleen zijn moeder en die slaapt zo vast dat hij haar niet wakker krijgt, daarom gaat hij naar de kamer van de dienstmeid,
maar hij ziet dat zijn vader in haar bed ligt en dat ze vreemde dingen aan het doen zijn, hij ziet dat opa onopvallend door het raam staat toe te kijken.
Ze zijn allemaal zo druk bezig dat niemand, merkt dat hij voor het bed staat, gelukkig is zijn broertje opgehouden met schreeuwen,
daarom besluit het jongetje weer te gaan slapen.
De volgende ochtend vraagt de vader aan zijn zoontje of hij met eigen woorden kon uitleggen, wat politiek is. Ja zegt de zoon.
’t kapitalisme , misbruikt de arbeidersklasse, terwijl de overheid toekijkt en de regering slaapt,het volk wordt volkomen genegeerd en de toekomst ligt in de stront.
Gehoord van een vage familie…..
Groeten ….van ons en…… voor de kleintjes…… onze zegen….

Was het geld dan niet beter besteed? Misschien zouden dan meer mensen een huis hebben, minder mensen onder een afdak koken en zo wordt de armoede een beetje bestreden!
Want ook hier ligt rijkdom en armoede niet ver van elkaar, ik keek naar links, zag de mensen op straat leven, keek ik naar recht , zag ik kinderen die kinds moesten zijn, allerlei fruit en groente verkopen om de eindjes van de ouders aan elkaar te knopen, keek ik voor mij uit ,zag ik mensen achter de hekken leven met veel weelde, maar toch beetje bang om overvallen te worden”….
Hij zei:—- Ik zou toch mijn brood verdienen!—-, alles wat ik heb ,daar werk ik voor—-!
Dat er een Mandir wordt neergezet, vind ik niet erg, als ik naar de Mandir ga dan is het toch voor de voedsel. Ik zal je vertellen ,waarom er zo veel Mandir’ s zijn, de mensen zijn van ‘s ochtends vroeg tot ’s avond laat bezig met
liegen, bedriegen en anderen op te lichten, waar ze met open ogen intrappen en als de avond valt, moeten ze een ruimte hebben om hun zonden weer weg te bidden. Om morgen weer verder te gaan met het dagelijks doen, nu moet je niet lachen en ik neem je niet in de maling, ik meen het, waarom denk je dat er zoveel ellende in ons samenleving is?
Zet mensen, een Mandir en mooi weer en je krijgt genoeg roddels!
Ik bid elke dag tot God en het maakt mij niet uit hoe laat het is en in welke staat ik ben. Ik ga zeker twee keer per week naar de Mandir of het nou en Sanatan- of Aria Mandir is ,het doet er niet toe. Plechtigheden, worden altijd afgesloten met het zingen van de Arti , pas daarna wordt prasad uit gedeeld, ook volgt er een maaltijd voor iedereen. Soms blijven we wat langer hangen en met elkaar praten. Uit al de gesprekken en altijd, blijkt dat wij innerlijke krachten hebben, ja echt ,een kracht om te herstellen na een ramp of een conflict met de omgeving en we zullen zeker bij tegenslagen kansen kunnen zien.
Als wij een beetje gaan leven zoals God het bedoeld heeft, dan zouden we een keertje vaker opstaan dan vallen.————-
Op de markt kocht ik ook, zoals groenten, fruit, vis en kleding. En zolang het goedkoper was dan in de winkel ,wou ik een “keertje” wat meenemen. Regelmatig, bleef het gezellig kijken.
Gelukkig stond de DAWAT kraam er nog, met de knappe Javaanse dame, bij wie men wat extra’s kreeg.
Op de markt heb je ook bedelaars. Je hebt bedelaars wegens lichamelijke handicap, ze missen een arm of een been.
Ook heb je bedelaars die door alles en iedereen in de steek zijn gelaten en een onverzorgde uiterlijk hebben.Of je ziet dagelijks een mens met allerlei bulten over de rug, benen en armen ergens zitten bedelen.
Deze mensen geef ik wel eens wat geld. En van vreugde maken ze allemaal het gebaar van goedheid. Hier is het gewoon normaal om geld te geven aan bedelaars.
Je heb daar ook heel snelle en jonge bedelaars, die de hele markt af lopen om te bedelen.
Dat zijn jonge kerels, zonder werk, omdat er vaak geen werk te vinden is. Dan maken ze een schaamteloze hobby van. Heel vaak gaat het
onder de motto,” ik heb hoger, heb tot nu toe niets gegeten”, geef je ze brood of wat anders om te eten, dan weigeren ze dat en willen geld.
Niet slimme bedelaars, zitten met een afgedankte colablikje vol geld en dan nog de handen ophouden als men langs loopt. Ook deze jongens krijgen wat van mij, hetzij met een preek, welke hun de ene oor in gaat en de andere simpelweg weer uit.
Dat ze ’s nachts ruimten hebben om door te brengen weet ik niet, wat ik wel weet is dat de straat voor velen een favoriet is.
Op de oever van de Zeedijk, wees mijn vrouw naar een schip dat aan de horizon verdween en zei : “kijk het is weg” en ik zei, het is er wel , alleen we zien het niet meer! Terwijl vele anderen probeerden op straat hun geld te verdienen met kraampjes waar ze overhemden of gewoon op een kleed speelgoed verkochten, vervolgden wij ons weg.
Het is een land waar armoede en rijkdom niet al te ver uit elkaar liggen in delen van het land.
Terwijl hier mensen zitten te genieten van de luxe en alles wat ze op dit ogenblik kunnen veroorloven, misschien negenhonderd meter verderop komen mensen om van de situatie in hun leefomstandigheden. En dan praat ik over de mate van de hygiëne in dit geval.
DIT IS HELAAS DE KEIHARDE REALITEIT.
Op een adres werd ik letterlijk warm ontvangen door mensen die met hart en ziel aan het werken waren op het land. Ook deze mensen hadden heel weinig te besteden.
Het is niet meer dan de realiteit, de gemiddelde leeftijd van de negen leden lag boven de vierentwintig en belangstelling van jongere toeschouwers behoort ook heel ver tot het verleden. Dat ouderen niet kunnen werken, bevestigde een heel oud lid die met zijn handen deed alsof hij een sikkel bediende. Niet dat hij gestoord was of niet spoorde, integendeel hij wilde graag mee helpen. Hij mocht het alleen niet, omdat hij veel dingen verkeerd deed of juist niet.
Op mijn verzoek was hij bereidt om mij verhalen van vroeger van zijn vader te vertellen uit India.
Maar dat een ander keer misschien.
Om op armoede en rijkdom terug te komen: er is een duidelijk groeiend verschil tussen rijkdom en armoede. De arme mensen worden niet rijker ,maar de rijken worden rijker. Steeds vallen mensen buiten de boot, mij viel de bedelaars hier mee, verhalen laten weten dat in andere delen van het land erger is. Veel jongeren trekken naar het buitenland en laten ouderen regelmatig aan hun lot over.
Velen zien mij als een rijke hier, ik kom uit Nederland en iedereen die uit Nederland komt, is in de ogen van de mensen hier erg rijk.
Ik merkte dat aan de prijzen die ik moest betalen voor sommige dingen, terwijl een ingezetene met goedkoper weg ging.
Op zich begreep ik de mensen,( nu het slag slaan) ! Dus voor mij was het geen ramp, oneerlijk was het wel, omdat ik gebruik maakte van de zelfde producten, ik maakte er geen problemen van en betaalde met een glimlach wat er gevraagd werd.
Bij souvenirs onderhandelde ik stevig en wilde nooit meer dan de helft betalen van wat ze vroegen.
Ook een minder leuke kant van Nickerie is, dat er veel zelfmoorden plaats vinden.Ingezeten vertellen dat er veel Hindoestanen hier wonen, daarom de cijfers zo hoog zijn.
In de supermarkten zijn verdelgingsmiddelen gewoon voor iedereen te koop.
De meesten gebruiken azijn of verdelgingsmiddelen om het heden te verruilen voor het eeuwige. Het is een vreselijke dood.
Bijna iedereen in dit gedeelte van het land heeft iemand in de familie of kent iemand die op deze vreselijke wijze is heen gegaan. Oorzaken lopen sterk uit één of juist niet!
Verhalen zijn : buitenechtelijke ruzies, ruzie met ouders, werklozen, ruzies met echtgenote of echtgenoot, prestatie op school, alcohol en verliefdheid. Maar je kan toch met een psycholoog of een psychiater gaan praten? Nee, waarom moet ik met hen gaan praten? Ik ben toch niet gek of zo.
Misschien zijn er mensen onder ons die met zulke gedachten rond lopen en dat je ze de volgende keer niet ziet, het kan zomaar gebeuren en het zal me niet verbazen.
Ik zei: lieve mensen, doe geen rare dingen ,voor alles is er een oplossing , praat desnoods met je vrienden, ouders of je arts, er is toch iemand te vertrouwen in jullie omgeving ? Er moet toch iemand zijn die om jullie geven en van jullie houden? Hemand, je praat als een echte Hollander, alles wat je zegt vind ik professioneel geslijm. Wij zitten niet voor niets onder de amandelboom, haal wat sterke drank voor ons, werd mij te verstaan gegeven.
Of er een wetenschappelijke onderzoek naar gedaan is. is mij niet bekend en de aanwezigen konden het ook niet ontkennen of bevestigen. Maar het is een belangrijke doodsoorzaak in dit deel van het land en dat moeten wij zeker niet tegenspreken. Of “zeggen het ” interesseert mij niet”.
Mijn laatste week alweer in Suriname, ik ken de mensen inmiddels beter.
Ik vond het geweldig dat ik met de schaduwkanten kennis heb kunnen maken. Zo leerde ik, hoe beheerst de vele bewoners in het land met nare omstandigheden konden omgaan.
Vol verhalen, veel mooie en mindere mooie beelden in mijn hoofd, ben ik terug gekomen uit een fantastische land. Ik heb een onvergetelijke maand gehad in Suriname, alles trekt als een film weer bij mij voorbij.Ik ben een Hindoestaan, dus het wordt een Bollywoodfilm, met reclame z’n vier uurtjes.
Onder de amandelboom heb ik ook iets anders gezien, namelijk :Op de plaats waar recht gesproken werd, heerste onrecht. Ik zag een plaats en familie waar gerechtigheid zou moeten zijn, en er heerste onrecht. Wijsheid komt met de leeftijd zegt men!
Beste familie, ik had in mijn hoofd voor deze bezoek een iets zonniger verhaal gepland.Mijn bedoeling was om vooral de zonnige kant van dit land uiteen te doen.
Gedwongen door de actualiteit en de realiteit ,ben ik genoodzaakt om dit verhaal te doen.
Ik was blij dat de zonneschijn zowel aan de letterlijke als de figuurlijke kant dominant was. Zoals op alle andere plaatsen op deze wereld, heeft ook dit land zijn schaduwzijde, waarvan ik denk dat het zo snel mogelijk tot het verleden moet behoren.
( ik ben, misschien erg naïef )
Mijn dank gaat uit naar iedereen in Suriname, die bereidt waren om iets over het land te vertellen.
In dit stukje van het land ONTMOETTE ik het VERLEDEN zag de HEDEN en ONTDEKTE de TOEKOMST
Groeten ….van ons en…… voor de kleintjes…… onze zegen…

Na een korte pauze hadden we het voor gezien. De chauffeur vertelt veel wetenswaardigheden over het land en de bewoners. Jonge vrouwen vielen bv.. na hun huwelijk soms gedwongen onder het gezag van hun schoonmoeder. Daarom worden veel huwelijken niet meer door de moeders geregeld, dus ze worden niet (meer) uitgehuwelijkt. Het is niet als in India, waar toch wel, als de schoondochter niet bevalt, dat zij op ( onverklaarbare wijze het leven laat).
Op de straten zag ik, auto’s, brom ( fietsen ), voetganger, dieren, vrachtwagens en soms landbouwvoertuigen rijden.
Hier speelt het leven zich grotendeels op straat en op de markten af, viel het mij op en het werd bevestigd door de rijder.
Gezien de vele kraampjes langs de weg, bestond het dagelijks menu eerder uit rijst, kip en weinig groente. ( het is verschillend in het land).
Keuze uit groenten en fruit op de markten waren niet bepaald groot en het zag er wat minder mooi uit dan ik het gewend was. De prijzen waren, misschien iets lager dan in de stad .
Veel passagiersbussen racen tussen alle verkeer door, regelmatig met gevaar voor eigen leven ,van mede weggebruikers en dat van de passagiers.Er zijn ook veel particuliere auto’s, wat overblijft kan geen auto betalen en daar in de plaats hebben ze een bromfiets.
En er wordt van alles hierop vervoerd, met z’n drieën of vieren op zo’n ding is hier heel normaal.
Ik zag ook een bijrijder die op z’n hoofd een grote bos gras droeg voor zijn koeien, als dus gevraagd.
Bepaalde honden hier zijn erg agressief ,veel fietser en bromfietser zijn al door een hond gegrepen.
Zo zagen wij onderweg dat een voetganger gebeten werd en een vreselijke wond aan zijn been overhield en vervolgens veel vloekte op de bezitters.
Onder het genot van een frisdrank en hapjes rijden wij de weide wereld in.
De mensen onderweg die we tegenkwamen waren erg vriendelijk , zij zwaaiden en begroetten ons met veel ijver .
Als wij stopten en iets nodig hadden, zoals een verhaal, zag ik de andere kant van bepaalde mensen. Op het moment dat ze je geld hadden, maakten het ze niet meer uit en erg vriendelijk waren ze dan niet.
Een bijdehandse vlegel zei tegen mij: “ als je iets op de markt kocht wist je ook niet of je een eerlijke prijs kreeg of wel”?
De anderen die erbij stonden, hadden daarover het zelfde mening. Een welkome afwisseling op het normale zei ik, het wordt hier niet allen links gereden, maar er wordt ook links en rechts gelogen,
net als continue getoeter en chaos op straat, heb je het allemaal in je. En ik ben zeker geen lopende pinautomaat!
In de avond was een festijn op een groot open terrein en het schijnt dat het een paar keer per jaar wordt gehouden.
Het is een soort traditie. Overal was er muziek, er wordt gedanst, mensen kwamen hier om te feesten, van te
genieten en dat was ook te horen en te zien. De buurt stroomde vol mensen, terwijl de muziek hard door de straten en de kamers doordrong. Langzaam maar zeker vulde de straten ook ernaast zich vol met feestende massa, het was
één groot feest, oud en jong schuifelden voor wat ruimte.
Er is altijd ergens een z.g. bar waar je twee shots voor de prijs van één kon krijgen. Maar pas als de meesten dronken waren.
Het stond vol met voedselkraampjes langs de straten. Gerechten en drank werden vol op verkocht .
Ik zei tegen de chauffeur: Er lopen nergens katten rond en ik hoor ook geen honden blaffen, in dit land wonen veel chinezen met hun waarden en gewoonten.
Zouden ze hier vlees verkopen van dingen die op vier poten dienen rond te lopen? En ik ben bang dat hier gerechten worden verkocht met als hoofdingrediënt ‘kat’ en ‘hond’ onder de mom van kip.
Veel mensen zien hier de katten niet als voedsel maar als huisdier, toch ben ik bang dat ze die dingen op vier poten in verschillende gerechten verwerken, zoals gegrilde poten , een flinke pot kattenstoof of een kom warme hondensoep.
Beste chauffeur, we lopen een uurtje ,genieten ervan en thuis nemen we een koude bier. Zo gezegd en zo gedaan.
Thuis hebben we wat gekletst en gedronken, laat zijn wij gaan slapen. Na zo’n lange dag was slapen echt heerlijk.
Vandaag moet ik zelf rijden , samen met mijn vrouw neem ik de Oost West verbinding, richting Nickerie .
Gelukkig valt er onderweg heel veel moois te zien. We hebben onze ogen uitgekeken “onderweg” , mooie bomen, struiken, planten en in de weilanden prachtige dieren .
Het was opvallend dat veel bomen omringd waren met veel rommel, waaronder kapotte auto’s.
Mooie vijvers, kanalen en sloten lagen vol rommel. Langs de nogal smalle wegen lagen veel rommel, overvol gegooid met afval.
Alles wordt langs de kant van de weg gegooid en of afgezet, loslopende honden trekken alles weer los en ligt het overal verspreidt.
Hopen dat de mensen die na mij hier komen, geen rommel zien …….het is jammer…..
Langs de mooie buitenwegen wordt nu afval gestort, op veel plaatsen zie ik plastic flessen, ja echt waar, ook in de mooie eigen bossen ligt het vol rommel.
Een hoofdstuk apart is het verkeer hier, hier rijdt men links, een overblijfsel van de Engelse overheersing, liet de chauffeur weten.
Even omschakelen van rechts naar links, had ik algauw gemerkt , ik reed namelijk al aan de verkeerde kant van de weg.
En al dat getoeter ‘niet normaal meer’. Is dat echt nodig?, vroeg ik me af.
Om de verkeersveiligheid te bevorderen, werden verkeersdrempels geplaatst.
Op zich een hele goede zaak, gezien de snelheidsmaniakken die over de straat voorbij raasden.
En het werkt verkeer afremmend, nu nog de handhaving ervan. Drempels zijn in verschillende maten verkrijgbaar, dacht ik, maar ook ik kan het verkeerd hebben.
Zo kwam ik drempels tegen die leken op bergen, oké kleine bergen dan.
En de waarschuwing ervan stond pal naast de drempel, wat ben ik blij dat ik de omgeving in me opnam en niet hard reed. Als ik de drempels zag, gaf ik meteen toe dat de districtscommissaris een goede bekende van één of meerdere autoschadehersteller was.
Enkele Coronianen beaamden dat met een stevige lach, bang om misschien een strafvervolging tegen zich aan te krijgen, noemden ze geen namen.
Bij het oversteken van een straat ,moet je toch goed opletten, want voordat je het weet lig je onder een auto.
Willen wij dat het verkeer hier veiliger wordt, dan moet de mentaliteit en de
houding van de bestuurders krachtdadig kenteren.
Hoge snelheden en rijden onder invloed, ondanks dat dit wettelijk verboden is , is aan de orde van de dag.
Het laat zijn sporen na en het drukt uit in de verkeersongevallencijfers.
Natuurlijk, wordt er rekening gehouden met de bevolkingsomvang en de verkeersintensiteit. HET IS SCHRIKBAREND HOOG!
Aan weerszijden, waren er huisjes op hoge of lage houten of betonnen palen ,of gewoon op de grond. Veel houten huizen, huizen waarvan de ramen of de deuren met veel afwijkend materiaal, waren afgetimmerd of op de plek gehouden. Daken zaten vol roest en klapperden naar alle kanten uit als het waaide. Huizen die in mijn ogen bijna hutjes waren, waarvan ik dacht, “woont hier echt een mens in”. Ook mooie hoge woningen oogden goed, allen stond soms een hut op betonnen paaltjes er naast. En dan hou je echt je hart vast en ’denk ’je ,als dat maar goed gaat.
Ik denk dat armoede de belangrijkste reden is ,waarom mensen geen goed huis kunnen bouwen en daarom zo blijven leven.
Toch zag ik hier dingen die veel moderner en georganiseerd waren, maar chaos en armoede zag ik ook hier, bijvoorbeeld hele jonge kinderen, die proberen van alles bij de mensen te verkopen. Of hielden ze auto’s staande om hun waar te slijten.
Voor jongeren en jonge mensen is het geweldig om te zien hoe in vele kleuren gevlekte vogeltjes, naast elkaar in een kooi van veertig bij twintig centimeter zitten.
En ook nog vrolijk en blij blijven zingen, denkt men, misschien janken ze voor hun vrijheid.
Maar een vogelliefhebber zegt altijd iets anders, zoals deze Coroniaan.
In de buurt wordt een Mandir gebouwd, erg mooi en geweldig om naar te kijken.
Met leuke tuinen en torens, ja het kost zeker heel veel geld…..
Ik vroeg aan een medewerker:…. “Stel dat ze met al dat geld, naar de armen gingen en vervolgens een deur, een raam of een complete woning neer zette?
Ik ken een vrouw die een redelijk goed huis had, ze leef nu in haar schuur, omdat ze een open been en last van suikerziekte heeft . Ze kan het trapje niet meer op voor haar voordeur.
Ze moet nu buiten koken onder een afdakje. ( de kinderen zijn niet bepaald behulpzaam).
Groeten…van ons …en voor de kleintjes… onze zegen.
Volgende keer deel 3 van 3 tevens het laatste

Na een korte pauze hadden we het voor gezien. De chauffeur vertelt veel wetenswaardigheden over het land en de bewoners. Jonge vrouwen vielen bv.. na hun huwelijk soms gedwongen onder het gezag van hun schoonmoeder. Daarom worden veel huwelijken niet meer door de moeders geregeld, dus ze worden niet (meer) uitgehuwelijkt. Het is niet als in India, waar toch wel, als de schoondochter niet bevalt, dat zij op ( onverklaarbare wijze het leven laat).
Op de straten zag ik, auto’s, brom ( fietsen ), voetganger, dieren, vrachtwagens en soms landbouwvoertuigen rijden.
Hier speelt het leven zich grotendeels op straat en op de markten af, viel het mij op en het werd bevestigd door de rijder.
Gezien de vele kraampjes langs de weg, bestond het dagelijks menu eerder uit rijst, kip en weinig groente. ( het is verschillend in het land).
Keuze uit groenten en fruit op de markten waren niet bepaald groot en het zag er wat minder mooi uit dan ik het gewend was. De prijzen waren, misschien iets lager dan in de stad .
Veel passagiersbussen racen tussen alle verkeer door, regelmatig met gevaar voor eigen leven ,van mede weggebruikers en dat van de passagiers.Er zijn ook veel particuliere auto’s, wat overblijft kan geen auto betalen en daar in de plaats hebben ze een bromfiets.
En er wordt van alles hierop vervoerd, met z’n drieën of vieren op zo’n ding is hier heel normaal.
Ik zag ook een bijrijder die op z’n hoofd een grote bos gras droeg voor zijn koeien, als dus gevraagd.
Bepaalde honden hier zijn erg agressief ,veel fietser en bromfietser zijn al door een hond gegrepen.
Zo zagen wij onderweg dat een voetganger gebeten werd en een vreselijke wond aan zijn been overhield en vervolgens veel vloekte op de bezitters.
Onder het genot van een frisdrank en hapjes rijden wij de weide wereld in.
De mensen onderweg die we tegenkwamen waren erg vriendelijk , zij zwaaiden en begroetten ons met veel ijver .
Als wij stopten en iets nodig hadden, zoals een verhaal, zag ik de andere kant van bepaalde mensen. Op het moment dat ze je geld hadden, maakten het ze niet meer uit en erg vriendelijk waren ze dan niet.
Een bijdehandse vlegel zei tegen mij: “ als je iets op de markt kocht wist je ook niet of je een eerlijke prijs kreeg of wel”?
De anderen die erbij stonden, hadden daarover het zelfde mening. Een welkome afwisseling op het normale zei ik, het wordt hier niet allen links gereden, maar er wordt ook links en rechts gelogen,
net als continue getoeter en chaos op straat, heb je het allemaal in je. En ik ben zeker geen lopende pinautomaat!
In de avond was een festijn op een groot open terrein en het schijnt dat het een paar keer per jaar wordt gehouden.
Het is een soort traditie. Overal was er muziek, er wordt gedanst, mensen kwamen hier om te feesten, van te
genieten en dat was ook te horen en te zien. De buurt stroomde vol mensen, terwijl de muziek hard door de straten en de kamers doordrong. Langzaam maar zeker vulde de straten ook ernaast zich vol met feestende massa, het was
één groot feest, oud en jong schuifelden voor wat ruimte.
Er is altijd ergens een z.g. bar waar je twee shots voor de prijs van één kon krijgen. Maar pas als de meesten dronken waren.
Het stond vol met voedselkraampjes langs de straten. Gerechten en drank werden vol op verkocht .
Ik zei tegen de chauffeur: Er lopen nergens katten rond en ik hoor ook geen honden blaffen, in dit land wonen veel chinezen met hun waarden en gewoonten.
Zouden ze hier vlees verkopen van dingen die op vier poten dienen rond te lopen? En ik ben bang dat hier gerechten worden verkocht met als hoofdingrediënt ‘kat’ en ‘hond’ onder de mom van kip.
Veel mensen zien hier de katten niet als voedsel maar als huisdier, toch ben ik bang dat ze die dingen op vier poten in verschillende gerechten verwerken, zoals gegrilde poten , een flinke pot kattenstoof of een kom warme hondensoep.
Beste chauffeur, we lopen een uurtje ,genieten ervan en thuis nemen we een koude bier. Zo gezegd en zo gedaan.
Thuis hebben we wat gekletst en gedronken, laat zijn wij gaan slapen. Na zo’n lange dag was slapen echt heerlijk.
Vandaag moet ik zelf rijden , samen met mijn vrouw neem ik de Oost West verbinding, richting Nickerie .
Gelukkig valt er onderweg heel veel moois te zien. We hebben onze ogen uitgekeken “onderweg” , mooie bomen, struiken, planten en in de weilanden prachtige dieren .
Het was opvallend dat veel bomen omringd waren met veel rommel, waaronder kapotte auto’s.
Mooie vijvers, kanalen en sloten lagen vol rommel. Langs de nogal smalle wegen lagen veel rommel, overvol gegooid met afval.
Alles wordt langs de kant van de weg gegooid en of afgezet, loslopende honden trekken alles weer los en ligt het overal verspreidt.
Hopen dat de mensen die na mij hier komen, geen rommel zien …….het is jammer…..
Langs de mooie buitenwegen wordt nu afval gestort, op veel plaatsen zie ik plastic flessen, ja echt waar, ook in de mooie eigen bossen ligt het vol rommel.
Een hoofdstuk apart is het verkeer hier, hier rijdt men links, een overblijfsel van de Engelse overheersing, liet de chauffeur weten.
Even omschakelen van rechts naar links, had ik algauw gemerkt , ik reed namelijk al aan de verkeerde kant van de weg.
En al dat getoeter ‘niet normaal meer’. Is dat echt nodig?, vroeg ik me af.
Om de verkeersveiligheid te bevorderen, werden verkeersdrempels geplaatst.
Op zich een hele goede zaak, gezien de snelheidsmaniakken die over de straat voorbij raasden.
En het werkt verkeer afremmend, nu nog de handhaving ervan. Drempels zijn in verschillende maten verkrijgbaar, dacht ik, maar ook ik kan het verkeerd hebben.
Zo kwam ik drempels tegen die leken op bergen, oké kleine bergen dan.
En de waarschuwing ervan stond pal naast de drempel, wat ben ik blij dat ik de omgeving in me opnam en niet hard reed. Als ik de drempels zag, gaf ik meteen toe dat de districtscommissaris een goede bekende van één of meerdere autoschadehersteller was.
Enkele Coronianen beaamden dat met een stevige lach, bang om misschien een strafvervolging tegen zich aan te krijgen, noemden ze geen namen.
Bij het oversteken van een straat ,moet je toch goed opletten, want voordat je het weet lig je onder een auto.
Willen wij dat het verkeer hier veiliger wordt, dan moet de mentaliteit en de
houding van de bestuurders krachtdadig kenteren.
Hoge snelheden en rijden onder invloed, ondanks dat dit wettelijk verboden is , is aan de orde van de dag.
Het laat zijn sporen na en het drukt uit in de verkeersongevallencijfers.
Natuurlijk, wordt er rekening gehouden met de bevolkingsomvang en de verkeersintensiteit. HET IS SCHRIKBAREND HOOG!
Aan weerszijden, waren er huisjes op hoge of lage houten of betonnen palen ,of gewoon op de grond. Veel houten huizen, huizen waarvan de ramen of de deuren met veel afwijkend materiaal, waren afgetimmerd of op de plek gehouden. Daken zaten vol roest en klapperden naar alle kanten uit als het waaide. Huizen die in mijn ogen bijna hutjes waren, waarvan ik dacht, “woont hier echt een mens in”. Ook mooie hoge woningen oogden goed, allen stond soms een hut op betonnen paaltjes er naast. En dan hou je echt je hart vast en ’denk ’je ,als dat maar goed gaat.
Ik denk dat armoede de belangrijkste reden is ,waarom mensen geen goed huis kunnen bouwen en daarom zo blijven leven.
Toch zag ik hier dingen die veel moderner en georganiseerd waren, maar chaos en armoede zag ik ook hier, bijvoorbeeld hele jonge kinderen, die proberen van alles bij de mensen te verkopen. Of hielden ze auto’s staande om hun waar te slijten.
Voor jongeren en jonge mensen is het geweldig om te zien hoe in vele kleuren gevlekte vogeltjes, naast elkaar in een kooi van veertig bij twintig centimeter zitten.
En ook nog vrolijk en blij blijven zingen, denkt men, misschien janken ze voor hun vrijheid.
Maar een vogelliefhebber zegt altijd iets anders, zoals deze Coroniaan.
In de buurt wordt een Mandir gebouwd, erg mooi en geweldig om naar te kijken.
Met leuke tuinen en torens, ja het kost zeker heel veel geld…..
Ik vroeg aan een medewerker:…. “Stel dat ze met al dat geld, naar de armen gingen en vervolgens een deur, een raam of een complete woning neer zette?
Ik ken een vrouw die een redelijk goed huis had, ze leef nu in haar schuur, omdat ze een open been en last van suikerziekte heeft . Ze kan het trapje niet meer op voor haar voordeur.
Ze moet nu buiten koken onder een afdakje. ( de kinderen zijn niet bepaald behulpzaam).
Groeten…van ons …en voor de kleintjes… onze zegen.
Volgende keer deel 3 van 3 tevens het laatste

Ik was nood gedwongen heel vroeg op, door de stomme blaffende honden die ook vannacht best wel erg actief waren.
En al die rot tjilpende vogels, ik stelde voor dat we al deze vogels die zich
niet aan keurige tijden konden houden, gewoon boven de Atlantische oceaan
stuurden, zonder eten, dan hadden we vanzelf wel minder last van ze.
Of we gaven ze allemaal een nekschot, dat was namelijk ook een optie, maar dat ging wel veel geld kosten. Dit laatste was een grap, ik kon dat zeker niet maken, het waren ook hele lieve dieren.
Moest ik echt op een zaterdag om vijf uur al op, Dat waren geen tijden meer, dacht ik.
Dat mensen en honden erg met elkaar verbonden zijn, weten wij al heel lang, maar samenleven gaat niet zonder meer vanzelf. Zeker niet voor mij op deze zaterdagse, vroege ochtend.
Deze beesten maken nou eenmaal deel uit van onze samenleving, zei een bezorgde gastheer.
Als hond en hondenbezitter is het niet makkelijk in onze drukke omgeving de weg te vinden.
Vaak lijkt het of de hond nergens meer welkom is. Aldus mijn gastheer.
Dat honden blaffen is normaal, vroeger was ik blij als de hond blafte, het dier waarschuwde dat er volk of een indringer was gekomen . De samenleving waar ik woon, is leven dicht op elkaar en wordt blaffen minder gewaardeerd.
Hé Hé , bek dicht zou ik zeggen ,ga terug naar je hok of boom , blaf en tjilp maar op een normale tijd. Of als ik weg ben.
Voor mijn gevoel was de temperatuur meer dan drieëntwintig graden . Ongeveer een uur later gingen wij de grote weg op.
Voor mijn ogen ontvouwde zich een prachtig geheel van een prachtige land!
Links van mij stonden mooie gebouwen , een moskee , verderop een mandir en veel mooie woningen tussen door.
Rechts en voor mij zag ik mooie hoge ,grote woningen de één rondom omringd door hoge cement met metalen hekken, het terrein was
goed afgezet en beveiligd .
Als onbevoegden dachten wij dat wij moeilijk of onmogelijk toegang konden krijgen , gezien de mate waarin het terrein beveiligd was.
Het ontmoedigde en schrikte mij niet om toch even over de gemetselde hek
te kijken, want voor alles is er een oplossing dacht ik, maar het leek alsof niemand thuis was. ( oké de volgende keer meer succes )
De ander was mooi omringd door groene bomen en verschillende soorten bloemen,de rode en gele bloemen vielen erg op en
het was mooi om naar te kijken. Wat dichter bij de heg gekomen, werd ik aan gesproken door een mans persoon, ik had de leeftijd verkeerd geschat. Dat werd mij erg in dank genomen. Na netjes en beleefd de groeten gedaan te hebben en wie ik was en mijn verhaal waar ik woonde en van waar ik kwam deed,mochten wij het terrein op en vervolgens zijn vertrekken zien.
Heel mooi, alles op z’n buitenlands ingericht ( Nederlands ) met een Surinaamse tintje.
O, een intercom om de aanwezigen van boven naar beneden te roepen.
Begane grond was ook goed ingericht waar twee auto’s geparkeerd
stonden, een terreinwagen en een personenauto’ en het zag er heel verzorgd uit. Na een glaasje Fernandes gingen wij verder.
Mijn eerste indruk van Paramaribo was dat het land nog duidelijk de sporen van Nederland droeg Typisch Nederlandse woningen ,smalle( slechte ) wegen en veel nieuwe auto’s over de smalle wegen. Veel mensen hebben hier meerdere auto’s, ook gaan mensen lopend of fietsend naar hun bestemming.
Vroeger waren er weinig mensen hier die een auto ,fiets of bromfiets hadden.
Als je iemand in een mooie, nieuwe en of grote auto zag dan kon je bijna ervan uitgaan dat er corruptie in het spel zat. Op mijn vraag vertelde de chauffeur dat hij als prijszetting werkte.
Gelijk zei ik dat hij daarmee veel geld kon verdienen ( onder de tafel ), weliswaar met een lach, die gedachte is bij mij nooit opgekomen, zei hij en ik zei dat ik dat niet geloofde, hij lachte, ik glimlachte en wij beiden wisten het beter.
Van een afstand zien de scholen ,verzorgd uit, hij vertelt dat de jongeren een beter toekomst hebben. Ze zien er goed uit en op school presteren ze ook redelijk goed.
Als je je huiswerk vroeger niet gemaakt had, kreeg je een pakslaag, tegenwoordig wordt je apart genomen en gevraagd hoe dat kwam! En er volgt een gesprek met de ouders. Een hele vooruitgang op zich. Je hebt tot nu toe veel supermarkten en winkels gezien, het is je opgevallen dat er bijna in elke branche een chinees actief is, ze nemen het land over en niemand die het ziet.
Maar zijn er echt geen minpunten, vroeg ik aan de chauffeur, ik rij nu harder. kom in een buurt en beoordeel zelf, ik ben het gewend!
Eerst stoppen we langs de weg bij een” restaurant/eetcafé” noemen ze het hier.
Totaal geen parkeerproblemen en het was ook nog eens gratis, dat ben ik in Nederland niet gewend moest ik bekennen.
De dames achter de werkbank, vaak vanaf een jaar of drieëntwintig
liepen heupwiegend en in korte rokken of zeker niet vormloze jurken rond.
Het werd mij steeds duidelijker welke invloed het vrouwelijk schoon op vele mannen kon hebben .Het was gewoon een ‘must’ voor het oog, alleen de chauffeur gooide roet in het eten door te zeggen : We gaan verder anders wordt het te laat.
Er lijkt mij veel armoede en werkloosheid, de wegen waren voor het grootste deel smal en slecht geasfalteerd. Wat ik vermoedde konden velen bevestigen.
Veel mannen en kinderen liepen rond in goedkope en versleten broek en hemd, enkelen waren dik of juist erg slank. Ik dacht bij mij zelf ,ze eten te vet en slecht of ze hebben geen geld.
De bewoners waren echt spontaan, groetten ons uitbundig ,herhaaldelijk en keken nauwelijks naar de grond, zoals het mij was voorgespiegeld ,waren eerlijk in hun verhaal en erg vriendelijk. Ze schaamden niet voor hun armoede en deinsden niet terug om iets van je aan te nemen. Waren bereidt om veel aan ons te geven, maar ze hadden al zo weinig.
Soms is het beter iets te geven dan te nemen, verwoordde de chauffeur helemaal terecht.
Ik maakte ze wijs dat ze ook een beetje egoïstische moesten zijn in dit wereld.
Had ik maar niet gedaan, want ik hoorde eentje zeggen :degene die praat, komt zeker uit Blanda.
Tien kilometer verderop heerste ook veel egoïsme onder de bewoners, met name ouderen.
Ze vertellen dat een deel de oorzaak is en kan zijn dat de ouderen zich vreselijk slecht hebben,omdat kinderen vertrekken voor hun gezond en- welzijn naar het buitenland,werken daar en hebben de ouders aan hun lot over gelaten.
Het is goed dat er veel toeristen naar het land komen, daar ben ik erg blij mee.
Dat heb ik gemerkt, maar hier heb ik het mis , ik werd uitbundig uitgelachen.
Surinamegangers uit Nederland met een Nederlandse paspoort geven veel geld uit in Suriname.
Hiervan profiteren ongeveer een handje vol Surinamers en ook wat bedrijven, maar wij de gewone man ziet
niets van al dat geld en toch blijven wij positief.
Toerisme is niet alleen goed voor de economie van het land, het is aan de andere kant ook leuk. Wij komen mensen tegen met een andere kijk op de wereld en wij leren veel van ze en andersom.
En het creëert her en der banen.
Op weg naar de smalle straten buiten Paramaribo, werd ik gek van vele getoeter .De mensen toeteren om alles, ze begroeten ,bedoelen ga
aan de kant, ik ga nu inhalen.
Toeteren voor een bocht, voor een hond, voor het vrouwelijkschoon en ga zo door.
Ik stelde voor om ergens te eten, wat ik erg op prijs stelde in hier, waren de eethuisjes, zogenaamde restaurants langs de weg waar je voor weinig geld een grote bord rijst, kip en groente kon eten. Blij dat ik geen aardappels hoefde te schillen, nam een flinke lunch incl.. drank.
Volgende keer deel 2 van 3
Groeten van ons en voor de kleintjes onze zegen.

Ik heb gemerkt dat de kinderen en andere dierbaren van de ouderen zelden ver wonen.
Meestal hebben ouderen hulp nodig of ze beschikken geen budget over.
Heel vaak komt het voor dat ze geen oplossingen hebben of kunnen betalen en de klusjes blijven liggen.
Ben je gek, als mijn ouders willen verhuizen, dan doen ze dat ,ik heb vakantie, mijn jongere broer ,zus en zwager regelen alles maar.
Ze knappen het nieuwe huis maar zelf op, een likje verf hier, vloerbedekking daar ,gordijn hier en daar en alles wat bij een verhuizing komt kijken.
Ik verdom het om een lamp te vervangen bij mijn ouders ,ik laat dat over aan mijn zus.
Een uit de rails gehangen gordijn laat ik ze zien, maar doe verder niks aan ,een ander zal het zeker fatsoeneren .
En ja hoor, een deur die scheef hangt en niet sluit ,laat ik over aan de huisbaas, die weet wel raad mee.
Een scharnier van de klerenkast die niet goed functioneert , heb ik niet gezien , mijn vader zei het nog zo tegen mij , maar ik was het vergeten. Ik ben trouwens geen timmerman!
Goed, ik vraag of ze gegeten hebben, maar niet wat en wie het gekookt heeft.
Als ze een keertje naar de dokter moeten, zeg ik gewoon, laat de dokter maar thuis komen.
Boodschappen halen doe ik niet, want dat kunnen ze zelf. En als ze mij vertellen dat er ongewenst bezoek voor de deur stond zeg ik ,de volgende keer bel je de politie.
Geld , iets leuks of iets bruikbaars aan ze geven doe ik niet, ik heb immers kinderen. Vrienden vraag ik of ze een borrel lusten, want dat vind ik stoer, aan mijn vader vraag ik niet of zijn voeten gesmeerd moet worden met zalf, dat doet mijn moeder wel, want mijn moeder wordt nooit moe of ziek.Ze heeft altijd toch hard gewerkt…………
Ik bel ze niet, als ze nodig vinden bellen ze mij maar!
Mijn vrouw en kinderen hoeven niet te gaan, ze zijn jong
en hebben hun eigen ding en moeten van het leven genieten en niet laten verpesten door oudjes.
Ik ben jong en heb niets met mijn familie , ze mogen mij opzoeken, ik hoef ze niet.
Ik woon in Nederland, ik heb hard gewerkt en alles is van mij, anderen zoeken het maar uit.
Broers en zussen, daar heb ik schijt aan. Dat ik een kind ben en op deze wereld ben gezet, is niet mijn schuld ,twee anderen hebben het voor gekozen ,en zo moeten ze hun verplichtingen nakomen.
MIJN BEURT KOMT NOG!
INDERDAAD, MIJN BEURT KOMT NOG. IK HEB HOREN ZEGGEN:
“WANG DEE FOE CHONG CHONG ,WANG DEE FOE” SABAKOE
BESTE FAMILIE zo kunnen we het ook stellen , gelukkig zijn er mensen die anders over denken.
En wij noemen ze : Mantelzorgers/verzorgster/ ,vrijwilligers enz.…..En betaald hulp.
Mij is geleerd om respect te hebben voor ouderen en iets te doen voor deze hulpbehoevende.
Ah ja, nu ben ik voor de ouderen en straks zijn de jongeren voor mij, laat ik ervan uit gaan.Elk ouder die tevreden en dankbaar is, is mij een voldoening.
Ouders willen we zeker niet opsluiten als gevangenen in hun eigen huis, want anders maken we een zo normaal en menselijk leven kapot, die velen voor ons voor elkaar hebben gehad.
Wij hebben verplichtingen ten opzichte van onze vader, moeder, adja, adjie, nanie en nana.
Regelmatig denken wij dat wij de schuld aan onze vader en moeder aflossen door hen in hun oude dag te voorzien, ja dat klopt en zeker als wij op onze benen staan en rijkdom verdienen,moeten wij onze ouders niet vergeten.
Ik ken mensen die nooit iets voor hun ouders deden, altijd rekenden op een ander, maar als de ouders eenmaal nu niet meer in leven zijn ,geven ze eten, drinken en bloemen in hun naam .
Mij lijkt het beter dat mijn ouders volop genieten,terwijl ze nog leven en in moeilijke tijden mijn steun krijgen. Dan ben ik zeker blij en gelukkig, als ze overlijden dan krijgen zij niks meer van mij, allen de herinneringen zullen er zijn. Mijn ouders hebben zich altijd in gestaan voor mijn welzijn en gezondheid.
Discipline en plicht waren kernbegrippen! Is dat echt verleden tijd?
Zijn de ouderen van toen beter af dan ouderen van nu? Of was het altijd zo?
Ik weet het gewoon niet, want wat is” beter”? Ik heb velen gevraagd, maar iedereen liet dit onbeantwoord. Was de hechtere SOCIALE STRUKTUREN vroeger anders als de LOSSERE BANDEN van nu? Wie weet het?Ik weet wel dat oud worden, gepaard gaat met verlies van functies en een oplopende afhankelijkheid.
KUNNEN WIJ ONS VOORBEREIDEN OP HET OUDER WORDEN EN OUD ZIJN?
Wie, laat wat weten? Het boeit mij enorm! Laat maar komen…Ik lees het met respect.
Is er echt zoveel onrecht jegens ouderen en doen wij echt zo weinig???
Nu weten wij dat alles een zon- en schaduwkant heeft.
Hoe het ook mag zijn, het aller belangrijkste vinden wij dat iedereen op
een fijne manier met elkaar omgaat en dus kan samenleven.
EN…..DAT…..DIT…….
De voetbalbond is gevestigd in Zwitserland.
Belastingen zijn er niet in FIFA –Wereld, niet voor niets, daar heeft de FIFA
een constructie bedacht: geen belasting voor iedereen en alles wat met de
FIFA te maken heeft.
Oké, ook toegegeven Duitsland heeft ze een lesje geleerd, maar niet in Nederland,de regering heeft de FIFA een uitgebreide belastingvrije
garantie gegeven voor het WK van 2018.
Ja hoor, de belastinginspecteurs zijn bijna altijd even onafhankelijk als de rechters.
Vertel mij, waar kan ik klagen over de manier waarop mijn belastinggeld wordt uitgegeven.
Loop daar maar achteraan, maar het zijn nog 4.500.000 voor u.
Gehoord van een vriend en collega.
Groeten van ons………….voor de kleintjes onze zegen.

Financiële situatie van het land, doet de regering zeggen dat ouderen langer moeten werken.
En om de AOW te kunnen betalen, laat de overheid weten dat ouderen langer door moeten werken.
Als mens, willen wij graag in een gezellige, schone en veilige omgeving wonen.
Gelukkig hebben wij genoeg mogelijkheden die daartoe bijdragen, welke het woongenot verhogen en wij onze ( sterke ) verhalen kunnen vertellen.
Nog niet zo lang geleden was ik vijftien jaar oud , nu heb ik in de gelegenheid om
in mijn gedachten terug te keren naar mijn eigen jeugd, toen vond ik dat ouderen heel graag en lang thuis wilden wonen.
Voor mijn ouderen en ouderen in de omgeving, was het een armzalig bestaan en wat ze ook deden, ze moesten gewoon doorwerken totdat ze het helemaal niet meer konden.
Het mooie was dat ze altijd iets lekkers voor mij hadden. Inderdaad, nu ik wat ouder en misschien wijzer ben ,durf ik te zeggen: naarmate ze zwakker werden, was het voor de ouderen echt moeilijk om alles bij elkaar te verdienen.Lukte het op de één of andere manier niet, dan werden ze afhankelijk van anderen. Meestal van de oudste zoon.
Met de komst van de ECONOMISCHE crises , kwam er veel aandacht voor de ouderen.
De overheid ging nadenken hoe de positie van de ouderen verbetert kon worden , welke rol zij daarbij zou spelen en op zich kon nemen , zonder dat het veel geld ging kosten.
In mijn jeugd was dat een soortgelijke mogelijke idee.
Ik heb naar meerdere mensen geluisterd en moet zeggen dat de meningen sterk verschillen over hoe die oudedagsvoorziening moet uitzien.
Moeten de kinderen voor de ouders zorgen?
Een steeds terugkomende vraag was: is dit een maatschappelijke of een kindgebonden verantwoordelijkheid.
Zijn er voorstanders? Ja, die zijn er! Zijn er tegenstanders? Ja die zijn er!
Nu ben ik een paar jaar ouder en weet dat , ouderen nooit de OORZAAK van FINANCIELE problemen moeten zijn, maar ze zijn vaak de DUPE van, en dat het leven op deze aarde niet is ingericht “alleen” op gezonde mensen.
Het geeft wel te denken, hoe veerkrachtig je moet zijn, als je gedwongen wordt om afscheid te nemen van je wortels, je vertrouwde omgeving en dus je huis.
Het zal helemaal niet makkelijk zijn om hulp te vragen en te accepteren.
Het zou aardig het gevoel geven dat je zwak bent, je wilt immers zeker niet
bedrogen worden. EN DOEN WE DAT WEL???????( VUL IN )
Neen, ouderen en bejaarden laten wij zeer zeker niet in eenzaamheid
sterven ( stikken, doodgaan ).
Beste familie, we weten allemaal dat er veelvuldig sprake is van oplichting van ouderen.
Velen worden slachtoffers van babbeltrucs. Kinderen en kleinkinderen hebben ter ondersteuning van deze mensen deurspion( elektronische deurspion ) aangebracht.
Onbekenden ( bekenden) bellen aan en hebben altijd een mooie smoes klaar om binnen te komen.
Het gebeurt bij een pinautomaat, het gebeurt aan de deur en het gebeurt daar waar je bij staat.
Deze dieven zijn zeer routineus met hun smoezen en ogen vaak heel betrouwbaar en netjes.
Soms doen ze zich voor als meteropnemer, politie, reparateur , verzorgster of iemand van de bank.
Ook gebeurt regelmatig dat ze vragen om een glas water, even naar het toilet of even bellen, terwijl een medeplichtige naar binnen glipt. En dan weet u dat ze van u het geld en andere kostbare bezittingen stelen.
De laatste tijd heb ik veel mensen gesproken en of langs gegaan, onderwerpen als deze passeerden de revue.
Veel kinderen (kleinkinderen ) hebben een gewoonte gemaakt om één keer per maand ( om de beurt, dus het wordt meerdere keren )op bezoek te gaan.
Daar ontmoeten ze regelmatig vrienden en families, ze serveren thee, koffie,
voor liefhebbers daroe, zelfgebakken lekkernij uit de Hindoestaanse keuken en worden op mooie verhalen getrakteerd .
Dankzij deze gezellige mensen verandert het leven van onze op zich zelf wonende ouderen.
En zij geven veel nuttige tips aan hun dierbaren, zoals:Eerst bellen dan komen.
Eerst kijken voordat je de deur open doet. Je mobiel in de aanslag,alsof je met een gesprek bezig bent. Altijd zorgen dat de deur op de kierstandhouder staat.
Neem nooit je portemonnee mee naar de deur. Laat mensen buiten wachten, altijd de deur dichttrekken of duwen.
Laat nimmer onbekenden het huis binnen komen, hoe geloofwaardig of onschuldig ze lijken.
Heel vaak komen boeven met z’n tweeën, loop je mee naar buiten dan sluip een ander het huis binnen.
En geef nooit je pinpas en of pincode af. De bank zal nooit telefonisch gegevens opvragen of langs komen.
Belt een onbekende op je telefoon , verbreek het contact meteen.
Vertrouw je het niet ? bel dan 112 en daarna één van ons.
WORDT……………VERVOLGD………..
EN….DAN….DIT……
Zelfs de belastingformulier was fout ingevuld, hoe kan dat ook anders?, want
ik had het zelf gedaan. Ik had het goed gedaan dacht ik! Altijd gedacht dat een bekeuring een boete was voor iets dat ik fout deed, nu weet ik dat de belasting een boete is voor iets wat ik goed doe.
Inderdaad ik had een fout opgegeven bij de rubriek” personen die van u afhankelijk zijn”.
Ik had aangegeven:
880.722 werklozen (Nederlanders ), een paar honderd gevangenen, 102.000 illegalen,
ongeveer 55 ministers met groep, één koning , één koningin, drie directeuren van goede doelen, ongeveer tweehonderd die niet willen werken, negen graaiers en zeven bonusvreters.
Bijna alle inwoners van Spanje, Griekenland, Portugal, Syrië, Ierland en Hongarije.
De belastingdienst schreef terug dat het onacceptabel was.
Potverdorie, wie ben ik dan in hemelsnaam VERGETEN?
Gelezen in de wachtkamer van een medisch specialist.
Groeten van ons………….voor de kleintjes onze zegen,

Het was een jaar met veel mooie gebeurtenissen maar helaas ook de nodige droevige momenten.
Zo is het leven nou eenmaal en het achter ons liggende jaar vormt daar geen uitzondering op.
Velen hebben op passende wijze afscheid genomen van het vorig jaar.
Een toast met dierbaren en dan is het tijd om te knallen.
Zoals velen voor mij al hebben gezegd : “De tijden van vroeger komen echt
nooit meer terug en alles heeft lastige kanten”
Ik heb eigenlijk afscheid genomen van een turbulente jaar en met gemengde gevoelens.
Een van de mooie dingen vond ik de kopbal van Van Persie.
Ook was het prachtig om op tv te zien naar de nobelprijs die ging naar Malala en de Indiër Kailash Satyarthi.
Minder mooie en onprettige dingen waren, neem de verdwijning van MH370, het neerstorten van MH17 en wat te zeggen van het neerstorten van AirAsia. Hoop ellende en onzekerheden.
2014 was voor de autohandel een dramatische jaar.
En in de politiek in Suriname weet ik nog steeds niet wie, wie in de maling neemt.
Maar goed ,maak je niet druk, in 2015 hopen wij dat alles goed blijft.
Vele anderen hebben gezegd “doe gewoon je best, het wordt een jaar vol verrassingen, alles blijft in strijd ,net als wat er in de
verkiezingstijd en bij de coalitievorming werd beloofd.
Wat het jaar 2015 ook belooft, beste familie laten wij het beste van maken.
Blijdschap en verdriet zullen we ook nu moeten delen.
En ……Dan …….Dit…….
Pahlad , is naar Desi Bouterse gegaan en weet nu pas te zeggen dat Bouterse de problemen van corruptie kent, het verbaasd mij niet dat hij dat nu pas weet, hij is immers een politicus.
Ik hoop dat minimaal de drie heren weten wat corruptie, ook voor een land betekent.( zie de site)
Pahlad heeft nooit iets gevraagd van de NDP of de regering, en dat hij schoon is .Zal het nu anders zijn? Ik moet er niet aan denken, het is toch de VHP, alles kan.
Er wordt een strijd gevoerd tegen CORRUPTIE , ha ,ha , waarom moet ik stiekem LACHEN?
Groeten van ons…… en voor de kleintjes onze zegen.

Het leven is erg mooi of kan erg mooi zijn, dan wij denken. Wij krijgen elke dag, hele kleine cadeautjes en momenten van geluk aangereikt om ons staande te houden tijdens minder goede momenten. Inderdaad, wij krijgen alles aangereikt om in dit leven te kunnen leven. Volgens mij moeten wij blijven herinneren dat wij alleen een gast zijn op deze wereld. Het is waar dat wij hier geboren zijn, verblijven hier als het ware met een visum waarvan wij de vervaldatum niet kennen. Wij zijn gekomen en zullen op een dag ook vertrekken. Toen wij kwamen, zijn wij geboren met een heel klein lichaampje en de mogelijkheid hadden om te groeien, en wij hadden niets bij ons. Wij namen ook geen voedsel of zuurstof mee voor (zeventig of tachtig) jaar. De natuur begreep heel goed en had grip op onze behoeftes. Deze natuur voorzag in planten die onze koolzuur opnamen en ons zuurstof voor terug gaf om adem te halen. Als wij rekening houden met de natuur,kunnen wij goed samen leven door elkaar te helpen. Terwijl wij bidden,rennen mensen voor hun leven, ook de aarde warmt zich op. Maar wees niet getreurd, de stam zal blijven bestaan en nieuwe levensvervulling vinden, en de aarde zal nog heel langblijven bestaan. Tientallen wereldleiders komen bij elkaar om te praten over het klimaat, en vergaderen zich rijk over een mooiere wereld. De mens is verslaafd aan de winst en de milieuorganisaties zijn geweldige handelaren in onrust en paniek zaaien. De regering past zich aan en heft belastingen. Dat wij bij elke gelegenheid blijven bidden, zouden wij eigenlijk wereldwijd in een perfecte samenleving moeten leven. Het menselijkbelang raakt steeds verder op de achtergrond. Als ik goed om mij heen kijk zie ik dat de publieke opinie de wetenschap en de religie al lang op afstand heeft gezet. De feiten hebben het geloof vervangen en bijgeloof verdween geleidelijk.Alleen sommige priesters laten mensen geloven in bijgeloof en velen onder ons trappen met open ogen in. Bij de VN vinden ze dat verkiezingen de oplossing bieden voor vele conflicten, ik vind dat deze mensen erg geloven in sprookjes. Sinterklaas is weer voorbij, ik heb wederom genoten, de intocht is tegenwoordig niet zo interessant voor mij. Al mijn kinderen zijn nu volwassen en allemaal zijn groot geworden met het kinderfeest en de intocht was erg spannend. Ik ga toch graag, zoals dit jaar samen met de kleinkinderen en de buurtmensen met hun zoontjes en dochters. Het was een aangename belevenis om al die kinderen op hun eigen manier alles in zich zien opnemen, iedereen en alles zien verkennen. En er kon bij velen zelf een lachje af. Het was niet nodig om de kleintjes uit te leggen waarom de Pieten, behalve zwart ook geel waren? Op de één of andere manier vind ik altijd een hoop te vertellen over vroeger aan de kinderen. Nu Sinterklaas voorbij is, heeft de VN tijd “over” om over andere zaken te praten. Terwijl wij bidden is de derde wereldoorlog ergens begonnen. Terwijl ik dit aan het schrijven ben zijn er wereldwijd miljoenen verdreven uit een gebied waarin zij geboren zijn. Als gevolg van een natuurramp, wegens een politieke, militaire of sociale situatie, wordt het leven van velen bedreigd. De VN is aan het vergaderen, terwijl de VN aan het vergaderen is gaat de kinderarbeid door. Wij zijn ongeveer honderdvijftig jaar verder maar de kinderarbeid duurt voort. Vroeger werkten ook veertienjarigen, vaak veertien uur per dag. Eten wij chocolades met een bijsmaak van kinderbloed? Miljoenen kinderen werken in zeer schadelijke arbeidssituaties en toch leven ze onder de armoedegrens. En, terwijl wij bidden en de VN bezig is met belangrijkere zaken, zoal de “Pieten en straks de Sinterklaas”, en als ze niets te doen hebben, zich bekommeren om de witte klant die door een zwarte winkelverkoper geholpen wordt, vinden ouders het doodgewoon dat de kinderen bijdragen aan het gezinsinkomen. Ik ben redelijk goed op de hoogte van het gebeuren op de wereld en realiseer mij dat kinderarbeid helaas, erg moeilijk is om in één klap uit te bannen.Ondanks dat op deze wereld veel geld is, ( hoeveel wordt niet uitgegeven om een land te bewapenen) zijn te veel gezinnen afhankelijk van kinderen.Ik heb het leed gezien en zou graag willen dat de ergste vorm van kinderarbeid zo snel mogelijk verdwijnt. De sitiuatie van het kind is niet overal goed, werkende kinderen gaan naar school, op deze manier krijgen ze een kans om hun benaarde positie te verbeteren, is goed mee genomen, zo staat het in het blad van de UNICEF. Al sinds negentienzessenveertig geeft de UNICEF noodhulp aan kinderen over heel de wereld. En al ongeveer drieduizend jaar blijven wij bidden en willen het kwaad verdrijven met het goede en als de afstand tussen wens en werkelijk te groot wordt, dan is ook de hoop niet meer voldoende. Ik ben een volgeling van het hindoeïsme, althans dat beweer ik. Het is mij verteld door vele pandits dat het hindoeïsme de oudste godsdienst van de wereld is en is ontstaan in India. In India gebeuren ook dingen die niet stroken met het hindoeïsme en aan de wereld laten wij zien dat wij blijven bidden. De realiteit laat ons zien dat de ellende alleen maar groter is geworden. Het is mij in hindoegeschriften verteld dat een sadhoe geen geld heeft, alsof hij niets anders te doen heeft , leeft hij van de giften van andere mensen. Ik zou zeggen, verzamel je en doe tenminste iets aan het kinderleed in India. “Je hebt een leven gehad, doe iets goeds mee zou ik haast zeggen” “Arjuna was een krijger en onttrok zich nooit aan een oorlog. Hij zag het als zijn plicht om erop toe te zien dat een misdadiger gestraft werd. Arjuna kon niet zien wat de juiste handeling was in de situatie waar hij tegenoverstond. Hij concludeerde dat het onmogelijk was om te strijden wanneer hij aan beide zijden zijn eigen mensen zag staan”. “ Laat De essentie van de Bhagavad Gita” weten. Geschreven door: Swami Dayananda Saraswati en vertaald door: Rommert van Dijk, Mannon van Dijk-Hullegie. De Verenigde Naties is opgericht om te waken over ons veiligheid op de wereld. Het moet toezien dat een land alles aan doet om haar bevolking te beschermen. ( Ook gezegd: de internationale afspraken nakomen. ) De VN concludeert dat het onmogelijk is om te strijden tegen de economische belangen en de vluchtelingen in het algemeen. Op weg naar een mooiere en betere wereld voor de mensen die hun vaderland moeten ontvluchten om een veilige leefomgeving te vinden, komt de VN bijeen om met de vingers aan elkaar te wijzen. Om de oorlog te stoppen wordt concreet niets gedaan. Volgens mij is het waar wat een Congolees tegen mij zei, hij zei:” voor een oorlog heb je vier dingen nodig, een leger, een doel, wapens en een gek”. Haal je één van de vier dingen weg dan is er geen oorlog. Wij blijven bidden tot god, maar vergeten te luisteren naar god, ondertussen blijft alles draaien om geld en macht. Afgelopen week was ik in de bibliotheek een boek aan het lezen, werd onderbroken door twee Indiërs en een Afghaan. Kijkend om mijn heen leek alles veilig, eerst dacht ik dat het om een babbeltruc ging. Ondanks dat deze twee Indiërs konden liegen als advocaten, en de Afghaan als een staatssecretaris heb ik zitten luisteren en koffie drinken op kosten van de drie heren! Als twee Indiërs gingen wij naar Qatar om te werken en zo aan geld te komen voor onze gezinnen in India.Het is een plek dat onbeschoft bol staat van de tegenstellingen. De Afghaan pakte een krant en deed alsof hij aan het lezen was. Ik vertrouwde de drie niet en zei dat ik mij niet op mijn gemak voelde en dat ze uit waren op mijn eigendom. Om mij te verzekeren dat ze niets verkeerds van plan waren. Kwamen ze tegen over mij zitten. Omdat ik benieuwd was wat ze te vertellen hadden bleef ik zitten. Ik gedroeg me op dat moment als een echte hindoe en bad dat ik zonder beroofd te worden naar huis ging. Terwijl wij bleven bidden, vertelden ze wat ze hadden en meegemaakt. Qatar is een plek dat onbeschoft bol staat van tegenstellingen, enerzijds een uiterst luxeoord, echt een efteling voor volwassenen; anderzijds een enorme kokende hete bouwput waar wij schaamteloos uitgebuit en gediscrimineerd werden. Soms waagden wij samen met de Chinese mannen naar buiten en hadden even plezier. Vanuit Pakistan, India, Bangladesh, Nepal komen veel mensen naar Qatar om het zware, smerige werk voor hen te doen. Overdag zie je ons werken als slaven,onder onbeschofte, zware omstandigheden. Aan mooie stadions, chique hotels en fantastische wolkenkrabbers, werken allen buitenlanders. Als wij ’s avonds een keertje rondliepen op de kust, werden wij door de politie zonder reden of uitleg weggestuurd. Ik weet niet hoe ik op jou vraag” hoe was die periode voor jullie daar”? een goed antwoord op moet geven? Maar zonder te aarzelen zeg ik dat het totaal absurd was. Deze twee zijn hier gekomen als toevallige bezoekers, maar zijn hier gebleven, hebben veel kinderen en doen zaken, ik weet niet of het waar is ,ik heb het alleen herhaald wat er gezegd is. En in India moet je als buitenlander je hemd uitdoen als je een Shiva-tempel binnen gaat. En als je eenmaal binnen bent, laat een pandit je achter een hekje staan en gaat zelf achter een kapel waar hij enkele dia’s op een thali zet en draaiende bewegingen maakt, voor het zwartgeblakerd beeld van de dansende Shiva. En dit is dan een poedja voor jou als buitenlander, waar je overigens wel veel moet betalen. Van India weet ik dat bijna overal oude mannen en vrouwen armoedig gekleed zitten te bedelen. Bijvoorbeeld: een moeder met een kind op de arm komt met uitgestrekte hand op toeristen af en het kleine meisje trekt aan de shirten. Volgens mij zijn ze beroepsbedelaars. En toch zijn en blijven ze arme mensen en geloof me ik vergeef ze, ze zijn niet zo geboren, maar zijn zo gemaakt. Het hindoeïsme is in India ontstaan en daar wordt elk minuut van de dag gebeden voor een betere India. In India heeft de politie een vijventwintigjarige vrouw gered die drie jaar lang door haar echtgenoot en zijn familie gevangen werd gehouden. Dat alleen, omdat ze de bruidsschat die ze meegenomen had niet groot genoeg was, maar onze geloof is echt groot. Later kreeg ze een dochter in plaats van een zoon en als straf mocht ze nooit contact hebben met het kind. Hoe zou de vader van het meisje zich gevoeld hebben? DIT IS ONS INDIA ! Aldus, radio Ishara. En ook dit is mijn INDIA…. In veel arme gezinnen krijgen meisjes regelmatig het laatst te eten en veel minder. Als per ongeluk een meisje ziek wordt, dan wordt voor haar minder snel medicijnen gekocht dan voor een zieke jongen. Ik heb aan die twee Indiër verteld dat ze tegenstrijdigheden niet ver hoeven te zoeken. Door ruzie over de bruidsschat kost jaarlijks ongeveer aan achtduizend vrouwen het leven. Ze hebben mij beloofd om de volgende keer meer over te vertellen……. Ik ken deze Indiërs en zal blijven wachten tot ik een ons weeg. En ik hoor altijd hindoestanen zeggen: het is mijn “INDIA” De aarde is groot en toch hebben veel mensen geen vaste woonplaats, ze vluchten door vele landen en in gevaarlijke omstandigheden. Het hindoeïsme laat ons weten dat we allemaal één zijn en als dat echt zo was,zouden wij in een probleemvrije zone moeten leven Vluchtelingen moeten vaak vluchten voor een corrupte regering. In deze gevallen worden mensen regelmatig gedood,kinderen ontvoerd en verkocht, gezinnen uit elkaar gerukt, vrouwen verkracht, huizen en scholen in brand gestoken. Velen zouden uiteindelijk zonder angst naar huis terugkeren……. Wordt vervolgd …… Namens: Hemand en IndraGroeten van ons…….. en voor de kleintjes onze zegen….

De herfst is voorbij. Omdat het vroeg donker wordt, worden de dagen iedere dag korter. Soms lijkt het of de zon afscheid van ons gaat nemen. Bij mij in de buurt loopt iedereen te kuchen en te niezen. De verkoudheidsseizoen is allang open. Sinds een paar dagen ben ik het slachtoffer van griep en snottenbellen geworden. Iedere keer als ik denk dat ik de baas wordt, komt de griep even hard terug. Maar goed, de griep hoort nou eenmaal bij, en zeker rond deze tijd. Elke winkels is goed versierd, Alle mensen die ik tegen kom lijken vrolijker, en bijna iedereen is bezig met hun inkopen, behalve ik, ik kijk alleen naar de koopgedragingen en het toneel van kinderen erom heen. Het is zelden droevig, en dan denk ik” wat zal de CBS samen met de regering blij zijn dat er zoveel wordt uitgegeven. Nog een paar dagen dan breekt de feestdagen aan, voor velen is het een vrolijke tijd. Anderen vieren het in de somberheid, omdat ze op de één of andere manier een dierbare zijn kwijt geraakt. Het is ook een tijd dat wij samen de dagen doorbrengen dan in andere tijden van het jaar. Nog een paar weken en het jaar is voorbij, het jaar is voor het gevoel snel gegaan. Bijna een afgelopen jaar,dit jaar zou ik niet willen verlengen, en dit jaar is er veel gebeurd. Enkele dierbaren is ons ontvallen. Even stilstaan voor alle ellende. Wat is er onder andere gebeurd: Zuid- Korea en Noord- Korea voeren nog steeds strijd. Her en der is een vliegtuig neergehaald. Mensen moeten bedelen voor hun bestaan. Bijna vergeten” de politici hadden ons iets beloofd. Velen onder ons verlaten dit jaar toch met veel pijn om in tweeduizendzestien te komen, om vervolgens het licht brandend te houden,welke toch enigszins gedoofd was. Kijkend naar tweeduizendzestien ben ik begonnen met het afsluiten van tweeduizendvijftien. Het is nu december, afgelopen dag zag ik enkele verdwaalde wespen en muggen en eerlijk gezegd het verbaasde mij niet in deze tijd van het jaar. Hoewel de kalender het anders vertelt. Wordt het echt zo warm?, als er wordt voorspeld, dan verwacht ik niet alleen één ontluikende roos, maar meer rozen in mijn tuin. Voormij zelf heb ik de lat erg hoog gezet, zodat ik heel vlot onderdoor kan. Goede voornemens heb ik niet, die struikelen voordat het nieuwe jaar begint. Voor in tweeduizendzestien wens ik u veel vrijheid, vrije tijd en niet te vergeten veel liefde. Ik wens u voor het jaar 2016: 31536000 seconde alleen maar vrolijke momenten, 12 maanden zonder ziekte, 365 dagen geluk, 525600 minuten zonder oorlog, 8760 uren zonder ruzie met je dierbaren en 52 weken……(vul het in). En dan een oude boodschap….ik wens u fijne dagen….een nieuw jaar.. een goed gevoel om samen te streven naar een ellendeloze samen zijn.. Lieve familie’s, geniet van deze tijd, denk aan jezelf,en ook aan vele hulp smachtenden. Tot slot, nogmaals: samen met mijn echtgenoot wensen wij iedereen hele MOOIE dagen en een fantastische begin van tweeduizendzestien in goede gezondheid toe. Onze instelling is” laten wij proberen de herinneringen te koesteren, en aan mooie dingen van het leven denken. En rekening houden met mensen die veel verdriet hebben en geen mooi vooruitzicht hebben”. Namens: Hemand en IndraVoor… de… kleintjes… onze… zegen…..

Nog een paar dagen dan is het kerstfeest.
De kans is groot dat heel veel mensen ertegen opkijken.
Er zullen mensen zijn die kerstfeest vieren, zonder de aanwezigheid van een
dierbare, het kan zijn dat je een kerst viert, voor het eerst zonder je vader, moeder en of een ander dierbare .
Voor sommigen is het nog moeilijker, omdat ze voor de zoveelste keer…. moeten vieren zonder een geliefde.
Beste dierbaren, wat zou het mooi zijn als de gezondheid zich liet regisseren, helaas is het anders.
Ik zou heel graag het gemis van een ieder willen wegnemen, maar ik ben ook maar een mens, die snakt naar liefde en liever samen zou zijn met zijn dierbaren.
Het leven gaat door, zo heb ik de laatste tijd velen horen zeggen en ik geef ze gelijk.
Natuurlijk doe ik mijn best om er toch mooie, feestelijke dagen van te maken.
Ook is dat voor mij zelf ,kinderen, kleinkinderen of een ander uit het oog verloren dierbare.
Tweeduizend en vijftien ligt toch redelijk aan onze voeten, een nieuw jaar,
velen voor mij hebben het nagestreefd, weer anderen die het hebben gewild, maar ik zou het toch veel willen bereiken in het nieuwe jaar.
Hopelijk komt mijn wens in vervulling.
Een nieuw jaar, vol kansen en mogelijkheden voor iedereen.
WEES VOORZICHTIG MET VUURWERK……..
EN…….DAN……….DIT……
Vraag: Pandit, hoeveel vraagt u voor een Katha?
Antwoord: Hoeveel, geef je uit als je jarig bent?
Beste mensen, ik hou erop , dat de Pandit de vraag niet goed heeft begrepen. Of ik heb het niet duidelijk genoeg gesteld.
En nog eentje :
Vraag: Hoe laat was je op je bestemming?
Antwoord: IK was om 07.00 uur uit bed, daarna heb ik een sigaret gerookt.
Ook hier had ik mijn vraag niet duidelijk gesteld , laat mij daarop houden.
Wij wensen u gezegende kerstdagen en een goede uiteinde…….
Groeten van ons………….voor de kleintjes onze zegen,

De naam Prinsjesdag, is gevallen.
Met veel woorden heeft Dijsselbloem de staatsbegroting niet alleen aan de tweede Kamer aangeboden maar ook aan de bevolking.
Hij heeft het over miljarden geteld.En wat betekent dat voor u en mij?
Nou, opgepast: ”De acceptgirokaartbrigade van de minister gaat vaker en
intensiever COLLECTEREN voor de KABINET RUTTE___O___
Beste mensen, rij voorzichtig, denk aan u zelf en anderen…….
Groeten van Hemand en Indra…….voor de kleintjes onze zegen……..

Op veel plaatsen op de wereld is het onrustig, op meerdere plaatsen heerst er oorlogen, natuurrampen gebeuren bijna dagelijks.
Dagelijks vluchten mens en dier naar een veilig heenkomen .
Verdriet, dood en andere schade , de mensheid is bijna altijd erg flink aanwezig.
Door activiteiten van de mens, hebben we vaak hongersnood en ziekte.
Wij doen elkaar wel eens rare afspiegelingen aan, dat daar aan toe , maar als mensen doen we elkaar soms toch de gruwelijke dingen aan, en
wat denk je? Ja inderdaad, we zijn er ook nog eens erg GOED in.
Inderdaad, er zijn nog heel wat rampen ,waar wij geen schuld aan hebben.
Ook hier, gaat mens en dier op de vlucht en in gedachten : waarom ik, wanneer houdt de ellende nu eens een keer op ?
Wat er ook gebeurt, als er een ramp of conflict zich voordoet, proberen wij massaal te helpen.
En wij proberen iedereen een menswaardig leven te geven. En hopen dat de conflicten ophoudt,
de hulporganisaties, hebben niet altijd, zeker in deze crisistijd niet genoeg geld om iedereen de gewenste hulp te geven.
We mogen blij zijn dat de directeuren van deze organisaties
op tijd zijn/haar loon ontvangen, anders zou er helemaal niets gebeuren.
Een klein jongetje zei tegen mij: ”Neem of de leger, of de leider en of de wapen af en zie dat de kwestie ophoudt.
En dan rest ons nog de natuurrampen en hebben wij meer tijd en geld over om die te bestrijden”. Zou hebzucht iets mee te maken hebben? Ik denk het wel!, maar u zult er een andere mening over hebben!.
Groeten van Hemand en Indra…….voor de kleintjes onze zegen……..

Sinterklaas en Pieterbaas kennen we allemaal, het is een kinderfeest, waar wij ouderen ook veel lol aan hebben. Sinterklaas is voorbij, althans voor een jaar .De discussie over Sint en Piet is bekoeld , vooralsnog.
Volgend jaar september kan de discussie weer beginnen.,
Ik moet afblijven van de strijd, maar het wordt een klein beetje moeilijk, als zelfs een VN—commissie Zwarte Piet
verandert en probeert te delen bij het kwaad.
Nu heeft mevrouw Verene Shepherd van de VN, die min of meer over Sint en Piet begon, alle tijd om wereldwijd na te denken hoe en met wie
Ik vrees dat het” nadenken ” acht lange jaren gaat duren.
En daarna gaat ze praten waar ze zal beginnen en ik ben bang dat het weer acht jaar gaat duren, maar goed, ik wacht wel af.( nou, leef ik dan nog?)
COCACOLA, heeft een zwarte kleur, of is dat toch een bruine kleur . Ik weet het niet meer!
Ik denk, dat er een dag komt dat je zegt: ‘Mijn God, waarom heb ik me eigenlijk tegen Sint en Piet verzet?”
Tot slot: Gisteren middag, zag ik één van mijn familie in een zwarte auto
komen aanrijden. Een blik naar mijn eigen auto, vertelde
mij dat mijn auto ook zwart is.
Of iemand (als iemand ) dat aanstootgevend vindt, dan weet ik nog niet of ik een witte auto ga kopen.
Groeten van ons en voor de kleintjes onze zegen.

Lieve allemaal, zoals jullie weten ben ik erg ziek.
Ik slaap heel veel en als ik wakker ben, verveel ik mij erg.
Nu gaat het beter, als ik zo blijf vooruitgaan, hoop ik in maart op april het oude te zijn.
Hoewel de doctoren mij niet voor het algehele genezing geven, denk ik dat het goed met mij komt.
Beste familie, vrienden en kennissen, vreselijk bedankt voor de mooie kaarten met
goddelijke teksten die ik mocht ontvangen en ontvang.
Ook bedankt voor de aanmoedigende telefoontjes, welke mijn vrouw heeft mogen ontvangen en later ik.
Ik popel om jullie te zien, hoop zo snel mogelijk jullie te bezoeken.
Nogmaals bedankt, het heeft mij goed gedaan.
Groeten van ons ……………voor de kleintjes onze zegen

Familie hebben is belangrijk en daar komen sommigen pas op hun sterfbed achter.
Soms ontdekken velen dat ze teveel met zichzelf bezig zijn geweest en waardevolle vriendschappen hebben verwaarloosd.
Ook zijn er mensen die op hun sterfbed tot de conclusie komen, dat ze niet gelukkig genoeg in het leven stonden, terwijl ze daar alle reden toe hadden.
Er zijn ook mensen die nooit durven te zeggen van: Bedankt maat, door jou hulp heb ik heel veel bereikt.
Ik ken iemand die een eigen opvatting heeft over het leven.
Ik kan op elk moment bij hem terecht voor hulp. Hij is iemand die precies weet waar hij de snaar moet raken.
Als hij iemand helpt, wenst hij ook GEEN tegenprestaties, hij kent geen rancune, ben je niet met hem eens
,maakt hem niet uit. Gaat het mis, hij is bereidt je de weg te wijzen .
Voor mij en mijn gezin betekent hij heel veel. Wij hebben veel in ons leven bereikt, wij zijn hem erg dankbaar.
Door hem worden wij door dik en dun gesteund. Hij accepteert voor wie en wat je bent.
Hij rekent je niet af voor je daden en of voor je doen en laten, maar legt uit, wat goed en kwaad is,
maar de keuze moet je zelf maken. Een mens die eerlijk en oprecht is en iedereen behandelt met fatsoen.
Wij zijn God erg dankbaar dat wij deze persoon in ons familie hebben.
Zijn aanwezigheid, geeft altijd een prettig en zelfverzekerd gevoel.
Die persoon is: De heer Bio-Ramautar een man met een gouden hart die op de juiste plaatst zit.
Hij is voor ons een verhaal, dat geschreven staat in een taal die iedereen moet verstaan.
Zo zei hij een keertje en dat heb ik goed onthouden. Hij zei: “Er zijn ergere dingen in het leven
dan de dood, heb je ooit een paar uren door gebracht met een leugenaar”
De heer Bio, is op 9 oktober jarig en wij feliciteren hem en bedanken hem voor de wijsheden, welke wij mogen toepassen in ons dagelijkse handel en wandel.
Voor mij is niet altijd even makkelijk om een leuk berichtje te verzinnen voor u “JARIGE”.
Daarom het volgende:
DJANAM DIN BADHAAI HO , MAMA…DJUHG ..DJUHG DJIJO ..AUR SADA GHOES REHANA…
VAN HARTE GEFELICITEERD MET UW VERJAARDAG.
HIEP HIEP HOERA. VEEL GELUK EN GEZONDHEID TOEGEWENST.
GOD’S RIJKSTE ZEGEN AAN U.
LANG LEVE DE JARIGE…
MAMA, WIJ HEBBEN MINIMAAL ÉÉN DING GEMEEN , WIJ ZIJN BEIDEN
PRETTIG GESTOORD.
Hoe kan het ook anders, wij beiden zijn weegschalen , ik verjaar op 7 oktober en u op 9 oktober.
WE GAAN HET GOEDE IN ONS BEVORDEREN……
Groeten van ons………….voor de kleintjes onze zegen,

Beste familie, Verhalen horen nu eenmaal bij het leven.
Ik vroeg of ze zich ooit had afgevraagd, wie haar voorouders waren en of ze het belangrijk vond om te weten wie ze waren en of ze familie heeft in India.
Mij ging het om ontmoetingen en verhalen, ik wilde kennis maken met een verborgen of bijna vergeten verleden.
Als ik verhalen uit het verleden wil toe-eigenen, zoek ik mensen met hoge leeftijden op.Want al pratend brengen ze de geschiedenis tot leven, die aan mij betekenis kan geven, vind ik.
Ik heb jonge kinderen en wil dat ze, voor hun onbekende werelden binnengaan.
Een wereld, de normen en waarden van vroeger en zo tot het besef te komen dat de wereld
van de ouderen “ NU” zorg nodig heeft, je verantwoordelijk voelen voor hun, bij wie het leven ooit begon.
Wat begon als een algemene vraag over haar familie in het verleden, liep uit op een persoonlijk verhaal dat steeds pijnlijker werd. Nadat ze merkte dat ik niet
nieuwsgierig was of dingen uit haar wilde trekken voelde ze zich veiliger en begon ze zich te weergeven.
Ze begon met de woorden: VERMIJD DE ZOEKTOCHT NAAR HET VERLEDEN………
MAAR BELEEF HET MOMENT…….NU….
Als ontvanger van het verhaal, luisterde ik met veel AANDACHT EN BELANGSTELLING, waarbij ik een neutraal standpunt had ingenomen. En als ik iets vroeg ,legde ik de nadruk op een neutrale en taboeloze aanpak, wat niet persoonlijk moest worden opgevat.
Ik had veel vragen ( MAAR GEEN CONTRA VRAGEN) ,omdat ik mij niet wilde verplaatsen in haar gevoelens, heb ik ze niet gesteld.
Inmiddels weten we dat elk verhaal meerdere kanten heeft.
Om aan het verhaal, achter het verhaal te komen en zo de waarheid te achterhalen, ben
ik op zoek ( bezoek ) gegaan naar enkele mensen die haar goed kenden, van haar hielden of haar haatten.
Eén durfde de confrontatie niet aan te gaan en koos om mij weg te sturen.
Een ander was bang om de vuile was van de familie buiten te hangen en bedankte mij netjes en beleefd.
Vier anderen vertelden mij vier verschillende en HEEL PARTIJDIGE verhalen.
Zonder mijn mening te benadrukken, zeg ik : Eerlijkheid is een heel duur geschenk, verwacht het niet van GOEDKOPE mensen.
Beste familie, u hebt het verhaal gelezen, BEHOUD het GOEDE.
Khéhete haj ,kie jab pyaar kissie se hota haj to dard bhie bahoet hota haj.
AUR Djo dard mila haj ,apno se mila, aur djab dard apno
né dija haj tó ghéjro sé chiekajat kwaun karé..
Groeten van ons………….voor de kleintjes onze zegen,

Mijn dochter ging met drie kinderen een onsuccesvol en rommelig leven tegemoet.
Met financiële hulp van mijn man en enkele andere kinderen hadden we haar op het spoor gezet. Maar het was niet genoeg ,het moest steeds meer. Zelf deed ze geen enkele moeite om op een eerlijke manier haar geld te verdienen.
De hebzucht naar geld was bij haar blijven hangen, steeds wist ze op behendige wijze , vaak ten nadele van anderen, haar financiële doel te bereiken. Door zielige verhalen op te hangen ,wist ze geld af te troggelen bij de familie.
Ze wist mij zover te krijgen dat ze bij onze financiën kon. Ons vertrouwen had ze beetje bij beetje weten te winnen en ging steeds verder.
Op een avond vroeg ze of wij nog spaargelden hadden voor later of als er iets kapot zou gaan in het huishouden . Deze vraag zette mijn man tot nadenken, ikzelf zocht er niks achter.
Wij wilden nu goed op de hoogte zijn van onze bankzaken, dat wij niet precies wisten wat en hoe, vroegen wij advies aan onze tweede dochter en schoonzoon. In eerste instantie wilden ze niets met onze privézaken te maken hebben.
Na een korte uitleg en het wantrouwen in mijn jongste dochter, waren ze bereid om met ons naar de bank te gaan.
Want uit de bankafschriften werden ze niet veel wijzer. Mijn schoonzoon merkte op dat de bankafschriften weleens vervalst konden zijn.
En hij had gelijk, de echte afschriften hield ze voor ons verborgen en op de vervalste klopte alles: de inkomsten en de uitgaven. In werkelijkheid hadden wij geen cent op de bank, sterker nog wij stonden honderden euro’s in
het rood. Op advies van mijn tweede schoonzoon, hebben wij een ander rekeningnummer genomen. Mijn schoonzoon en dochter hebben in die zelfde week de wijzigingen door gegeven waar nodig was.
Honderden euro’s die wij rood stonden heeft mijn schoonzoon aan ons geschonken en in bijzijn van mijn dochter op de rekening gestort.
Ze zeiden:” Vader, moeder, jullie bankrekening is jullie heilig, vertrouw het aan niemand toe. Geld ,verandert mensen en in dit deel van de wereld is het wederzijdse vertrouwen aan het afnemen en dat zet aan tot fraude en vaker ook tot erger.
Vertrouwen opbouwen! Hoe gaat dat? Weten wij het niet.”
Stiekem haalde ze steeds kleine bedragen van de rekening, zonder ons te vragen. Toen mijn jongste dochter niet meer bij ons geld kon komen, kwam ze ons vertellen dat er iets niet klopte bij de bank. Wij lieten haar ons uitleggen wat de problemen waren volgens haar. Ze snapte niet ,waarom de rekeningnummer was komen te vervallen. Na haar verhaal ,waaraan wij trouwens geen touw aan vast konden knopen, hebben wij haar, haarfijn uitgelegd waar ze mee bezig was en dat het nu afgelopen was.
En dat ze nu heel wat te bekennen had.
Ze vertelde leugens op leugens, uitte beschuldigingen naar mijn tweede dochter en schoonzoon. Wij dachten dat onze kinderen het beste waren.
Hemand, dit is een land waar mensen heel makkelijk van karakter veranderen. Nee, mausie, ik mag u toch mausie noemen?
Ik ben niet helemaal met uw bewering eens ,dat mensen van karakter veranderen, zal zo zijn, maar in uw geval wil ik zeggen ,dat u uw kinderen nu pas ben gaan leren kennen. Het hoeft niet aan een deel van de wereld te liggen, er zijn vele oorzaken die een mens van karakter doet veranderen. Oké, jou intelligentie en mijn ervaring .Maakt niet uit, we weten allebei waarover wij praten .
Nu had mijn jongste dochter een probleem, ze mocht nu zelf haar boontjes gaan doppen. Na hevige ruzies, woordenwisseling en nare verwijtingen, welke een paar maanden had geduurd, vertrok ze om vervolgens
drie jaren weg te blijven.
Chota bitia nikerel, barka daain
WORDT……………VERVOLGD…..
Groeten van ons…………..voor de kleintjes onze zegen.

Ik adviseer jou om naar het liedje te luister en je verbeeldingskracht op los te gooien, wees niet egocentrische tijdens het luisteren ,maar gewoon luisteren.
Ik had dus afscheid genomen van mijn oude leven, iedereen die jaren mijn lief en leed hadden gedeeld waren in mijn midden.
Man ,kinderen, kleinkinderen en aangetrouwde familieleden.
Er komen zeker mooie tijden, een betekenisvolle leven, echt een toekomst met een gouden rand. Ik had een betere toekomst gevonden, dacht ik.
En wat geweldig, dat niet allen mijn leven is veranderd, maar ook een ommekeer heeft betekend voor mijn kinderen. Dat bleek uit de verhalen van mijn kinderen over Suriname en het leven aldaar. Ik voelde grote vreugde, omdat ik goede contacten met mijn kinderen , aangetrouwde kinderen en mijn omgeving had. En mij verbonden voelde met iedereen en genoot van de vriendschap en erkenning door anderen.
Béta Hemand, we leven nu in het jaar tweeduizend en dertien(2013) ,ik ben nu eenentachtig jaar oud, hoelang ik nog te leven heb weet ik niet, maar hoop nog lang. Inmiddels hebben mijn man, jongste zoon en oudste zoon het tijdelijke voor het eeuwige gekozen .
Hemand, de geschiedenis van verbondenheid begint bij je ouders.
Op(groeien) in een gezin geeft zelfvertrouwen en geeft in je latere leven minder crisis en spanning , zeggen velen.
Béta Hemand, TOE HAILE GHADAHA,TOE HAMSE BOLE KIE…..
kinderen die een goed contact hebben met nani , nana ,adji ,adja en andere belangrijke familieleden, gedragen zich beter en hebben weinig tot geen problemen. En ook maak je me wijs dat kinderen die buiten de familie een goede band hebben , hoge zelfvertrouwen hebben en zich erg veilig voelen.
Met mijn levenservaring kan ik je vertellen, dat dat allemaal hindoestaanse praatjes zijn, zo is mijn mening daarover.
Ja ja, ik word kwaad en smijt tussendoor met scheldwoorden. Je hebt kinderen en je weet ook dat het niets te maken heeft met de ooievaar, m.a.w. je weet wat dat allemaal betekent. Na mijn verhaal zal ik geen van die woorden gebruiken, laat mij mijn gang gaan ,ik ben blij dat je luistert……. en nu verder met …………
“Mijn geluk kon niet op” …………..Goed ik luister!
Mijn geluk kon niet op. Samen met mijn man heb ik te veel voor mijn kinderen geleefd. Ik heb altijd mijn kinderen op de eerste plaats gesteld.
Dat ik vroeg of laat spijt van zou krijgen , was niet in mij opgekomen. Als ik terugblik op mijn leven, kom ik erachter dat ik de wensen van mijn kinderen altijd boven mijn dromen heb gesteld. waar ik echt van droomde,
is een drogbeeld gebleven, namelijk het terug keren naar Suriname.
Thiek haj, ham sabh karlie apan larkan ghatier, kooi baat na haj, LARKAN GHOES HAM GHOES, aghe soen toe hamaar kahani.
Geluk is niet te koop. Maar mensen zoeken steeds naar manieren om het naar zich toe te trekken, de één door list en bedrog en dan heb je ook nog anderen die wagen het door uitbuiting. Hebben wij echt meer nodig dan een
dak boven het hoofd, aur daroe , doksa ?Misschien vindt je het antwoord verderop in mijn verhaal!
Geluk is niet te koop. Maar mensen zoeken steeds naar manieren om het naar zich toe te trekken, de één door list en bedrog en dan heb je ook nog anderen die wagen het door uitbuiting. Hebben wij echt meer nodig dan een
dak boven het hoofd en daroe en doksa ?Misschien vindt je het antwoord verderop in het verhaal!
Wij hadden het leven aan de deze kant van de wereld florissanter in geschat dan het goed voor ONS was. Wij hebben naar mijn gevoel slechte inschatting gemaakt van de gevolgen van ons besluit om de oversteek te wagen. En in het inschatten van de langetermijngevolgen van de veranderingen. Wij dachten nooit aan de zorgelijke gevolgen op de lange termijn. In gedachten waren wij alleen aan de mogelijke bevorderlijke gevolgen van ons besluit bezig. Dat er stress en ellende met zich mee kon brengen, daar waren wij nooit bij stil gestaan. Wij waren gewoon blind om dat te zien, we dachten alleen maar aan de luxe aan deze kant. Wij hebben ons leven gewoon overhoop gegooid.
Mijn jongste dochter en schoonzoon, kwamen kort na het huwelijk tot de ontdekking dat er een makkelijke manier was om aan veel geld te komen.
Ongelooflijk. Meer ,meer, en meer zonder iets voor terug te doen. Ze gingen tot het uiterste om te krijgen wat ze wilden , zelfs als dat kon leiden tot familiebreuk. Ze hadden de weg ,die leidde naar hebzucht gevonden en lieten zich niet meer leiden door liefde en geluk.
De voornaamste uitdaging was om de gezinsechtheid heel te houden, gezien de werkelijkheid dat mensen vaak veranderen als er veel geld te krijgen valt, zou dat erg moeizaam gaan. Hebzucht brengt lang niet altijd het beste in mensen boven.
Van schijnhuwelijken zijn de verhalen ruimschoots bekend.
Mijn jongste dochter en schoonzoon zagen de voordelen van schijnscheiding en zijn op papier gescheiden , plukten zo alle financiële voordelen ervan.
Ze hadden zich op hun doel gestort en daardoor te veel belangrijke familiemomenten met partner en kinderen gemist.
Ook leidde dit ,dat het contact met families minder werd, altijd achterdochtig
en bang door de mand te vallen.
Families ontvangen werd een schrik, schoonzoon was vaker van huis, dus altijd op de vlucht.
Aandacht voor de kinderen was er nauwelijks.
Ik begon me zorgen te maken over hoe mijn dochter en schoonzoon met hun gezin omging. Opmerkingen van mij werden genegeerd, ik voelde dat ze te veel geheimen hadden. Zo mochten mijn andere kinderen niet op bezoek gaan en als het toch gebeurde was mans des
huizes niet thuis en het bezoek duurde maar kort.
Een huwelijk dat zo mooi begon, leek tragische af te lopen.
Het geld stroomde van alle kanten binnen, het leven was fantastisch.
Een paar keer per jaar op vakantie, maar opvallend was dat het nooit werd vereeuwigd met foto’s. Mij werd duidelijk dat er iets niet klopte.
Ik wou dat het niet waar was, maar helaas, schijnscheiding heeft ertoe geleid dat mijn schoonzoon een buitenechtelijke relatie is aangegaan. Mijn dochter raakte in ernstige relatieproblemen ,nu ze ontdekte dat haar partner vreemd ging en overspel pleegde. Het was te voorspellen dat het gezin uit elkaar zou vallen.
Ze hadden de weg van “tevredenheid” verlaten en begaven zich op een gewaagd, kronkelig pad.
Onderweg kwamen ze, prachtige ervaringen, onverwachte kansen, nieuwe vrienden ( FOUTE VRIENDEN ) tegen. De obstakels, het verdriet , de spijt en de werkelijkheid kwamen ze later tegen. Het vertrouwen in zich zelf volledig kwijt, zoekend naar een oplossing gleden ze verder de ellende in.
De hebzucht naar rijkdom was zo diep ingeworteld dat de relatie geen enkele kans kreeg om zich te herstellen. Het lukte mijn dochter haar partner
niet te vergeven. Uiteindelijk zijn ze nu echt gescheiden.
Geld maakt niet gelukkig zeggen we vaker. Alles wat ze samen op doortrapte manier bij elkaar hadden , is verdamp als zweet. Leven op andermans kosten leidt altijd tot problemen.
WORDT……………VERVOLGD…..
Groeten van ons………..voor de kleintjes onze zegen…….

Hoe enthousiast ik ook in het vliegtuig ben gestapt, ik keerde
in gedachten keer op keer terug naar mijn “thuis”. En iedere keer
wist ik me om te praten om in Suriname te blijven.
In het vliegtuig hadden wij goed voor ons gezorgd ,ach, je zit hoog in de lucht opgesloten ,ramen en duren weet je zo te vinden, en open maken ,nee dat niet, hoewel ik toch de drang had om uit te stappen en naar huis terug te keren!
Er komt voor alles een eerste keer, dus vliegen was voor mij nu de eerste keer en het had ook geen schrik bij mij veroorzaakt.
Tijdens de reis kregen wij eten en regelmatig drinken. Nou, dat beetje eten was echt” beetje” en het was ook niet lekker, dus maakten wij onze tassen open en begonnen met lekker eten, roti met lever, puntbroodjes met gebakken ei en sardientjes. De geur vulde de cabine en wij kregen een paar mee-eters ,wel gezellig hoor , meteen kennis gemaakt.
Het was een lange reis, urenlang in het vliegtuig zitten viel knap tegen.
Ik dacht maar zo, als de vlucht toch lang gaat duren en ik een paar uurtjes kon slapen en een paar uurtjes rond lopen in het vliegtuig, praatjes maken met medereizigers dan ben ik er al. Eindelijk in Nederland, de dag waar ik ( nood gedwongen) op had verheugd was daar!
Mijn eerste ochtend in Nederland was desoriënterend.
Het was vroeg. Vanuit mijn kamer zag ik niks anders dan hoge gebouwen, geen uitgestrekte erven ,niet die aangename lawaai van het Surinaamse verkeer welke ik zo gewend was . De stilte was ondraaglijk en ik genoot van niets van mijn eerste dag in Nederland. Ik heb de fout gemaakt in mijn leven om te verhuizen naar Nederland, zei ik tegen me zelf. Ik aard niet in Nederland,kwam ik tot de conclusie.
“HAM KAHA AAIGHELIE HAI ,BAAP RE BAAP”
Toegegeven ,het was wennen in Nederland. ”Dat was niet makkelijk, een nieuw land is niet makkelijk om aan te wennen. Ik ontmoette nieuwe mensen, vrienden ,buren, gewoontes en moest min of meer een nieuwe taal leren. Ik ben nu wel gewend.” Het ging erom mijzelf zo snel mogelijk aan te passen en deel te nemen in de Nederlandse samenleving. Met de buren
had ik snel vriendschap gesloten en liet merken dat ik heel graag
in Nederland wilde behoren. Voor mij was de omschakeling makkelijker dan ik aanvankelijk had gedacht, dacht ik. De buren zagen dat de omschakeling moeizaam verliep en boden aan om te helpen.
Om enkele voorbeelden te noemen: Hoe ga je met de wasautomaat om, de weg van A naar B en het doen van de boodschappen.
Toen dacht ik, och nee hé, dit is Nederland!
En ja hoor, water komt heel gewoon uit de kraan, je hebt zelfs de keuzes
uit: warm, koud en lauw . In Suriname was dat niet vanzelfsprekend.
Je behoeftes doe je gewoon in het kamertje naast de keuken.
Dus ja, het is wel wennen. Het is ook wennen om niet naar het zware werk te hoeven denken. Maar ik verveelde me wel, maar was juist benieuwd naar de kou, want winter en herfst kende ik in Suriname niet.
Uit Suriname vertrok ik met bomvol plannen en ideeën, maar het liep hier heel anders. Ik had mij niet voorbereid op een andere klimaat, cultuur en regels. Nu vraag ik me af of ik me wel had kunnen voorbereiden op een ander klimaat, cultuur , regels en de opvoeding van de kinderen . Ik herhaal: ”Het leven in Nederland is gewoon wennen.”
Als ik een bus instapte, moest ik een kaartje kopen. Als ik ergens binnen stapte, moest ik goedemorgen, goedemiddag of goedenavond zeggen.
Men vindt dat normaal in Nederland ( nu, ik ook ),maar voor mij was dat niet.
Ik vond dat er ontzettend veel regels waren en dat vond ik soms best wel een beetje benauwd.
Toch vond ik het een uitdaging. Ik was al in Nederland, de tijd ging sneller en ik leerde heel veel goede mensen kennen .Ik ging met een open mind erheen
en het is mij redelijk meegevallen. Ik wist dat ik niet thuis was in Nederland en me moest aanpassen en dat heb ik gedaan, alleen van Nederland een thuis maken is het mij niet gelukt.
Midden jaren tachtig van het vorige eeuw ,waren al mijn kinderen getrouwd en uit huis. En allemaal hadden een baan .De kleinkinderen kwamen verbazend veel en achter elkaar, allemaal uit lust en liefde. Laat de natuur haar gang gaan ,zou ik zeggen. Hallo kleinkinderen , welkom op de aarde en veel liefde en geborgenheid. Leuk dat mijn kinderen , kinderen krijgen.
Maar ze moeten er zelf voor zorgen, dat er af en toe opgepast zal worden dan gebeurt dat ook en met alle plezier. Het moet niet zo zijn dat we straks vermoeide grootouders krijgen. Kinderen nemen is geen kunst ,kunst is ze op te voeden. Dat betekent dat je je kinderen vormt tot zelfstandige en verantwoordelijke mensen. DAT IS MIJ NIET HELEMAAL GELUKT,ZO ZAL LATER BLIJKEN.
Nu alle kinderen( volwassen) zijn geworden en een baan hebben, zou ik zeggen dat ik een gelukkig mens ben. Wij willen gelukkig zijn , maar hoe doen we dat eigenlijk? Durf ik nu te zeggen dat ik een betere toekomst heb gevonden? Het is vaak makkelijker gezegd dan gedaan en het vergt ,bijna altijd veel inspanning. Ik deed enorm mijn best om gelukkig te zijn. Gelukkig werd ik niet in één dag. Ik was het geluk gaan zoeken in anderen, in geld of macht. Ik heb ze allemaal gevonden, ik heb geluk gezocht op een eerlijke manier, wil ik je laten weten. Je vraagt nu aan mij of ik echt gelukkig ben! Nou, het is voor mij moeilijk uit te leggen, wanneer ik gelukkig ben en wanneer niet. Dit is zeer betrekkelijk en is per persoon verschillend.
Ik denk dat geluk een keuze is en er zijn dan ook wel een aantal dingen die je
zelf kunt doen om je eigen geluk te bevorderen. Ik ben gelukkig zoals ik ben ,ik ben een goed mens en heb een schitterend innerlijk, ben tevreden wat ik tot nu toe heb bereikt. Geen mens is perfect ,ook ik niet.
BÉTA, LUISTER GOED….Ik ben niet GELUKKIG ,waarom niet ?Dat vertel ik je later.
Hemand, wijlen Mohammed Rafi heeft een lied gezongen:
WAGT SE DIN AUR RAAT,WAGT SE KAL AUR AADJ.
Ik adviseer jou om naar het liedje te luister en je verbeeldingskracht op los te gooien, wees niet egocentrische tijdens het beluisteren ,maar gewoon luisteren.
Groeten van ons en voor de kleintjes onze zegen.

Van huis uit heb ik nooit iets van enige religie meegekregen maar werd wel geboren in een land alwaar iedere godsdienstige stroming, in tegenstelling tot de tegenwoordige(!) menselijke gewassen aldaar, vreedzaam, ruggelings, zijdelings en in harmonie naast elkaar verkast liggen. Doordat mijn vader in de jaren zestig en zeventig in Suriname secretaris was van een speciaal cultureel centrum kreeg hij vanuit Nederland met een frequentie van eens per maand een bundel sterk gedateerde tijdschriften en opiniebladen …toegestuurd. Nadat de bundel ontdaan werd van het dikke wikkelpapier, met erom heen een koord in een plusvorm strak gespannen, vlogen mijn handen geroutineerd naar stripverhalen als Suske en Wiske, Kuifje, Billy Turf, de man van staal, Bessy Turf, Donald Duck etc. en waardoor er weleens een kleine schermutseling ontstond met mijn andere broers die in hetzelfde waren geïnteresseerd. Hoewel ik toen nog een jaar of elf was, was ik in tegenstelling tot de rest ook geïnteresseerd in panorama en het Elseviers Magazine over welke laatste ik niet eens zou kunnen dromen dat ik later, na mijn vestiging in Nederland, er ook in zou mogen schrijven. Wat panorama betreft raakten mijn blikken een keer vastgenageld op een artikel waarin iets stond over de “Dode Zeerollen” en welke vondst gelovigen zou kunnen doen vrezen voor het voortbestaan van het Christendom. Althans, dat meen ik met mijn taalreservaat van toen in grote lijnen begrepen te hebben.Factoren die leidden tot erosie van het Christelijke front. Vertegenwoordigers en distributeurs van het Christendom hebben van oudsher vastgeroest en beklonken gezeten in hun arrogantie, inhoudende  dat hun volgelingen het Christelijke geloof dat zij uitdragen, van het graf tot mogelijke wederopstanding zouden blijven koesteren, adoreren en vereren. De volgelingen zouden het Christelijke geloof nooit de rug willen toekeren, was hun volle overtuiging. Op zich hadden voornoemde vertegenwoordigers en distributeurs de zaak goed bekeken en zich er ook nooit in vergist. Hun geloofsgenoten hadden ook geen reden het Christelijke geloof de rug toe te keren, vooral als men geborgenheid en trouw vanuit het geloof toegeworpen kreeg.  Echter : de spanning tot blijvende euforie bleek er niet eeuwig in te kunnen zitten. De reden hiertoe is dat men de niet stilstaande wetenschap niet het rad voor de ogen kon draaien en daardoor bepaalde desastreuze ontmantelingen ook niet kon tegenhouden dan wel tegenwerken.Het onafwendbare gevolg hiervan was dat door een reeks aantal  wetenschappelijke onthullingen op het gebied van het Christendom zelfs goedgelovigen vraagtekens begonnen te plaatsen achter de authenticiteit van diverse geloofsbeginselen die ze altijd zonder slag of stoot hadden aangenomen als de enige onweerlegbare waarheid . Om welke onthullingen gaat het? Het tijdschrift Bres, waarin ik zelf ook ooit een essay over de mystiek in de romans van auteurs uit Derde Wereldlanden kwijt kon, publiceerde in een vervolgeditie een artikel over de betrouwbaarheid van Jezus Christus dat aansloot bij wat ik ooit ergens begin jaren zeventig in een editie van panorama had gelezen.Jezus als confessionele deserteur/- oplichter Een zekere Professor Fida Hassnain, van huis uit archeoloog en indoloog, raakte blijkens het artikel in Bres gefascineerd door het fenomeen Jezus. Door toeval zou was hij in Leh Ladakh gestuit op het dagboek van een priester waarin stond dat ene Nicolaj Notovitsj ontdekt zou hebben dat Jezus in India was. Hassnain die zich naar aanleiding van deze informatie ook verdiepte in Hinduïstische bronnen zag dat daarin hetzelfde werd beweerd. Nadat hij  over de geboorte van Jezus las en over de drie wijzen uit het Oosten, raakte Hassnain ervan overtuigd dat Jezus uit het Oosten afkomstig was.Prof. Hassnain schreef verder: “Wij weten dat de Esseeërs goede heelmeesters waren.” Volgens de evangeliën heeft Christus zich ná de kruisiging nog verschillende malen laten zien aan zijn discipelen. Zij herkenden hem aanvankelijk niet. Ook na de ‘tenhemelopneming’ werd Christus nog gezien, bijvoorbeeld door Paulus, twee jaar later, in Damascus, waar een grote groep Esseeërs leefde en bij wie Christus zich veilig moet hebben gevoeld. Prof. Hassnain beweert dat Christus naar het Oosten ging in gezelschap van zijn moeder en Maria Magdalena, “die een persoonlijke belangstelling voor hem had.” Hassnain: “Er waren meer vrouwen in het leven van Christus. Joanna, Suzanna, Martha, Rachel. Het is duidelijk dat Maria Magdalena van Jezus hield en hij, in zijn hart, van haar. Volgens Joodse wetten had Jezus moeten trouwen; een ongehuwd man kan geen religieus leider zijn. Maar als Esseeër was hij gebonden aan het celibaat.” Op zijn vlucht voor de achtervolgers (het lege graf had kennelijk argwaan gewekt en de tenhemelopneming werd alleen door zijn apostelen geloofd) vertrok Christus daarna naar het Oosten. Omdat hij het Oosten in zijn jeugd had bezocht, kende hij de routes en de topografie van die landen.”De slavernij op Christelijke grondslag Van een boek als de Bijbel, door Christenen gezien als een morele maatstaf, zou je toch op zijn minst verwachten dat het zich duidelijk uitspreekt tegen slavernij.  Het tegenovergestelde is echter het geval. Het bezitten en verhandelen van medemensen behoort volgens de bijbel tot de dagelijkse gang van zaken en het is dan ook geen wonder dat voorstanders van slavernij en apartheid deze gruwelijkheden met de Bijbel in de hand hebben verdedigd. Ook Jezus en de  schrijvers van het Nieuwe Testament komen niet in opstand tegen het onrecht van de slavernij maar doen hun uiterste best om de bestaande gezagsverhoudingen, hoe onrechtvaardig deze ook mogen zijn, in stand te houden.Het is een ongemakkelijke waarheid uit de geschiedenis van de gereformeerde kerken: hun theologie vormde een belangrijke bouwsteen van de apartheidsideologie. Veel Afrikaners geloofden dat ze een Eed des Verbonds hadden afgesloten, waardoor God hen naar heerschappij zou leiden. Religie is 100% politiek. Hou de mensheid dom met leugens en bedrog, en maak ze vooral bang voor hel en verdoemenis. Want daar zal je terecht komen als je niet geloofd in die “Liefdevolle” God. Tja zo liefdevol, dat er waarschijnlijk geen wezen is die meer misdaden tegen de mensheid zowel in woord en daad heeft gepleegd als hij. En zo iets moet je vereren? Dit is in mijn ogen een duidelijk voorbeeld van de erosie van het Christendom in West- Europa. Werkelijke geestelijke kennis en inzichten raakten verder en verder buiten het bewustzijn van de bevolking waardoor alles steeds materialistischer werd.Het hoogte punt van het materialistische wereldbeeld is de nu letterlijke interpretatie van de bijbel waardoor dit soort onzinnige zaken als rassenscheiding word gebaseerd op het verhaal van de toren van Babel.  Wanneer iemand zijn slaaf of slavin met een stok slaat en hij of zij sterft ter plekke, dan moet er vergelding plaatsvinden. Als de slaaf of slavin nog enkele dagen in leven blijft, gaat de eigenaar vrijuit; door het verlies van zijn eigendom is hij genoeg gestraft.’ (Exodus 21:20 – 21). Commentaar: Hier verklaart de Bijbel expliciet dat God niet alleen slavernij toestaat, maar ook het doden van slaven. Ook is wrede verminking van slaven geboden, als ze hun vrouw en kinderen niet in de steek willen laten.‘Als slaven en slavinnen kun je mensen kopen uit de omringende volken, of vreemdelingen die bij jullie wonen of de nakomelingen die zij in jullie land hebben gekregen. Die slaven en slavinnen zijn je eigendom, je kunt hen als erfelijk bezit aan je nakomelingen nalaten; zij zullen voor altijd als slaaf voor je blijven werken. Maar je volksgenoten, de Israëlieten, je eigen verwanten, mag je nooit als slaven afbeulen.’ (Leviticus 25:44 – 46) Commentaar: De Bijbel is hierover zeer duidelijk: Niet alleen keurt God de slavernij goed, maar hij geeft ook toestemming om slaven te kopen en te bezitten. De zuidelijke Verenigde Staten vochten hun burgeroorlog over deze Bijbelse voorschriften. “Ook rassenscheiding leek bijbels te rechtvaardigen. God had er in het verhaal van de toren van Babel immers voor gekozen om alle volken te scheiden. Die scheiding, zo meenden de Afrikaners, moest in stand worden gehouden. De Nederduits Gereformeerde Kerk (NGK) voerde rassenscheiding in en richtte aparte kerken op voor zwarten en ‘kleurlingen’. ”  De slavernij kon op de navolgende wijze vanuit de bijbel worden verdedigd:(Levitic (Exodus 25:44)  Slavernij is geen probleem zolang je de slaven bij  andere volkeren vandaan haalt. (Exodus 21:7)                  Dochters kunnen als slaaf worden verkocht.(Exodus 21:4)                       Wanneer een slaaf kinderen krijgt bij een slavin zijn die kinderen het bezit van de meester. (Exodus 21:20-21)          Afranselen is geoorloofd zolang er geen doden bij vallen. (Exodus 21:2-5)                   Mannelijke Hebreeuwse slaven kunnen na 7 jaar dienst vrijkomen maar moeten daarbij een gruwelijk keuze maken tussen hun gezin of de vrijheid. (Exodus 21:6)                 Kiest de slaaf voor zijn gezin dan wordt hij met zijn oor aan de deurpost gespijkerd om voor eens en voor altijd duidelijk te maken wie zijn meester is.(Exodus 21:32)               Als een slaaf wordt gedood moet zijn meester worden betaald.(Mattheus 25:14-30)      Jezus presenteert ons een wereldbeeld waarin de meester absolutezeggenschap heeft over zijn ondergeschikten en hij kan handelen zoals dat hem belieft. (Lukas 12:47)                 Jezus heeft geen probleem met lijfstraffen. (1 Timotheus 6:1)           Slaven moeten, in naam van God en de leer, gehoorzamen  aan hun meesters. (Titus 2:9-10)                 Slaven moeten hun meesters gehoorzamen ter meerdere glorie van God. (Efeziers 6:5)                  Slaven dienen hun meesters te gehoorzamen net zoals ze Christus gehoorzaam zijn. (1 Petrus 2:18-19)          Zelfs als ze onrechtvaardig worden behandeld moet een slaaf zichneerleggen bij de grillen van zijn meester.De beruchte apartheid in Zuid-Afrika en de Christelijke grondslag waar die abjecte ideologie op was gegrondvest heeft doen bewerkstelligen dat Europeanen die de goede eer, zeden en gewoonten hoog in het vaandel wensten te blijven voeren, het schaamrood aan hun kaken begonnen te ontwaren. Zij wisten ook niet meer op welke wijze zij een houding moesten aannemen met hun brave Christelijke geloof. Dit zal ongetwijfeld enorm mede hebben bijgedragen tot de afkalving van de Christelijke grondslag. Naast deze feitelijke omstandigheden die voor zich spreken zijn er ook andere ontwikkelingen geweest waardoor het Christendom aan terrein verloor, onder welke:  the New age, de geheime genootschappen en de anale penetratie ( confessional ass raping) door RK-heiligen. (Rabin Gangadin)

Verschillende mensen hebben mij goed op weg geholpen met nuttige voorlichting naar de laatste stap “het vertrek naar het onbekende”.
Mei 1977, vlak voor het vertrek,alle documenten zijn in orde. Dat er corruptie in Suriname was, wist ik alleen van horen zeggen. Daar ik op het punt stond om te vertrekken naar Nederland ,ondervond ik het aan den lijve en voelde de machteloosheid. Bij het verkrijgen van paspoorten heb ik veel geld, onder de ambtelijke tafel moeten schuiven en het was zeker niet makkelijk,de ene ambtenaar kon niet zonder de andere. Het heeft mij veel geld en tijd gekost om de nodige stukken te bemachtigen .Het was iedere keer ‘volgende week ligt het klaar’.En ja hoor, volgende week het zelfde verhaal. Het werd mij duidelijk dat de macht van de ambtenaar ingewikkelder was dan die van de overheid.
Ik kon grote sommen geld betalen,om een weg te vinden richting Zanderij. Een ambtenaar,vertelde dood eenvoudig dat het gouden tijden waren voor de ambtenaren, door het vertrek van Surinamers naar Nederland .En wie niet kon betalen zou heel lang moeten wachten voor toekenning,of die moest een eerlijke mens tegen het lijf lopen.( oké ,zijn die er ook in dit gebouw? ) Ik zei tegen de ambtenaar “het is leven op andermans zweet en bloed” Hier ben ik mensen tegen gekomen die hongerig zijn naar geld,de zes die ik in zes à zeven weken ben tegen gekomen ,functioneren twee niet en de overige vier deugen en werken niet. En er komt een dag van verrekening. Het deed hem niets,hij hoorde het met een glimlach aan ( zonder te schamen) .
Mijn leven bestond uit : buren,families,kennissen en andere dierbaren. In Suriname was ik al meerdere keren verhuisd en wist dat het leven bestond uit ,vrienden maken, kennismaken,uit het hebben van een relatie met elkaar en ook het nemen afscheid van elkaar.
De kinderen hadden ook vrienden , vriendinnen en schoolgenoten,in de buurt hadden ze ook een fijne band met buurtgenoten en waren zeer geliefd bij de buren,zij verlaten deze mensen ook en weten dat zij ook afscheid zullen nemen,niet alleen van de mensen maar ook, de omgeving en het zal de kinderen ook zwaar worden en zwaar zal het ook worden voor die genen die achterblijven.
Juli 1977,twee dagen voor vertrek,nu alles op orde leek,was het tijd om voorzichtig afscheid te nemen van alles wat mij dierbaar was. Het was een dag vol emoties,beetje angst,wist niet of ik blij of juist bedroefd moest zijn,vooral de emoties waren hevig. Ik weet niet meer of ik de gevoelens van de mensen heb kunnen herkennen of erkennen en of ik mijn gevoelens een plaats heb kunnen geven en of ik open was met mijn gevoelens. Dat ik velen verdriet heb aangedaan,twijfel ik er niet aan .
De ochtend van vertrek begon verward , waar zijn de koffers,waar blijven de buren,hebben we alles,de paspoorten,wie heeft de paspoorten? Hoe laat is het? Moeten we nog eten,kunnen we eten? Halverwege de dag kwamen de dierbaren binnen lopen , de omarmingen en de gelukwensen vulden de tijd.
Het was een hartstochtelijk afscheid voor mijn vertrek,veel beloftes over en weer gedaan om contact te houden. Een zakboekje met naam en adres zat in de handtas. Ik had mijn families nog nooit zo dichtbij gehad als op de dag van vertrek. De bus die mij en de kinderen naar zanderij bracht,stond langs de weg gereed en nog even, stappen wij in de bus om de dierbaren in Nederland te ontmoeten.
Even was ik de controle kwijt,terwijl de bus werd ingeladen,zat ik op de eerste trede van de trap schaamteloos een afscheidslied te janken. Ik stapte als laatste in de bus. Wat moest ik doen ,kijken naar het huis,welke mijn thuis was of naar de achterblijvers die ik misschien heel lang niet meer zal zien. De reis naar zanderij was stil,iedereen was met zijn of haar gedachten ergens in weggezakt.
Hoe enthousiast ik ook in het vliegtuig ben gestapt,ik keerde in gedachten keer op keer terug naar mijn “thuis”. En iedere keer wist ik me om te praten om in Suriname te blijven.
WORDT……………VERVOLGD…..
Groeten van ons en voor de kleintjes onze zegen.

Waarom deze verhuizing? “ Toen ik vertrok,was Suriname,misschien één van de welvarendste landen van Zuid-Amerika dacht ik,maar ik maakte een fout door dit te zeggen. Mijn man liet weten dat de keuze is gemaakt om in Nederland te vestigen. Voordat ik het wist,had ik de buurt en de meeste familie al verteld over ons plan om naar Nederland te vertrekken. Door ons besluit,hadden wij behoorlijk wat onrust gezaaid onder vrienden en familie .Ik kreeg uiteenlopende reacties ,veel mensen gunden het van harte en riepen”wie weet volgen wij ook, moge jullie droom uitkomen”. Er waren mensen die het onaangenaam vonden dat wij ze gingen verlaten,ook waren er die het heilig van wisten dat ze ons ontzettend zouden missen. Er waren ook mensen (veelal directe families)dat met alle mogelijke bezwaren kwamen,zoals: “Zouden jullie dat echt doen”,” jullie hebben het zo goed hier,hebben bijna alles wat een mens nodig heeft om te leven”,”en wat doen jullie als het jullie niet bevalt in Nederland”,en als jullie terug zouden willen komen “,”hoe gaan jullie dat financieel oplossen ?” Het gaat om een paar van de reacties die velen hadden geuit. Een reactie die erg hard aankwam en mij het diepst raakte was:”Jullie zijn landverraders,vertrek en kom nooit meer terug ,lafaards”. Bij deze reactie begon ik mij onzeker te voelen, en het last dat knagende gevoel van onzekerheid met zich meebracht was enorm ,daar wij een hechte familieband hadden ,dreigt nu uit elkaar te geraken, maar goed de keuze was al gemaakt en alles leek geregeld te zijn vanuit Nederland. Ik had niks meer te bepalen, de plannen kon ik ook niet meer bijstellen,de kinderen waren blij dat ze een betere toekomst tegemoet gingen. Inpakken en weg wezen ,had ik kunnen zeggen, maar nee hoor,ik moest nu bepalen wat er met de inboedel moest gebeuren . Verkopen leek mij een mogelijkheid. Want wat hadden wij niet aan landbouw gereedschap,fietsen, brommers,radio’s ,tv en al die keuken gerij . Familie,vrienden en buurtgenoten toonden belangstelling ,interesse was groot en iedereen had wat nodig die goed te gebruiken was. Ik durf nu te zeggen, dat mensen veranderen als er iets te verdelen,verkopen of weg te geven is onderdruk van tijd.( Mijn tweede schoonzoon zegt :nee ma, mensen veranderen niet,je leert ze eenvoudig weg beter kennen in tijden als deze ,bijvoorbeeld.) Bijna alles had al een bestemming, deels verkocht deels weg gegeven .Mooi, weer één obstakel naar Nederland uit de weg. Verschillende mensen hebben mij goed op weg geholpen met nuttige voorlichting naar de laatste stap “het vertrek naar het onbekende”. WIJ HEBBEN FOUTEN GEMAAKT,HADDEN WIJ IN SURINAME MOETEN BLIJVEN???? WORDT……………VERVOLGD….. En……….Dan…………Dit……… Een bedelaar die altijd te voet gaat,wordt elke dag op de een en het zelfde adres geplaagd,belachelijk gemaakt,vernederd en soms voor de lol geschopt. En dat gaat al jaren zo door. Velen ,spreken de man op zijn slechte en onacceptabel gedrag aan. Maar het gaat bij hem de ene oor in en de andere weer uit. Het is een persoon met enkele personeel in zijn zaak. Royaal aan tijd ,maakt hij ook op deze manier plezier. ( Volgens mij heet dat:” leed vermaak” .) Op een zekere dag stapte hij bij één van de buren van de grapjas. En vroeg waar de grapjas is,want hij is al zes dagen niet vernederd. Hem werd verteld ,dat de grapjas ziek was en in het ziekenhuis verbleef. Verdrietig ,vervolgde hij zijn weg naar zijn bedelplaats,de markt. De volgende dag ,op weg naar de markt,kwam hij een mandir,een moskee en een kerk tegen .Op de stoep van deze heilige plaatsen heeft hij gebeden voor de genezing van de grapjas. Toen mensen hem in het ziekenhuis verteld hadden, dat de bedelaar voor zijn genezing had gebeden,moest hij huilen en had erge spijt van zijn daden. Genezen en uit het ziekenhuis,mocht de bedelaar niet meer bedelen. Hij werd de best vriend van de bedelaar. Gewoonte getrouw ging hij toch bedelen en dat werd door de grapjas geaccepteerd. De grapjas doneert de mandir,moskee en de kerk. Goed eten,drinken,schone kleren en onderdak voor de bedelaar is gegarandeerd. Wij weten normaal gesproken wie een goed mens is door wat hij of zij doet,zoals het verrichten van goede daden. En wie is een slecht mens………………????? Groeten en voor de kleintjes onze zegen.

Mijn man vertrok in maart 1976 naar Nederland. Hij kwam goed aan op Schiphol. In Den-Haag trok hij in bij een familie. Voelde zich niet goed, had heimwee,het enige wat hij wilde, was naar huis gaan. Hij wilde terug naar zijn gezin en de vertrouwde omgeving. Ook besefte hij dat de vlucht naar een veilige en betere toekomst gedaan was.
In de eerste week van zijn verblijf in Nederland,ontmoette hij andere families en enkele kennissen,door met hen in gesprek te gaan ,werd hij wat positiever over zijn komst in Nederland. Binnen twee weken had hij een baan gevonden,als inpakker in een groot dozenbedrijf. Hij zei toen”nu zit ik goed”
Nu hij een regelmatig inkomen had,maakte hij plannen om mij en de kinderen over te laten komen. Maar dat was makkelijk gezegd dan gedaan. Geld wat hij verdiende was niet genoeg,misschien net genoeg voor zichzelf en aan de verwachtingen en behoefte van mij en de kinderen in Suriname. Dat leverde een grote druk op. Met dit probleem ging hij naar zijn collega’s en vervolgens naar zijn baas.
Dankzij de goede relatie met zijn collega’s , de vriendschap ,de contacten en zijn zachte karakter,werd hij in contact gebracht met een metaalbedrijf in Amsterdam.
Hij kwam daar een man tegen met het hart op de goede plaats. Hij kon daar gaan werken op de afdeling slijperij met een betere salaris. De afstand tussen Den-Haag en Amsterdam was te groot. De werkgever in Amsterdam was zo toegeeflijk,dat mijn man in de gelegenheid werd gesteld om in Den-Haag te blijven werken, totdat hij een geschikte woning voor ons had geregeld in Amsterdam.
Dat waren andere tijden,binnen een week had mijn man een woning toegewezen gekregen. En hij kon in Amsterdam gaan werken. De eerste weken woonde hij bij een kennis. Daarna betrok hij onze woning.
Een geweldige baas,gaf werk ,leende geld(renteloos) voor de inrichting en de tickets voor mij en de kinderen. Een Bakra,zorgde niet allen voor de basale zorg,maar heeft in mijn ogen alles gedaan,zodat wij een nieuwe toekomst konden opbouwen in een vreemd land.
Daarna ging het heel snel. In Suriname konden wij in juni de voorbereidingen treffen om Suriname te verruilen voor Nederland voor mij een compleet onbekend stukje wereld op deze aarde. Waarom deze verhuizing? “ Toen ik vertrok,was Suriname,misschien één van de welvarendste landen van Zuid-Amerika dacht ik,maar ik maakte een fout door dit te zeggen.
WIJ HEBBEN FOUTEN GEMAAKT,HADDEN WIJ IN SURINAME MOETEN BLIJVEN????
WORDT……………VERVOLGD…..
EN…..DAN………DIT………..
Hindoes, vinden koeien heilig. De koe,symboliseert moederschap en naastenliefde .Veel hindoes ,houden koeien voor de melk,want het voedt vele monden. Koe is heilig,koeienmelk is gezond. En wat doet een hindoe, als de koe uit geproduceerd is? Dan verkoopt hij het aan de slachterij. En dat heet “MAXIMALE WINST”
Groeten van ons en voor de kleintjes onze zegen.

Bisnoe  en Paraagh Soechiet te Mariënburg
Het moraal van Holiviering

‘Het hart van ons als Surinamers is één en ondeelbaar’ Ik weet niet of ik alles correct beschrijf, maar dit is mij nog bijgebleven van de verhalen die mijn overgrootvader (opa van mijn moeder) ons vertelde. Mijn overgrootvader zei nooit direct wat goed of fout was, maar had altijd een verhaal met een moraal. Bij het lezen van dit verhaal moet u zich verplaatsen naar een tijd dat er geen tv, radio of licht was. Met behulp van kokos werd toen olie gemaakt voor het verkrijgen van licht. Nu het verhaal

Gaura-purnima en Holi
Holi was de zus van een machtige koning. Deze koning was zo bezeten van zijn macht dat hij zich terugtrok voor meditatie en gebed. Na de afsluiting van deze periode vroeg betreffende koning aan God of hij gezegend kon worden en dat niemand hem noch in het licht of donker noch op aarde of in de hemel meer iets kon aandoen. Na ontvangst van zijn zegen ging de koning weer naar zijn paleis. Hij riep zijn zoon bij hem en zei: zoon voortaan moet je mij aanbidden, want ik ben nu de God op aarde. Zijn zoon weigerde dit. Waarop de koning zijn zus Holi hierover informeerde.
Holi had ook bepaalde gaven en gaf haar broer als antwoord dat als de zoon van de koning weigert hem te aanbidden de dorpelingen ook zullen weigeren. Haar advies was om hem te laten vastbinden en van een rots in de zee te gooien. Echter kwam de zoon na een tijd weer terug in het dorp. Haar tweede advies was om de zoon te vergezellen (want zij dacht dat de soldaten de zoon niet in zee hadden gegooid) en de zoon naar de jungle te brengen en vast te binden aan een boom, zodat roofdieren hem zouden verscheuren en opeten. Maar ook dit mislukte omdat in de boomstam een half mens/dier woonde en naar buiten trad waardoor het touw brak en de zoon was bevrijd. Het eerste wat dit half mens/dier zag was de koning en verscheurde hem. Het was namelijk schemer (niet donker en ook niet licht) en het dier was niet op aarde en ook niet in de hemel. De zoon kwam toen weer naar het dorp tot verbazing en blijdschap van iedereen, want de zoon was heel geliefd. Omdat Holi bepaalde gave had en vol verdriet was door de dood van haar broer daagde zij de zoon van de koning uit. Zij gaf opdracht aan de bedienden om een groot vuur te maken midden in het dorp. Zij daagde de zoon uit om samen met haar door het vuur te lopen. Denkende dat haar gave haar zou beschermen, echter werd zij verbrand en de zoon overleefde het. Vanaf die dag werd er door de dorpelingen herdacht dat het ‘kwade’ was overwonnen door het ‘goede’. Volgens mij is het moraal van dit verhaal dat hoe machtig je ook bent, je bent en blijft een onderdaan van God. Subh Holi toegewenst aan een ieder,en in het bijzonder familie Ramautar waar ze ook mogen zijn, namens mij en mijn gezin. Ram Ram Kaka Paraagh Soechiet

Onder de jongeren is dit feest ook populair.
Het is Holi Phagwa,wij wensen u en uw familie een kleurrijke Phagwa toe. Alle kleuren zijn toegestaan,hou er rekening mee dat het niet overal is toegestaan om met poeder en kleursel (abier ) te spelen .Neem gerust een geurtje mee,wordt altijd op prijs gesteld. Laten wij het kwade overwinnen door het goede.En een frisse lucht laten stromen. Alles op orde brengen,niet te vergeten onze geweten.
Wij herinneren ons gisteren,vieren Holi morgen,dromen van overmorgen,maar lieve mensen ,vergeet niet vandaag te leven.
Groeten van ons en voor de kleintjes onze zegen.
Hemand en Indra.

Als ik op mijn balkon zat of stond,keek ik uit op de prachtige omgeving. Prachtige bomen,fruitbomen,palmbomen en mooie planten al dan niet in de bloei. Vele soorten struiken en kleine bomen die gekend zijn om hun prachtige en ’s nachts geurende bloemen.
Heerlijke geur die een lekker nuance heeft van een oerwoud waar een hele stortbui overheen is gegaan. De lucht van klei hout en bladderen die een zachte geur afgeeft,vredig en ook nog eens elegant ruikt,voel je je jong en gezond in je eigen omgeving. Ik ben geboren in Suriname in een gezin waar ik deel uitmaakte van een gezin met acht kinderen. De onderlinge familieband was goed en hecht.
Ik ben op gegroeid in een samenleving ,waar mensen goed met elkaar konden samen werken,in een buurt waar iedereen gelijk was. De mensen konden goed omgaan met de belangen en gevoelens van anderen,ze hadden een goede balans gevonden om zowel aan de eigen behoeftes,belangen en gevoelens recht te doen,als aan die van een ander.
Met leeftijdsgenoten had ik een leuke tijd,op school ging het ook goed . Ik kon goed leren,maar wegens gebrek aan geld voor de schoolkosten,moest ik van school. Dat ik niet meer naar school kon, heeft mij veel pijn gedaan en heb ik ook veel gehuild. Velen uit de buurt kwamen met geldelijke steun. Maar mijn ouders waren te trots om het te accepteren,begreep ik later.
Dat er armoede was weet iedereen ,maar wij konden dat niet meten,luxe hadden wij niet gekend,mijn ouders zorgden goed voor ons,zo hadden wij altijd kleding en schoeisel. Een groot huis hadden wij niet,het gaf ons wel onderdak ,beschermde ons tegen wind,regen en hitte.
De jaren verstreken,wij werden ouder en er komt een dag dat ook ik zou trouwen. Ik woonde in een buurt met veel stoute meisjes,als wij samen kwamen,fantaseerden wij over jongens en vaak hielden wij ze ook nog voor de gek,gek genoeg werd er eentje goed gek op mij. En, ja hoor, thuis mocht niemand het weten over onze meisjesgeheimpjes. Stoute jongens waren er ook veel,met een eindeloos aantal namen voor de stoute meisjes voorgevel en ze hadden allemaal een onbedwingbare trek in papaja , pompelmoes en sterappel.
Ik ben op jonge leeftijd getrouwd,nee,nee niet met die stoute jongen die goed gek op mij was. Ik ben getrouwd met veel familiegebruiken en rituelen. Ik ben samen met mijn man gaan wonen in een buiten wijk van Paramaribo. Mijn leven was drastische veranderd,ik had nu verantwoordelijkheden en plichten ,jegens mijn man en diens familie. Mijn toekomst zag er somber uit dacht ik. Maar toen ik mijn schoonfamilie eenmaal goed leerde kennen ,voelde ik mij heel gelukkig,ik werd op handen gedragen,kreeg liefde en respect,ik hoorde in de familie .Na een jaar of vier en drie kinderen verder ,zijn wij op ons eigen gaan wonen. Met hard werken en geleende geld bij mijn schoonfamilie,konden wij een grond kopen en een huis neerzetten. Mijn man was een harde werker en was bij iedereen geliefd,had geen grootste praat,hielp ook anderen. Naast zijn werk als timmerman,deden wij aan landbouw, eerst aan rijstbouw,dat viel tegen,het was zwaar en tijdrovend. Met drooglandbouw hadden wij beter gedaan en konden een grote huis neer zetten. Zoals eerder gezegd” mijn man was een harde werker” Na zes kinderen,moest de ooievaar maar weg blijven,helaas drie jaar na de zesde landde een verdwaalde ooievaar en werd met heel veel liefde ontvangen. De ooievaar is weggevlogen en ergens tegen een boom of zo zich te pletter gevlogen. Nooit meer gezien. Sinds mijn eerste kind heb ik mijn leven gewijd aan de kinderen. Ik hou ziel veel van mijn kinderen. Aandacht zijn ze nooit onthouden.
Mijn kinderen konden naar school,wij hoefden ons geen zorgen te maken over de kosten. Mijn ouders konden de kosten voor mij niet betalen,hoeveel pijn zij gehad zouden hebben,voel ik nu en het doet mij erg pijn. Mijn tweede dochter zegt”Ma,het waren andere tijden,misschien was het voor nanie en nana gewoon iets normaalst,je hoef je je niet schuldig te voelen,je zei het al dat je nooit met een lege maag hoefde te slapen en dat je met liefde ben groot gebracht. En dat je op je trouwdag een gouden ketting van nana als geschenk heb gehad. Dat je niet geschoold bent wil niet zeggen dat je achterlijk bent ,ik ken mensen die goed geschoold zijn,maar de opvoeding missen “
Met het geld dat wij verdienden,konden wij de schulden aflossen. Luxe artikelen konden wij nu ook betalen,een zwart/wit tv,radio ,cassetterecorder en kleding. Kippen, doksen, schapen en geiten hielden wij zelf ,vis haalden wij uit de kanalen. Wij hadden niet veel in vergelijking met vele anderen in de buurt,maar konden een leven leiden zonder honger.
Als ik terug kijk naar mijn kinds zijn,probeer ik een grens te trekken tussen arm en niet arm. Het begin van een mooi leven was nu begonnen en wij hadden een mooie toekomst voor ons .Alles ging goed ,kinderen deden het redelijk goed op school,wij konden goed met de kinderen praten en hadden steeds de controle over ze.
Begin jaren zeventig,vertrokken veel Hindoestanen naar Nederland,mede veroorzaakt door stakingen en onrust in Suriname. Wij dachten toen, om in Suriname te blijven,immers ons harde werken begon net vruchten af te werpen .Velen in de familie vertrokken,sommigen opzoek naar avontuur,anderen naar een nieuw leven in Nederland. Mijn leven ging door ,een leven zonder verdriet,tranen en zorgen was mijn droom en dat in mijn mooie land Suriname.
Totdat mijn man op de grote markt een oude bekende tegenkwam die hem kennis liet maken met de luxe,rijkdom,gemak en rust van Nederland. Middels verhalen ,foto’s en zijn aankleding kon hij mijn man overtuigen om eens na te denken om de overtocht te maken. Ook de invloed , de druk van families waren te groot om het te negeren. Een jaar voor de onafhankelijkheid van Suriname kwam mijn man naar Nederland op verkenning. De ontvangst was geweldig,de volgende dag al kreeg hij heimwee naar zijn prachtig Suriname.
Na een verblijf van drie weken in Nederland ,zag hij het voor gezien. Het is een mooi land veel asfalt,tegel,weinig zand en modder. Mooie auto’s ,kleine huizen ,hoge trappen,poepen en plassen doe je naast de keuken . Vooral alles klein. Veel witte mensen die snel lopen. Je hoort geen hanen kraaien,naar tv kijken ,daar moet je van houden. Nee,het was niks voor mijn man.
Het was januari 1976 ,een goede familie kwam na vijf jaar terug met vakantie, hij zag dat de kinderen ook vijf jaar volwassener waren geworden. Hij meende dat de toekomst van de kinderen in Suriname zal eindigen in het harde werken op het land. Dag in dag uit ,in weer en wind. Jullie zien door het harde werken jaren ouder uit dan dat jullie zijn,zei hij wijzend naar ons.En hij meende dat ook nog.
Dat bracht ons tot nadenken,veel tijd kregen wij van hem niet om na te denken. Hij wilde perse dat mijn man samen met hem in maart naar Nederland zou gaan. Werk wist hij snel te regelen in de houtbewerking,wist hij te garanderen. Zoals een goede familie het betaamt,regelde hij alles voor mijn man. Ook zorgde hij ervoor dat de rest van het gezin ook kon vertrekken als de tijd daar was,zonder voorwaarden te stellen. Mijn man vertrok in maart 1976 naar Nederland.
WIJ HEBBEN FOUTEN GEMAAKT,HADDEN WIJ IN SURINAME MOETEN BLIJVEN????
Wordt vervolgd………
EN dan dit…………… Het was gezellig op verjaardag. Een halve fles Bacardi verder kwamen de verhalen. Zo vertelde een bekende in mijn familie. Als ik dronken ben, rij ik veel beter en relaxter,zie alles helder . Kan harder rijden ,zonder fouten te maken. Beste,mensen zo zie je ,niet ieder mens is het zelfde. En de wetenschap kan ook aan het verkeerde eind hebben met haar onderzoek. Toen hij het vertelde was hij onder invloed van alcohol………….
Nou ik ken mensen die onder het rijden,in staat zijn met de ene hand te bellen , rechts inhalen en met de andere hand de wel bekende middelvinger groet uit te brengen. En dat alles tegelijk. Wat zou die meer kunnen ,als die op dat moment ook onder invloed van drugs of alcohol zou zijn?
Als u op verjaardagen komt en verhalen in deze trend hoort, laat het dan weten.
Groeten van ons en voor de kleintjes onze zegen.

Pandit Jagbandhan Nitin is van mening dat Phagwa een ieder bij elkaar moet brengen. Het is een feestdag, waarbij het Nieuwjaar van de hindoes wordt ingeluid. Dit zegt hij in het kader van Phagwa op 17 maart. In Suriname is Phagwa een nationale feestdag (Nederland nog niet) en wordt elk jaar groots gevierd door mensen van verschillende culturen en etnische groepen. Maar het …gaat niet alleen om het feesten en lekker eten, maar de boodschap erachter is ook heel belangrijk om er kennis van te nemen. Zo wijst Jagbandhan er verder op dat de nadruk wordt gelegd op alle goede eigenschappen.Phagwa is niet alleen een dag om te feesten, maar ook de normen en de waarden die daarbij horen moeten nageleefd worden. En dat wij in het Nieuwjaar moeten leven in harmonie. “In Suriname en hopelijk ook in Nederlandleven wij in een multiculturele samenleving. Het betekent niet dat alleen hindoes deze dag gaan vieren, maar dat wij met zijn allen betrokken worden bij deze feestelijke plechtigheid.Om Suriname tot een grotere hoogte te brengen, moet onderlinge vrede worden versterkt”. Volgens pandit Bhagwanbali Vijay is Phagwa een dag voor de Holi’s door de overwinning van het goede op het kwade en een nieuwjaarsfeest. Het betekent dat wij samen met elkaar in vrede moeten leven. Daarom worden er op die dag verschillende kleuren gebruikt, omdat een ieder bij elkaar moet komen en in harmonie moet leven.“Wij allen moeten met elkaar leren leven en alle vijanden achterwege laten”, aldus Bhagwanbali.Ram Ram Pandith Ji

Rob, In recent gepubliceerde wetenschappelijk onderzoek (R. Gowricharn, 2008) wordt gesproken over de Creoolse overheersing in Suriname waardoor onder andere de taal en cultuur van deze etnische groep worden bedreigd. Van deze bedreiging i.c. overheersing van de Hindostaanse taal en cultuur kan er natuurlijk ook sprake zijn geweest bij het regisseren en maken van de film “Wan Pipel”. De regisseur Pim de la Para (1940) – Jood – en afstammeling van een van oudste beschavingen van de wereld had wel kunnen voorspellen hoeveel afstand, pijn en of verdriet deze film tevens bij velen zou creëren. Behalve natuurlijk bij een klein aantal opportunisten, racisten en of anderen die leven met vooroordelen, en zich kennelijk daarvan (nog) niet bewust zijn. Het was wellicht een beter idee geweest de slachtofferrol in de film van Rubia door een Creoolse vrouw te laten vertolken, en de overheersende mannelijke heldenrol van Roy door een Hindostaan. In deze zeer omstreden – zogenaamde Surinaamse film – had zelfs Karina (Willeke van Ammelrooy, 1944) een belangrijke rol. Het moet dan niet als verwonderlijk worden ervaren dat de verwachte bezoekersaantallen bij lange na niet zijn gehaald. Alle etnische groepen in Suriname dienen in goede harmonie en met respect voor elkaar te integreren zulks met behoud van de eigen identiteit. Daarbij mag uiteraard ook naar een bepaalde eenheid gestreefd worden. Echter dienen bevolkingsgroepen die sterk georiënteerd zijn op de westerse cultuur en identiteit  deze niet zondermeer op te leggen aan de overige bevolkingsgroepen. Het kan de integratie langs een vreedzame weg vertragen, en wellicht geweld oproepen. Bisnoe, Wie schrijft die blijft, is dat ook zo!!??
Onlangs las ik een recensie van een persoon betreffende de pre-electorale combinaties. De auteur – die ik ten zeerste respecteer – werd gemeen en hard aangevallen door iemand die dacht het beter te weten. Sommige mensen missen het fatsoen om op de juiste wijze gebruik te maken van de vrijheid van meningsuiting wat in een democratie een groot goed is.
De eruditie van de aanvallende scribent in deze kwestie toont alleen maar aan dat hij geen of weinig schrijversfatsoen heeft, en daarnaast wellicht ook frustratie (als psychische aandoening) en verwaandheid. Het is aan de ene kant belangrijk dat iedereen die dat kan zoveel mogelijk worden aangespoord om te schrijven, en dat wij aan de andere kant zoveel mogelijk respect tonen voor de gepresenteerde meningen zonder teveel te letten op de leestekens, syntaxis en of andere bijkomstigheden. Rob, Sommige nieuwsmedia behandelen auteurs soms als “huisvuil” die niet passen bij hun entourage. Immers deze – vaak minder populaire media – moeten zich handhaven in een concurrerende omgeving waar in de massacommunicatie de digitalisering haar intrede heeft gedaan. Gelukkig zijn het maar weinige media waarop het vorenstaande van toepassing is. De eindredacties zijn uiteindelijk verantwoordelijk voor de plaatsing van een stuk, maar kunnen zich ook beroepen op een disclaimer. Bisnoe, Wat mij ook opvalt, is dat veel schrijvers nog een zekere angst tonen om duidelijk te maken wat hen precies intrigeert. Waarschijnlijk komt dit omdat wij in een “kleine” gemeenschap leven waar “iedereen” elkaar kent, en de politiek een dominante rol speelt in ieders bestaan. Desondanks is het opvallend dat Suriname op de 31steplaats is geëindigd en de Amerika op 46ste. Rob, De invloed van partijpolitiek op de vrijheid van meningsuiting
Wij mogen ons gelukkig prijzen dat in de laatste jaren de invloed van de politiek op de vrijheid van meningsuiting behoorlijk is afgenomen ondanks dat nu een president regeert die verdacht wordt van ernstige misdaden. Op 25 februari 2014 gedenken we dat het 34 jaar geleden is dat er een staatsgreep werd gepleegd in Suriname. Velen legaliseerden deze staatsgreep aanvankelijk vanwege de malaise in ons land. Politieke partijen die in de oppositie zaten, hebben deze staatsgreep zelfs gestimuleerd.
Ook Nederland schijnt een rol gehad te hebben in deze coup. De documenten die hierop betrekking hebben, zijn vooralsnog voor langere tijd weggestopt. Hoe het ook zij het kan nooit goedgepraat worden van zeer ernstig geweld gebruik te maken – waarbij zelfs doden vallen – om de beoogde doelen te bereiken. Ook deze zaken hebben te maken met de zo gewilde vrijheid van meningsuiting en informatie in een democratische samenleving. Het gezond verstand dient het in dergelijke gevallen altijd te winnen van de felle emotie. Toch weerhoudt het mij niet op te merken dat er af en toe racistische sentimenten wel degelijk gevoed worden door de vele zeer corrupte politici en vakbondslieden in Suriname met hun vette zelf gecreëerde dubbele salarissen zonder daarvoor te werken. Het wordt dan ook hoog tijd dat politici en vakbondslieden – als elitaire groep – zich ook in het eigen vlees durven te snijden, en niet telkens wijzen op de tegenstanders. Dit zal maken dat wij op de corruptie-index van Tranparency International stijgen, en zeer zeker ook op de World Press Freedom Index.
Robby Roeplall

Onze derde Milan gaat door ,zo heeft de organisatie besloten.( zie onder het knopje organisatie). Voor families,die nog niet kunnen beslissen of ze aanwezig kunnen zijn op deze leuke dag en daarom niet overgaan tot het overmaken van de bijdrage, is de mogelijkheid om op locatie te regelen. U bent van harte welkom. Beslist u op het laatste moment om toch een gezellige dag met de familie niet te missen,dan is het handig om dit even aan de organisatie te laten weten,zodat ook voor u alles geregeld kan worden. Alvast bedankt, Groeten van mij en voor de kleintjes mijn zegen. Hemand.Banwarie.

Rakha Bandhan is, een elk jaar terugkomende gedenkfestijn,een festijn voor broers en zussen. De traditie wil dat op deze dag de zus haar broer/broers opzoekt en een beschermkoord om diens pols bindt. Dit gebeurt met of zonder ceremonie,vele zussen maken op die dag parsaad (lladdoe) ,anderen nemen andere zoetigheden mee die de zus eigenhandig in de mond van haar broer legt en bid dat de relatie tussen haar en broer niet verzuurd worden,maar in alle omstandigheden zoetig blijft. En wenst haar broer/broers een lang ,gezond,en gelukkig leven toe. De broer aanvaardt het en geeft zijn zus/zussen een geschenk( sari,armband ketting of iets anders). Het geschenk,wordt niet gezien als zakelijke relatie,maar heeft een emotionele waarde. De broer zal zijn zus/zussen met veel liefde bejegenen, beschermen en waar nodig met raad en daad bijstaan. Raksha Bandhan betekent dan ook ,dat het de man duidelijk is dat de vrouw niet alleen voor staat en daar, waar hulp gewenst is ,haar broer/broers haar te hulp kan springen . Als broers en zussen ben je wel levenslang met elkaar verbonden en ik vind het niet nodig dat “Raksha Bandhan” het biologische relatie tussen broers en zussen moet benadrukken. Broer en zus ben je ,het is ook belangrijk om als broer en zus te leven en respect voor elkaar te hebben. Geen broer of zus hebben is ook geen vloek, vaak is het de keuze van de ouders geweest. Maar wees niet getreurd, je kan er altijd één aanvaarden. Ik ben gezegend met broers. Als kleine kinderen hebben wij veel leuke tijden gehad ,ik werd goed geholpen met alles , goed beschermd en verwend. Als kleine kinderen hadden wij veel lol samen en natuurlijk hadden ook wij de nodige ruzies. Maar goed, dat was als kleine kinderen,wie kent dat niet? Ik heb niks te klagen over mijn kinds zijn. En, ja hoor!de tijd kwam dat jongens mij leuk begonnen te vinden en andersom. Ja,ik ben verliefd geworden op een leuke jongen en hij op mij. Gevoelens en emoties overspoelden mij,ja ik ben verliefd. Ik kan aan niets anders meer denken. Constant dacht ik aan hem op wie ik,o zo hevig verliefd was . De gevoelens van verliefdheid maakten mij heel blij en gelukkig. Maar ook onzeker. Wanneer? en hoe vertel ik dit aan mijn ouders ,dacht ik toen. Nee, ik vertel het aan mijn broers en dan komt alles goed. Stralend van gelukkig,nam ik mijn broers in vertrouwen en vertelde over mijn verliefdheid en dat mijn toekomst bij hem ligt. Voor hem wil ik zorgen,door hem wil ik verzorgd worden,met hem wil ik de toekomst in gaan. Ondertussen kon ik stiekem mijn levenspartner ontmoeten. Om hem vaker te zien,begon ik smoesjes te verzinnen,smoesjes werden leugens,ik begon de meest dwaze redenen te verzinnen om bij hem te zijn,je kent het vast wel. Mijn broers waren ook niet van gisteren,ze hadden het allang door. Ze gunden mij het geluk en liefde, wel moest ik beloven dat ik geen dingen deed, waarvan ik spijt zou krijgen. Na enig onderzoek en ongeveer twee maanden later hadden mijn broers hun standpunt gevormd. Mijn ouders werden bij betrokken en de eerste stap werd gezet. Op ouders niveau werd gesprekken gevoerd,mijn ouders vroegen advies aan de pandit en ja hoor daar komt het, de pandit had een andere geschikte partner voor mijn in het oog,naar eigen zeggen kon niemand beter bij mij passen. Dat rook naar uithuwelijken,daar waren mijn broers vel tegen. Uithuwelijken is uit de tijd,legt mijn broers aan iedereen uit,de tijd dat ouders,families of in dit geval een pandit,moest bepalen wat of wie goed is en bij mij past,wil niet zeggen dat het welslagen van het huwelijk gegarandeerd is. Het is belangrijk dat kinderen zelf hun partner kiezen,uiteraard vragen de kinderen aan de ouders om het huwelijk op een traditionele manier te regelen. Natuurlijk, is te weten dat geloof,cultuur,karakter ,afkomst,normen en waarden met elkaar klikken.( Wie bepaald dat ? ) Ik heb een mooie huwelijk gehad,inmiddels ben ik grootmoeder en oma. Nog steeds heb ik een goede band met mijn broers,wij informeren elkaar belangstellend naar het wel en wee van elkaar. Er is geen gebrek aan oprechte belangstelling voor elkaar,zonder de privacy te overschrijden ,vragen mijn broers mij regelmatig ,hoe het met ons gaat en of wij gelukkig zijn en of wij hulp nodig hebben. Kijk, dat is voor mij een broer,hij toont interesse in mij en is oplettend. Dit noem ik dan “Raksha Bandhan” voor elke dag. Ik heb haast elke dag aandacht van mijn broers en daarom doe ik niet aan Raksha Bandhan , welke één keer per jaar komt. Mijn echtgenoot is de gelukkigste echtgenoot binnen mijn familie,laat hij mij dikwijls weten. Meningsverschillen heb je in elke relatie,niet iedereen denkt,vindt of voelt het zelfde,wij hebben allemaal andere persoonlijkheden,wereldbeelden en voorkeuren. Openhartig zijn is een vereiste om een goede relatie met broers en zussen te hebben. Met andere woorden:een beetje interesse tonen in een ander kan geen kwaad lijkt mij. Dit is voor mij BANDHAN……….. Beste Hemand, in GOEDE relaties is een meningsverschil een feit,een gegeven. In een VERSTOORDE relatie is een meningsverschil een PROBLEEM. Beste Hemand,als je mij liefde geeft,zal ik jou geluk gunnen,zeggen mijn lieve broers. Groeten van ons en voor de kleintjes onze zegen. En dan dit………………… Chandrikapersad Santokhi ,laat weten: Als wij aan de macht komen,moeten wij als eerste met een herstelprogramma komen,omdat er een cultuur is gekweekt door deze regering om corruptie in stand te houden,corruptie begint een norm te worden in Suriname. ………………. Welke politicus,heeft niet geroepen om de corruptie te bestrijden? Wijlen Jagernath Lachmon,toch ook? Corruptie was al een norm in Suriname ,alleen heeft Santokhi het nu pas in de gaten.(de verkiezingen staan voor de deur.) Er is altijd corruptie in Suriname geweest en het zal ook zo blijven,het is echt heel diep geworteld, dat bestrijden onmogelijk is. Om het enigszins te verminderen zijn er maatschappelijk verantwoorde burgers en functionarissen in het land nodig. Ik ben van mening dat die er niet zijn op deze aarde ,laats aan in Suriname. Net als wij, zal Chandrikapersad Santokhi ook ermee moeten leren omgaan. Er is geen kind in Suriname die gelooft dat corruptie in Suriname bestreden zal worden,óók als Santokhi in de regering komt. Vijfentwintig november, roep ik uit tot de nationale CORRUPTIE DAG……

Behalve een geweldige kerst ook een onvergetelijke jaarwisseling Om de aandacht op ons gevestigd te houden,werd besloten om oud op nieuw samen met ons te vieren . In de middag van 31 december, begon het huis aardig vol te lopen. Nog een paar uurtjes,de jaarwisseling staat voor de deur. In de keuken is ook de nodige herrie te horen,naarmate de tijd verstrijkt, begint de woonkamer ook vol te lopen met de lekkere geuren. Oud op nieuw is een feest om samen met vrienden,familie en of buren te vieren. Veel ongezond eten en om 00.00 uur het glas heffen met whisky en of champagne en elkaar feliciteren met het nieuwe jaar en daarna vuurwerk afsteken. Buiten ben je in de gelegenheid om de buren het beste te wensen. Ook een moment om je dierbaren te bellen en elkaar het beste te wensen voor het nieuwe jaar. Er gaat niets boven ,het in het echt zien,horen en aanraken van je familie. En als je families niet dicht bij je wonen of als ze overzee zijn, dan is het iets moeilijker om de warmte en de liefde aan elkaar over te brengen. Het wordt nog moeilijker als de band met je familie verbroken is. Net als bij velen is het contact met mijn broers die in Suriname wonen al twaalf jaar verbroken..In de eerste jaren had ik ook geen spijt van gehad. Maar nu is het wel eventjes anders, de laatste jaren heb ik veel over mijn broers gepraat, met mijn man en kinderen , hoe ik het ook vertelde of uitlegde, ik leidde het schuld altijd naar mijn broers en diens gezin toe. Omdat ik gebroken heb met mijn broers,zie ik daardoor ook de rest van de familie niet of nauwelijks. Op verjaardagen ,bruiloften en andere feestdagen is het gevoel van blijdschap laag en stilletjes. Ondanks de kinderen ,kleinkinderen en achterkleinkinderen is het gemis van mijn broers erg sterk present. Mijn schoonzoon geloofde niet dat” alleen” mijn broers schuldig waren voor deze familiebreuk en ging op onderzoek uit, zo bleek later. Ik heb het geluk ,dat ik een goede schoonzoon heb,hij luistert,kiest geen partij,belooft niks maar gaat aan het werk. Op de avond van 31 december ging de deurbel en iedereen deed alsof ze “Surinaams”doof waren, op mijn verzoek aan velen om de deur te open,werd toch wel op een niet nette manier gezegd dat ik het maar zelf moest doen. Tikkeltje verbaasd en boos deed ik de deur open. Het is gebeurd ,om wat voor reden dan ook,dat ik geen contact meer had met mijn broers. Ja,echt twaalf lange jaren niet . En nu op oudejaarsavond staan mijn broers en bhauwdjies voor mijn neus in de deuropening. Ik ben mijn broers en bhauwdjies om de hals gesprongen,minuten lang niks gezegd ,alleen vastklampen en niet los laten had ik mijn op dat moment voorgenomen. Hemand, de warmte die ik voelde kan ik niet beschrijven,mijn geluk kon niet op,blij van geluk,schreeuwde ik kijkend achter mij,komen jullie kijken wie er allemaal gekomen zijn. En in koor hoorde ik”ja het zal wel mensen zijn die belangrijk voor jou zijn, maar niet voor ons” Toen werd het stil, één van mijn broers riep de naam van mijn schoonzoon en iedereen vloog als het ware de gang in en werden mijn broers en bhauwdjies letterlijk naar binnen gedragen. Mijn schoon zei het volgende:” Door allerlei situaties en beweegreden vallen er voortdurend families uit elkaar. Vroeger kwamen ze immers op de vrijdag of zaterdag bij elkaar om gezellig te eten en te drinken en daarna de schoolresultaten en het gedrag van elkaars kinderen te bespreken, nu is alleen maar haat , nijd en jaloezie. Ik heb het verhaal inmiddels van beide kanten apart gehoord en ben tot de conclusie gekomen dat er van beide kanten fouten en verwijten zijn gemaakt en van beide kanten zijn er spijt en bereidwilligheid om het verleden te laten voor wat het is en elkaar te vergeven .En het moet niet op de ouderwetse manier te gebeuren ,door op elkaars voeten te springen, ik vind dat vernederend. In feite draait alles om wederzijds respect. Wij vergeten vaak dat we ouder worden en op een gegeven moment ons eigen weg gaan in slaan,voor sommige broers en zussen is dit toch wel even slikken. We willen elkaar beschermen tegen hebzucht, jaloezie,verdriet en andere familiebrekende gebeurtenissen. Op zich vind ik dit beschermende gedrag niet helemaal verkeerd! We hoeven niet met alles eens te zijn,beter meningsverschillen,dan niet naar elkaar omkijken……toch..!???! En belangrijk is de omgang met de gevoelens van anderen of je nu 3,13,23,33 of 83 jaar bent.”………. Wij zijn lachend,huilend en knallend het nieuwe jaar in gegaan. Ik heb mijn familie terug,wat een goede begin van het jaar . Mijn voornemen is dan ook om alles te doen om ze niet wederom kwijt te raken . Beste familie,dit was het verhaal van een familie die de waarde van familie weet te waarderen en beseft, hoe belangrijk familie kan zijn. Blijf niet te lang in het verleden hangen ,maar kijk vooruit. Het is net als in het verkeer,blijf je te lang in de achteruitkijkspiegel kijken dan is de kans groot dat je de informatie voor je mist,met alle gevolgen van dien. Groeten van ons en voor de kleintjes onze zegen…. Mop:…….Een vriend beklaag zich bij zijn beste vriend over zijn schoonmoeder en wel met de volgende woorden: Mijn schoonmoeder is erger dan een dagblad! Hoezo, vraagt zijn beste vriend! Een dagblad verschijnt maar Zes dagen per week,mijn schoonmoeder elke DAG. En dan dit…………….. Op de geboortedag van Mahatma Gandhi is de gewoonte dat kinderen als Gandhi gekleed naar school gaan……. ….Op de andere dagen, worden vele kinderen meedogenloos,schaamteloos en op een beestachtige manier misbruikt (verkracht)(vermoord)… Mahatma Gandhi zou blij zijn en vrede hebben als op die dag de wel bekende corrupte regering ( politie) tenminste alles op alles zou zetten om die kinderen te beschermen. Iemand zei ooit tegen mij dat kinderen (meisjes) in India gezien worden als Laxmie. Maar waarom geloof ik dat niet? India is bevrijdt van de Engelsen,maar de Indiërs niet van zichzelf

Het jaar 2013 was voor velen, vol nare herinneringen. De een raakte werkloos,had relatie – geld- en gezondheidsproblemen. Weer anderen die worstelde tegelijk met alle soorten problemen. Ten einde raad ,wordt advies gevraagd aan een Pandit om de problemen voor altijd uit het leven te verdrijven en gelukkig te zijn. En geloof het of geloof het niet, er zijn veel Pandit’s (vage Pandit’s ) die heilig,beweren om al uw problemen op te lossen,maar het kost wel wat euro’s. Veel mensen beweren rechtstreeks contacten te hebben met God,weer enkelen die werken met tussen personen en die noemen ze “goed gezinde geesten”. Problemen ervaren wij als onzeker en onzekerheid,geeft een gevoel van onprettigheid. Als knagende gevoel,onzekerheid met zich meebrengt,zijn wij gebaat bij hulp van derden ( lees ook familie). Iemand in nood grijpt naar elke strohalm, het kan helpen,maar ook beschadigen is de boodschap van velen. ( let op:er is veel kaf onder het koren) Maar goed, baat het niet , schaadt het niet,gaat niet altijd op. Het kan ons heel erg beschadigen,geestelijk en zeker in onze portemonnee. Komt u bij zo’n pandit,dan is het vaak een kwestie van vertrouwen,je zou toch de emoties los moeten laten en alert wezen als de “Aankleding”van zijn behandelruimte beroepsmatig of juist amateuristisch lijkt. Het kan meer gaan om de verpakking dan de inhoud. Goede wijn behoeft geen krans is een spreekwoord dat ook hier op gaat. Zo kwam een man bij de pandit,zij vrouw was oncontroleerbaar en eigenzinnig er was geen vrede in huis,slechte inkomens,controle over de kinderen was in handen van vrienden en kennissen,dus een complete wanorde in het gezin. De pandit garandeerde de orde in het gezin terug te brengen. Na een aantal vragen beantwoord en € 35 betaald te hebben,mocht hij de week daarop terug komen . Zo gezegd,zo gedaan: De pandit legde contact met zijn geesten en raakte in trance,terwijl de pandit wartaal begon te ratelen en tegelijkertijd wierook en dia’s aanstak, hoorde de man in de naast gelegen kamer een niet te verstaan gesprek tussen twee personen, het was meer gekrijs,gehuil en gebonk. Ongeveer twintig minuten later kwam uit de naast gelegen kamer een jongen van “naar schatting van de man een jaar of 13,14”, verwart en met gescheurde boven -kleding de ruimte bij ons binnen en viel wartaal,ratelend op de vloer voor de voeten van de pandit. Rede voor de pandit om hem bij kennis te brengen door spreuken uit te brabbelen. Eenmaal tot rust gekomen vertelde de jongen(de zoon van de pandit) dat hij in gevecht was met een cavia,die erg agressief,eng en helemaal zwart was , meer kon hij zich niet herinneren. ( “Dit noem ik een GOEDE samenspel tussen vader en zoon”, alleen ethische gezien klopt het niet naar mijn mening). Opdat moment wist de pandit precies wat er aan de hand was bij de man thuis. Voordat hij tot de oplossing over gaat,laat hij weten dat hij tientallen van zulke hopeloze gevallen heeft op gelost. De oplossing: Pandit vertelt: “Tijdens het contact leggen met de bovennatuurlijke, werd mijn zoon bezeten door de geest van één van je voorouders in de gedaante van een cavia. Terwijl mijn zoon daar in gevecht was werd al die informatie aan mij door gegeven. Het kost je zevenhonderd euro om bevrijdt te worden van deze geest die in je gezin domineert,ik ga je precies vertellen wat je moet doen. Mijn werk is nog niet klaar,het is een zwaar geval,ik moet namelijk negen weken lang op elke zondag offers brengen voor je gezin en dat vergt veel energie. Betaal mij contant,want zo werk ik en koop een cavia liefst een witte zet het in een kooi en zorg goed voor hem en je zal zien binnen een paar maanden zijn je problemen verdwenen. Oké, de arme man betaalde,kocht een cavia met kooi,nota bene op advies van de pandit bij een collega pandit. ( Ook erg handig ) De pandit heeft maar één probleem,”GELD “en hij heeft de gewoonte gemaakt om op deze manier zijn onzekerheid op te lossen. Twee maanden na zijn consult aan de pandit is de man gescheiden van zijn vrouw en kinderen,probleem opgelost zou ik denken! De cavia heeft een thuis en leeft gelukkig. De laatste uren van 2013, is het een mooie tijd om terug te kijken op een goed jaar? Of,weg met die nare herinneringen uit 2013. Beste familie,………… Bij deze een klein lichtpuntje voor het komend jaar,waarbij ik de hoop uitspreek dat we in de toekomst in harmonie kunnen samenleven en dat de vrede in al zijn glans hersteld mag worden. Groeten van ons en voor de kleintjes onze zegen, En dan dit……………… Het probleem is opgelost, als het een probleem is, zeg ik enigszins sarcastisch. Ik vergeet wel eens dat een auto niet vanzelf rijdt. Het is een beetje idioot van mij,want ik weet het best,maar het interesseert mij niet, ik kan me er niet druk om maken,dat gebeurt pas als er iets mis gaat bijvoorbeeld ,als de auto stil staat . Dan is er inderdaad wat mis gegaan. En als ik de hulpdienst moet inschakelen om er achter te komen dat de tank leeg staat , ben ik een ( vele noemers mogelijk). Veilig met drank en vuurwerk…………………….

2014 Sinterklaas zit alweer in Spanje en de laatste pepernoten worden opgegeten. De bomen staan min of meer kaal en gaan de gedachten naar de donkere en koude tijden met de komende feestdagen. Wij weten allemaal wat dat betekent:…. En dan vragen we ons af. Wat doen we met de feestdagen? Nodigen wij familie en vrienden uit? En wat als ze zelf dierbaren uitnodigen of als ze vakantie boeken naar hun warme thuisland of een ander leuk land? Het gaat niet altijd,zoals wij het zouden willen,een keuze moet gemaakt worden en vaak lukt het zonder ruzies en of nare opmerkingen. De één kiest om lekker thuis te blijven,weer een ander die kiest voor een gezellig vakantiehuisje met het gezin. Als je wordt uitgenodigd door je familie dan heeft dat ook voordelen,dan hoef je zelf niet te veel op je te nemen, hi hi ha. Verplichtingen naar de familie worden vaak als nadeel beschouwd van de feestdagen. Toch kiezen we vaak voor het samenzijn met de feestdagen. Volgens mij zijn er genoeg mogelijkheden om er een gezellig boel van te maken. Een goed begin is,om de verplichtingen van ons af te zwaaien en ons niet te veel laten leiden door wat er van ons verwacht wordt. Vaak lukt het ons goed om te gaan met veel mensen bij elkaar,de borrels en bezoekjes aan de schoonfamilie overleven we ook wel. Ja,toe gegeven, niet iedereen weet zich altijd te gedragen aan tafel of aan de dranktafel. Vinden wij dat erg?Soms wel, vaak niet,hoe het ook zei hilarische momenten fleurt ons op . In deze donkere tijden en feestdagen is het ook belangrijk om te kijken of we iets extra’s voor de mensen die eenzaam zijn kunnen doen. (Ouders,schoonouders,hulpbehoevenden ,zieken en ouderen die kinderen / kleinkinderen hebben maar geen aandacht krijgen, heel eenzaam en verdrietig achterblijven.) Ik maak me druk om wat ik ga eten tussen Divali en Nieuwjaar,eigenlijk zou ik me druk moeten maken is” wat ga ik eten tussen Nieuwjaar en Divali”? Ik laat het jaar 2013 zakken in het stille gang van het verleden,want het was triest. Het jaar 2014 wil ik aankleden met goede daden,want het wordt vaak gezegd”Wie goed doet, goed ontmoet.” Voor het nieuwe jaar hebben velen geen voornemens,maar wel voor vandaag. Wij wensen u allen,fijne kerstdagen en een geweldig 2014 toe. ( Gezondheid,liefde,vrede , rijkdom en geluk,genoeg hebben is geluk,meer dan genoeg hebben is schadelijk,dat geldt voor alle dingen ,maar vooral voor geld.) EN HOU HET VEILIG….EN HOU HET VEILIG. Groeten van Hemand en Indra , voor de kleintjes onze zegen.

Ouders,laat de Piet-discussie het plezier van uw kinderen niet verzieken. Sinterklaas is een kinderfeest. Kinderen hebben geen benul van racisme of discriminatie. Kinderen zijn ieders vriend. Lieve kinderen, veel plezier en vreugde. Zwarte pieten, blauwe pieten of paarse pieten,het feestje is een fase in het kind zijn. Veel pepernoten,chocolaatjes,warme chocomelk en een muts, is het feestje compleet. Natuurlijk ook een lieve Sint. Als ik nu een kind zou zijn,zou ik het volgende aan de Sint schrijven: Lieve Sint, Mijn wens voor dit jaar is een dikke bankrekening en een slank lichaam, Het zou fijn zijn als u deze twee niet door elkaar zou halen zoals vorig jaar! Bedankt. De kinderen van nu zijn echt slim,ouders als jullie zulke wensen van uw kinderen krijgen om het door te sturen naar de Sint,dan weet u dat u de “klos” bent. Lieve kinderen,pa en ma zorgen voor jullie veiligheid. Groetjes en onze zegen.

( Wees niet geledigd, als u uw naam hier ziet ,alleen lachen.) Hoe noem je een Amerikaanse Hindoestaan? Jankie. Hoe noem je een Hindoestaanse jager in het water? Jager-nath. En een Hindoestaan met 20 spleten in zijn tanden noem je,Biesnath. Hoe noem je een Hindoestaan die op ijs zit? Gokoel. En een Hindoestaan die in de freezer zit ,noem je Koel-diep-Singh. Wat zeg je tegen je moeder als je een kale ziet?Ma –no- har. Een Hindoestaan die constant honger heeft ,noem je Bhoekansing. Een boze Hindoestaan uit de boiti heet, Baboe-lal. Hoe zal de eerste sci-fi movie van de Hindoestanen heten? Ram-autar. Hoe noem je een Hindoestaan wiens zus je roept? Ram-sa –roep. Hoe noem je een Hindoestaan die gauw zijn wapen neerlegt? Gun-put. Groeten van ons en voor de kleintjes,onze zegen.

Wat gaat de tijd toch snel. Niet ver voor ons ligt de derde Milan. Heb je wel eens het gevoel dat je omkomt in je werk en weinig contact hebt met je dierbaren,dan is zo’n Milan één van de gelegenheden om contacten te leggen,contacten te genezen en je dierbaren kennen,leren kennen en heel veel pret hebben. Alles is dan belangrijk en schreeuwt om aandacht,aandacht die wij kwijt waren en het gaat om aandacht voor elkaar wel te verstaan. Het doel van Milan is,familie bij elkaar brengen en er samen een onvergetelijke dag van te maken met de middelen die er zijn,zo laat de heer Bisnoe op de vergadering van 5 oktober 2013 ons weten.( zie onder het knopje organisatie ) Een paar familieleden zijn druk bezig om een poging te wagen om het doel te bereiken. Het doel heeft nu richting gegeven aan de leden om aan het werk te gaan. Belooft het weer een groot feest te worden? Ja,zeker, met jong en oud maken wij een onvergetelijke dag van. Als alles goed gaat,zal dat op 07 juni 2014 zijn. Geweldig dat er leden zijn die dit kunnen en mogen doen voor de familie. Fijn dat het team deze Milan kan voorbereiden en verwezenlijken. Om een mooie dag van te maken heeft het team niet alleen elkaar en familie nodig,maar ook andere middelen,zoals een gebouw, handen en geld. Werken aan iets moois doen we samen in en met de familie en met het geloof in de kracht en waarde van het familiecontact. Wij maken wederom een onvergetelijke dag. Familie Banwarie is de vrijwilligers heel dankbaar dat zij dit leuks voor de familie doen. Hoe klein het ook mag klinken,het is voor ons een groot geluk. Kleine dingen zijn inderdaad weinig,maar om getrouw te zijn in kleine dingen is voor ons een groot goed. Verbeelding brengt ons overal. Groeten van ons en voor de kleintjes onze zegen.

Subashini Murugesan, de Indiase ambassadeur in Suriname, staat bij het standbeeld van Mahatma Gandhi waar zijn vandaag ook een krans legde
Het is vandaag precies 144 jaar geleden dat Mahatma Gandhi in Porbandar, India het levenslicht zag. In verband met zijn geboortedag werden vandaag kransen gelegd bij zijn standbeeld in Suriname aan de Heiligenweg. Eén van de prominenten, die een er een krans legde was de Indiase ambassadeur in Suriname, Subashini Murugesan. Mahatma Gandhi was een Indiaas politicus. Na een rechtenstudie in Engeland vertrok Gandhi naar Zuid-Afrika, waar hij zich voor de Indiase bevolkingsgroep inzette. Na terugkeer in India werd hij leider in de Indiase onafhankelijkheidsstrijd. Mahatma Gandhi was een van de grondleggers van de moderne staat India en voorstander van actieve geweldloosheid als middel voor revolutie. Gandhi spande zich ook in voor verzoening tussen hindoes en moslims in India. Hij werd in 1948 in New Delhi vermoord door een extremistische hindoeïst. Zijn geboortedag wordt in India gevierd als Gandhi Jayanti, een dag waarop mensen van vele gezinnen hun held herdenken. Bij een bescheiden monument, Raj Ghat, pal aan de rivier de Yamuna in New Delhi, wordt dan zijn favoriete lied Raghupati Raghava gezongen en wordt op de ouderwetse wijze katoen gesponnen. Een bekende uitspraak van Gandhi is “De wereld biedt genoeg voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht.”

SURINAME

door Lara (17 jaar)

Voorwoord

Ik houd mijn werkstuk over het land Suriname. Ik heb het onderwerp gekozen omdat mijn oom uit Suriname komt en ik het daarom ook een heel interessant land vind waar ik graag meer over zou willen weten. Verder heb ik het ook gekozen omdat mijn vader en tante er zijn geweest en ik wil nou eigenlijk wel weten hoe het daar is wat ze daar eten, wat voor kleding ze dragen, enz. Verder hoop ik dat jullie het werkstuk net zo leuk vinden als ik. Inhoudsopgave Voorwoord Inleiding Hoofdstuk 1. Geschiedenis Hoofdstuk 2. De vlag en het wapen Hoofdstuk 3. Paramaribo Hoofdstuk 4. Tropisch regenwoud Hoofdstuk. 5 Het klimaat Hoofdstuk 6. De cultuur
oofdstuk 7. Surinaamse spelletjes
Hoofdstuk 8. Interview met een Surinamer Bibliografie Nawoord
Inleiding In mijn werkstuk ga ik iets vertellen over de geschiedenis en daar begin ik ook mee. Daarna zal ik iets vertellen over de vlag en het wapen. Ik vertel daar wat de kleuren of symbolen betekenen. Daarna iets over Paramaribo omdat dat de hoofdstad is. In dit hoofdstuk zal ik iets vertellen over hoe ze daar leven en hoe het er uit ziet. Dan iets over het Tropisch Regenwoud omdat dat in voor een deel in Suriname ligt en ik het toch wel een belangrijk stuk vind. Ik vertel in dat hoofdstuk wie er leven en dat het wordt bedreigd. Daarna iets over het klimaat en daarin vertel ik gewoon wat voor weer het meestal is. Dan komt de cultuur en daarin vertel ik wie er wonen enz. Daarna vertel ik iets over de spelletjes in Suriname en in dat hoofdstuk vertel ik hoe de spelletjes waarover ik vertel gaan. Dan komt er een Interview met een Surinamer en dan stel ik hem een paar vragen die hij dan beantwoordt.

Geschiedenis

Heel lang geleden woonden er in Suriname alleen maar Indianen. Vijfhonderd jaar geleden kwamen er ook blanken wonen en pikten het land in. De indianen gingen toen naar het tropisch regenwoud. Daar zorgden de vrouwen voor het huishouden en de mannen gingen jagen voor het eten. Suriname is ook een hele tijd Nederland geweest en hebben wij de Surinamers gebruikt om op de plantages te werken dat waren dus slaven. Maar in 1975 wilde Suriname zelfstandig worden. Niet iedereen wilde dat want veel mensen in Suriname wilden nog niet voor zichzelf zorgen en ze dachten dat het hen ook niet zou lukken want Suriname is niet zo’n rijk land als Nederland. Daarom gingen veel Surinamers naar Nederland maar het weer was heel anders dan in Nederland en daar konden veel Surinamers niet aan wennen. Sommigen Surinamers gingen daarom weer terug maar de meesten bleven toch in Nederland. Ook al is het nu al best lang geleden toch zijn er nog dingen die Suriname een beetje veranderd heeft in Nederland. Op de markt verkopen ze nu bijvoorbeeld Surinaamse vruchten en veel meisjes proberen hun haren net zo te vlechten als meisjes in Suriname.
De vlag en het wapen
De vlag:
De vlag van Suriname is groen, wit en rood met een gele ster. Groen staat voor de vruchtbaarheid in Suriname. Wit staat voor gerechtigheid en vrijheid. Rood staat voor de vooruitgang en strijd voor een beter bestaan in Suriname. En de ster Staat voor de hoop op een mooie toekomst Het wapen: De woorden onder het wapen van Suriname betekenen gerechtigheid, vrede en trouw. Er staan ook twee indianen op dat komt omdat de indianen de eerste bewoners van Suriname waren.

Paramaribo

Paramaribo is de hoofdstad van Suriname. In Paramaribo wonen de meeste mensen van heel Suriname dat komt doordat er veel mensen in Paramaribo willen werken. De armste mensen in Suriname wonen in krottenwijken. In Paramaribo vind je huizen op houten palen maar soms vind je er ook huizen van steen en beton. Dit is Paramaribo. Wist je dat Suriname ook wel 4 keer zo groot is als Nederland maar dat er veel minder mensen wonen? Tropisch regenwoud Het Tropisch Regenwoud ligt in Brazilië, Peru, Congo, Indonesië,Colombia en in Suriname. In Suriname ligt het Tropisch Regenwoud in het binnenland. In het Tropisch Regenwoud leven mensen in verschillende stammen een voorbeeld zijn de indianen en leven ook heel veel dieren en planten. Het Tropisch Regenwoud is beschermd omdat er veel te veel bomen gekapt worden want mensen willen wegen in het Tropisch Regenwoud gaan aanleggen of ze hebben het nodig voor hout. Dat is heel slecht voor het Tropisch Regenwoud en alles wat er in of om heen staat. Het klimaat Suriname ligt in de tropen, het kan hier dus heel warm zijn. In Suriname is het ongeveer 23 t/m 32 graden. Het koudst is het ‘s morgens om een uur of zes dan is het meestal rond 23 graden. Het warmst is het ongeveer om twaalf tot twee uur ‘s middags, dan kan het wel 32 graden zijn! Daarna koelt het weer af en dan is het ongeveer 26 graden. Maar gelukkig is er in Suriname veel wind die voor afkoeling zorgt en daardoor lijkt het niet zo warm als het werkelijk is. Maar in Suriname kan het ook heel hard regenen maar dan is een regenpak niet zo verstandig want dan heb je het al snel weer heel erg warm. De regen is meestal maar heel kort. De neerslag in Suriname is per jaar ongeveer 2200 millimeter per jaar! De cultuur Suriname heeft eigenlijk niet één cultuur maar verschillende. Dat komt doordat er ook Creolen, Javanen, Hindoestanen, Indianen en Chinezen in Suriname wonen. Maar zij hebben allemaal een ander geloof, traditie, gewoontes enz. en daardoor is Suriname een heel verschillend land. Veel mensen vinden dit heel mooi aan Suriname omdat het een mix is van allemaal verschillende landen. Surinaamse spelletjes Een Surinaams spel is pingi kasi het werkt zo: De eerste speler maakt een slappe vuist. Dan knijpt de tweede met duim en wijsvinger in het vel van de eerste en hetzelfde doet de derde en de vierde enz. totdat alle handen in het spel zijn. En daarbij zingen ze ook een liedje: Pingi Pingi kasi Mi pot mi brede dja Mi pot mi kasi dja Alata waka waka waka… Bij de laatste waka van het liedje laten ze hun vuisten los en roepen tiekel tiekel en dan kietelen ze elkaar. Een ander Surinaams spel is drai batra: De spelers gaan in een kring zitten en leggen een fles in het midden. Om de beurt draait iemand de fles en als die dan naar jou wijst dan moet je er iets in stoppen bijvoorbeeld een snoepje. Daarna mag degene die er wat in gedaan heeft draaien.

Interview met een Surinamer

Ik houd een interview met Raul Neijhorst. Hij is Surinamer en leeft al 7 jaar in Nederland. 1. Waarom kwam je in Nederland wonen? Ik kwam naar Nederland toe in 2000 voor mijn studie Technische Natuurkunde aan de TU, te Delft. Dit wilde ik heel graag studeren, maar die studie hadden ze niet in Suriname. 2.Ga je nog wel eens naar Suriname? Ja, 1 keer per jaar ga ik op vakantie naar Suriname. Mijn ouders en overige familie wonen nog daar. Soms duurt het wat langer voordat ik terug ga, omdat zij zelf ook wel eens komen op vakantie hier. 3. Zou je wel weer in Suriname willen wonen? jazeker! Ik zie mijn toekomst ook in Suriname. Nederland is een lekker land om in te wonen als je financiële en sociale zekerheid wilt..maar voor de gastvrijheid, het relaxte, het heerlijke weer, enzovoorts, moet je toch in Suriname wezen. 4 Waarom dan? Zie antwoord vraag 35. Woont je familie in Suriname? Ja..dat zei ik al. 6. Wat vond je het lastigst aan Nederland? Ik vind eigenlijk niks lastig in Nederland…. maar als ik echt iets moet verzinnen dan zijn het wel de hoeveelheid regels die er wel niet in Nederland zijn. Regels vind ik zelf ook heel belangrijk en die zijn er ook in Suriname, maar hier zijn het er net iets te veel.
Bibliografie
Ik heb mijn informatie uit een boekje dat heet: Kinderen in Suriname. De schrijver daarvan is Annemiek Stoop-Timmermans. Helaas heb ik van haar boek of haar zelf geen plaatje kunnen vinden. Ook heb ik mijn informatie op het internet gezocht en bij mijn tante en oom gevraagd omdat mijn oom uit Suriname komt ( met hem heb ik ook het interview gedaan) Nawoord Om te beginnen wil ik zeggen dat ik het heel leuk vond om dit werkstuk te maken omdat ik nu veel meer weet over het land waar mijn oom vandaan komt, en dat is heel erg leuk. Het interview met mijn oom vond ik dan ook het leukst om te doen omdat jullie nu iets weten over hoe het is als je een Surinamer bent en in Nederland woont en ik weet weer iets meer over mijn oom. Wat ik wel lastig vond was dat je op het internet heel vaak boekingen kreeg om naar Suriname toe te gaan terwijl je dan naar informatie zocht maar heel erg vond ik het niet. Ook vind ik het altijd lastig om een Inleiding te maken maar ik zelf vind wel dat het steeds beter gaat. Verder kan ik eigenlijk alleen maar zeggen dat ik het heel leuk vond om dit werkstuk te maken!!

Wat vakantie is ,heb ik van mijn overzeese familie geleerd. Wij zijn echte genieters,vakantie betekent,alle werkzaamheden laten voor wat het is en genieten maar,zo was ik voor het eerst in mijn leven naar “colakreek” gegaan. Samen hadden wij een hele gezellige tijd door gebracht,stiekem hoopte ik dat mijn familie niet terug zou keren naar Nederland. Ik dacht dat mijn leven zonder hun niet compleet was,maar er komt een tijd dat ik zal moeten beseffen dat het leven elders op deze aarde beter is voor hun. Nu weet ik dat mijn leven goed zal zijn,hoewel ik mijn familie altijd zal blijven missen, het heeft gewoon te maken met het leren omgaan met verliezen in het leven. Genoten heb ik van de luxe die ik van mijn familie heb gekregen,heb leren omgaan met het afval ,welke ik produceerde met mijn werkzaamheden. Dank zij mijn familie,heerste er orde en netheid rond het huis,kort gezegd “heb heel veel van ze geleerd”. Vakanties kwamen en gingen voorbij. Suriname is het tweede huis van ze geworden. Jaren zweven weg, mijn ouders worden zichtbaar ouder. Familiebezoek uit Nederland wordt minder,er zijn immers ook andere landen waar ze met vakantie gaan. Mijn ouders voelen zich verdrietig,ze missen hun kinderen en kleinkinderen,klein kinderen hier zitten ze als het ware op de lippen,maar toch in gedachten verzonken en verlangen naar hun,kon ik aflezen van de gezichten. Het leven op deze aarde is maar tijdelijk,ouders waren kinderen,kinderen worden ouders en ook in deze relatie is niemand het eeuwige leven geschonken. Mijn ouders kwamen te overlijden,ik dacht dat ik samen met mijn familie een mooie en waardige crematie zou regelen,want dat hadden ze verdiend,goede zorg hebben ze gehad,ik voel me niet schuldig jegens mijn ouders,ze hebben goed geleefd. Dromen welke ik had,voor de laatste groet ,werd een nachtmerrie, met in de hoofdrol mijn broer en zussen. Terwijl heel de buurt bezig is nog afscheid te nemen van de overledene ,komt de strijd om de erfenis al opgang. Er kwamen momenten in mijn leven waarop mijn familie tegen mij leek te zweren. De confrontatie met hun lokte uiteenlopende reacties uit. Heftig geschrokken ,besefte ik dat rijkdom de band tussen mijn broer en zussen ,van wie ik in de kinderjaren had genoten,veel lief had gehad danig kon verstoren. Sommigen raakten buiten zinnen, anderen werden sterker,maar ik kon ervan leren. Ik heb geleerd om dingen te beschermen,waarvan ik hield,maar anderen vergaten zichzelf te beschermen tegen hebzucht. Mijn vader zei altijd”Het onderhouden van contacten is even belangrijk als het vergaren van rijkdom”.Ik heb niet naar mijn vader geluisterd wat hij zei ,maar wat hij bedoelde. Na de laatste plechtigheid had iedereen gekregen wat te verdelen viel. Ik moest het ouderlijk huis zo snel mogelijk onderling verdelen of afkopen. Mijn ouders hadden hun geluk verpand, aan het geluk van hun kinderen. Ik moet je vertellen dat velen denken dat anderen verantwoordelijk zijn voor hun geluk. Ik woon nog steeds in dit huis,je raadt het al,ik heb het afgekocht. Bij de terugreis van mijn familie,had ik geen moeite met het nemen van afscheid. Met een laatste groet zijn wij uit elkaar gegaan. Voor mij betekent deze afscheid het geboorte van een nare herinnering. Hemand, je hebt belangstelling getoond in de mensen in Suriname , Je wilde weten hoe de familieband tussen mensen is ,die door wat voor redenen dan ook ver van elkaar wonen. Ik heb jou, mijn verhaal verteld , ik heb niet alles gezegd,maar wat ik gezegd heb,heb ik ook gemeend. Jeevan,bedankt voor je verhaal ,hopelijk kunnen wij uit dit verhaal dingen leren en toe passen in ons dagelijks leven. Jeevan,ik heb velen gevraagd om hun verhaal te doen en iedere keer is het een vergelijking met “toen” en” nu”.Ik zou bijna durven zeggen,dat het een verslechtering van de kwaliteit in de familierelatie is! Ja, gelijk heb je,het is nu eenmaal zo,maar ik ben ervan overtuigd dat er een moment komt,dat wij gaan inzien dat wij de hoogste top van de ladder bereikt hebben en dan pas ontdekken dat die tegen de verkeerde muur staat.Begrijp je het? Jeevan,tot slot “Als de ouders zijn overleden,valt vaak het centrale hechtmiddel weg,dat de kinderen onderling verbindt en bestaat de kans dat je elkaar minder of nooit ziet”. Groeten van ons en voor de kleintjes onze zegen,

Op een regenachtige zondagmiddag, ergens in Suriname,vertelt Jeevan zijn verhaal. Zeer gewaardeerde familie,ik ben Hemand, na een zeer gejaagd tijd, nu de ruimte gehad om op de site te komen. Jeevan vertelt: Ik ben opgegroeid als de tweede zoon van het gezin. Na mij, kwamen de zusjes, Sita en Sylvie. Als kleine kinderen hadden we het heel goed,voor alles werd gezorgd door onze ouders. Naast een baan als ’’automonteur” deed mijn vader ook aan landbouw,mijn moeder zorgde dat wij aan niets te kort kwamen. Een hele verantwoordelijke vader en een zorgzame moeder hadden wij. Als broers en zusjes hielden we zielsveel van elkaar,natuurlijk hadden we de nodige ruzies en die waren niet zeldzaam. Als kleine kinderen ,bleef het bijna altijd bij het geklier tijdens het klussen met pa en ma. Het geklier leek toe te nemen naar mate wij richting de pubertijd kwamen. Wie mag het eerst op de fiets van pa of wie hoeft de brommer niet te wassen, of wie gaat de kippen voeren was altijd iets om ruzie om te krijgen. Door hard werken en zuinig leven, zonder het comfort van toen in te leveren,hadden mijn ouders meerdere percelen kunnen kopen. Wij groeiden mee met de opkomend welvaart in het gezin. In het gezin is er een heel hechte band,we konden heel veel van elkaar leren. Heel vaak zeiden we, Pa en ma zijn ons verstand en wij hun gevoel. Ook met tegenslagen hebben wij te maken gehad ,wij hielpen elkaar altijd door moeilijkheden waar we tegenaan liepen. En wij konden ook gezellig samen zijn en niks doen,maar gewoon genieten. Omdat wij juist een open gezin zijn konden we vaak direct een beetje bot zijn, maar altijd eerlijk. Voor elkaar deden wij veel en kunnen ook veel van elkaar hebben. Samen, uren zitten hengelen en soms niets vangen en zitten bedenken wat we vandaag gaan eten om uiteindelijk gewoon een bord vol rijst met sardien op tafel krijgen. Wij waren de beste vrienden van elkaar. Het onontkoombare gebeurde, het overkomt ons allemaal wel eens, ( meerdere keren in ons leven of maar een keer: we worden verliefd meestal wederzijds,soms eenzijdig en soms ook de grondvlak voor een levenslange relatie). We bereikten een leeftijd dat rijp was om te trouwen,althans dat vonden onze ouders en een paar “wijzen” binnen onze familie. Om de beurt en binnen een paar jaar waren wij getrouwd ,een belangrijke fase in ons leven, om gelukkig te worden zo werd toen uitgelegd. Ja,natuurlijk iedereen streeft ernaar om gelukkig te worden,ik kan je verzekeren dat je niet allen door te trouwen gelukkig kan worden. Aha , ja voor de een is trouwen met de partner van je dromen en dan samen lang en gelukkig leven is gelukkig. Kan dat of is het een sprookje?Nou, sommigen worden pas gelukkig als te trouwen met de partner van een ander. Na de onafhankelijkheid van Suriname zochten,velen een beter leven in Nederland. Zo vertrokken mijn broer en zusjes met hun gezinnen naar Nederland. Het leven in Suriname begon onbehaaglijk, hard en gewoon moeilijk te worden. De eerste stap naar Nederland, was de aankondiging van het voorgenomen vertrek naar Nederland in de familie. Makkelijk was het niet,heel veel zaken moesten worden geregeld. De tickets,gepaste kleding en paspoorten ,een paar genoemd, moesten in orde gemaakt worden. Heel veel zaken kosten nou eenmaal geld en waar haal je zoveel geld dan? Mijn ouders hadden altijd gewild, dat wij een betere leven zouden krijgen dan hun,dat het zover van hun moest,hadden ze nooit rekening mee gehouden. De kwaliteit van het leven van hun kinderen,was voor hun belangrijker dan het verdriet die ze hadden. Mijn ouders hebben percelen,koeien en andere bezittingen verkocht om de emigratie mogelijk te maken. Het moment van vertrek brak aan. Met heel veel verdriet en pijn, wordt afscheid genomen ,of het voor tijdelijk is of blijvend weet opdat moment niemand,wat het ook is,het afscheid nemen van dierbaren is altijd moeilijk en brengt veel pijn en verdriet met zich mee. Ik vroeg me af : hoe zal mijn leven zijn zonder hun? Enkele jaren later komen mijn broer en zusjes om de beurt met hun gezinnen terug naar Suriname en deze tijdelijke terug keer noemen ze”vakantie,, . Wordt vervolgd………….. Groeten van Hemand en Indra…….voor de kleintjes onze zegen.

Ik houd een interview met Raul Neijhorst. Hij is Surinamer en leeft al 7 jaar in Nederland. 1. Waarom kwam je in Nederland wonen? Ik kwam naar Nederland toe in 2000 voor mijn studie Technische Natuurkunde aan de TU, te Delft. Dit wilde ik heel graag studeren, maar die studie hadden ze niet in Suriname. 2.Ga je nog wel eens naar Suriname? Ja, 1 keer per jaar ga ik op vakantie naar Suriname. Mijn ouders en overige familie wonen nog daar. Soms duurt het wat langer voordat ik terug ga, omdat zij zelf ook wel eens komen op vakantie hier. 3. Zou je wel weer in Suriname willen wonen? jazeker! Ik zie mijn toekomst ook in Suriname. Nederland is een lekker land om in te wonen als je financiële en sociale zekerheid wilt..maar voor de gastvrijheid, het relaxte, het heerlijke weer, enzovoorts, moet je toch in Suriname wezen. 4 Waarom dan? Zie antwoord vraag 35. Woont je familie in Suriname? Ja..dat zei ik al. 6. Wat vond je het lastigst aan Nederland? Ik vind eigenlijk niks lastig in Nederland…. maar als ik echt iets moet verzinnen dan zijn het wel de hoeveelheid regels die er wel niet in Nederland zijn. Regels vind ik zelf ook heel belangrijk en die zijn er ook in Suriname, maar hier zijn het er net iets te veel.
Bibliografie
Ik heb mijn informatie uit een boekje dat heet: Kinderen in Suriname. De schrijver daarvan is Annemiek Stoop-Timmermans. Helaas heb ik van haar boek of haar zelf geen plaatje kunnen vinden. Ook heb ik mijn informatie op het internet gezocht en bij mijn tante en oom gevraagd omdat mijn oom uit Suriname komt ( met hem heb ik ook het interview gedaan) Nawoord Om te beginnen wil ik zeggen dat ik het heel leuk vond om dit werkstuk te maken omdat ik nu veel meer weet over het land waar mijn oom vandaan komt, en dat is heel erg leuk. Het interview met mijn oom vond ik dan ook het leukst om te doen omdat jullie nu iets weten over hoe het is als je een Surinamer bent en in Nederland woont en ik weet weer iets meer over mijn oom. Wat ik wel lastig vond was dat je op het internet heel vaak boekingen kreeg om naar Suriname toe te gaan terwijl je dan naar informatie zocht maar heel erg vond ik het niet. Ook vind ik het altijd lastig om een Inleiding te maken maar ik zelf vind wel dat het steeds beter gaat. Verder kan ik eigenlijk alleen maar zeggen dat ik het heel leuk vond om dit werkstuk te maken!!

Op 4 mei 2013 ben ik voor het eerst na al die tijd naar Lemmer mijn verlaten woonplaats gegaan.Ik heb Dheeraj en Rajni opgezocht en zij hebben mij Lemmer laten zien.Ik was nog klein toen we weg gingen, maar ik herinnerde me best veel. Ook heb ik toen kennis gemaaktSabine,Reshma en Sheema. Ik herkende Harry en Bisnoe nog van vroeger. Het was fijn om kennis te maken met je eigen familie en om te merken dat alle herinneringen klopte.

Lieve Angela, Met je familie heb je nu eenmaal een band,een andere band dan bijvoorbeeld met je vrienden,of oud-klasgenoten. De band die je met je familie deelt is speciaal,wij zijn heel blij te lezen dat je uit het oog verloren familie hebt terug gevonden,sluit ze op in je hart. Wij wensen je heel veel liefde en geborgenheid in je familie. Lieve Angela, je zal nu zeggen:”Ik ken de auteur niet”. Nou,ik zal me even voorstellen:,ik heet Hemand en mijn achter naam is Banwarie. Ik ben een neef van,Harry en Bisnoe. Een zoon van hun phoewa en phoepha. Ik ben getrouwd en heb vier kinderen,de eerste drie zijn dochters. Mijn vrouw heet Indra, haar meisjesnaam is Ramdin. De kinderen:Angela, Sheila, Warsha en Virish, de meisjes zijn al uit huis . Mijn vrouw en ik wonen in Goes,een plaats in Zeeland. Wij zullen elkaar ongetwijfeld een keertje ontmoeten en vrienden worden. Groeten van ons en voor de kleintjes onze zegen. HET KAN EEN IEDER DIT OVERKOMEN!!!!!!! NA 23 JAAR, MILAN MET EIGEN FAMILIE’S EERSTE ONTMOETING IN AMSTERDAM